Habang nakatitig siya sa malalim at komplikadong mga mata ni Jeremy, binawi ni Madeline ang kanyang braso sa pagkakahawak ni Jeremy bago siya bumaba sa kotse. Napangiti si Madeline nang maramdaman niya na bumaba rin ng sasakyan si Jeremy. 'Nakikita mo na ba ang tunay at napakapangit na pagkatao ni Meredith, Jeremy?' 'Kaso, huli na ang lahat.''Huling-huli ka na, baka hindi na maghilom ang mga sugat ko. Pwede mong gamitin ang pagkatao ko ngayon para mabawasan ang pagsisising nararamdaman mo, kaya hayaan mong ako ang magtulak sayo sa katapusan mo.' … Niliko ni Jeremy ang kanyang sasakyan matapos niyang panoorin na unti-unting mawala sa kanyang paningin si Madeline. Bumili siya ng bouquet ng 88 na rosas at pumunta siya sa sementeryo. Marami siyang gustong sabihin, ngunit ngayong nakatayo na siya da tapat ng puntod ni Madeline, nilunok niya itong lahat. Pagkalipas ng ilang sandali, nagsalita siya. "Siguro dadalhin ko siya dito para magkakilala kayo kapag may pagkakataon. S
May narinig siyang boses mula sa banyo. Dinepensahan ng taong iyon si Meredith. Tumingin ng masama si Jeremy sa pinanggagalingan ng boses. "Hahayaan niyo siyang tumira dito?" "Anong problema kung titira dito si Meredith? Fiance mo siya, at may anak na din kayo, si Jack. Pamilya kayong tatlo! Anong masama na magkakasama sa iisang bahay ang isang pamilya?" Kampanteng nagsalita si Mrs. Whitman, lalong lumakas ang kanyang loob. Hindi niya napapansin ang pagbabago sa ekspresyon ni Jeremy. "Pagkatapos ng pinagdaanan ni Meredith, tungkulin mo bilang fiance niya ang alagaan at samahan siya. Hindi mo dapat inaaksaya ang oras mo sa bruhang yun!" Tinapik ni Mrs. Whitman ang balikat ni Meredith habang nagsasalita siya, lalo siyang nagmatigas habang tinitingnan niya si Jeremy. "Alam ko na may sarili kang opinyon, Jeremy, pero kailangan mong makinig sakin sa pagkakataong 'to. Nanay mo ako! Layuan mo si Vera Quinn. Puro problema lang ang dala niya. Imposibleng wala siyang kinalaman sa nan
Sumakay sa kotse si Madeline, at humarurot ang kotse papuntang April Hill. Palubog na ang araw at umihip ang maalat na hangin mula sa dagat. Isa itong alaala ng nakaraan, ngunit gaya ng camphor tree na maliit lang ang pinagbago sa paglipas ng panahon, hindi na ito gaya ng dati. Inayawan na ni Madeline ang April Hill mula noong huling beses na dinala ni Jeremy si Meredith dito. Naaalala pa niya ang mga salitang sinabi ni Meredith kay Jeremy, kung paano nilarawan ni Meredith ang unang pagkikita nila, na katulad na katulad ng unang pagkikita nilang dalawa ni Jeremy. Nagkataon lang ba yun, o isa nanaman 'tong biro na madalas gawin ng tadhana? Habang tahimik siyang nag-iisip, lumingon siya at nakita niya na nagbubukas ng isang bote ng red wine si Jeremy. "Anong problema mo? Para bumyahe ka ng ganito kalayo, siguro espesyal sayo ang lugar na 'to 'no?" Lumapit sa kanya si Madeline, sinadya niyang magkunwari na nagtataka siya. "Posible bang dito kayo nagkakilala ni Meredith?"
Ngumisi si Madeline, makikita ang sama ng loob niya sa kanyang mga mata.'Paano mo nasasabi yan, Jeremy Whitman?' 'Maging ako man si Madeline o si Vera, ano bang ginawa ko para apihin ako ni Meredith?' 'Lahat ba ng gawin ni Meredith tama para sa mga mata mo?' Humigpit ang hawak ni Madeline sa baso habang si Jeremy naman ay nanatiling tahimik at tila malalim ang iniisip. Paglipas ng ilang sandali, tumingin siya kay Madeline. "Utang ko yun sa kanya." Ang sagot ni Jeremy. Napasimangot si Madeline at naguluhan siya sa sagot ni Jeremy. "Anong utang mo sa kanya?" Habang nakatingin siya sa makinang na mga mata ni Madeline, bumaling ang tingin ni Jeremy sa dagat na nasa harap nila. "Hindi ko natupad yung pangako ko sa kanya. Kaya naisip ko na, baka pwede akong bumawi sa kanya sa ibang paraan." Napasinghal si Madeline sa sagot ni Jeremy. 'Hindi mo natupad yung pangako mo kay Meredith, kaya ngayon, sinusubukan mong bumawi sa kanya?' 'Pero Jeremy, kailan mo pa tinupad yung mg
"Gusto mo 'ko, tama ba?" Umalingawngaw sa kanyang taenga ang mapang-akit na boses ni Jeremy. "Ramdam ko na may gusto ka sakin." Disidido ang kanyang tono, at puno ng lakas ng loob ang mga mata niya. Hindi agad nakapagsalita si Madeline dahil masyadong malapit sa kanya si Jeremy at dahil na rin sa mga sinabi nito. "Lasing ka na." Mahinahong sumagot si Madeline, kahit na mahahalata sa mga mata niya ang kanyang pagdududa. Lasing ba talaga siya, o nagpapanggap lang siya? "Mabuti nang lasing ako. At least kapag lasing ako, nakikita ko siya…" Ngumiti siya, halos hindi marinig ni Madeline kung sino ang tinutukoy ni Jeremy. Umihip ang hangin, at tinangay nito ang kanyang bangs. Malumanay ang kanyang mga mata, bakas dito ang tuwa at pagmamahal na kailan man ay hindi pa nakita ni Madeline. Tumingin siya kay Madeline, at lalo lamang siyang lumapit. Naamoy ni Madeline ang amoy ng alak sa paghinga ni Jeremy."Na-miss kita ng sobra…" Ang bigla niyang sinabi habang nakatingin kay Madel
Nanlaki ang mga mata ni Jeremy. "Ibig mong sabihin, kagabi, may…" Tumango si Madeline bago pa man siya matapos sa pagsasalita. Agad na namroblema si Jeremy. Aminado siya na may gusto siya sa babaeng kaharap niya, ngunit alam din niya na nagkagusto lang siya kay Vera dahil sa pangungulila niya kay Madeline. Totoo yung sinabi niya na gusto niyang pakasalan si Vera, ngunit hindi niya binalak na may mangyari sa pagitan niya at ng ibang babae. Lumapit siya kay Vera dahil sa pansarili niyang kapakanan. Gusto niyang pagmasdan ang mukha ng isang tao na kamukhang-kamukha ni Madeline, para lang mabawasan ang pagsisising nararamdaman niya. Ngunit ngayon… Pakiramdam niya ay napaka g*go niya. Sinabi niya na mahal niya si Madeline, ngunit hindi niya natiis ang alindog ng ibang babae noong nalasing siya. "Tingnan mong sarili mo. Mukhang namroblema ka ata. Bakit? Dahil ba kamukha ko ang ex-wife mo na ayaw na ayaw mo? Nandidiri ka siguro at pakiramdam mo ang dumi mo." Natauhan siya
Natahimik ang dalawa at naging kakaiba ang pakiramdam nila sa paligid. 500 yarda ang layo ng pagamutan mula sa April Hill. Inabot ng tatlong minuto si Jeremy at Madeline bago sila makarating sa pagamutan. 20 taon na ang lumipas pero nandoon pa rin ang pagamutan, kahit na iba na ang itsura nito ngayon. Hindi inasahan ng dalawa na makikita nila ang parehong doktor, na kahit na nasa retirement age na siya ngayon at namumuti na ang kanyang buhok, ay nagpatuloy pa rin sa kanyang propesyon dahil sa pagmamahal niya sa kanyang trabaho. Nakilala niya agad si Jeremy pagpasok pa lang niya sa pagamutan habang bitbit niya si Madeline. "Natatandaan kita, iho. Madaling matandaan ang itsura mo." Ngumiti ang doktor habang ginagamot niya ang sugat ni Madeline. Nagpasalamat si Madeline. "Thank you, Doctor." "Walang anuman." Tiningnan niya ng maigi si Madeline at inayos ang kanyang salamin. "Sabi ko na nga ba magkakatuluyan kayong dalawa." Nagulat si Madeline. Hindi niya pinahalata ang kan
Nagulat si Meredith at medyo nataranta. "Bakit bigla mong tinanong sakin yan, Jeremy?" "Nawala mo ba yun?" Muling nagtanong si Jeremy. "Hindi! Paano ko maiwawala yun?!" Agad na siniguro iyon ni Meredith, "Ikaw ang nagbigay sakin nun, kaya siniguro kong itatabi ko yun ng maayos." Tinitigan ni Jeremy si Meredith ng puno ng pagdududa ang kanyang mga mata. "Nasaan na yun?" "..." Napahinto si Meredith bago siya ngumiti. "Iniisip mo ba kung nangulila ako sayo noong mga panahon na magkalayo tayo? Syempre naman. Yung ang dahilan kung bakit lahat ng binigay mo sakin ay itinabi kong maigi. Pwede kong ilabas yun ngayon kung hindi ka naniniwala sakin!" Pagkasabi niya nun, tumakbo siya palabas ng pinto. Pagkalipas ng kalahating oras, bumalik si Meredith dala ang isang maliit na bookmark na gawa sa isang dahon. Tunay ang dahon, at naka-laminate ito sa pagitan ng dalawang piraso ng plastic. Buo pa rin ito pagkalipas ng maraming taon. "Tingnan mo, Jeremy." Inabot ni Meredith kay Jeremy
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si