Kinagabihan, kahit na napipilitan ay luumabas pa rin si Abigail sa kuwarto at pumunta sa kusina. Katunayan ay ayaw niyang kumain na kasalo sa hapag si Axis subalit wala siyang pagpipilian. Ito ang nagluto ng mga pagkain at animo nananadya pa na hinihintay siyang lumabas para makakain na sila.
Nang makita niya ang pagkain sa mesa ay namutla siya. Gilalas na nakamata siya sa isang mangkok kung saan ang nakikita niyang nakalagay roon ay palaka. Naramdaman niya ang pagbaliktad ng sikmura niya kaya agad siyang napatutop sa bibig.Umarko ang kilay ni Axis na kumuha ng isa at isinubo iyon. He eats it with so much gusto. He even licked the tip of his finger and smiled at her. Ngunit para sa kan'ya ay nang-aasar ang ngiti nito."Pagpasensyahan mo na at isa akong hikahos na tao kaya hindi kita mahahainan ng masarap na… ano nga ang tawag niyong mayayaman doon… ah, steak nga pala," ngumunguyang sabi nito.Ang nararamdaman niyang gutom ay biglang nawala dahil sa nakitang inihain nito. Mariing naglapat ang labi niya na lumabas siya ng kusina. "Wala akong gana!!" masungit na sikmat niya. Hindi na lamang siya kakain at magsha-shower na lang siya. Nawalan din naman siya ng ganang kumain.Kinuha niya ang tuwalya at robe sa maleta niya. Hindi pa kasi niya ito naayos sa aparador. Pagkatapos ay lumabas siya at hinanap ang banyo. Nagpaikot-ikot siya sa sala hanggang sa kusina pero hindi niya iyon nakita.At ang hudyong si Axis ay kumakain lang habang pinapanood siya. Nang mapagod siya ay namawyang siya sa harap ng binatang hindi pa tapos kumain. Nag-angat ito ng ulo at blangkong tinignan lang siya."Where— nasaan ang banyo mo rito?" mabilis na tinagalog niya ang kaniyang tanong.Itinuro nito ang isang pinto. "Buksan mo 'yan at lumabas ka. Nasa labas ang banyo," tufon nito."W-What??" malakas na singhal niya. "S-Sa labas ang banyo…"Tumango ito at uminom ng tubig.Atubling lumapit siya sa pinto at binuksan iyon. Madilim na sa labas pero nakabukas ang ilaw doon. Kaya naman nakita niya ang tinutukoy nitong banyo. Gawa naman iyon sa semento pero aminin niyang natatakot siyang lumabas ng mag-isa. Maraming senaryo ang agad na naglaro sa utak niya. Paano kung may ahas o kaya ay multo roon?Napalunok siya at akmang lalabas pero binawi niya ang paa. She gritted her teeth. Nilingon niya si Axis na tapos nang ayusin ang mga pinagkainan nito at nagsisimulang hugasan ang mga iyon."Samahan mo ako sa labas," lukot ang mukhang asik niya. Huminto ito sa paghuhugas at pinunasan ang kamay sa basahan na nakasabit sa pako."Wala namang masasamang loob dito sa amin. Friendly lahat kami rito," wika nito at nagpatiunang lumabas. Binuksan pa nito ang banyo at inilahad ang kamay. "Bilisan mo at susunod din ako."Nangangatog ang tuhod na pumasok siya roon. Pagkakitang walang shower ay napapikit siya dahil pakiramdam niya ay mahihilo na siya sa pagpipigil na tumili. Pinaypayan pa niya ang sarili gamit ang kamay.Maya ay nagmulat siya at isinabit ang tuwalya sa sabitan bago naghubad. Nang buhusan na niya ang katawan ng malamig na tubig ay napasigaw siya sa gulat. Nangaligkig pa siya dahil sa lamig. Tiniis niya ang lamig at binilisan na niya ang pagligo. Pagkatapos ay mabilis na isinuot niya ang robe at ibinalabal sa ulo ang tuwalya at nagmamadaling lumabas.Naabutan niyang mahinang tumatawa si Axis at nang makitang lumabas siya ay tumigil ito pero kita pa rin iyon sa mata nito. Nanggagalaiting pumasok na siya sa loob at dumeretso sa kuwarto niya. Nang maisara ang pinto ay mabilis na nagpalit siya ng damit. Saka lamang niya na-realize na lahat ng dinala niyang damit pantulog ay nighties.Napaiktad siya at napalingon sa pinto nang kumatok doon si Axis. Pinaikot niya ang kaniyang mata bago naiinis na pinagbuksan ito."Bakit?" mataray na tanong niya.Inilagay nito sa kamay niya ang sweater at isang jogging pants. "Nahulaan ko na ang mga dala mong damit ay katulad ng suot mo kanina. Kaya ayan, isuot mo 'yan dahil malamig 'pag gabi rito," anito at ito pa ang humila pasara sa pinto.Sa una ay ibinato niya iyon sa kama at tinignan lang pero nang manginig siya sa lamig ay napipilitang isinuot niya iyon. Malaki ang damit pero okay na 'to kaysa ang mamatay siya sa lamig.Ngayon ang dilemma naman niya ay hihigaan niya. Nailatag na niya ang banig sa kama pero ayaw pa rin niyang mahiga roon. Ang puwet nga niya ay masakit pa rin dahil sa matagal na nakaupo siya sa sahig kanina. How much more pa kaya kung hihiga na siya, 'di ba?Habang nagdadalawang isip siya kung mahihiga na siya ay may narinig siyang ingay sa labas. Tumayo lahat ng balahibo sa kaniyang katawan nang matantong isang kuwago ang narinig niya. Napayakap siya sa sarili pero nang muling marinig iyon ay animo ipo-ipong lumabas siya ng kaniyang kuwarto at tumakbo papunta sa kuwarto ni Axis.Malakas na kinalabig niya iyon. "Open this door!!" sigaw niya.Nang buksan iyon ni Axis ay animo hangin na pumasok siya roon bago pa siya mapigilan ng binata."Ano na naman ba ang problema mo?" halata na ang inis sa tonong usisa ni Axis. "Hayaan mo naman akong matulog at may trabaho pa ako sa bukid bukas!"Inignora niya ang ginamit nitong tono at sumiksik sa kama nito. "I-In my room… t-there's—"Bigla siyang napahinto at naningkit ang mata nang may ma-realize siya. Kinapa niya ang kama at umakyat yata lahat ng dugo niya sa kaniyang ulo dahil sa galit. Paano nito naatim na patulugin siya sa kuwartong 'yun na tanging banig lang ang gamit niya habang ito ay may sariling kutson? Inilibot niya ang tingin sa maliit na kuwarto nito at lalong nanggigil siya ng makita ang heater na naka-on."Axis!!" she exclaimed furiously. "You're not a gentleman!!"Nagkibit balikat ito at dahan-dahang lumapit sa kanya. "Gusto mo bang malaman kung gaano ako ka-ungentleman? Wala naman sigurong sisihan dahil ikaw ang nagkusang pumasok sa kuwarto ko at nahiga pa sa kama ko."Mabilis pa sa alas kuwatrong bumaba siya ng kama at hinablot ang unan sabay amba dito. "Huwag kang lalapit sa'kin!! I swear, ipapakulong kita kapag may ginawa kang masama sa'kin!"Hindi nagpatinag si Axis at lumapit pa rin sa kaniya. Umatras siya hanggang sa nakasiksik na siya sa dingding. Bumadha sa mukha niya ang kaba at takot dahil sa nakitang kakaibang emosyon na dumaan sa mata nito. Sisigaw sana siya nang hawakan nito ang braso niya at hinila siya. Itinulak siya nito palabas ng kuwarto at isinara ang pinto malapit mismo sa mukha niya. Muntik pang matamaan ang kaniyang ilong sa ginawa nito.She was dumbfounded to utter a single word. Wala pa siyang isang araw dito mababaliw na talaga siya dahil sa inis niya rito.Nagkakape si Axis nang umagang 'yun at iniisip kung ano ang gagawin niya mamaya nang dumungaw si Abigail sa may bukana ng kusina. Napatigil siya sa paghigop ng kaniyang kape at napatitig sa dalaga. Magulo ang buhok nito at very conspicuous ang itim sa paligid ng mga mata nito. Parang hindi ito natulog magdamag dahil sa hitsura nito. Animo nanlalata ang buong katawan na naglakad ito at naupo sa silya. Laglag ang balikat nito at parang pasan ang pinakamalaking problema sa mundo.Nang tumingin ito sa kaniya ay ngumiti siya rito. Walang kabuhay-buhay na napatitig lang ito sa kaniya. At pati yata pagkurap nito ay parang tinatamad dahil slow motion pa iyon."Magandang umaga magandang, binibini," bati niya. Hindi ito nag-react sa sinabi niya at huminga lang ito ng malalim. Itinulak niya ang isang mug at ang thermos sa harap nito. Pati na rin ang asukal na nakalagay sa maliit na container. "Nagkakape ka ba ng barako? Ayan, magtimpla ka ng iyo," sabi niya pagkatapos ay muling humigop at pinano
"Anong tinatawa-tawa mo riyan?" takang tanong ni Roger kay Axis. Nasa bukid silang dalawa, kasama ang pitong taon na dalaga nito at pinipitas ang bunga ng mga beans na tanim niya. May nag-aangkat kasi ng mga ito na isang tindera sa crosstown. Isa iyong single mother na tinulungan niya noong unang buwan niya rito sa mountain province. Nakita kasi niya ang dedication ng babaeng 'yun na mabigyan ng magandang buhay ang anak nito kaya naawa siya.Muli siyang tumawa nang marinig ang tanong ng kaibigan niya. Kaninang inutusan niya itong maghugas ay sinilip niya ito. At labis ang gulat niya sa nakitang pag-iyak nito. Ito lamang ang babaeng nakita niya na malala ang reaksyon dahil sa hugasin. Ang anak nga ni Roger ay minsan na n'yang nakita na hinugasan nito ang ginamit nila at hindi man lang umiyak.Ilsng beses pa nitong tinignan ang kuko nito at nang makitang nasira iyon ay medyo lumakas ang hikbi nito. Sa loob-loob nga niya ay tinatawanan niya ang dalaga sa pagiging overacting nito. Puwede
Axis woke up that morning with a start. He felt like there's a heavy object resting on his chest at hindi siya makahinga ng maayos. Sa una ay sinubukan niyang pinalis ang bagay na iyon pero nag-freeze ang kamay niya nang maramdaman na malambot iyon. Mabilis na tinignan niya ang bagay na 'yun at kulang na lang ang gulat na naramdaman niya sa nakita. Animo nabilog ang ulo niya at hindi siya agad makapag-isip ng tama. Hindi siya makapaniwala at nakataas lamang ang kamay niya sa ere.Ang inakala kasi niyang bagay na nakadantay sa dibdib niya ay ang ulo ni Abigail at mahimbing ang tulog nito. At ang nahawakan niya pala ay ang pisngi nito kaya malambot at mainit iyon. Ang mga paa nito ay nakalaylay sa gilid ng kama. Hindi niya maintindihan kung bakit biglang narito sa kuwarto niya ang dalaga gayong pumasok naman siyang mag-isa rito pagkatapos niyang kumain. Nang mahiga rin siya ay sure siyang hindi man lang ito kumatok hanggang sa makatulog siya. Kahit kaluskos sa labas ay wala siyang narin
Nakapangalumbaba si Abigail habang tulalang nakatingin sa binabantayan niyang palay. Ang sabi ni Axis ay hindi siya mababagot pero ito at parang gusto na niyang magpapadyak dahil sa inis. Para siyang tanga na nakaupo lang dito. At sa totoo lang ay feeling niya'y panis na ang kaniyang laway sa ilang oras na hindi siya nagsasalita. Nakakaramdam na rin siya ng antok at parang gusto na niyang pumasok sa kuwarto para matulog. Feeling niya ay wala na siyang buto dahil parang dadausdos na siya sa kaniyang kinauupuan.Buti pa ang hudyong si Axis ay naroon sa kuwarto nito at baka masarap na ang tulog nito. Habang siya ay nandito at pinipilit na huwag sumigaw sa inis. Paulit-ulit na humugot siya ng malalim na hininga. Mariing pumipikit pa siya baka sakaling mawala ang antok niya.Itinukod niya ang siko sa tuhod niya bago ipinatong ang baba sa kamay niya at pumikit nang hindi na niya mapigilan ang antok. Puwede naman siguro siyang umidlip, 'di ba? Total wala naman siyang nakitang manok na kumaka
Ramdam ni Axis ang pagkamuhi ni Abigail sa kaniya simula nang halikan niya ito apat na araw na ang nakakalipas. Mas nag-level pa nga yata ang galit nito dahil sa tuwing nakatingin ito sa kaniya ay animo kutsilyo ang matalim na tingin nito. Animo sinasaksak nito ang bawat parte ng katawan niya. Na kung nakamamatay lamang iyon ay matagal na siyang pinaglalamayan ng magulang niya. At sa tuwing kinakausap niya ito ay palaging naka-angil ito sa kaniya. She will even roll her eyes to him and snort. Pagkatapos ay dadabugan pa siya nito at ibabalibag ang pinto ng kuwarto nito. Umuusok pa ang ilong nito sa pagkabuwisit sa kaniya. At hindi niya napipigilan ang sariling ngumisi sa tuwing nakikita niya iyon.May time pa na parang pinipigilan lang nito ang tumili. Pero kita naman niya ang pag-igting ng ugat sa leeg nito at pamumula ng mukha nito.Magkaganun pa man ay deadma siya sa nakikitang reaksyon ni Abigail. Umakto siya na parang hindi niya napapansin iyon at katulad pa rin ng dati ay inaalas
Hindi pa sumisilip ang inang araw ay ginising na ni Axis si Abigail na agad nagreklamo sa kaniya. Puwede nang sabitan ng kaldero ang nguso sa haba 'nun. Nakatanggap pa siya ng nakamamatay na tingin dito ngunit hindi niya iyon pinansin. Pinilit niya pa rin na kumain sila ng agahan at pagkatapos ay nagpalit ng damit. Hindi niya sinabi kung saan sila pupunta at basta ito kinaladkad kanina kahit todo angal ito. Habang naglalakad sila papunta sa bukid ay naririnig niya ang maaanghang na salitang lumalabas sa bibig nito. At pumapasok lang iyon sa kaliwang taynga niya at lumalabas naman sa kabila. Parang wala siyang naririnig na tuloy tuloy lamang sila sa paglalakad.Gilalas na napatingin ito sa pilapil na dadaanan nila. Nanlalaki ang matang nilinga siya nito at itinuro iyon."Huwag mong sabihin na ito ang daan?" hindi makapaniwalang bulalas nito.Tumango siya at imunuwestrang magpatuloy na ito sa paglalakad. "Lakad na!"Matigas na umiling ito. Bakas sa mukha nito ang pagtutol pero mahinang
The most embarrassing thing that happened to Abigail's life was after coming to this place. Lahat na lamang ng mga bagay na hindi pa niya nagagawa sa America ay ginawa na niya rito. Katulad ng pagbaon ng takong ng sandal niya sa lupa. Ang makita ni Axis na nakababa ang pantalon niya at lalo na ang madulas sa pilapil at bumagsak sa putikan.At ang pinaka worst na naranasan niya ay ang pumasok sa banyo ang binata na wala siyang saplot. Idagdag pa na ito ang naghanda ng underwear at napkin na isusuot niya. At dahil nahirapan din siyang tumayo para itaas ang pantalon niya ay ito na rin ang gumagawa. Kung puwede lamang na burahin niya ang mga bagay na 'to sa buhay niya ay nagawa na niya. Pero hindi naman puwede dahil nangyari na. Kahit itanggi rin niya ito ay hindi pa rin mabubura sa isip niya ang mga kahihiyan na ito.Mariing pumikit siya at huminga ng malalim. Kasalukuyang nandito siya sa kuwarto at balak niyang lumabas para kumain ng tanghalian. Pero 'pag gusto niyang itapak ang na-spra
Nagdisisyon si Axis na maglaba ngayong araw sapagkat marami na siyang labahin. Hindi niya iyon nalabhan noong isang linggo kaya ito at puno na ang hamper niya. Idagdag pa ang mga pinagpalitan ni Abigail. Mabuti na lamang at may washing machine siyang nabili noong nakaraan na ginagamit niya sa paglalaba. Mas madali na sa kaniya ito at hindi na niya kailangan na kuskusin pa ang mga lalabhan niya. Lalo na kapag pagod siya galing sa bukid ay hindi na siya mahihirapan.Binanlawan niya ang mga natapos nang masabon at nilagay sa spinner pagkatapos ay hinintay na matapos iyon. Pagkatapos ay nilagay niya sa laundry basket ay binitbit niya iyon at pumunta sa bakuran. May sampayan doon kaya dito niya sinampay ang mga nalabhan niya. Mataas na ang sikat ng araw kaya baka mamayang hapon ay tuyo na ang mga ito at puwede na niyang tupihin at ilagay sa cabinet.Nang kunin niya ang isang panloob at isinampay ay nakarinig siya ng malakas na singhap. Agad na nilinga niya si Abigail na nakaupo sa bangkito
Kasalukuyang nakaupo siya sa duyan sa lilim ng bayabas at katatapos lamang na kumain ng tanghalian. Naiwan naman sa loob ng bahay si Axis na ngayon ay kaniya nang asawa. Noong last Saturday ang kasal nila ng kabiyak at iyon ang pinakamasayang araw sa buhay niya. Ang mga vows na palitan nila at I do's na sinagot nila sa pari'ng nagkasal sa kanila ay fresh pa sa utak niya. At alam niyang kahit lumipas ang maraming taon ay hindi niya ito makakalimutan.Ang kasal nila ay dinaluhan ng mga matataas na personalidad ng bansa. At may mga media pa ang dumating. At lahat ay namangha nang makita kang naging bulaklak na ginamit nilang dekorasyon. Iyon ay ang mga tanim ni Axis at Roger na cabbages at iba pang gulay sa bukid nila. Hindi niya alam kung ano ang pumasok sa kokote ng kaniyang asawa at iyon ang sinabi sa wedding planner. Kaya naman binansagan na bilyonaryong magsasaka si Axis ng kaniyang mga kakilala na tinawanan lamang nito.Sa ibang bansa sana sila mag-honeymoon pero siya ang pumiling
"Hindi kaya sila magtataka na bigla tayong nawala roon?" atubling tanong ni Abigail kay Axis nang makapasok sila sa room ng una.Ikinulong niya ang kasintahan sa mga bisig niya at agad ipinasok ang palad sa loob ng suot nitong blouse. "They won't mind!" anas niya habang hinahalikan ito sa leeg."Pero napansin ko na sumulyap si Gale at Amara kanina nang paalis tayo," ani Abigail pero hindi naman siya sinaway.Bagkos ay inilapat nito ang dalawang palad sa kaniyang dibdib at bahagya siya itinulak. Napangiti siya at umatras naman hanggang sa mapansandal siya sa dingding na hindi naglalayo ang katawan nilang dalawa. Tumingala ito sa kaniya habang ang baba ay nakapatong sa kaniyang dibdib. Ang mga mata nito ay puno ng pang-aakit at pagnanasa.Pinisil niya ang baywang nito at bumaba ang kaniyang ulo. Hinalikan muna niya ito sa noo, sa pagitan ng kilay nito, pababa sa mata nito at sa tungki ng ilong nito. Saglit na tumigil siya at gamit ang hinlalaki niya ay pinunasan niya ang ibabang labi ni
Napangiti si Axis nang makita ang luhaang mukha ni Abigail. Gusto niyang lapitan ito at yakapin. Sabihin na okay lang at hindi naman talaga siya galit at nasaktan kanina. Ginawa lamang niya iyon para makalabas siya ng room nito at pumunta rito sa second floor kung nasaan ang restaurant. Siya ang owner nito kaya pinaayos na agad niya ito kaninang hapon. And Amara hired many people to arrange everything.After kasing hindi bumalik ang dalaga ay nag-usap sila ng ama nito. At hindi siya ang may plano nito ang sarili rin nitong ama. He told him how sad he was after she went back home. Her eyes are filled with yearning even though she's smiling. At hindi nila kayang makita iyon kaya nagplano ito at sinabing mag-lunch sila na agarang sinang-ayunan niya. Iyon pala ay gusto lang nitong gumawa ng rason para maihatid nito ang dalaga sa kaniya. Kaya noong nasa Los Angeles pa ang mga ito ay nagplano na ang magulang nito. Kahit hindi sila sigurado kung papayag siya ay itinuloy pa rin nila. They even
Kunot ang noong binuksan ni Abigail ang pinto at lalo siyang nagtaka nang makitang walang tao roon. Akmang isasara sana niya ito pero may nahagip ang mata niya na note at nakadikit sa pinto. Inabot niya ito at binasa ang nakasulat doon. Para lamang lumaki ang mata niya. Hindi siya makapaniwala sa kaniyang nabasa.Nagmamadaling pumasok siya sa loob at deretsong inayos ang mga gamit niya. Ang nagtatakang si Axis ay mabilis na pinigilan siya. Pero pumalag siya at isinuksok sa bag ang damit niya. Gusto niyang bilisan ang pagkilos dahil baka makaalis na ang kaniyang ama at hindi niya ito maabutan.Ang nakasulat kasi sa note ay nagpaalam ang daddy niya na babalik na ito nang hindi siya kasama. Hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang ginawa ng ama niya."What's wrong?" tanong ni Axis at hinawakan ang kamay niya. Tinabig niya ang kamay nito at hinarap niya ito."You knew, don't you?" akusa niya sa binata. "Alam mo na ngayong gabi ang balik ni daddy sa Los Angeles. At kaya ka biglang sum
Sakay na sina Axis at Amara sa kotse pabalik sa office niya. Napapailing siya sa nakitang pangbungisngis ng pinsan niya. Mukhang siyang-siya ito sa ginawang kalokohan at pang-iinis kay Abigail. Hindi niya sinaway ito kanina sapagkat gusto niyang makita ang reaksyon ng dalaga. Kung paano nito pakikitunguhan ang kaniyang pinsan. At nang makita niya ang pilit nitong itinatagong inis at selos ay pinigilan niya ang mapangiti. Parang sasakmalin kasi nito sa tingin si Amara.Katunayan ay nagulat din siya nang makita niya ito. Dahil sinabi niya sa magulang nito huwag sabihin ang tungkol sa pagiging owner niya ng Levanter. Pero ito at sinama pa rin para sa lunch nila. Hindi naman siya galit sa ama nito. Mas nangibabaw ang tuwa dahil ito nagawa niyang makita muli ito. Madali lang naman na puntahan niya ito sa Los Angeles pero nerespeto pa rin niya ang sinabi nito. Peto ngayon na ito mismo ang sumulpot sa harapan niya ay mas gumaan pa ang loob niya.Kung hindi lang niya inisip kanina na nasa pub
Pasulya-sulyap si Abigail sa entrance ng restaurant lalo na 'pag may pumapasok doon. Baka sakaling ang susulpot doon ay ang may-ari ng Levanter. Pero kapag may dumarating ay kung hindi may kasama at uupo sa ibang mesa, ang iba naman ay may kasama na rito at hinihintay sila. Isa pa ay wala pa siyang makita na taong masasabi niyang 'ito siguro ang owner' sa isip niya.Hindi niya napansin na napapailing ang kaniyang ama sa kabilang silya habang pinapanood siya.Nang makitang hindi sa mesa nila dumeretso ang nakita niyang pumasok ay bumuntong hininga siya. Kinuha niya ang baso at uminom ng tubig. Mabilis na ibinaba niya iyon nang makitang ngumiti ang kaniyang ama at ang mata nito ay nakatutok sa may entrance. Kumuha siya ng napkin at pinunasan ang bibig niya bago sila tumayo ng kaniyang ama. Nagplaster siya ng ngiti sa labi at hinarap ang paparating para lamang mapatda.Her hand shook and she almost lost her composure. Even her knees trembled when she saw the person approaching. He's wear
"What do you mean we're going to the Philippines?" puno ng kalituhan na tanong ni Abigail sa kaniyang ama. Kagigising lang niya at nagkakape sila nang biglang sabihin ito ng ama niya. Napaso pa ang dila at labi niya dahil sa gulat. Hindi niya lubos maisip na maririnig sa bibig ng kaniyang ama ito. Dahil wala sa isip niya ang bumalik muna roon habang wala pa siyang napapatunayan kay Axis. She's still not good enough to become the next CEO of their company."Ako lang sana ang pupunta pero total gusto mo naman na maging pamilyar sa business natin ay magsisimula ka sa pagiging assistant ko. Isasama kita sa mga meetings ko at mag-take note para sa akin," esplika nito."P-Pero bakit kailangan nating pumunta roon?" may pagtutol sa tonong bigkas niya. "A-Ayaw ko pa ang bumalik sa pinas, Dad." Dahil kung pupunta siya ay baka hindi niya mapigilan ang sariling puntahan si Axis."Dahil katatagpuin ko ang may-ari ng Levanter —""Samson, honey," may warning sa boses na tawag ni Stephie sa asawa. "B
It's been a week since Abigail came back. At aminin niyang parang kagigising lang niya sa isang napakagandang panaginip sa gitna pero sa wakas ay naging sad ending. Kahit pa gaano siya kalungkot sa paglayo niya ay pinilit niyang magpakatatag. Hindi niya ipinahalata sa magulang na sa kalooblooban niya ay umiiyak at nagdurusa siya sa pag-ibig niyang agad natapos pagkalipas lang ng dalawang buwan. Those two months were the happiest and memorable days of her life with Axis. At kapag nakahiga na siya ay ang mukha at ngiti ng binata ang agad na naglalaro sa kaniyang balintataw. At sa hindi nakikita ng magulang niya ay umiiyak siya at tinatawag ang pangalan ng binata.At sa isang linggo na narito siya sa kanilang bahay sa Los Angeles ay ang tignan ang mga assets at nakaraang financing activities ng kanilang pabrika. Ito ang inatupag niya mula umaga hanggang sa hating gabi. Pero hindi pa rin ito sapat para maiwaglit niya sa isip si Axis. Dahil kahit na anong gawin niya ay ito pa rin ang laman
Sa isang mataas at particular na gusali sa Manila ay nakatayo ang isang binata at nakatanaw sa isang maliit na eroplano sa himpapawid. Napakaliit 'nun pero hindi pa rin umaalis sa harap ng floor to ceiling na glass window ang lalaki. His face was emotionless but inside his heart was in turmoil. No one will expect that this cold and stern man is fighting himself inside his head. At dahil iyon sa kagustuhan niyang sundan ang dalagang kahahatid lamang niya sa airport. Na sa oras na ito ay nakalulan na sa eroplanong ngayon ay hindi na abot ng kaniyang tanaw.But if you look closely at his emotionless face, in particular to his eyes. You will know that there's a hidden emotion inside of it. Sadness, longingness and repentance. There's also love within it. Ngunit dahil sa lamig na nagmumula sa awra nito ay walang maglalakas ng loob na titigan ang mukha nito. Natatakot silang masalubong ang mata nito dahil kahit na walang ekspresyon ang mukha nito ay animo may dalang panganib ang tingin nito