Nang makita ni Melanie si Alejandro na papalapit sa kanya, bigla siyang umiwas nang maramdaman niya ang hininga nito sa labi niya. "Pagod na ako, gusto ko nang matulog. Marami ka sigurong gagawin sa opisina bukas, di ba? Magpahinga ka na."Ibinaba ni Alejandro ang kanyang nakataas na kamay. “Sige…”Hindi niya ugali na pilitin ang isang tao gamit ang pwersa.Dumating si Arianne sa kanyang opisina pagdating ng Lunes, at doon niya natanggap niya ang invitation ni Sylvain. Malapit na silang ikasal ni Robin. Nang matanggap ni Arianne ang imbitasyon, binigyang-diin ni Sylvain ang mga salitang lumabas sa labi niya, “Pinaplano ko na itong gawin nang hindi sinusubukang i-rush ang kasal sa kasal niyo ni Mr. Tremont. Anuman ang nangyari sa kasal mo ay isang aksidente lamang... Huwag mo itong isapuso."Sinamaan ng tingin ni Arianne si Sylvain. “Ako ba ang tipo ng taong mag-o-overthink tungkol sa mga bagay-bagay? Sa tingin ko ang kasal namin ni Mark ay perfect; wala akong dapat pagsisisihan dah
Walang magawa, nagpaubaya si Arianne at tinanggap ang kanyang misyon.Paagsapit ng oras ng tanghalian. Tinanggihan niya ang imbitasyon ni Mark at kinaladkad si Robin sa isang maaliwalas na maliit na Chinese restaurant para magpahinga at kumain.Matapos umupo at mag-order, nagkunwari si Arianne na kaswal na nagtanong, “So... bakit wala pa kayong added family member ni Sylvain? Kahit papaano ay matanda na siya at ikaw ay nasa tamang edad. Alam mo kung ano ito: mas mabuting magkaroon ng mga anak nang maaga habang ang katawan ay malakas, kaysa maghintay hanggang sa ikaw ay nasa thirties na at ang buhay ay puno ng uncertainties. Sa oras na iyon, ang estado ng iyong katawan ay wala na sa pinakamabuting kalagayan para sa panganganak.Medyo nag-aalinlangan si Robin sa kanyang intensyon. “Hoy... teka lang. Tinatanong mo ba ako dahil… tinanong ito sayo ni Sylvain?"Naging magulo at nagulat si Aranne, ngunit sa panlabas, dinoble niya ang kanyang pagkukunwari ng pagiging kaswal. “A-ano-ano? Hi
Nabalot ng katahimikan si Sylvain. Naisip niya na ang pagbibigay kay Ursula ng isang hiwalay na lugar na matutuluyan, malayo sa kanyang pamilya, ay makakatulong sa pag-iwas sa marami sa mga problemang ito, ngunit ngayon, tila napaaga ang kanyang pag-asa na makatakas. Alam niya ang eksaktong mga opinyon at iniisip ni Ursula sa mga Cox. Ito ang dahilan kung bakit, sa nakaraan, si Sylvain ay naninindigan na ang isang relasyon, isang pag-iibigan sa pagitan ng dalawang tao, sa huli ay kailangang mabuhay sa mga pagpapala ng mga nakapaligid sa mag-asawa. Ang mag-asawa nang walang pagpapala ng ibang tao ay ang magkaisa laban sa lahat ng pagsubok—lalo na ang pinakamahirap.Matagal nang pinili ni Sylvain. At dumating ang impiyerno o mataas na tubig, hindi niya baluktot ang kanyang tuhod.Tinapik-tapik ni Arianne ang kanyang balikat nang may pag-asa, umaasang mabigyan siya ng kaaliwan at pampalakas ng moralidad. Sa kasamaang palad, bago siya binitawan ng kanyang kamay, nahuli siya ni Mark—na ka
May pumasok sa loob na may dalang bouquet ng naglalagablab na pulang rosas. Inilagay niya ang mga ito sa mesa sa harapan niya at sinabing, “May nagbigay nito sa akin. Sa totoo lang, wala akong pag-ibig para dito, kaya iyo na ito ngayon."Tinitigan ni Arianne ang bouquet gamit ang isang side-eye. Ang pagiging bago ng mga bulaklak ay napakalaki at maliwanag na walang paraan na hindi niya ito binili para sa kanya. Gayunpaman, gustong magpanggap ng parehong lalaki para lang mailigtas ang kanyang manipis na balat!"Urgh, ayoko. Itapon mo.”Galit na galit si Mark. "Bakit hindi ka umalis sa linya!"Nakakunot ang noo nito sa kanya. “Hoy, hey, hey! Sabi mo ‘may nagbigay sa iyo ng bouquet na ito, at binigay mo lang sa akin dahil ikaw mismo ay ayaw nito. And now I’m telling you I don’t want it either—paano ‘yang pag-alis sa linya, ha? Kung mayroon man, aalis ka sa iyong linya sa pamamagitan ng pagbibigay ng magandang regalo na malinaw na pinaghirapan ng isang tao na ibigay sa iyo! Kahit na ka
Bumalik sa Smith Estate, pinapakain ni Melanie ang kanyang anak na babae ng hapunan. Si Alejandro ay hindi maghahapunan sa bahay ngayon, na hindi nakakagulat.Ang pagtawag niya kay Melanie nang maaga tungkol dito, bagaman, ay hindi kapani-paniwalang abnormal.Sa totoo lang, alam ni Melanie ang aberyang pinagbabatayan ng kanilang mga pakikipag-ugnayan kamakailan, at—sa kanyang pagkadismaya—ito ay naging mas malapit sa kanya sa pag-aalinlangan tungkol sa diborsiyo na gusto niyang malutas.Sa pagkakataong ito ay biglang nagmadaling lumapit sa kanya si yaya. “Madam? Nasa labas ng gate ang pamilya mo. Nandito daw sila para makita ka, pero... papasukin ba natin sila?"Si Melanie ay nakakita ng higit pa sa isang hangin ng pagkamadalian mula sa yaya. May takot na itinapon dito. Siya ay bumangon, mabilis na sumilip sa labas ng bintana, at natagpuan ang kanyang sarili na nakatitig hindi lamang sa kanyang ina, kundi pati na rin sa buong pamilya: ang kanyang ama, ang kanyang dalawang nakatatan
Dumura si Nikolai sa lupa. “Umalis ka sa aming landas, o huwag mo akong sisihin sa pagpapaabot ng aking kagandahang-loob sa iyo, Tatay! Huwag kang sumigaw tungkol sa kawalang-galang sa oras na iyon!"Nanlaki ang mga mata ni Mr. Lark sa pagkalito. "Naglakas-loob ka bang ipatong ang iyong mga kamay sa iyong matanda?! Ako pa rin ang maldita mo Pa! Maaaring ang iyong harpy ng isang ina ay nagpapasaya sa iyo para sa pagiging isang huwaran ng mga jacka**es, ngunit huwag mong ipagkamali iyon bilang awtoridad na gawin ang anumang gusto mo, iyong walang pakundangan na brat! Kristo, ikaw ay isang carbon copy ng iyong ina! Hindi ako dapat mabigla bagaman; ang isang bata ay humahabol sa magulang na nagpalaki sa kanila, pagkatapos ng lahat, at sa ngayon, ikaw ay isang kahihiyan at nais kong hindi ka na ipinanganak!"Napatakip ng ngipin si Nikolai, ang mapoot niyang mga mata ay nakatutok kay Melanie. Sa isip niya, tinutumbas na niya ang bawat pagkakamali sa ginagawa niya. Ang isang tingin sa mukha
Sa kabilang dulo ng telepono, nagmamadaling umuwi si Alejandro habang sumisigaw, “Don’t listen to her; sabihin sa mga guard na gawin ang kanilang bagay! Nagmamadali akong umuwi!"Ang mga salita ni Alejandro ay kuha ng kumpiyansa na kailangan ng yaya. Agad niyang itinulak ang bintana at sumigaw, “Protektahan mo si Madam! Gumanti ka sa sinumang nakatama sa kanya—ito ang utos ng aming amo! Uuwi na siya habang nag-uusap tayo!"Agad namang kumilos ang mga tanod. Pumalakpak sila patungo sa nakapaligid na mga mandurumog na si Melanie at pinalaya siya, na natatakpan na ng mga bugbog na marka at mga pasa. Mr Lark, na itinapon ang kanyang sarili pasulong upang protektahan ang kanyang, tumingin hindi mas mahusay.Sa isang malayong dulo, ni Nikolai o si Miklan ay hindi nagwagi sa kanilang laban. Hindi lang sila kayang hiwalayin ni Mrs. Lark.Ang Larks at ang mga guwardiya ay nagbitiw sa isang sumisigaw na Mexican standoff sa loob ng mga labinlimang minuto bago ang hiyawan ng mga gulong sa pren
Ang mga tiyuhin ni Melanie, pagkatapos na dumaan sa pinakamasamang paghihiganti ng mga guwardiya, ay mabilis na sumuko. Dahan-dahan ngunit tiyak, tanging si Mrs. Lark at Nikolai ang nanatiling tahimik.Napangiti si Alejandro. "Naku, mukhang mayroon tayong matigas na cookies! Matigas, at masakit sa halos lahat ng tao sa kanilang paligid... Ikaw, Nikolai Lark! Ikaw ang jacka** na nagtulak kay Tiffany pababa ng hagdan at si Melanie ang dapat sisihin, hindi ba? Samantala, sinusuportahan ng iyong mommy ang lahat ng ginagawa ng kanyang pinakamamahal na sanggol. Well, let me tell you, I consider everyone else involved in this fight today to be even—maliban sa inyong dalawa. Ang iba sa inyo ay maaaring pumunta pagkatapos lagdaan ang inyong mga pangalan sa kontrata. Pero kayong dalawa? Mapapatagal kayong dalawa... Marami tayong dapat pag-usapan."Si Mrs. Lark ay nakakatakot sa kanyang kaibuturan, ngunit hindi niya ito inamin. “A-Anong gagawin mo sa amin, ha?! Sa tingin mo ay higit ka sa batas
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy