Dumura si Nikolai sa lupa. “Umalis ka sa aming landas, o huwag mo akong sisihin sa pagpapaabot ng aking kagandahang-loob sa iyo, Tatay! Huwag kang sumigaw tungkol sa kawalang-galang sa oras na iyon!"Nanlaki ang mga mata ni Mr. Lark sa pagkalito. "Naglakas-loob ka bang ipatong ang iyong mga kamay sa iyong matanda?! Ako pa rin ang maldita mo Pa! Maaaring ang iyong harpy ng isang ina ay nagpapasaya sa iyo para sa pagiging isang huwaran ng mga jacka**es, ngunit huwag mong ipagkamali iyon bilang awtoridad na gawin ang anumang gusto mo, iyong walang pakundangan na brat! Kristo, ikaw ay isang carbon copy ng iyong ina! Hindi ako dapat mabigla bagaman; ang isang bata ay humahabol sa magulang na nagpalaki sa kanila, pagkatapos ng lahat, at sa ngayon, ikaw ay isang kahihiyan at nais kong hindi ka na ipinanganak!"Napatakip ng ngipin si Nikolai, ang mapoot niyang mga mata ay nakatutok kay Melanie. Sa isip niya, tinutumbas na niya ang bawat pagkakamali sa ginagawa niya. Ang isang tingin sa mukha
Sa kabilang dulo ng telepono, nagmamadaling umuwi si Alejandro habang sumisigaw, “Don’t listen to her; sabihin sa mga guard na gawin ang kanilang bagay! Nagmamadali akong umuwi!"Ang mga salita ni Alejandro ay kuha ng kumpiyansa na kailangan ng yaya. Agad niyang itinulak ang bintana at sumigaw, “Protektahan mo si Madam! Gumanti ka sa sinumang nakatama sa kanya—ito ang utos ng aming amo! Uuwi na siya habang nag-uusap tayo!"Agad namang kumilos ang mga tanod. Pumalakpak sila patungo sa nakapaligid na mga mandurumog na si Melanie at pinalaya siya, na natatakpan na ng mga bugbog na marka at mga pasa. Mr Lark, na itinapon ang kanyang sarili pasulong upang protektahan ang kanyang, tumingin hindi mas mahusay.Sa isang malayong dulo, ni Nikolai o si Miklan ay hindi nagwagi sa kanilang laban. Hindi lang sila kayang hiwalayin ni Mrs. Lark.Ang Larks at ang mga guwardiya ay nagbitiw sa isang sumisigaw na Mexican standoff sa loob ng mga labinlimang minuto bago ang hiyawan ng mga gulong sa pren
Ang mga tiyuhin ni Melanie, pagkatapos na dumaan sa pinakamasamang paghihiganti ng mga guwardiya, ay mabilis na sumuko. Dahan-dahan ngunit tiyak, tanging si Mrs. Lark at Nikolai ang nanatiling tahimik.Napangiti si Alejandro. "Naku, mukhang mayroon tayong matigas na cookies! Matigas, at masakit sa halos lahat ng tao sa kanilang paligid... Ikaw, Nikolai Lark! Ikaw ang jacka** na nagtulak kay Tiffany pababa ng hagdan at si Melanie ang dapat sisihin, hindi ba? Samantala, sinusuportahan ng iyong mommy ang lahat ng ginagawa ng kanyang pinakamamahal na sanggol. Well, let me tell you, I consider everyone else involved in this fight today to be even—maliban sa inyong dalawa. Ang iba sa inyo ay maaaring pumunta pagkatapos lagdaan ang inyong mga pangalan sa kontrata. Pero kayong dalawa? Mapapatagal kayong dalawa... Marami tayong dapat pag-usapan."Si Mrs. Lark ay nakakatakot sa kanyang kaibuturan, ngunit hindi niya ito inamin. “A-Anong gagawin mo sa amin, ha?! Sa tingin mo ay higit ka sa batas
Unti-unting iminulat ni Mrs Lark ang kanyang mga mata. “Nik... Hayaan mo na lang sa pagkakataong ito. Naubos ang suwerte namin sa pagkakataong ito. Lagdaan ito at piyansa; Hindi ko na gustong makita pa ang mga mukha nila..." huminga siya ng mahina. "Huwag na huwag na kayong magpapakita ng mukha, Melanie, Alejandro!"Hindi mapakali si Nikolai nang makitang nagbago ang isip ng kanyang ina. “Nay, hahayaan mo ba talaga na ibigay ang lahat ng itinayo at pinaghirapan ng pamilya Lark na… Ilalagay natin ang ating sarili bilang mga clown para pagtawanan at kutyain ng lahat... Hindi ako mabubuhay ng ganyan!"Natuyo na ang pasensya ni Alejandro. Sa isang akma, itinago niya ang kontrata sa mukha ni Nikolai. “Boo-hoo-hoo, iiyak mo ako ng ilog! Humanap ng paraan para makayanan ito, matalino, dahil kayo ang nagdala nito sa inyong sarili. Anyway, oras na; Masyadong mahalaga ang oras ko para sayangin ninyo!"Ang mga bodyguard na nakatayo ay agad na nagsilabasan mula sa likuran ni Alejandro at pinali
Naramdaman ni Melanie na tumulo ang luha sa kanyang ilong. “Y-Tama ka. Naging pabaya si Mommy... But I’ll be more careful next time,” sagot niya. “Pero hinalikan ni Millie ang boo-boo ni Mommy, kaya hindi na ako nakakaramdam ng sakit... Medyo pagod lang. Pwede ka bang matulog mag-isa mamaya?"Magalang na tumango si Melissa. "Sige! Big girl na si Millie ngayon! Hindi kailangan ng bedtime stories. Matutulog na ako, sure!"Hinintay ni Melanie na kunin ng yaya si Melissa bago siya lumubog sa sahig na natatakpan ng alpombra habang nakatalikod sa kama, pinag-aaralan ng mga mata ang kontrata. Muling nag-replay sa kanyang isipan ang mga sariwang alaala ng pangyayari kanina lang.Bumuntong hininga siya. Ang kanyang ama at si Miken ay tumayo para sa kanya sa tamang oras at tinulungan siya. Medyo gumaan ang pakiramdam niya. Hindi bababa sa, hindi lahat sa kanyang pamilya ay nakita siya bilang isang hamak na kaaway.Kahit papaano, naramdaman pa rin niya ang kaunting init ng mga ugnayan ng pami
Naalala ni Alejandro ang kanyang sasakyan at tinawagan niya si Jett, sinabihan siyang dalhin ito sa mga repairman. Gayunpaman, kahit na pagkatapos niyang ibaba ang kanyang tawag, napasimangot pa rin siya nang maalala niya ang kaguluhan kanina.“Bah. Dapat kumuha na lang ako ng bagong sasakyan. Naiinis na rin ako sa isang iyon. May naiisip ka bang kotse na gusto mo? Tingnan natin ito bukas," sabi niya. "At saka, isang gasgas lamang ang sugat ko at hindi ko kailangang pumunta sa ospital."Bagong kotse? Hindi ba ito ang unang pagkakataon na ang lalaki ay nagpahayag ng anumang tunay na intensyon na bilhan si Melanie ng kahit ano? “Hindi, hindi na kailangan. Wala naman akong dapat puntahan," sabi niya habang umiilimg. “At saka, wala ba tayong ibang sasakyan sa bahay? Walang problema sa akin na gamitin ang mgaiyon. Bakit ka mag-abala na bumili ng bago para sa akin?"Siyempre, ang dahilan kung bakit hindi siya pumapayag na bilhan siya ng kotse ay dahil nagdesisyon na siyang maghihiwalay si
Dinala ni Jackson ang isang mangkok ng mainit na sopas sa labi ni Tiffany. “Sige na, sige na. Inumin ito habang mainit pa ito nang mabilis; Kailangan kong pumunta sa opisina ko ngayon. Nakabalik naman si Alejandro para maghiganti sa mga Lark, kaya fair na ang lahat. Besides, pinakinabangan pa niya ang pagpapakita sa kanila sa kanyang pintuan para papirmahan sa kanila ang acquisition contract, kaya hindi naman nasayang ang pagpunta nila doon, hindi ba?"Napatingin si Tiffany sa sabaw at naramdaman niyang kumukulo ang tiyan niya. “Ayoko. Nito,” sabi niya. "Araw-araw kong kinakain ang sabaw na ito! Hindi naman ako ganito ka-taba noong buntis ako, pero simula nang mangyari ang confinement na ito, nadagdagan ako ng thirty pounds! Salamat sa sabaw na ito, kailangan kong putulin ang lahat ng taba na ito ngayon. Kaya ayoko na ito! Alisin mo ito sa harapan ko, please. Oh, oh—at huwag mong hayaang makita ka ng nanay mo na ginagawa ito, salamat. Ayaw ko na talagang inumin ito—nagsasawa na ako sa
Pinakalma ni Mark ang kanyang bantay. “Oh, yun lang? Hindi problema. Nakatali ang mga kamay ko sa ngayon, kaya ipapaalis ko si Arianne. Ito ay anak na babae ng kanyang matalik na kaibigan, pagkatapos ng lahat; ikalulugod niyang tumulong. Bukod pa rito, ang mga kababaihan ay may ganitong mahiwagang paraan ng paggawa ng mga bagay na mas maganda sa mga larawan kaysa sa tunay na mga ito, kaya maaaring makuha niya ang tamang larawan upang pasiglahin si Tiffany."He made a lot of sense, naisip ni Jackson habang siya ay tumayo mula sa kanyang kinauupuan at inayos ang kanyang kwelyo. "'Kay kung ganoon. Hihingi ako ng tulong kay Arianne. Heads-up: Hindi na ako babalik dito," aniya. “At... Hindi ko talaga akalain na kahit anong salamangka ang makakapag-ugnay sa masakit na katotohanan, pare. Ewan ko, sa estado ng aking anak na babae, ito ay... hindi gagana."Umalis si Arianne sa Tremont Tower sa bandang hapon at nagtungo sa ospital para bisitahin ang masamang anak ng mga West sa ngalan ni Jacks
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy