Kinabukasan, dinala ni Claire ang dokumento na puno ng panukala na hinanda niya buong gabi at pumunta sa opisina ng Emgrand kasama si Charlie. Habang nakatayo sa harap ng 100 na palapag na gusali, biglang naramdaman ni Claire na ang kanyang puso ay malalim at walang laman. Paano makikipagtulungan ang isang kamangha-manghang kumpanya tulad ng Emgrand sa pamilya Wilson? Hindi pa sinasabi na naghahangad sila ng tatlumpung milyong dolyar na kontrata. Ito ay parang isang pulubi na lumapit sa isang mayaman na lalaki upang manghingi ng tatlumpung milyong dolyar na barya. Talagang katawa-tawa. Gayunpaman, nangako siya sa kanyang lola at tinanggap ang hamon sa harap ng lahat, kaya dapat niya itong gawin kahit anong mangyari… Nang maramdaman ang kanyang pagkabalisa, hinaplos nang malmabing ni Charlie ang kanyang ulo at sinabi, “Mahal, huwag kang mag-alala, magpatuloy k lang, kaya mo yan. Magtiwala ka sa akin.” Nalulungkot na nagbuntong-hininga si Claire at binulong, “Sige, sana nga! Hintay
Sa isang saglit, isang biglaan at kakaibang ideya ang pumasok sa isipan ni Claire. Ang Mr. Wade na sinabi ni Doris, maaari bang siya talaga ang kanyang asawa, si Charlie Wade? Nang pinag-isipan niya ulit ito, talagang masyado itong salungat sa katwiran. Paano naging ganito! Si Charlie ay isang ulila na lumaki sa welfare home! Gayunpaman, sino pa sa mundong ito ang tatratuhin siya nang mabuti bukod kay Charlie? Tatlumpung milyong dolyar ay malaki na, ngunit binigyan siya ng animnapung milyon… Hindi niya maiwasang tanunin nang nagtataka, “Miss Young, maaari ko bang malaman kung ang iyong chairman ay si Charlie Wade?” Ang tibok ng puso ni Doris ay lumakas. Hiniling ng kanyang amo na ilihim ang kanyang pagkakakilanlan, ipaalam lamang sa publiko ang kanyang apelyido. Masisisi siya kung mahuhulaan ito ng kanyang asawa! Ginalaw niya nang natataranta ang kanyang mga kamay at sinabi, “Miss Wilson, sana hindi mo na ito alamin. Ang aming chairman ay nagmula sa angkan ng makapangyarihan n
Nagulat ang lahat sa biglaang ingat.Agad nilang nilabas ang kanilang mga selpon at hinanap ang opisyal na media account ng Emgrand Group! Tunay nga! Ang sertipikadong official account ng Emgrand Group ay naglabas ng pinakabagong pahayag! Isang alulong ang kumalat sa kwarto ng pagpupulong sa sandaling na-anunsyo ang pahayag. Talagang nakakuha si Claire ng kontrata! Na doble sa hinahangad na halaga! Kalahating oras lang ang tinagal nito! Paano ito posible? Paano ito naging madali? Hindi ito makatwiran! Nakaramdam ng gulat at panghihinayang si Harold. Bago ngayong araw, si Claire Wilson ay hindi maikukumpara pagdating sa katayuan o pagkakakilanlan. Kung tinanggap niya lang ang tungkulin kahapon, hindi niya hahayaang sumikat si Claire kahit ano man ang maging resulta! Gayunpaman, tinanggihan niya ito dahil natakot siyang mabibigo siya! Tinanggihan niya ang tungkulin, pero ang mas mahalaga ay nagtagumpay si Claire! Ito ay parang malaking sampal sa kanyang mukha! Agad dinampot
Pagkatapos ng tatlong yuko, naiipon na ang luha sa mga mata ni Harold pero hindi siya nangahas na gumawa ng masama ngayon.Alam niya na sobrang nabigo at nabalisa sa kanya ang kanyang lola, kaya kahit ano pa man, hindi niya dapat siya galitin pa. Nagbuntong-hininga dahil sa kaginhawaan si Lady Wilson pagkatapos yumuko at umamin ng pagkatalo si Harold. Hindi niya gusto na yumuko ang kanyang mahal na apo sa talunan na si Charlie, pero sila ay nagsugal na kasangkot siya. Siya ay tapat na tagasunod na budista. Kung hindi tutuparin ni Harold ang kanyang pangako, siya ay talagang matatakot sa ganti at karma na pupunta sa kanya sa punto na hindi siya makakain at makakatulog nang maayos. Kaya, tinignan niya si Harold at sinabi nang walang ekspresyon, “Harold, ituring mo ang tatlong yuko na to bilang aral. Sa susunod, huwag kang tataya sa bagay na hindi ka sigurado. Kahit na gusto mong tumaya, huwag mong idamay ang iyong pamilya!” Habang nakasimangot ang mukha, sinabi ni Harold, “Opo, lola
Sa pag-aakala na nagbibiro lamang si Charlie, hindi ito sineryoso ni Claire. Siya ay naglakad sa gilid at tumawag kay Doris. Hindi matagal, may sumagot na. Ang matamis at kalugod-lugod na boses ni Doris ay umalingawngaw sa kabilang linya. “Hello, Miss Wilson.” “Hi, Miss Young. May pabor po akong hihilingin sa iyo,” sinabi nang nahhiya ni Claire. “Sige, ano iyon?” Sumagot si Doris. Ininsayo muli ni Claire ang pangungusap sa kanyang isip, humingia nang malalim bago siya nagsalita nang determinado, “Maaari ko bang malaman kung may oras ang chairman bukas nang gabi? Ang aking pamilya ay magdaraos ng handaan bukas upang i-anunsyo ang kolaborasyon namin sa Emgrand Grorup. Sana ay pumayag ang chairman sa aking imbitasyon…” Mayroong katahimikan sa kabilang linya bago ulit nagsalita si Doris, “Miss Wilson, pasensya na ngunit hindi ko kayang gumawa ng desisyon para sa aking chairman. O kaya, pwede ko siyang kausapin para sa iyo, ayos lang ba iyon?” Sinabi nang magalang ni Claire, “Salamat
Ang puso ni Claire ay nanginginig pa rin sa tuwa nang lumabas siya sa opisina ni Wilson Group.Opisyal na i-aanunsyo ni Lola ang kanyang bagong posisyon bukas. Sa wakas, maaari na niyang maitaas ang kanyang ulo!Humarap siya kay Charlie at masayang sinabi, “Charlie, salamat! Kung hindi dahil sa iyong paghimok, hindi ako maglalakas-loob na tumayo at tanggapin ang hamon. "Sumagot nang nakangiti si Charlie, "Mahal, nararapat lang ito sayo."Inilayo niya ang kanyang ulo, pagkatapos ay bumalik sa kanya at sinabi, “Ay oo, napakaganda at masaya ang pangyayaring ito. Magdiwang tayo, tara? "Tumango si Claire. "Paano tayo magdiriwang?"“Malapit na ang ating ikatlong anibersaryo, sabay nating ipagdiwang ito! Ihahanda ko ang lahat, umupo ka lang at magpahinga. ”Nagulat si Claire sa sorpresa. "So-sorpresahin mo ba ako?""Oo!" Tumango si Charlie at tumawa. "Bibigyan kita ng sorpresa!"Naramdaman ni Claire ang isang alon ng init na dumaloy sa kanyang puso. "Sige, hindi na kita tatanungin
Nasindak si Jane dahail sa kagulat-gulat na pagpasok ng mga lalaki, iniisip kung sila ba ay nandito para sa kanya.Agad niyang tinigil ang kaisipan na iyon!Imposible! Ang talunan na ‘yon ay walang kilala na makapangyarihan.Lumabaas si Stephen sa pangatlong kotse at naglakad papasok sa Emerald Court. Mabilis na binati siya ni Jane, ngunit hindi niya siya pinansin at dumiretso kay Charlie.“Young Master, narito ako at dala ang pera.”Pagkatapos, suminenyas si Stephen gamit ang kanyang kamay. Ang mga malalaking bodyguard ay pumasok sa tindahan, nilapag ang maleta, at binuksan ito.Ito ay puno ng pera hanggang sa ilalim!Ang lahat ay nakanganga sa sobrang gulat!Letse!Ang talunan… Hala! Totoo nga ang sinabi ng lalaki!Letse! Sino siya!Maraming tao ang nilabas ang kanilang selpon, sinubukang kumuha ng litrato o kunan ng bidyo. Ayaw nilang palampasin ang nakakagulat na eksenang ito.Agad nilinis ng mga bodyguard ni Stephen ang lugar at tinulak sila palabas ng tindahan. Ang na
Hindi agad umuwi si Charlie pagkatapos umalis sa Emerald Court.Gusto niyang bigyan ang kanyang asawa ng buong pakete ng sorpresa sa kanilang pagdiriwang ng anibersaryo ng kasal.Ang sorpresa ay hindi limitado sa mamahaling kuwintas na gawa sa jade – gusto niyang gumawa ng isanag romantikong kasal para sa kanyang asawa.Nang maalala niya ang nakalipas, nagmadali sina Charlie at Claire na irehistro ang kanilang kasal dahil kay Lord Wilson, ang lolo ni Claire, at hindi sila nakapagdaos ng kasal.Hinangad ni Lord Wilson na pumili ng araw para sa kanilang malaking pagdaraos ng kasal, ngunit hindi matagal pagkatapos nilang magpakasal, siya ay nagkasakit nang matindi at dinala sa ospital. Kaya, ang kanilang kasal ay naantala.Hindi matagal, si Lord Wilson ay pumanaw. Si Charlie ay hindi pinansin ng pamilya Wilson, kaya ang kanilang plano para sa kasal ay hindi natuloy.Gayunpaman, iba na sa ngayon. Siya ay mayaman na, kaya, kaya niya at dapat niyang bigyan ang kanyang asawa ng kasal!
Parang naputol ang daloy ng kuryente sa utak ni Charlie sa sandaling iyon. Sa ngayon, mukhang malaki na ang posibilidad na sadyang ipinadala si Raymond sa Aurous Hill, at ang taong nagplano ng lahat ng ito ay marahil ang mismong ama niya na pumanaw na dalawampung taon na ang nakalipas.Dahil dito, nakaramdam si Charlie ng kakaibang tensyon at bigat sa dibdib. Ano ba talaga ang nangyari sa mga magulang niya noon? Hindi lang ito nauwi sa isang trahedya, kundi mukhang may matagal at malawak na plano na pala para sa kanya, kahit bago pa man nangyari ang lahat.Nang mangyari ang aksidente sa mga magulang niya, agad siyang inilagay ni Stephen sa ampunan. Isa na iyon sa mga plano ng ama niya noon pa man. At sa hindi inaasahan, pati ang pagpapapunta kay Mr. Cole sa Aurous Hill at ang pagsasaayos ng ‘bitag’ na ito para sa kanya halos dalawampung taon ang lumipas, ay bahagi rin pala ng plano ng kanyang ama.Habang iniisip ito ni Charlie, agad niyang kinuha muli ang cellphone at tinawagan si Ja
Pagkasabi nito, muling nagtanong si Charlie, “Siya nga pala, Jasmine, pwede mo ba akong tulungan na maghanap ng impormasyon tungkol sa taong ito?”Sagot ni Jasmine, “Kakausapin ko ang kasalukuyang namamahala sa Vintage Deluxe. Naka-save pa sa computer ang mga employee records nila. Hindi kasi orihinal na naka-rehistro sa Moore Group ang Vintage Deluxe kaya hindi naisama ang files sa main HR system ng Moore Group, at hindi rin ganoon kahigpit ang file management nila.”Sabi ni Charlie, “Kung ganoon, pakikuha sana ang impormasyon, at kapag nahanap mo na, pakipadala agad ito sa akin sa lalong madaling panahon.”“Okay, Master Wade!”Pagkatapos ng tawag, sinabi ni Charlie kay Vera, “Kapag nakuha na natin ang impormasyon mamaya, paki-forward kay Mr. Sandsor ito at pakisabi sa kanya na sana ay tulungan niya akong suriin ang lahat ng impormasyon kaugnay sa tanong ito.”Agad na sumagot si Vera, “Huwag kang mag-alala, Young Master, agad ko siyang sasabihan.”Tumango si Charlie at balisa sil
Noong una, akala niya ay sinuwerte lang talaga siya na nakuha niya ang Apocalyptic Book. Pero kamakailan, nabanggit ng uncle niya na nakuha raw ng mga magulang niya noon ang Preface to the Apocalyptic Book, kaya nagsimula siyang maghinala na baka may koneksyon ang dalawang aklat. Pero wala siyang matibay na ebidensya.Ngayon, bigla niyang nadiskubre na ang manager ng Vintage Deluxe na si Raymond ay matalik palang kaibigan ng tatay niya mula pa mahigit dalawampung taon na ang nakaraan. At si Raymond din mismo ang nag-abot ng jade vase sa biyenan niyang si Jacob.Noong nangyari iyon, nasa labas si Charlie ng VIP room habang sina Raymond at Jacob ay nasa loob. Hindi niya mismo nasaksihan ang eksaktong nangyari, pero ayon sa kwento ni Jacob pagkatapos, si Raymond daw ang naglabas ng jade vase mula sa magandang packaging at iniabot ito sa kanya. Pero nadulas ito sa kamay ni Jacob at nahulog sa sahig. Ngayon na alam niyang kasangkot si Raymond, hindi na ito maaaring isang simpleng pagkakata
Nang makita ni Vera ang pangungusap na ito, agad niyang sinabi, “Ang Queens na ito ay siguro ang Queens, New York City. Kaya't ang larawang ito ay talagang kuha sa Queens. Tungkol naman sa ‘Cole’, mukhang ang tao sa larawan kasama ang tatay mo ay may apelyidong Cole at siya ay may lahing Oskian. Ang hindi lang natin alam ay ang buong pangalan niya.”“Tama ka…” Tumango si Charlie nang marahan habang patuloy na nakakunot ang kanyang kilay.Bumulong siya, “May pakiramdam ako na pamilyar ang lalaking may apelyidong Cole, pero kahit anong gawin ko, hindi ko maalala kung saan ko siya nakita dati.”Nagmamadaling sinabi ni Vera, “Wag kang mag-alala, Young Master. Ang pakiramdam ng pagiging pamilyar ay tiyak na may pinagmulan sa iyong alaala. Baka lang hindi malalim ang alaala mo sa taong iyon, o baka saglit lang ang pagkikita niyo. Kaya, wag kang mag-alala. Kung mag-iisip ka nang mabuti, tiyak may maalala kang mga palatandaan.”Pagkatapos niyang sabihin iyon, tinanong ni Vera si Charlie, “B
Itinuro ni Vera ang isang karatula na may postcode sa tabi ng pinto ng tindahan at sinabi, “Young Master, ang tindahang ito ay nasa Queens, New York.”Nagtanong si Charlie nang mausisa, “Ganoon ba? Paano mo nalaman? Hindi ko halos mabasa ang mga salita dito dahil sa resolution na ito.”Ipinaliwanag ni Vera, “Dati akong nakatira sa Queens. Ang laki, kulay, at pwesto ng karatulang ito para sa postal code ay tipikal na istilo ng Queens noon. Hindi ko lang alam kung sinusunod pa nila ang parehong istilo ngayon.”“New York…” Tumango si Charlie, bigla niyang naalala ang sinabi ng tiyuhin niya ilang araw na ang nakalipas. Bumili ang mga magulang niya ng set ng mga sinaunang libro mula sa isang antique shop sa New York. Ang set ng mga librong ito ay walang iba kundi ang Preface to the Apocalyptic Book.Kasama ng antique shop sa larawan, biglang naalala ni Charlie ang isang bagay at sinabi kay Vera, “Maaaring ito nga ang antique shop kung saan nabili ng tatay ko ang Preface to the Apocalypti
Nang marinig ni Charlie ang mga sinabi ni Vera, tumingin siya agad sa itim na photo album na hawak niya. Sa unang tingin, halatang luma na ang album.Sa nakaraang dekada, dahil sa mabilis na pag-usbong ng mga smartphone, hindi namamalayan ng karamihan na nadidigitize na nila lahat ng mga larawan nila. Kunti na lang ang bumibili ng mga photo album na iba't ibang laki at kapal tulad ng ginagawa ng mga tao dalawampung taon na ang nakalipas para ayusin ang mga litrato nila.Hindi alam ni Charlie kung ano ang laman ng album, kaya kinuha niya ito mula kay Vera at maingat na binuksan ang unang pahina. Ang unang bagay na tumama sa mata niya sa unang pahina ay dalawang magkahiwalay na larawan ng dalawang kabataan na kuha sa harap ng Statue of Liberty sa America.Ang lalaki sa larawan ay kamukhang-kamukha ni Charlie, pero medyo luma ang pananamit dahil suot ng lalaki ang kilalang knit sweater at kupas na jeans na sikat noong mga panahong iyon. Siya ang ama ni Charlie, si Curtis.Ang babae sa
Pagkasabi nito, sumunod siya kay Charlie palabas ng dining room at pumunta sa courtyard kung saan dating nakatira ang mga magulang ni Charlie.Dahil malaki ang courtyard na iyon, may apat na magkadikit na kwarto ang mga magulang ni Charlie noon. Bukod sa main hall at bedroom, may study rin at sariling kwarto si Charlie.Sa madaling sabi, parang isang three-bedroom apartment na may living room ito. Ilang taon din siyang nanirahan doon kaya kabisado na niya ang buong ayos ng lugar. Bukod pa roon, halos walang nabagong anuman kaya madali para sa kanya na suriin ito.Pagpasok sa main hall, halos pareho pa rin ang mga kasangkapan at ayos ng lahat mula noong huling naroon sila ng mga magulang niya. Sa isang iglap, bumalik sa alaala ni Charlie ang mga sandaling magkasama sila ng kanyang mga magulang noong bata pa siya, at biglang sumiklab ang samu’t saring damdamin sa puso niya.Mabilis niyang nilibot ang mga kwarto kasama si Vera. Maliban sa mga kasangkapan, may mga bagong kumot at unan s
Madalas mag-alala si Ashley noon tungkol sa pagpapalaki kay Charlie pagdating sa ugali niya, pagkatao, at mga pinapahalagahan sa buhay. Bilang ina, natural lang na gusto niyang maibigay ang pinakamahusay na edukasyon, kapaligiran, at gabay para sa anak niya. Pero ang tanging magagawa lang niya ay panoorin si Charlie habang lumalaki sa ampunan kasama ng ibang bata, at panoorin siyang tumigil sa pag-aaral sa high school para magtrabaho sa isang construction site, nang hindi man lang niya kayang makialam o makagambala kahit kaunti.May mga pagkakataong nag-aalala siya na baka maapektuhan ang pananaw sa buhay ni Charlie, o kaya’y masyado siyang matutong makibagay sa mga kalakaran ng mundo sa ganoong kapaligiran. Pero sa kabutihang palad, nahanap ni Charlie ang tamang balanse sa pagitan ng pagiging anak-mayaman noong bata pa siya, at ng pagiging ulilang mahirap pagkatapos niyon. Dahil doon, napanatili niya ang maayos na pananaw sa buhay at matibay na pakiramdam ng katarungan.Hindi lang ni
Sarado na ngayon ang sikat na templong ito sa mga bisita.Mag-isa lang si Ashley na nakatayo sa loob ng courtyard, habang napapaligiran ng amoy ng insenso na nanatili sa hangin. Nakatingala siya sa maliwanag na buwan at damang-dama ang halo-halong emosyon. Matagal na niyang inaasam ang kanyang anak, si Charlie, na dalawampung taon na niyang hindi nakikita.Ang layo ng Harmony Temple sa lumang mansyon ng mga Wade ay isa o dalawang milya lang, sampung minuto lang ang biyahe sakay ng kotse. Pero kahit ganoon, paulit-ulit na ipinapaalala ni Ashley sa sarili niya na hindi pa ito ang tamang oras para magkita sila ng anak niya.Nang makita ng pekeng abbess na tila malungkot si Ashley habang nakatayo nang mag-isa sa courtyard, marespeto siyang lumapit at nagtanong, “Madam, ilang kanto na lang ang layo niyo kay Young Master. Siguro ay sabik na sabik ka nang makita siya, tama po ba?”Tumango si Ashley, “Dalawampung taon ko nang hindi nakikita ang anak ko. Paanong hindi ako mananabik?”Pagka