Ngumisi si Madeline, makikita ang sama ng loob niya sa kanyang mga mata.'Paano mo nasasabi yan, Jeremy Whitman?' 'Maging ako man si Madeline o si Vera, ano bang ginawa ko para apihin ako ni Meredith?' 'Lahat ba ng gawin ni Meredith tama para sa mga mata mo?' Humigpit ang hawak ni Madeline sa baso habang si Jeremy naman ay nanatiling tahimik at tila malalim ang iniisip. Paglipas ng ilang sandali, tumingin siya kay Madeline. "Utang ko yun sa kanya." Ang sagot ni Jeremy. Napasimangot si Madeline at naguluhan siya sa sagot ni Jeremy. "Anong utang mo sa kanya?" Habang nakatingin siya sa makinang na mga mata ni Madeline, bumaling ang tingin ni Jeremy sa dagat na nasa harap nila. "Hindi ko natupad yung pangako ko sa kanya. Kaya naisip ko na, baka pwede akong bumawi sa kanya sa ibang paraan." Napasinghal si Madeline sa sagot ni Jeremy. 'Hindi mo natupad yung pangako mo kay Meredith, kaya ngayon, sinusubukan mong bumawi sa kanya?' 'Pero Jeremy, kailan mo pa tinupad yung mg
"Gusto mo 'ko, tama ba?" Umalingawngaw sa kanyang taenga ang mapang-akit na boses ni Jeremy. "Ramdam ko na may gusto ka sakin." Disidido ang kanyang tono, at puno ng lakas ng loob ang mga mata niya. Hindi agad nakapagsalita si Madeline dahil masyadong malapit sa kanya si Jeremy at dahil na rin sa mga sinabi nito. "Lasing ka na." Mahinahong sumagot si Madeline, kahit na mahahalata sa mga mata niya ang kanyang pagdududa. Lasing ba talaga siya, o nagpapanggap lang siya? "Mabuti nang lasing ako. At least kapag lasing ako, nakikita ko siya…" Ngumiti siya, halos hindi marinig ni Madeline kung sino ang tinutukoy ni Jeremy. Umihip ang hangin, at tinangay nito ang kanyang bangs. Malumanay ang kanyang mga mata, bakas dito ang tuwa at pagmamahal na kailan man ay hindi pa nakita ni Madeline. Tumingin siya kay Madeline, at lalo lamang siyang lumapit. Naamoy ni Madeline ang amoy ng alak sa paghinga ni Jeremy."Na-miss kita ng sobra…" Ang bigla niyang sinabi habang nakatingin kay Madel
Nanlaki ang mga mata ni Jeremy. "Ibig mong sabihin, kagabi, may…" Tumango si Madeline bago pa man siya matapos sa pagsasalita. Agad na namroblema si Jeremy. Aminado siya na may gusto siya sa babaeng kaharap niya, ngunit alam din niya na nagkagusto lang siya kay Vera dahil sa pangungulila niya kay Madeline. Totoo yung sinabi niya na gusto niyang pakasalan si Vera, ngunit hindi niya binalak na may mangyari sa pagitan niya at ng ibang babae. Lumapit siya kay Vera dahil sa pansarili niyang kapakanan. Gusto niyang pagmasdan ang mukha ng isang tao na kamukhang-kamukha ni Madeline, para lang mabawasan ang pagsisising nararamdaman niya. Ngunit ngayon… Pakiramdam niya ay napaka g*go niya. Sinabi niya na mahal niya si Madeline, ngunit hindi niya natiis ang alindog ng ibang babae noong nalasing siya. "Tingnan mong sarili mo. Mukhang namroblema ka ata. Bakit? Dahil ba kamukha ko ang ex-wife mo na ayaw na ayaw mo? Nandidiri ka siguro at pakiramdam mo ang dumi mo." Natauhan siya
Natahimik ang dalawa at naging kakaiba ang pakiramdam nila sa paligid. 500 yarda ang layo ng pagamutan mula sa April Hill. Inabot ng tatlong minuto si Jeremy at Madeline bago sila makarating sa pagamutan. 20 taon na ang lumipas pero nandoon pa rin ang pagamutan, kahit na iba na ang itsura nito ngayon. Hindi inasahan ng dalawa na makikita nila ang parehong doktor, na kahit na nasa retirement age na siya ngayon at namumuti na ang kanyang buhok, ay nagpatuloy pa rin sa kanyang propesyon dahil sa pagmamahal niya sa kanyang trabaho. Nakilala niya agad si Jeremy pagpasok pa lang niya sa pagamutan habang bitbit niya si Madeline. "Natatandaan kita, iho. Madaling matandaan ang itsura mo." Ngumiti ang doktor habang ginagamot niya ang sugat ni Madeline. Nagpasalamat si Madeline. "Thank you, Doctor." "Walang anuman." Tiningnan niya ng maigi si Madeline at inayos ang kanyang salamin. "Sabi ko na nga ba magkakatuluyan kayong dalawa." Nagulat si Madeline. Hindi niya pinahalata ang kan
Nagulat si Meredith at medyo nataranta. "Bakit bigla mong tinanong sakin yan, Jeremy?" "Nawala mo ba yun?" Muling nagtanong si Jeremy. "Hindi! Paano ko maiwawala yun?!" Agad na siniguro iyon ni Meredith, "Ikaw ang nagbigay sakin nun, kaya siniguro kong itatabi ko yun ng maayos." Tinitigan ni Jeremy si Meredith ng puno ng pagdududa ang kanyang mga mata. "Nasaan na yun?" "..." Napahinto si Meredith bago siya ngumiti. "Iniisip mo ba kung nangulila ako sayo noong mga panahon na magkalayo tayo? Syempre naman. Yung ang dahilan kung bakit lahat ng binigay mo sakin ay itinabi kong maigi. Pwede kong ilabas yun ngayon kung hindi ka naniniwala sakin!" Pagkasabi niya nun, tumakbo siya palabas ng pinto. Pagkalipas ng kalahating oras, bumalik si Meredith dala ang isang maliit na bookmark na gawa sa isang dahon. Tunay ang dahon, at naka-laminate ito sa pagitan ng dalawang piraso ng plastic. Buo pa rin ito pagkalipas ng maraming taon. "Tingnan mo, Jeremy." Inabot ni Meredith kay Jeremy
Lumingon si Felipe kay Madeline, makikita ang pag-aalala niya sa maamo niyang mukha na lalong pinakisig ng mainit na sikat ng lumulubog na araw. "Gusto lang kitang tanungin sa huling pagkakataon, Vera. Sigurado ka ba na ito talaga ang gusto mo? Hindi madali na makawala sa mga kuko ng halimaw. Sigurado ka ba talaga na gusto mo nanamang makulong taong yun ulit?" Kasing init ng hangin sa tagsibol ang tono ng kanyang boses, ngunit may bakas ng kabagsikan sa kanyang mga mata. Nagdalawang-isip sandali si Madeline bago nag-alab ang paghihiganti sa kanyang mga mata. "Kaya kong tanggapin ang sakit at kahihiyan na binigay nila sakin, pero hinding-hindi ko mapapatawad ang dalawang yun sa pagsira nila sa mga abo ng pinakamamahal kong anak. Kailangan kong ipaghiganti ang pagkamatay ng anak ko!" Kinuyom ni Madeline ang kanyang mga kamao at makikita sa kanyang mukha ang matinding galit na kanyang nararamdaman. Matalim at puno ng lakas ng loob ang kanyang mga mata. Pagkatapos niyang mabuhay
Tumakbo si Madeline papunta kay Jackson, hindi niya iniisip kung gaano kadelikado ang sitwasyon. Kusang kumilos ang katawan niya upang protektahan si Jackson, kahit na ang ibig sabihin nito ay masasaktan siya sa pagprotekta sa bata. Habang yakap niya si Jackson, hindi na nagawa pang tumakbo ni Madeline. Inihanda niya ang kanyang sarili na masaktan habang palapit sa kanila ang sasakyan. Kasabay nito, may taong napasigaw, sa pag-aakalang may nangyaring malagim na aksidente. Subalit, biglang huminto ang sasakyan. Nagmura si Meredith habang nakatingin siya sa kanila mula sa malayo. Pinanalangin niya na mabangga at mapatay ng sasakyan sila Vera at Jackson para mawala na sila sa buhay niya! Pumreno ang sasakyan, at pakiramdam ni Madeline ay nanahimik ang kanyang mundo. Dahan-dahan niyang inunat ang kanyang mga braso upang tingnan ang batang lalaki na yakap-yakap niya. Hindi niya mapigilan ang biglang paghapdi ng kanyang mga mata. "Ayos na ang lahat, Jack. Di ba nangako si Ate V
Doon nagtapos ang video. “Vera.” Dalawang beses pinanood ni Jeremy ang video at lumakas ang kabog ng kanyang dibdib. Agad niyang sinuot ang kanyang blazer at tinawagan si Madeline.Walang sumagot sa tawag niya. Agad siyang nagmadali papunta kung saan naganap ang aksidente. Nakatanggap ng tawag si Jeremy bago pa man siya makarating sa pinangyarihan ng insidente. Huminahon ang puso ni Jeremy nang makita niya ang caller ID. Tinapik niya ang kanyang Bluetooth earphones at kabado niyang sinagot ang tawag. "Vera?" "Ako 'to."Narinig niya ang isang pamilyar na boses, na nagpakalma sa mga ugat ni Jeremy. Nagkita sila ni Madeline pagkalipas ng sampung minuto, sinuri niyang maigi si Madeline. Nagtanong siya, "Ayos ka lang ba talaga?" Mahinahong tumingin si Madeline sa galos sa kanyang binti. "Maliit na bagay lang 'to. Imbis na mag-alala ka sakin, Mr. Whitman, mas mabuti kung alalahanin mo ang anak mo." Nagsalubong ang mga kilay ni Jeremy. "Si Jackson?" "Oo. Matanong nga kit