Bumalik sa Smith Estate, pinapakain ni Melanie ang kanyang anak na babae ng hapunan. Si Alejandro ay hindi maghahapunan sa bahay ngayon, na hindi nakakagulat.Ang pagtawag niya kay Melanie nang maaga tungkol dito, bagaman, ay hindi kapani-paniwalang abnormal.Sa totoo lang, alam ni Melanie ang aberyang pinagbabatayan ng kanilang mga pakikipag-ugnayan kamakailan, at—sa kanyang pagkadismaya—ito ay naging mas malapit sa kanya sa pag-aalinlangan tungkol sa diborsiyo na gusto niyang malutas.Sa pagkakataong ito ay biglang nagmadaling lumapit sa kanya si yaya. “Madam? Nasa labas ng gate ang pamilya mo. Nandito daw sila para makita ka, pero... papasukin ba natin sila?"Si Melanie ay nakakita ng higit pa sa isang hangin ng pagkamadalian mula sa yaya. May takot na itinapon dito. Siya ay bumangon, mabilis na sumilip sa labas ng bintana, at natagpuan ang kanyang sarili na nakatitig hindi lamang sa kanyang ina, kundi pati na rin sa buong pamilya: ang kanyang ama, ang kanyang dalawang nakatatan
Dumura si Nikolai sa lupa. “Umalis ka sa aming landas, o huwag mo akong sisihin sa pagpapaabot ng aking kagandahang-loob sa iyo, Tatay! Huwag kang sumigaw tungkol sa kawalang-galang sa oras na iyon!"Nanlaki ang mga mata ni Mr. Lark sa pagkalito. "Naglakas-loob ka bang ipatong ang iyong mga kamay sa iyong matanda?! Ako pa rin ang maldita mo Pa! Maaaring ang iyong harpy ng isang ina ay nagpapasaya sa iyo para sa pagiging isang huwaran ng mga jacka**es, ngunit huwag mong ipagkamali iyon bilang awtoridad na gawin ang anumang gusto mo, iyong walang pakundangan na brat! Kristo, ikaw ay isang carbon copy ng iyong ina! Hindi ako dapat mabigla bagaman; ang isang bata ay humahabol sa magulang na nagpalaki sa kanila, pagkatapos ng lahat, at sa ngayon, ikaw ay isang kahihiyan at nais kong hindi ka na ipinanganak!"Napatakip ng ngipin si Nikolai, ang mapoot niyang mga mata ay nakatutok kay Melanie. Sa isip niya, tinutumbas na niya ang bawat pagkakamali sa ginagawa niya. Ang isang tingin sa mukha
Sa kabilang dulo ng telepono, nagmamadaling umuwi si Alejandro habang sumisigaw, “Don’t listen to her; sabihin sa mga guard na gawin ang kanilang bagay! Nagmamadali akong umuwi!"Ang mga salita ni Alejandro ay kuha ng kumpiyansa na kailangan ng yaya. Agad niyang itinulak ang bintana at sumigaw, “Protektahan mo si Madam! Gumanti ka sa sinumang nakatama sa kanya—ito ang utos ng aming amo! Uuwi na siya habang nag-uusap tayo!"Agad namang kumilos ang mga tanod. Pumalakpak sila patungo sa nakapaligid na mga mandurumog na si Melanie at pinalaya siya, na natatakpan na ng mga bugbog na marka at mga pasa. Mr Lark, na itinapon ang kanyang sarili pasulong upang protektahan ang kanyang, tumingin hindi mas mahusay.Sa isang malayong dulo, ni Nikolai o si Miklan ay hindi nagwagi sa kanilang laban. Hindi lang sila kayang hiwalayin ni Mrs. Lark.Ang Larks at ang mga guwardiya ay nagbitiw sa isang sumisigaw na Mexican standoff sa loob ng mga labinlimang minuto bago ang hiyawan ng mga gulong sa pren
Ang mga tiyuhin ni Melanie, pagkatapos na dumaan sa pinakamasamang paghihiganti ng mga guwardiya, ay mabilis na sumuko. Dahan-dahan ngunit tiyak, tanging si Mrs. Lark at Nikolai ang nanatiling tahimik.Napangiti si Alejandro. "Naku, mukhang mayroon tayong matigas na cookies! Matigas, at masakit sa halos lahat ng tao sa kanilang paligid... Ikaw, Nikolai Lark! Ikaw ang jacka** na nagtulak kay Tiffany pababa ng hagdan at si Melanie ang dapat sisihin, hindi ba? Samantala, sinusuportahan ng iyong mommy ang lahat ng ginagawa ng kanyang pinakamamahal na sanggol. Well, let me tell you, I consider everyone else involved in this fight today to be even—maliban sa inyong dalawa. Ang iba sa inyo ay maaaring pumunta pagkatapos lagdaan ang inyong mga pangalan sa kontrata. Pero kayong dalawa? Mapapatagal kayong dalawa... Marami tayong dapat pag-usapan."Si Mrs. Lark ay nakakatakot sa kanyang kaibuturan, ngunit hindi niya ito inamin. “A-Anong gagawin mo sa amin, ha?! Sa tingin mo ay higit ka sa batas
Unti-unting iminulat ni Mrs Lark ang kanyang mga mata. “Nik... Hayaan mo na lang sa pagkakataong ito. Naubos ang suwerte namin sa pagkakataong ito. Lagdaan ito at piyansa; Hindi ko na gustong makita pa ang mga mukha nila..." huminga siya ng mahina. "Huwag na huwag na kayong magpapakita ng mukha, Melanie, Alejandro!"Hindi mapakali si Nikolai nang makitang nagbago ang isip ng kanyang ina. “Nay, hahayaan mo ba talaga na ibigay ang lahat ng itinayo at pinaghirapan ng pamilya Lark na… Ilalagay natin ang ating sarili bilang mga clown para pagtawanan at kutyain ng lahat... Hindi ako mabubuhay ng ganyan!"Natuyo na ang pasensya ni Alejandro. Sa isang akma, itinago niya ang kontrata sa mukha ni Nikolai. “Boo-hoo-hoo, iiyak mo ako ng ilog! Humanap ng paraan para makayanan ito, matalino, dahil kayo ang nagdala nito sa inyong sarili. Anyway, oras na; Masyadong mahalaga ang oras ko para sayangin ninyo!"Ang mga bodyguard na nakatayo ay agad na nagsilabasan mula sa likuran ni Alejandro at pinali
Naramdaman ni Melanie na tumulo ang luha sa kanyang ilong. “Y-Tama ka. Naging pabaya si Mommy... But I’ll be more careful next time,” sagot niya. “Pero hinalikan ni Millie ang boo-boo ni Mommy, kaya hindi na ako nakakaramdam ng sakit... Medyo pagod lang. Pwede ka bang matulog mag-isa mamaya?"Magalang na tumango si Melissa. "Sige! Big girl na si Millie ngayon! Hindi kailangan ng bedtime stories. Matutulog na ako, sure!"Hinintay ni Melanie na kunin ng yaya si Melissa bago siya lumubog sa sahig na natatakpan ng alpombra habang nakatalikod sa kama, pinag-aaralan ng mga mata ang kontrata. Muling nag-replay sa kanyang isipan ang mga sariwang alaala ng pangyayari kanina lang.Bumuntong hininga siya. Ang kanyang ama at si Miken ay tumayo para sa kanya sa tamang oras at tinulungan siya. Medyo gumaan ang pakiramdam niya. Hindi bababa sa, hindi lahat sa kanyang pamilya ay nakita siya bilang isang hamak na kaaway.Kahit papaano, naramdaman pa rin niya ang kaunting init ng mga ugnayan ng pami
Naalala ni Alejandro ang kanyang sasakyan at tinawagan niya si Jett, sinabihan siyang dalhin ito sa mga repairman. Gayunpaman, kahit na pagkatapos niyang ibaba ang kanyang tawag, napasimangot pa rin siya nang maalala niya ang kaguluhan kanina.“Bah. Dapat kumuha na lang ako ng bagong sasakyan. Naiinis na rin ako sa isang iyon. May naiisip ka bang kotse na gusto mo? Tingnan natin ito bukas," sabi niya. "At saka, isang gasgas lamang ang sugat ko at hindi ko kailangang pumunta sa ospital."Bagong kotse? Hindi ba ito ang unang pagkakataon na ang lalaki ay nagpahayag ng anumang tunay na intensyon na bilhan si Melanie ng kahit ano? “Hindi, hindi na kailangan. Wala naman akong dapat puntahan," sabi niya habang umiilimg. “At saka, wala ba tayong ibang sasakyan sa bahay? Walang problema sa akin na gamitin ang mgaiyon. Bakit ka mag-abala na bumili ng bago para sa akin?"Siyempre, ang dahilan kung bakit hindi siya pumapayag na bilhan siya ng kotse ay dahil nagdesisyon na siyang maghihiwalay si
Dinala ni Jackson ang isang mangkok ng mainit na sopas sa labi ni Tiffany. “Sige na, sige na. Inumin ito habang mainit pa ito nang mabilis; Kailangan kong pumunta sa opisina ko ngayon. Nakabalik naman si Alejandro para maghiganti sa mga Lark, kaya fair na ang lahat. Besides, pinakinabangan pa niya ang pagpapakita sa kanila sa kanyang pintuan para papirmahan sa kanila ang acquisition contract, kaya hindi naman nasayang ang pagpunta nila doon, hindi ba?"Napatingin si Tiffany sa sabaw at naramdaman niyang kumukulo ang tiyan niya. “Ayoko. Nito,” sabi niya. "Araw-araw kong kinakain ang sabaw na ito! Hindi naman ako ganito ka-taba noong buntis ako, pero simula nang mangyari ang confinement na ito, nadagdagan ako ng thirty pounds! Salamat sa sabaw na ito, kailangan kong putulin ang lahat ng taba na ito ngayon. Kaya ayoko na ito! Alisin mo ito sa harapan ko, please. Oh, oh—at huwag mong hayaang makita ka ng nanay mo na ginagawa ito, salamat. Ayaw ko na talagang inumin ito—nagsasawa na ako sa