Hindi na nakatiis si Mark na panoorin ang kanilang palitan. Tumayo siya at hinila ang braso ni Arianne, nagmumungkahi, “Sige, tama na. Naaalala ko si Smore na may ilang mga takdang-aralin mula sa paaralan ngayon, at marahil maaari mong tingnan at makita kung ginagawa niya ang mga ito. Hayaan mo akong hawakan ito.”Tugon ni Arianne na walang salita at nagtatampo bago tumalikod sa kanila at naglakad palayo.Dinala siya ng kanyang katapangan hanggang sa isang sulok, kung saan walang ibang naroroon, bago ito gumuho at tumambad sa kanyang namumulang mga mata. Ang katotohanan na humiram si Helen ng malaking halaga mula sa kanya ay hindi kailanman ikinadismaya sa kanya—ito ay ang paghahayag na pagkatapos na talikuran si Arianne, ang buhay ni Helen ay hindi bumuti. Ang makita siyang paikot-ikot, na talagang nagmamakaawa para sa kawanggawa, ay isang kirot sa kanyang puso, at kinasusuklaman niya ang pakiramdam ng pagkabalisa na iyon.Sa ibaba, sinubukan ni Mark ang lahat para aliwin si Helen.
Sa huli niyang walang humpay na pag-rolyo, sa wakas ay nagsalita si Arianne. “Masyadong busog para makatulog? Bumangon ka at gumalaw, kung gayon."Sa ilang kadahilanan, nakaramdam siya ng pagkabalisa. Sinubukan niyang hilahin siya sa kanya bilang panlunas. "Maaaring sabihin ang parehong tungkol sa iyo. Alam mo kung ano ang nasa isip ko, hindi ba? Magiging tapat ako sa iyo—kung gusto mong makita ang iyong ina, magagawa mo. Laging, kahit kailan mo gusto. Hindi mo kailangang maapektuhan ang kawalang-interes pagkatapos mong makita siya sa bawat oras; Alam kong gusto mo siyang makita ng husto."Nang marinig niya ang pagbanggit niya ay sinindihan ni Helen ang kanyang piyus, dahilan upang itulak niya ito palayo sa kanya sa pagkabigo. “Wag mo siyang banggitin! Ayaw niya akong titigan, kaya bakit ako magsusumamo sa kanya na tumingin sa akin na parang malungkot, nakakaawa, ha? Hindi ako wala sa aking dignidad at pagmamataas, alam mo; there's no way I would still come with puppy-dog-eyes na nag
Alas sais ng umaga, isang malakas na nakakairitang tunog ang bumulaga kay Arianne sa kanyang pagtulog. Hindi ito ang kanyang karaniwang oras para gumising, at wala siyang balak na magsimula ngayon. Itinulak niya si Mark, senyales na tulungan siyang makuha ito. Ang lalaki ay mahinang sumunod at tumayo mula sa kanyang kama, kinuha ang kanyang telepono at sinipat ang pangalan ng tumatawag bago ito ipinasa kay Arianne. “Ang iyong telepono; ito ay Melanie. Kunin mo." Inilagay ni Arianne ang telepono sa kanyang tainga. “Mmm, helloww? Melanie? Bakit maagang tumawag?" Mula sa kabilang panig ng telepono, ang boses ni Melanie ay mapanganib na magaan at halatang nanginginig, “A-Arianne... T-Teo... Siya... Siya ay dinukot... Nasa m-media na ito... D-Hindi mo ba alam pa?" Agad na napawi ang hamog ng pagtulog sa paligid ni Arianne. "Anong sinabi mo?! A-Anong nangyari?!?!” Laking gulat ni Mark, ang plano niyang bumalik sa kanyang pagkakatulog ay agad na napigilan, at bilang tugon, gumulong
Litong-lito si Arriane at hindi alam ang kanyang dapat isipin.Hindi nagtagal ay ibinaba niya ang tawag at nag-iisang tumayo sa banyo, desperadong sinusuklay sa kanyang alaala ang kamakailang pag-uugali ni Mark upang makahanap ng anumang abnormalidad.Hindi sana pinaghihinalaan ni Arianne si Mark bago sinabi ni Melanie ang kanyang kaso. Ngunit sa sandaling itinaas ng babae ang kanyang mga punto, hindi napigilan ni Arianne na sundin ang takbo ng haka-haka. Oo, gustong paniwalaan ni Arianne na si Mark ay nasa malinaw, ngunit kahit na siya ay umamin na siya ay palaging may kakayahang magkatulad na kalupitan.Talagang naging apoplectic siya noong gabing natagpuan niya ito kasama si Mateo. At gayunpaman maliban sa pagbugbog sa lalaking iyon sa lugar bilang isang labasan ng kanyang galit, lumabas si Mark sa karanasan na halos hindi naapektuhan. Walang follow-up sa kaganapan; wala man lang nabanggit sa mga sumunod na araw. Ang paraan ng kanyang pag-arte ay malayo lamang sa kanyang pagkatao
Narinig ni Mark ang pandemonium mula sa labas at bahagyang sumimangot, ngunit hindi siya nagpakita ng hilig na pakialam. Si Arianne, gayunpaman, ay nahuli ang pangalan ni Mateo sa gitna ng hubbub at biglaang lumabas ng elevator bago tumungo sa pasukan. "Ano ang nangyayari?! Sinong may pananagutan dito hoo-ha?!"Nang makita siyang papaalis sa elevator, nag-atubili si Mark bago siya sumunod.Nang magkalapit na silang dalawa, lumuhod ang magulo—isang babaeng nasa mataas na klase na ang pananamit ay sumasalamin sa kanyang kinatatayuan—na lumuhod at nagpakawala ng matinding pananabik. "Ginoo. Tremont, pakiusap! Alam ni Teo na magulo siya, please! Please, siya lang ang anak ko! Pakiusap, pakiusap, mangyaring maawa ka, mangyaring palayain siya!"Naramdaman ni Arianne ang panginginig ng kanyang puso. Ito ba ang pamilya ni Mateo? Ngunit... sino ang nagsabi sa kanila na si Mark ay maaaring konektado sa kanyang pagdukot? Paano pa kaya sila mabilis na sumulpot dito, sa kanyang lugar?!Binalot
Ang tanging nagawa ng talumpati ni Mark ay ang magpapalitan ng tingin sa mag-asawa.Sinong nasa tamang pag-iisip ang aamin sa ganitong krimen?Pinagmasdan ni Arianne ang unos sa mien ni Mark na unti-unting nabubuo sa isang unos. Bago siya nawalan ng kontrol at sumabog, tinitigan ni Arianne si Davy, na tumawag sa seguridad upang ihatid ang mga magulang ni Mateo.Sa kasamaang palad, nagkaroon ng epekto ang impluwensya ng kerfuffle sa mood ng opisina. Bigla, ang tanging napag-usapan ng opisina ay ang kakaibang kaguluhang ito; Hindi ito ma-tune out ni Arianne kahit na gusto niya.Nang sa wakas ay lunch break na, tinawagan niya si Melanie. "Uy, Melanie? Sinabi mo ba kina Mr. at Mrs. Rodriguez ang tungkol sa nangyari noong gabing iyon?”Si Melanie ay parang nabigla. "Wala akong nabanggit, pero? ...Arianne, anong nangyari dyan? Ano ang nagtanong sa iyo? Inaamin kong pinaghihinalaan ko ang pagkakasangkot ni Mark, ngunit bago magkaroon ng konkreto, hindi mapag-aalinlanganan na ebidensya na
Kinalas ni Mark ang kanyang kurbata nang maabutan siya ng balisang galit, at humakbang siya sa sopa para maupo.“So? Sa tingin mo ako rin ang nasa likod nito, hindi ba?! Isang stupid requital laban sa Mateo Rodriguez na yan? —Naniniwala ka talaga na ako ang nasa likod ng anuman nito?!”Walang sinabi si Arianne. Pinaghihinalaan niya siya, ngunit nag-alinlangan siya sa hinalang iyon tulad ng pagdududa niya sa kanya. Nang pinindot, hindi niya alam kung ano ang sasabihin.Ang lahat ng kanyang nakakabinging katahimikan ay nagtagumpay sa paggawa ay ang pagbuhos ng gasolina sa apoy ni Mark. Sa isang kisap-mata, bumangon siya at hinawakan ng mahigpit si Arianne sa baba. “Ano ang ipinahihiwatig mo? Pinaghihinalaan ako ni Melanie, at ngayon, sa kanyang mga yapak, ikaw din? Kung ito ang aking ginagawa, markahan ang aking mga salita, hindi ko pipigilan ang aking mga labi sa bagay o yuyuko sa likod na sinusubukang itago ito sa iyo; sa halip, ipagtatapat ko—malinaw—sa iyo na gusto kong patayin si
Mahigit isang dekada na ang nakalipas mula nang matali siya sa kanya.Kung sisimulan man ni Mark ang pag-aabuso sa tahanan—alam ni Arianne mula sa kaibuturan ng kanyang puso.Inaaliw si Smore mamaya, nagsimula siyang magtungo sa hagdan kung saan naroon si Mark.Ang nakasarang pinto ay naging mas maliit na pasukan sa pag-aaral, at higit na isang hindi maarok na pader na bato ang pinilit sa pagitan nilang dalawa, na naghihiwalay sa kanila—na naglubog sa kanila sa mapang-aping dilim.Nanghihina, itinulak niya ito. Ang kanyang pagdating ay sinalubong ng masangsang na amoy ng sigarilyo. Sinakal siya nito ng ubo ang nagsimulang sunggaban siya.Nang marinig ni Mark ang kanyang mga sputters, palihim na dinurog ni Mark ang baga sa kanyang sigarilyo upang maamoy iyon. "Bakit ka nandito?" siya bristled. "Iwanan mo akong mag-isa."Pinilit ni Arianne ang sarili na makibagay sa burak nang hindi na naglalabas ng isa pang utal. “I’m… sorry… I admit… I suspected you… B-Pero gusto ko lang… honest
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy