Nasa kabilang dulo ng tawag si Jackson. "Mark, nasaan ka na? Gusto kitang hanapin ngayon. It's about... the matter before Arianne got caught in that incident. Natagpuan na ang driver at yaya na kasama niya."Bahagyang napabuntong hininga si Mark. “Sige... naiintindihan ko. Punta ka sa bahay ko, nandito ako."Matapos maghintay ng humigit-kumulang kalahating oras, sabay na pumasok sina Jackson at Tiffany sa pinto. Nagkataon na kasama rin nila si Alejandro. Gayunpaman, nag-iisa siya doon nang hindi sinasama si Melanie.Habang nag-uusap sila sa sala, hiniling ni Mark kay Mary na isama si Smore para maglaro sa ibang lugar.Namula ang mga mata ni Tiffany bago pa man siya makapagsalita. "Kamusta si Ari?"Bahagyang umiling si Mark nang walang sinasabi. Ayaw niyang maulit ang sinabi sa kanya ng doktor. Nang mga sandaling iyon, kritikal pa rin ang kalagayan ni Arianne.Napabuntong-hininga si Jackson. “Nasa eksena ang driver nang mahulog sina Mateo at Arianne mula sa gusali. Bago iyon, pagd
Pagkasabi nun, tumayo na si Alejandro at aalis na sana nang biglang nagtanong si Tiffany, “Where’s Melanie? Hindi ko siya nakita kamakailan, at hindi man lang siya nagrereply sa mga text ko."Tumigil sandali si Alejandro. “Wala siyang lakas ng loob na makipagkita sa inyong lahat. Kung tutuusin... Si Mateo ay kaibigan niya noong bata pa siya at pinaghihinalaan pa niya si Mark habang nabulag sa katotohanan. At saka, sinisisi niya ang sarili niya sa hindi paglagi sa tabi ni Arianne sa araw ng libing.”Walang magawa si Tiffany, “No one’s blaming her. Kung ako yun, mabubulag din ako kay Mateo. Talagang mahusay siyang itago ang kanyang mga iniisip; Nang makipag-ugnayan kami ni Ari sa kanya nang ilang beses, wala ni isa sa amin ang makapagsabi na ang taong gusto niya ay si Ari, na umabot pa ngang magdulot ng napakalaking kaguluhan.”Nagkibit balikat si Alejandro. "Wala na akong magagawa, baka gumaling siya pagkaraan ng ilang oras."Bahagyang nagalit si Tiffany. “Siya ang babae mo, paanong
Pinigilan ni Helen ang kanyang emosyon. "Saan mo siya dadalhin?"May lugar na sa isip si Mark. “Switzerland. Narinig ko ang tungkol sa isang ospital doon na may mahusay na reputasyon, at nagpadala ako ng ilan sa aking mga tao upang tumulong na mapadali ang kanyang tuluyang pananatili. Sa ngayon, gumagawa ako ng mga kinakailangang pagsasaayos sa aking kumpanya—iiwan ko ang ilan sa aking trabaho kay Jackson habang wala ako. Naturally, hindi ko hilig na ibigay ang tungkulin ko sa kanya. Hindi lang ako pisikal na magagamit para sa marami sa aking mga pakikitungo sa negosyo."Nagsalubong ang kilay ni Helen. "Maaaring maibigay ang ilan sa iyong trabaho kay Jackson at lahat, ngunit paano ang Little Smore? Sinasamahan ka rin ba niya?"Ito ang milyon-milyong tanong na nagpagulo kay Mark sa napakaraming araw at gabi. “I... Well... To be frank, wala akong planong isama siya sa amin. Ang layunin ko sa pagpunta roon ay upang mabigyang lunas ang sakit ni Ari, kaya ang pagdadala ng bata sa amin ay
Marahil ang pinagbabatayan ng katwiran ni Marcos ay ang edad ni Maria. Matanda na siya, posibleng mamatay na siya bago pa makabalik ang mag-asawa sa kanilang sariling bansa, kaya napahamak siya na mamatay sa ibang bansa.Ito ay isang medyo malupit na pag-asa na nakiusap na isaalang-alang. Kaya naman, sa bandang huli, nangatuwiran si Mark na mas mabuting manatili siya sa likuran kasama si Henry bilang mga tagabantay ng Tremont Estate.Noong una, nag-aalala si Mark na baka maiiyak si Smore sa mga unang araw niya kasama ang pamilya ni Jackson, kaya naging routine na niya ang pag-video call sa bata mula nang makarating siya sa Switzerland. Hindi nagtagal ang ugali na iyon, dahil hindi nagtagal ay napagtanto ni Mark ang buong lawak ng kawalang-interes ng kanyang anak—hindi naisip ng brat na kausapin siya o si Arianne sa kanilang mga tawag, lalo pa't magalit sa pagka-miss sa kanila!Lumipas ang oras. Kahit kailan sa pinakamaliit na imahinasyon ni Mark ay hindi niya akalain na mananatili s
Tinanggihan ni Aristotle ang alok ni Jackson na buhatin ang kanyang mga maleta para sa kanya. "Ayos lang, kaya ko naman ang sarili ko. Talaga, puno lang ito ng mga regalo para sa inyong lahat, at hindi gaanong mabigat ang mga ito. By the way, Pa West? Hindi ka nagbago kahit kaunti—mukhang tumalon ka lang sa huling alaala ko na nakita kita. Nasaan sina Tiffany at Cindy?"Tahimik na inamin ni Jackson na, dahil ang bata ay tumanda na ngayon sa isang ganap na matanda, hindi niya dapat ipilit na tulungan siya sa mga bagay na nararapat niyang gawin nang mag-isa. "Well, hinihintay ka nila sa loob," sa halip ay sabi niya. "Tumingin sa iyo! Nakauwi ka na ngayon. At malapit na ring umuwi si Lil’ P... God, by next month, kayong tatlo ay opisyal na muling magsasama."Walang salita na ngumiti si Aristotle at pumasok sa loob ng villa.Ilang segundo lang iyon, ngunit habang nakatingin si Jackson sa likod ng binata, sa halip ay nakita ng kanyang mga mata si Mark Tremont. Si Aristotle ay may labis n
Sa isang iglap, namumula ang pisngi ni Cynthia at napayuko siya sa gulat. Ang kanyang puso, tulad ng isang baliw na pera, ay tumangging manatili sa loob ng hawla na tinawag niya sa kanyang dibdib.Lumaki, lahat ay palaging tinutukso sina Cynthia at Aristotle bilang isang uri ng isang tunay na pares. Noon, wala itong ibig sabihin sa kanya; isa lamang siyang inosenteng bata na walang ideya kung ano talaga ang ibig sabihin ng mga matatanda. Siyempre, si Aristotle ay palaging mabait, mapagmalasakit na kuya sa kanyang buhay, kaya dahan-dahan niyang tinanggap ang ugnayang ibinahagi nila at nabigyang-katwiran ito bilang ang paraan ng kanilang pakikipag-ugnayan.Tungkol naman sa mungkahi ng matatanda, inamin ni Cynthia na nag-ugat na rin ito sa kanyang isipan. Pagkatapos lamang niyang lumaki nang ang mga alaala ng mga panunukso ay biglang nagparamdam sa kanya ng napaka-malay sa sarili.Ito ay hindi maikakaila. Si Aristotle Tremont ay nag-mature sa isang multa, binata—pagdidiin sa "multa". N
Ito ay salamat sa hindi kilalang, walang mukha na si "Rey"—na kahit papaano ay nagkaroon ng espasyo sa kanyang isipan—na naging mabalisa ang pagtulog ni Cynthia nang gabing iyon.Nang maglaon ay dumating ang kanyang mapayapang pagkakatulog, ngunit sa pagsapit ng umaga, marahas na ginising siya mula sa kanyang pagkakatulog sa pamamagitan ng pagkakadapa ni Tiffany, na naging dahilan upang maalis sa kanyang higaan ang groggy na dalaga.“Urgh, Moooom?! Ano ngayon?" humagulgol siya. “Geez, ikaw ba talaga ang tunay kong ina? Hindi mo kayang pumunta sa isang araw nang hindi ako sinusundo sa ilang mga paraan, hindi ba? I swear, nagmumukha lang akong kahindik-hindik dahil sa iyong trigger-happy hands!!”Itinuring ni Tiffany ang dowdy state ng kanyang half-asleep na anak, ang kanyang maluwag, baggy nightshirt, at ang magulong mane na tinawag niyang "buhok". Kung hindi dahil sa kanyang magandang hitsura, ayaw pang aminin ni Tiffany na anak niya si Cynthia.“Buweno, bumangon ka at ipadala iton
Pakiramdam ni Cynthia ay parang lalabas na ang kanyang puso mula sa kanyang lalamunan, ngunit sa halip ay ibinaon niya ang takot na iyon sa isang galit na galit. “Okay, okay! Ikaw na mismo ang bahala sa pie habang ako... ako... eh, titingnan ko kung kailangan ng tubig ang mga bulaklak!"Isang anino ng hindi kapansin-pansing emosyon ang biglang tumawid sa mga mata ni Aristotle. “Sige,” sagot niya. “Say, Cindy... Lumaki ka na, di ba? Mas matangkad. Mas matanda."Cynthia, failing to ponder more deeply about his remark, without sparing him a look, “I mean, duh? Ilang taon na ba? May growth spurt ka sa sarili mo, alam mo. At ngayon hindi ko na maabot ang mukha mo... Anyway, e-enough chit-chat! Magsaya ka!"Nakatakas siya sa bakuran at tuluyang nagpakawala ng hiningang kanina pa niya pinipigilan.Inaakala niyang tama ang katutubong karunungan: ang kalikasan ng isang relasyon ay nagbabago kapag ang mga tao ay hiwalay sa isa't isa nang napakatagal. Kahit na ang isang bono na nagsimula bila