Si Summer, na nakikinig mula sa lahat ng paraan pabalik sa silid-kainan, ay natawa nang husto kaya nabulunan siya sa kanyang pagkain. “Ha—uh, uh hem! Ubo, ubo, ptooey! Hahahaha! Hesukristo, Lil’ P! Ilang taon ka na ulit? Ang maliit mong boombox na iyon ay talagang makakapagsabi ng mga pinakakahanga-hangang bagay! Kung mas matanda ka ng ilang taon, sinampal ka na ng nanay mo ngayon! C’mon, you rascal, ang pangit lang ng kapatid mo sa ngayon—kapag tumanda na siya, gagaling lang siya, pwede ka na tumaya! Baka mabaligtad ang mga mesa at siya na ang ayaw nang makipaglaro sa iyo!"Naisip ni Tiffany ang hamon ng kanyang anak sa mga kakayahan sa pag-iisip at ibinaba ang kanyang ulo habang ang matinding kirot ay tumusok sa kanyang dibdib. Sa bawat oras na si Lil’ P ay nagsimulang ibuka ang kanyang bibig at ibinabato ang lahat ng uri ng mapang-akit na mga salita sa kanyang kapatid na babae, ang galit na pinapaypayan niya sa loob ni Tiffany ay tunay at totoo. Hindi pa ba sapat ang paghihirap ni
Biglang umupo si Tiffany sa kanyang puwitan habang nakabuka ang kanyang mga daliri sa kwelyo ni Jackson. Ang kanyang mga mata ay basa pa rin ng luha, ngunit ang kislap ay kahit papaano ay napuno ng panibagong bahid ng pang-aakit. "Hindi ka pa rin pupunta ngayong gabi..."Bahagyang nagdilim ang mga mata ni Jackson. “Damn it. Kinuha ang iyong pain."Tumango si Tiffany. “As if I could ever create any scheme as good as yours! Talaga, hindi ka ba mangunguna?"Bumilis ang tibok ng puso ni Jackson. Kung paano niya itinaas ang kanyang boses, ang tono na ginamit niya, at ang hitsura ng kanyang mukha... Ang laro ng pang-aakit ng babaeng iyon ay tunay na sumikat sa lahat!…Kinabukasan sa Tremont Estate, ang pagbabalik nina Arianne at Mark ay sinalubong ni Henry na personal na lumabas ng pinto. “Welcome home, Mr. Tremont; Madam. May bisita ka sa bahay."Napahinto sila sa kanilang mga hakbang. Wala sa kanila ang inaasahan na makakasama noong araw na iyon, bagama't tumango si Mark. "Mm, naiin
Hindi na nakatiis si Mark na panoorin ang kanilang palitan. Tumayo siya at hinila ang braso ni Arianne, nagmumungkahi, “Sige, tama na. Naaalala ko si Smore na may ilang mga takdang-aralin mula sa paaralan ngayon, at marahil maaari mong tingnan at makita kung ginagawa niya ang mga ito. Hayaan mo akong hawakan ito.”Tugon ni Arianne na walang salita at nagtatampo bago tumalikod sa kanila at naglakad palayo.Dinala siya ng kanyang katapangan hanggang sa isang sulok, kung saan walang ibang naroroon, bago ito gumuho at tumambad sa kanyang namumulang mga mata. Ang katotohanan na humiram si Helen ng malaking halaga mula sa kanya ay hindi kailanman ikinadismaya sa kanya—ito ay ang paghahayag na pagkatapos na talikuran si Arianne, ang buhay ni Helen ay hindi bumuti. Ang makita siyang paikot-ikot, na talagang nagmamakaawa para sa kawanggawa, ay isang kirot sa kanyang puso, at kinasusuklaman niya ang pakiramdam ng pagkabalisa na iyon.Sa ibaba, sinubukan ni Mark ang lahat para aliwin si Helen.
Sa huli niyang walang humpay na pag-rolyo, sa wakas ay nagsalita si Arianne. “Masyadong busog para makatulog? Bumangon ka at gumalaw, kung gayon."Sa ilang kadahilanan, nakaramdam siya ng pagkabalisa. Sinubukan niyang hilahin siya sa kanya bilang panlunas. "Maaaring sabihin ang parehong tungkol sa iyo. Alam mo kung ano ang nasa isip ko, hindi ba? Magiging tapat ako sa iyo—kung gusto mong makita ang iyong ina, magagawa mo. Laging, kahit kailan mo gusto. Hindi mo kailangang maapektuhan ang kawalang-interes pagkatapos mong makita siya sa bawat oras; Alam kong gusto mo siyang makita ng husto."Nang marinig niya ang pagbanggit niya ay sinindihan ni Helen ang kanyang piyus, dahilan upang itulak niya ito palayo sa kanya sa pagkabigo. “Wag mo siyang banggitin! Ayaw niya akong titigan, kaya bakit ako magsusumamo sa kanya na tumingin sa akin na parang malungkot, nakakaawa, ha? Hindi ako wala sa aking dignidad at pagmamataas, alam mo; there's no way I would still come with puppy-dog-eyes na nag
Alas sais ng umaga, isang malakas na nakakairitang tunog ang bumulaga kay Arianne sa kanyang pagtulog. Hindi ito ang kanyang karaniwang oras para gumising, at wala siyang balak na magsimula ngayon. Itinulak niya si Mark, senyales na tulungan siyang makuha ito. Ang lalaki ay mahinang sumunod at tumayo mula sa kanyang kama, kinuha ang kanyang telepono at sinipat ang pangalan ng tumatawag bago ito ipinasa kay Arianne. “Ang iyong telepono; ito ay Melanie. Kunin mo." Inilagay ni Arianne ang telepono sa kanyang tainga. “Mmm, helloww? Melanie? Bakit maagang tumawag?" Mula sa kabilang panig ng telepono, ang boses ni Melanie ay mapanganib na magaan at halatang nanginginig, “A-Arianne... T-Teo... Siya... Siya ay dinukot... Nasa m-media na ito... D-Hindi mo ba alam pa?" Agad na napawi ang hamog ng pagtulog sa paligid ni Arianne. "Anong sinabi mo?! A-Anong nangyari?!?!” Laking gulat ni Mark, ang plano niyang bumalik sa kanyang pagkakatulog ay agad na napigilan, at bilang tugon, gumulong
Litong-lito si Arriane at hindi alam ang kanyang dapat isipin.Hindi nagtagal ay ibinaba niya ang tawag at nag-iisang tumayo sa banyo, desperadong sinusuklay sa kanyang alaala ang kamakailang pag-uugali ni Mark upang makahanap ng anumang abnormalidad.Hindi sana pinaghihinalaan ni Arianne si Mark bago sinabi ni Melanie ang kanyang kaso. Ngunit sa sandaling itinaas ng babae ang kanyang mga punto, hindi napigilan ni Arianne na sundin ang takbo ng haka-haka. Oo, gustong paniwalaan ni Arianne na si Mark ay nasa malinaw, ngunit kahit na siya ay umamin na siya ay palaging may kakayahang magkatulad na kalupitan.Talagang naging apoplectic siya noong gabing natagpuan niya ito kasama si Mateo. At gayunpaman maliban sa pagbugbog sa lalaking iyon sa lugar bilang isang labasan ng kanyang galit, lumabas si Mark sa karanasan na halos hindi naapektuhan. Walang follow-up sa kaganapan; wala man lang nabanggit sa mga sumunod na araw. Ang paraan ng kanyang pag-arte ay malayo lamang sa kanyang pagkatao
Narinig ni Mark ang pandemonium mula sa labas at bahagyang sumimangot, ngunit hindi siya nagpakita ng hilig na pakialam. Si Arianne, gayunpaman, ay nahuli ang pangalan ni Mateo sa gitna ng hubbub at biglaang lumabas ng elevator bago tumungo sa pasukan. "Ano ang nangyayari?! Sinong may pananagutan dito hoo-ha?!"Nang makita siyang papaalis sa elevator, nag-atubili si Mark bago siya sumunod.Nang magkalapit na silang dalawa, lumuhod ang magulo—isang babaeng nasa mataas na klase na ang pananamit ay sumasalamin sa kanyang kinatatayuan—na lumuhod at nagpakawala ng matinding pananabik. "Ginoo. Tremont, pakiusap! Alam ni Teo na magulo siya, please! Please, siya lang ang anak ko! Pakiusap, pakiusap, mangyaring maawa ka, mangyaring palayain siya!"Naramdaman ni Arianne ang panginginig ng kanyang puso. Ito ba ang pamilya ni Mateo? Ngunit... sino ang nagsabi sa kanila na si Mark ay maaaring konektado sa kanyang pagdukot? Paano pa kaya sila mabilis na sumulpot dito, sa kanyang lugar?!Binalot
Ang tanging nagawa ng talumpati ni Mark ay ang magpapalitan ng tingin sa mag-asawa.Sinong nasa tamang pag-iisip ang aamin sa ganitong krimen?Pinagmasdan ni Arianne ang unos sa mien ni Mark na unti-unting nabubuo sa isang unos. Bago siya nawalan ng kontrol at sumabog, tinitigan ni Arianne si Davy, na tumawag sa seguridad upang ihatid ang mga magulang ni Mateo.Sa kasamaang palad, nagkaroon ng epekto ang impluwensya ng kerfuffle sa mood ng opisina. Bigla, ang tanging napag-usapan ng opisina ay ang kakaibang kaguluhang ito; Hindi ito ma-tune out ni Arianne kahit na gusto niya.Nang sa wakas ay lunch break na, tinawagan niya si Melanie. "Uy, Melanie? Sinabi mo ba kina Mr. at Mrs. Rodriguez ang tungkol sa nangyari noong gabing iyon?”Si Melanie ay parang nabigla. "Wala akong nabanggit, pero? ...Arianne, anong nangyari dyan? Ano ang nagtanong sa iyo? Inaamin kong pinaghihinalaan ko ang pagkakasangkot ni Mark, ngunit bago magkaroon ng konkreto, hindi mapag-aalinlanganan na ebidensya na