Sinabi nang kaswal ni Elaine, “Sobrang bigat ng electric wheelchair ko, kaya natatakot ako na hindi mo ito mabubuhat sa trunk.”Tumango si Hannah at tinulungan si Elaine hanggang sa pinto ng passenger seat at sinabi, “Elaine, hindi kasing ganda ng Cullinan mo ang sirang kotse ko, kaya sana ay ayos lang ito sayo.”Kumulot ang mga labi ni Elaine at sinabi, “Hindi talaga maikukumpara ang G500 mo sa Cullinan ko, pero hindi rin ako mapili, kaya ayos lang.”Tinulungan ni Hannah si Elaine na pumasok sa kotse at sinabi nang nakangiti, “Umorder din ako ng Cullinan, dalawang araw na ang nakalipas. Katulad ito ng sayo sa bahay niyo. Pareho silang BB version, pero inorder ko ang latest model na kalalabas lang. Ang configuration list nito ay nasa nine million dollars, at ang landing ay mahigit 10 million dollars.”Nagulat si Elaine at tinanong, “Anong ibig mong sabihin? Umorder ka rin ng Cullinan?”“Tama.” Nilabas ni Hannah ang isang cowhide folder mula sa kompartamento ng passenger door stora
Kaharap ang panloloko ni Hannah, hindi nahulog si Elaine sa mga pandaraya niya. Sinabi niya lang nang may kamalayan, “Hindi ko naiintindihan ang mga shares. Masyadong malaki ang panganib, at kailangan nito ng maraming kapital. Sa tingin ko ay mas madali pa rinna magbenta ng mga produkto sa live broadcast. Pwede akong magsimula sa pinakababa, at kaya kong gawin ito sa cellphone ko. Kaya kong kumita ng maraming pera kung matagumpay ako, pero walang masyadong mawawala kung mabibigo ako.”Habang nagmamaneho si Hannah, sinubukan niyang itaboy ang mga iniisip ni Elaine at sinabi, “Kailangan mo munang magkaroon ng selling point kung gusto mong mag-live broadcast at magbenta ng mga produkto. Sabihin mo, anong makakaakit sa mga tao para panoorin ang mga matatandang babae tulad natin?”Kaswal na sinabi ni Elaine, “Kung hindi ito gagana, ibebenta ko na lang ang paghihirap ko online. Sasabihin ko na may lung cancer ang asawa ko, at hihingi ako ng tulong sa lahat.”Medyo nasaktan si Hannah at si
Pero, iba si Hannah.Sobrang baba ng return rate sa live broadcast room niya, at kahit na ang sirang garbage bag ay tumutulo kapag pinuno ito sa kalahati, halos walang magbabalik sa kanila.Sobrang talas din ni Hannah. Alam niya na kahit na kaya niyang kumita ng mas malaki at makakuha ng mas malaking komisyon kung ipapasok niya ang mga skin care product na may halagang libo-libong dolyar kada customer, sa sandaling may nahanap na pangit ang consumer dito, siguradong hindi sila magkakaroon ng ganitong mentalidad na ‘nagpapakita ng pagmamahal’. Siguradong pipiliin nila na ibalik agad ang produkto.Kaya, may sarili siyang pakiramdam sa negosyo. Ang una ay ang pinakamataas na presyo ng produkto sa bawat unit para sa live broadcast niya ay 99 dollars lang. Hindi dapat ito aangat sa 100 dollars para mapaliit niya ang return rate.Ito ay dahil alam niya na ang pagmamahal ng mga consumer ay may limitasyon din!Kung gumastos sila ng 19.90 dollars para bumili ng mga garbage bag, 29.90 para
Nang makita ni Charlie na pumasok pa rin si Elaine sa kotse ni Hannah, bumuntong hininga siya nang walang magawa. Mahirap baguhin ang ugali ng isang tao. Hindi na niya ito inisip, at ginamit ang Cullinan para i-jumpstart ang BMW, pagkatapos ay ginamit ang BMW palabas.Pagkatapos lumabas, tinawagan ni Charlie si Claudia at sinabian siya na hintayin siya sa bagong tahanan na inihanda ni Isaac para sa kanila ni Mrs. Lewis. Sa parehong oras, tinawagan niya rin si Isaac para sabihan siya na tawagan ang mga koneksyon niya sa Aurous University at kumpletuhin ang admission application ni Claudia ngayong araw.Maraming taon nang nagtatrabaho si Isaac sa Aurous Hill, at siya rin ang spokesperson para sa pamilya Wade, kaya masasabi na malaganap ang lokal na koneksyon niya. Hindi problema ang pagkuha ng admission nang maaga sa Aurous University. Ngayon, maaga na siyang nagkaroon ng koneksyon kay Claudia, kaya pagdating ni Claudia sa Aurous Hill, kailangan niya lang pumunta sa university dala-dal
Tumawa si Claudia at sinabi, “Dalawa na tayo, kaya matapang na hakbang na ito para sa atin.”Suminghal si Stephanie at sinabi, “Ayokong gumawa ng isang girl group kasama ka! Kailangan pa namin magsikap ni Mrs. Lewis na alagaan ang bahay ampunan ni Charlie!”Sinabi rin ni Charlie kay Claudia sa sandaling ito, “Claudia, pumunta na tayo kung wala ka nang gagawin. Dumaing na ang dean ng university at ang taong namamahala sa pagkuha ng mga undergraduate sa ibang bansa. Makipagkita na tayo sa kanila para kumpletuhin ang proseso.”“Okay!” Nagmamadaling tumango si Claudia at humarap kay Stephanie haban sinabi, “Stephanie, mauuna na ako!”Ngumiti si Stephanie at sinabi, “Magdiriwang tayo nila Mrs. Lewis sa tanghali pagkatapos mong makuha ang admission notice!”Tumaas ang mga kilay ni Charlie at sinabi, “Isama niyo ako. Sabihin mo kay Mrs. Lewis na kailangan ko siyang abalahin na magluto ng mas maraming espesyal na pagkain sa tanghali ngayong araw.”Sinabi nang sabik ni Stephanie, “Talaga?
Lumaki si Charlie sa isang bahay ampunan, kaya naiintindihan niya ang mga pakiramdam ni Claudia sa sandaling ito. Dati, noong ignorante siya sa lahat na inayos ni Stephen para sa kanya, sobrang lungkot niya at desperado habang nakapamaluktot nang mag-isa sa sulok ng dormitoryo ng Aurous Hill Welfare Institute at umiiyak hanggang madaling araw.Ngayon, dumadaan si Claudia sa parehong proseso na dinaanan niya dati.Ito rin ang dahilan kung bakit binibigyan ng espesyal na atensyon ni Charlie si Claudia. Umaasa siya na magagamit niya ang mga kilos niya para tulungan siyang buksan ang puso niya para maharap niya ang buhay niya sa hinaharap nang bukas at optimismo.Kaya, sinabi ni Charlie kay Claudia ang sarili niyang karanasan sa bahay ampunan, umaasa na makakahanap siya ng resonansya sa kanya.Nang inilarawan ni Charlie ang mentalidad niya dati kay Claudia, nakaramdam si Claudia ng malakas ng pakiramdam ng pakikiramay sa kanya. Sa sandaling ito, bigla niyang napagtanto na marahil ay si
Naghihintay na si Isaac sa loob sa sandaling dumating ang kotse ni Charlie sa harap ng Academic Affairs Building ng Aurous University.Nang makita ni Isaac na pinarada ni Charlie ang kotse niya, mabilis siyang lumapit at tinulungan siyang buksan ang pinto habang sinabi nang magalang, “Young Master, ginawa ko na ang lahat ng pagsasaayos sa school. Kailangan lang na puuinni Claudia ang application form at ibigay ang lahat ng dokumento niya bago siya direktang pumili ng major niya.”Tumango si Charlie at naaalala ang banner na nakita niya sa labas at tinanong siya, “Narinig mo na ba ang tungkol kay Logan Carrick? Parang pamilyar ang taong ito.”“Logan Carrick…” Sinabi nang nagmamadali ni Isaac, “Si Mr. Carrick ang pinakamayamang lalaki sa Northvale. Ilang taon na ang nakalipas, sadya niyang hinati ang mga industriya ng pamilya niya, kaya bumaba ang ranggo niya, pero sobrang lakas pa rin ng pamilya Carrick sa Northvale.”Pagkatapos itong sabihin, tinanong ni Isaac, “Nakita mo ba na nag
Ngumiti nang bahagya si Isaac at sinabi, “Mr. Laverick, kailangan kitang abalahin sa bagay na ito ngayon.”Sumagot nang nakangiti si Mr. Laverick, “Mr. Cameron, walang anuman. Maliit na bagay lang ito. AT saka, ang pangangalap ng mga international student ay isang gawain din na pinapahalagahan namin, kaya tinutulungan mo akong kumpletuhin ang performance evaluation ko, Mr. Cameron.”Tumawa si Isaac, ipinakilala si Claudia sa kanya, at sinabi, “Mr. Laverick, siya si Claudia, ang malayong kamag-anak na binanggit ko. Ipinanganak siya at pinalaki sa Canada, at nag-aral din siya sa Canada. Ang taong nasa tabi niya ay ang malayong kamag-anak ko rin. Siya ang pinsan ni Claudia.”Tumango si Mr. Laverick kay Charlie at ngumiti habang sinabi kay Claudia, “Hello, Claudia. Ako si Malachi Laverick, at ako ang Director ng Admissions sa Aurous University. Maligayang pagdating sa Aurous University.”Sinabi nang sobrang galang ni Claudia, “Hello, Mr. Laverick. Sana ay alagaan mo ako kung swerte ako
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang