Nabalot ng katahimikan si Sylvain. Naisip niya na ang pagbibigay kay Ursula ng isang hiwalay na lugar na matutuluyan, malayo sa kanyang pamilya, ay makakatulong sa pag-iwas sa marami sa mga problemang ito, ngunit ngayon, tila napaaga ang kanyang pag-asa na makatakas. Alam niya ang eksaktong mga opinyon at iniisip ni Ursula sa mga Cox. Ito ang dahilan kung bakit, sa nakaraan, si Sylvain ay naninindigan na ang isang relasyon, isang pag-iibigan sa pagitan ng dalawang tao, sa huli ay kailangang mabuhay sa mga pagpapala ng mga nakapaligid sa mag-asawa. Ang mag-asawa nang walang pagpapala ng ibang tao ay ang magkaisa laban sa lahat ng pagsubok—lalo na ang pinakamahirap.Matagal nang pinili ni Sylvain. At dumating ang impiyerno o mataas na tubig, hindi niya baluktot ang kanyang tuhod.Tinapik-tapik ni Arianne ang kanyang balikat nang may pag-asa, umaasang mabigyan siya ng kaaliwan at pampalakas ng moralidad. Sa kasamaang palad, bago siya binitawan ng kanyang kamay, nahuli siya ni Mark—na ka
May pumasok sa loob na may dalang bouquet ng naglalagablab na pulang rosas. Inilagay niya ang mga ito sa mesa sa harapan niya at sinabing, “May nagbigay nito sa akin. Sa totoo lang, wala akong pag-ibig para dito, kaya iyo na ito ngayon."Tinitigan ni Arianne ang bouquet gamit ang isang side-eye. Ang pagiging bago ng mga bulaklak ay napakalaki at maliwanag na walang paraan na hindi niya ito binili para sa kanya. Gayunpaman, gustong magpanggap ng parehong lalaki para lang mailigtas ang kanyang manipis na balat!"Urgh, ayoko. Itapon mo.”Galit na galit si Mark. "Bakit hindi ka umalis sa linya!"Nakakunot ang noo nito sa kanya. “Hoy, hey, hey! Sabi mo ‘may nagbigay sa iyo ng bouquet na ito, at binigay mo lang sa akin dahil ikaw mismo ay ayaw nito. And now I’m telling you I don’t want it either—paano ‘yang pag-alis sa linya, ha? Kung mayroon man, aalis ka sa iyong linya sa pamamagitan ng pagbibigay ng magandang regalo na malinaw na pinaghirapan ng isang tao na ibigay sa iyo! Kahit na ka
Bumalik sa Smith Estate, pinapakain ni Melanie ang kanyang anak na babae ng hapunan. Si Alejandro ay hindi maghahapunan sa bahay ngayon, na hindi nakakagulat.Ang pagtawag niya kay Melanie nang maaga tungkol dito, bagaman, ay hindi kapani-paniwalang abnormal.Sa totoo lang, alam ni Melanie ang aberyang pinagbabatayan ng kanilang mga pakikipag-ugnayan kamakailan, at—sa kanyang pagkadismaya—ito ay naging mas malapit sa kanya sa pag-aalinlangan tungkol sa diborsiyo na gusto niyang malutas.Sa pagkakataong ito ay biglang nagmadaling lumapit sa kanya si yaya. “Madam? Nasa labas ng gate ang pamilya mo. Nandito daw sila para makita ka, pero... papasukin ba natin sila?"Si Melanie ay nakakita ng higit pa sa isang hangin ng pagkamadalian mula sa yaya. May takot na itinapon dito. Siya ay bumangon, mabilis na sumilip sa labas ng bintana, at natagpuan ang kanyang sarili na nakatitig hindi lamang sa kanyang ina, kundi pati na rin sa buong pamilya: ang kanyang ama, ang kanyang dalawang nakatatan
Dumura si Nikolai sa lupa. “Umalis ka sa aming landas, o huwag mo akong sisihin sa pagpapaabot ng aking kagandahang-loob sa iyo, Tatay! Huwag kang sumigaw tungkol sa kawalang-galang sa oras na iyon!"Nanlaki ang mga mata ni Mr. Lark sa pagkalito. "Naglakas-loob ka bang ipatong ang iyong mga kamay sa iyong matanda?! Ako pa rin ang maldita mo Pa! Maaaring ang iyong harpy ng isang ina ay nagpapasaya sa iyo para sa pagiging isang huwaran ng mga jacka**es, ngunit huwag mong ipagkamali iyon bilang awtoridad na gawin ang anumang gusto mo, iyong walang pakundangan na brat! Kristo, ikaw ay isang carbon copy ng iyong ina! Hindi ako dapat mabigla bagaman; ang isang bata ay humahabol sa magulang na nagpalaki sa kanila, pagkatapos ng lahat, at sa ngayon, ikaw ay isang kahihiyan at nais kong hindi ka na ipinanganak!"Napatakip ng ngipin si Nikolai, ang mapoot niyang mga mata ay nakatutok kay Melanie. Sa isip niya, tinutumbas na niya ang bawat pagkakamali sa ginagawa niya. Ang isang tingin sa mukha
Sa kabilang dulo ng telepono, nagmamadaling umuwi si Alejandro habang sumisigaw, “Don’t listen to her; sabihin sa mga guard na gawin ang kanilang bagay! Nagmamadali akong umuwi!"Ang mga salita ni Alejandro ay kuha ng kumpiyansa na kailangan ng yaya. Agad niyang itinulak ang bintana at sumigaw, “Protektahan mo si Madam! Gumanti ka sa sinumang nakatama sa kanya—ito ang utos ng aming amo! Uuwi na siya habang nag-uusap tayo!"Agad namang kumilos ang mga tanod. Pumalakpak sila patungo sa nakapaligid na mga mandurumog na si Melanie at pinalaya siya, na natatakpan na ng mga bugbog na marka at mga pasa. Mr Lark, na itinapon ang kanyang sarili pasulong upang protektahan ang kanyang, tumingin hindi mas mahusay.Sa isang malayong dulo, ni Nikolai o si Miklan ay hindi nagwagi sa kanilang laban. Hindi lang sila kayang hiwalayin ni Mrs. Lark.Ang Larks at ang mga guwardiya ay nagbitiw sa isang sumisigaw na Mexican standoff sa loob ng mga labinlimang minuto bago ang hiyawan ng mga gulong sa pren
Ang mga tiyuhin ni Melanie, pagkatapos na dumaan sa pinakamasamang paghihiganti ng mga guwardiya, ay mabilis na sumuko. Dahan-dahan ngunit tiyak, tanging si Mrs. Lark at Nikolai ang nanatiling tahimik.Napangiti si Alejandro. "Naku, mukhang mayroon tayong matigas na cookies! Matigas, at masakit sa halos lahat ng tao sa kanilang paligid... Ikaw, Nikolai Lark! Ikaw ang jacka** na nagtulak kay Tiffany pababa ng hagdan at si Melanie ang dapat sisihin, hindi ba? Samantala, sinusuportahan ng iyong mommy ang lahat ng ginagawa ng kanyang pinakamamahal na sanggol. Well, let me tell you, I consider everyone else involved in this fight today to be even—maliban sa inyong dalawa. Ang iba sa inyo ay maaaring pumunta pagkatapos lagdaan ang inyong mga pangalan sa kontrata. Pero kayong dalawa? Mapapatagal kayong dalawa... Marami tayong dapat pag-usapan."Si Mrs. Lark ay nakakatakot sa kanyang kaibuturan, ngunit hindi niya ito inamin. “A-Anong gagawin mo sa amin, ha?! Sa tingin mo ay higit ka sa batas
Unti-unting iminulat ni Mrs Lark ang kanyang mga mata. “Nik... Hayaan mo na lang sa pagkakataong ito. Naubos ang suwerte namin sa pagkakataong ito. Lagdaan ito at piyansa; Hindi ko na gustong makita pa ang mga mukha nila..." huminga siya ng mahina. "Huwag na huwag na kayong magpapakita ng mukha, Melanie, Alejandro!"Hindi mapakali si Nikolai nang makitang nagbago ang isip ng kanyang ina. “Nay, hahayaan mo ba talaga na ibigay ang lahat ng itinayo at pinaghirapan ng pamilya Lark na… Ilalagay natin ang ating sarili bilang mga clown para pagtawanan at kutyain ng lahat... Hindi ako mabubuhay ng ganyan!"Natuyo na ang pasensya ni Alejandro. Sa isang akma, itinago niya ang kontrata sa mukha ni Nikolai. “Boo-hoo-hoo, iiyak mo ako ng ilog! Humanap ng paraan para makayanan ito, matalino, dahil kayo ang nagdala nito sa inyong sarili. Anyway, oras na; Masyadong mahalaga ang oras ko para sayangin ninyo!"Ang mga bodyguard na nakatayo ay agad na nagsilabasan mula sa likuran ni Alejandro at pinali
Naramdaman ni Melanie na tumulo ang luha sa kanyang ilong. “Y-Tama ka. Naging pabaya si Mommy... But I’ll be more careful next time,” sagot niya. “Pero hinalikan ni Millie ang boo-boo ni Mommy, kaya hindi na ako nakakaramdam ng sakit... Medyo pagod lang. Pwede ka bang matulog mag-isa mamaya?"Magalang na tumango si Melissa. "Sige! Big girl na si Millie ngayon! Hindi kailangan ng bedtime stories. Matutulog na ako, sure!"Hinintay ni Melanie na kunin ng yaya si Melissa bago siya lumubog sa sahig na natatakpan ng alpombra habang nakatalikod sa kama, pinag-aaralan ng mga mata ang kontrata. Muling nag-replay sa kanyang isipan ang mga sariwang alaala ng pangyayari kanina lang.Bumuntong hininga siya. Ang kanyang ama at si Miken ay tumayo para sa kanya sa tamang oras at tinulungan siya. Medyo gumaan ang pakiramdam niya. Hindi bababa sa, hindi lahat sa kanyang pamilya ay nakita siya bilang isang hamak na kaaway.Kahit papaano, naramdaman pa rin niya ang kaunting init ng mga ugnayan ng pami