Pagkatapos nito ay binuhat na ni Alejandro si Millie palabas ng walang imik.Habang kumakain sila, biglang nagtanong si Melanie, "Kumusta ang pamilyang lark?"Kaswal na sagot ni Alejandro, “Pinag-uusapan na namin ang kanilang acquisition. Hindi sila humihinto sa ngayon, pero sa palagay ko ay hindi na sila makakapatuloy nang mas matagal."Nanatiling tahimik si Melanie nang marinig ito. Dahil dito ay tinanong ni Alejandro, “Yun lang? Akala ko may sasabihin ka pa."Ngumisi si Melanie. "Ano pa ba ang sasabihin ko sayo? Kasalanan nila kung bakit nangyari ito sa kanila. Kahit na wala kang kinalaman dito, malamang na hindi rin magiging mabait si Jackson sa kanila. Hindi ako isang banal na tao; Hindi ko man lang masabi kung ano ang mangyayari sa akin, kaya wala akong oras para mag-alala sa kanila. At saka... kahit na magmakaawa ako sayo, hindi mo pa rin tutulungan ang pamilyang Lark, kaya ano ang sasabihin ko kapag alam ko na ang magiging outcome nito? Kahit na tulungan mo akong ipagtanggo
Nang makita ni Melanie si Alejandro na papalapit sa kanya, bigla siyang umiwas nang maramdaman niya ang hininga nito sa labi niya. "Pagod na ako, gusto ko nang matulog. Marami ka sigurong gagawin sa opisina bukas, di ba? Magpahinga ka na."Ibinaba ni Alejandro ang kanyang nakataas na kamay. “Sige…”Hindi niya ugali na pilitin ang isang tao gamit ang pwersa.Dumating si Arianne sa kanyang opisina pagdating ng Lunes, at doon niya natanggap niya ang invitation ni Sylvain. Malapit na silang ikasal ni Robin. Nang matanggap ni Arianne ang imbitasyon, binigyang-diin ni Sylvain ang mga salitang lumabas sa labi niya, “Pinaplano ko na itong gawin nang hindi sinusubukang i-rush ang kasal sa kasal niyo ni Mr. Tremont. Anuman ang nangyari sa kasal mo ay isang aksidente lamang... Huwag mo itong isapuso."Sinamaan ng tingin ni Arianne si Sylvain. “Ako ba ang tipo ng taong mag-o-overthink tungkol sa mga bagay-bagay? Sa tingin ko ang kasal namin ni Mark ay perfect; wala akong dapat pagsisisihan dah
Walang magawa, nagpaubaya si Arianne at tinanggap ang kanyang misyon.Paagsapit ng oras ng tanghalian. Tinanggihan niya ang imbitasyon ni Mark at kinaladkad si Robin sa isang maaliwalas na maliit na Chinese restaurant para magpahinga at kumain.Matapos umupo at mag-order, nagkunwari si Arianne na kaswal na nagtanong, “So... bakit wala pa kayong added family member ni Sylvain? Kahit papaano ay matanda na siya at ikaw ay nasa tamang edad. Alam mo kung ano ito: mas mabuting magkaroon ng mga anak nang maaga habang ang katawan ay malakas, kaysa maghintay hanggang sa ikaw ay nasa thirties na at ang buhay ay puno ng uncertainties. Sa oras na iyon, ang estado ng iyong katawan ay wala na sa pinakamabuting kalagayan para sa panganganak.Medyo nag-aalinlangan si Robin sa kanyang intensyon. “Hoy... teka lang. Tinatanong mo ba ako dahil… tinanong ito sayo ni Sylvain?"Naging magulo at nagulat si Aranne, ngunit sa panlabas, dinoble niya ang kanyang pagkukunwari ng pagiging kaswal. “A-ano-ano? Hi
Nabalot ng katahimikan si Sylvain. Naisip niya na ang pagbibigay kay Ursula ng isang hiwalay na lugar na matutuluyan, malayo sa kanyang pamilya, ay makakatulong sa pag-iwas sa marami sa mga problemang ito, ngunit ngayon, tila napaaga ang kanyang pag-asa na makatakas. Alam niya ang eksaktong mga opinyon at iniisip ni Ursula sa mga Cox. Ito ang dahilan kung bakit, sa nakaraan, si Sylvain ay naninindigan na ang isang relasyon, isang pag-iibigan sa pagitan ng dalawang tao, sa huli ay kailangang mabuhay sa mga pagpapala ng mga nakapaligid sa mag-asawa. Ang mag-asawa nang walang pagpapala ng ibang tao ay ang magkaisa laban sa lahat ng pagsubok—lalo na ang pinakamahirap.Matagal nang pinili ni Sylvain. At dumating ang impiyerno o mataas na tubig, hindi niya baluktot ang kanyang tuhod.Tinapik-tapik ni Arianne ang kanyang balikat nang may pag-asa, umaasang mabigyan siya ng kaaliwan at pampalakas ng moralidad. Sa kasamaang palad, bago siya binitawan ng kanyang kamay, nahuli siya ni Mark—na ka
May pumasok sa loob na may dalang bouquet ng naglalagablab na pulang rosas. Inilagay niya ang mga ito sa mesa sa harapan niya at sinabing, “May nagbigay nito sa akin. Sa totoo lang, wala akong pag-ibig para dito, kaya iyo na ito ngayon."Tinitigan ni Arianne ang bouquet gamit ang isang side-eye. Ang pagiging bago ng mga bulaklak ay napakalaki at maliwanag na walang paraan na hindi niya ito binili para sa kanya. Gayunpaman, gustong magpanggap ng parehong lalaki para lang mailigtas ang kanyang manipis na balat!"Urgh, ayoko. Itapon mo.”Galit na galit si Mark. "Bakit hindi ka umalis sa linya!"Nakakunot ang noo nito sa kanya. “Hoy, hey, hey! Sabi mo ‘may nagbigay sa iyo ng bouquet na ito, at binigay mo lang sa akin dahil ikaw mismo ay ayaw nito. And now I’m telling you I don’t want it either—paano ‘yang pag-alis sa linya, ha? Kung mayroon man, aalis ka sa iyong linya sa pamamagitan ng pagbibigay ng magandang regalo na malinaw na pinaghirapan ng isang tao na ibigay sa iyo! Kahit na ka
Bumalik sa Smith Estate, pinapakain ni Melanie ang kanyang anak na babae ng hapunan. Si Alejandro ay hindi maghahapunan sa bahay ngayon, na hindi nakakagulat.Ang pagtawag niya kay Melanie nang maaga tungkol dito, bagaman, ay hindi kapani-paniwalang abnormal.Sa totoo lang, alam ni Melanie ang aberyang pinagbabatayan ng kanilang mga pakikipag-ugnayan kamakailan, at—sa kanyang pagkadismaya—ito ay naging mas malapit sa kanya sa pag-aalinlangan tungkol sa diborsiyo na gusto niyang malutas.Sa pagkakataong ito ay biglang nagmadaling lumapit sa kanya si yaya. “Madam? Nasa labas ng gate ang pamilya mo. Nandito daw sila para makita ka, pero... papasukin ba natin sila?"Si Melanie ay nakakita ng higit pa sa isang hangin ng pagkamadalian mula sa yaya. May takot na itinapon dito. Siya ay bumangon, mabilis na sumilip sa labas ng bintana, at natagpuan ang kanyang sarili na nakatitig hindi lamang sa kanyang ina, kundi pati na rin sa buong pamilya: ang kanyang ama, ang kanyang dalawang nakatatan
Dumura si Nikolai sa lupa. “Umalis ka sa aming landas, o huwag mo akong sisihin sa pagpapaabot ng aking kagandahang-loob sa iyo, Tatay! Huwag kang sumigaw tungkol sa kawalang-galang sa oras na iyon!"Nanlaki ang mga mata ni Mr. Lark sa pagkalito. "Naglakas-loob ka bang ipatong ang iyong mga kamay sa iyong matanda?! Ako pa rin ang maldita mo Pa! Maaaring ang iyong harpy ng isang ina ay nagpapasaya sa iyo para sa pagiging isang huwaran ng mga jacka**es, ngunit huwag mong ipagkamali iyon bilang awtoridad na gawin ang anumang gusto mo, iyong walang pakundangan na brat! Kristo, ikaw ay isang carbon copy ng iyong ina! Hindi ako dapat mabigla bagaman; ang isang bata ay humahabol sa magulang na nagpalaki sa kanila, pagkatapos ng lahat, at sa ngayon, ikaw ay isang kahihiyan at nais kong hindi ka na ipinanganak!"Napatakip ng ngipin si Nikolai, ang mapoot niyang mga mata ay nakatutok kay Melanie. Sa isip niya, tinutumbas na niya ang bawat pagkakamali sa ginagawa niya. Ang isang tingin sa mukha
Sa kabilang dulo ng telepono, nagmamadaling umuwi si Alejandro habang sumisigaw, “Don’t listen to her; sabihin sa mga guard na gawin ang kanilang bagay! Nagmamadali akong umuwi!"Ang mga salita ni Alejandro ay kuha ng kumpiyansa na kailangan ng yaya. Agad niyang itinulak ang bintana at sumigaw, “Protektahan mo si Madam! Gumanti ka sa sinumang nakatama sa kanya—ito ang utos ng aming amo! Uuwi na siya habang nag-uusap tayo!"Agad namang kumilos ang mga tanod. Pumalakpak sila patungo sa nakapaligid na mga mandurumog na si Melanie at pinalaya siya, na natatakpan na ng mga bugbog na marka at mga pasa. Mr Lark, na itinapon ang kanyang sarili pasulong upang protektahan ang kanyang, tumingin hindi mas mahusay.Sa isang malayong dulo, ni Nikolai o si Miklan ay hindi nagwagi sa kanilang laban. Hindi lang sila kayang hiwalayin ni Mrs. Lark.Ang Larks at ang mga guwardiya ay nagbitiw sa isang sumisigaw na Mexican standoff sa loob ng mga labinlimang minuto bago ang hiyawan ng mga gulong sa pren