Pagkatapos ng nangyari kanina ay parang bumalik na sila sa pagiging estranghero sa isa't isa. Katulad noong unang araw ni Abigail dito sa bahay niya. Naging tahimik sila at hindi na nag-usap. Tinutulungan pa rin naman ni Axis ang dalaga subalit walang kahit na salitang namutawi sa bibig nito. She just pursed her lips tightly and let him carry her. Hindi rin ito makatingin sa kaniya ng maayos. Sa tuwing lalapit siya ay magbababa ito ng tingin. And then she'll start fiddling with her fingers or she will begin fidgeting. Her cheeks were so red like cherries. Ang tensyon sa pagitan nilang dalawa ay mas malala pa kaysa noong unang magkakilala sila.Ito ang pinupunto niya, eh, ang magiging awkward silang humarap sa isa't isa. At ito ang ayaw niyang mangyari. Mas maganda pa nga kung iyong laging iniinis niya ito tapos papatulan nito at walang tigil na magbabangayan na naman sila. Ayaw niya ang ganitong nagkakahiyaan pa sila gayong sa iisang bubong lang sila nakatira. Sa part niya ay hindi si
Hindi pa tuluyang gumaling ang paa ni Abigail kaya minabuti na lamang ni Axis na bungkalin ang lupa sa likod ng kaniyang bahay. Ang bukid niya nakasalukyan inaararo ni uncle john ay pinagkatiwala muna niya rito. Ang matanda na rin ang magtuturo sa mga babayaran niyang mag-aalis ng mga ligaw na damo roon. May tiwaala naman siya sa matanda dahil uncle ito ng asawa ni Roger. Isa pa ay napakabait nito.Hindi niya gustong iwan mag-isa si Abigail dito sa bahay niya at baka hindi na lang ang kaserola ang susunugin nito. Baka buong bahay na. Hindi pa niya nakakalimutan ang panunubok nitong magluto kaya mas maganda pa kung dito na muna siya hanggang sa gumaling ang paa nito.Nakakalakad naman na ito pero kailangan pa rin nito ng suporta. Biniro niya ito minsan na kung kailangan nito ng saklay ay puwede naman siyang bumili. At halos hindi na maipinta ang mukha nito nang banggitin niya ito. Hindi raw ito embalido para gumamit ng tungkod.Nasa gilid ito at nakaupo sa bangkito sa lilim ng puno ng
Hindi lumabas si Abigail para kumain ng dinner. At hindi rin naman pinilit ni Axis ang dalaga na lumabas sa kuwarto nito. Kaya ang ginawa niya pagkatapos niyang kumain ay tinakpan niya ang mga natirang pagkain sa mesa. Pagkatapos ay pumasok siya sa kuwarto niya at sinimulan na namang maging abala siya sa trabaho. Bahala na ito kung lalabas ba itong kakain o hindi. Hindi naman ito bata pa para dalhin pa niya sa kuwarto nito ang kakainin nito. Kung ginugutom ito ay kusa rin itong lalabas at kakain.Iwinaglit na muna niya ang tungkol sa dalaga at hinarap na ang mga hindi pa niya natapos na trabaho niya. Nagrereklamo na kasi ang pinsan niyang si Amara at tinatadtad na siya ng email at text na ipadala na niya ang mga napirmahan niyang papeless. Kapag 'di pa niya pinadala ay baka ito pa ang magbibiyahe papunta rito at hanapin siya. Kilala niya ang pinsan na kapag nainis ay gagawin nito kung ano ang naisip nitong gawin.Halos isang oras na siyang nakaupo sa silya at nagtatrabaho nang biglang
Gising na si Abigail pero wala pa rin siyang balak na kumawala sa bisig ng natutulog na si Axis. Dapat ay makaramdam siya ng hiya pagkatapos na gawin iyon ng binata sa kaniya pero iba ang nararamdaman niya. Pagmulat pa lamang niya ng kaniyang mata kanina ay namutawi agad ang ngiti sa labi niya. Lalo pa nang ang guwapong mukha nito ang bumungad sa kaniyang mata. At ang una talaga niyang napansin ang mahahabang pilik mata nito na bahagyang nag-curl pa. Hindi katulad niya na kinailangan pa niyang gumamit ng curler at maskara upang lalabas na mahaba ang sa kaniya.Ang sarap na nakamit niya kaninang madaling araw ay nakatanim na sa kaluluwa niya. At gusto niya uli iyong maranasan. At hindi lang iyong daliri ni Axis ang gagamitin nito kundi ang malaking nota nito. Baka mas makokontento pa ang hiyas niya 'pag iyon na ang pumasok sa kaniya. Hindi kasi niya maintindihan kung bakit hindi sila aktuwal na nagtalik gayong pumayag naman siya.'Kontento ba talaga ang tamang term na gagamitin mo? Sa
"Huwag mong bibitiwan ang kamay ko!!" nagbabanta at natatarantang tili ni Abigail nang lumuwag ang hawak ni Axis sa dalaga. She was so terrified that her knees trembled in fear. "Ayaw kong maulit muli ang pagkakahulog ko sa putik!" natatarantang dugtong pa nito at mariing kumapit sa kaniyang kamay.Nagpumilit kasi si Abigail na isama niya ito sa palayan. Kahit na tumanggi siya lalo na at hindi pa magaling ang paa nito. Pero ang rason nito ay mabo-bore daw ito sa bahay niya na walang kahit anong source ng entertainment. Nagsawa raw ito sa mga palabas sa pipitsuging TV niya na tinawanan lang niya. "Paano tayo makakaabante sa paglalakad kung kailangan na magkatabi tayong maglakad? Ang liit ng pilapil, oh!" Tinuro pa niya ang dadaanan nila na isang tao lang ang puwedeng dumaan. Tapos may may 3 feet pa ang taas at kapag hindi ka talaga maging maingat ay baka sa ibabang palayan ka mahuhulog."Bakit ba kasi ang liit? Wala bang ibang puwede nating daanan?" protesta pa rin ni Abigail. "Doon n
Kumakain sila ng hapunan ng gabing iyon nang nagdisisyon na tanungin ni Abigail kay Axis ang tungkol sa edad ng binata. Tumaas ang sulok ng labi ng huli at nangalumbaba. His eyes stared at her deeply. Abigail's mind scrambled and her heartbeat raced with that deep look. Hindi siya nahihiya na makipag eye contact sa kahit na sino pero sa pagkakataon na 'to ay hindi niya ma-maintain ang contact na 'to. She just wants to break it and avert her eyes somewhere. Animo tumalon kasi ang puso niya at nalaglag sa sahig dahil sa kaba. Parang tumutupok kasi ang tingin nito hanggang sa kaniyang kaluluwa. Ang kamay niyang nakahawak sa kubyertos ay nanginig at muntik na mabitiwan ang mga ito.Ngunit si Axis ang nagbawi ng tingin at niyuko ang kinakain. Saka nakahinga ng maluwag si Abigail at kumalma ang nagkakagulong kalamnan niya. Dahil kung patuloy na magtititigan sila ay baka hindi na niya alam kung paano kikilos sa harapan nito. Ayaw niyang mahalata nito na kahit sa tingin lang nito ay naaapektu
"Maupo ka lang dito at huwag kang malikot," turan ni Abigail kaya napakunot ang noo ni Axis at disimuladong pinagmasdan ang mukha nito."Anong balak mong gawin?" tanong niya sa dalaga na pilyang ngumiti lang sa kaniya.Kumindat pa ito at pinindot ang tungki ng kaniyang ilong.Tinignan niya ang mga bagay na nasa kulay pink na bag. Kanina lang ay hinila siya nito sa sala at pinaupo sa sofa pagkatapos ay iniwan siya sandali at pumunta ito sa kuwarto nito at kinuha ang mg bag na ito. Wala siyang ideya kung ano ang mga laman 'nun kaya nang buksan nito iyon ay kuryusong sinilip niya ang laman. Mga bottles at pabilog na bagay ang naroon na hindi niya alam kung ano."Ano ba kasi ang mga 'yan?" takang tanong niya nang kumuha ito ng isang bottle at cotton. Nagsalubong pa ang kilay niya nang masamyo ang bango ng bottle."Ito? Tutulungan kitang ibalik ang makinis at maputi mong mukha," excited na tugon nito. "Maaalis na ang balat mong sunog sa araw at magiging makinis muli. Magiging kasing guwapo
Kahit na kumikirot ang ulo ay napipilitang bumangon si Axis. Hinilot niya ang ulo habang nakapikit at mahinang nagmumura. Sa dami ng ininom niya ay ito ang napala niya. Ang magkaroon ng hangover. Minsan talaga ay traydor ang rice wine. Ni hindi mo talaga namamalayan na lasing ka na. Feeling mo ay okay ka pa rin pero 'pag tumayo ka na ay saka mo mare-realize na lasing ka pala. Tapos iba pa talaga ang tama ng ganitong rice wine 'pag nasobrahan mo. Mabuti na nga lang at hindi sila nagdagdag ng gin at paniguradong sasabog na talaga ang ulo niya sa kirot.Pero kagabi ay aware siya sa dami ng nainom niya. He's so annoyed that he just wants to get drunk. At hindi niya maipaliwanag kung bakit siya naiinis. Kung umaasa ba siya na kaya naaakit si Abigail sa kaniya ay hindi dahil sa guwapong mukha niya. At nagustuhan siya nito dahil sa hitsura niya ngayon.But hell! Halata sa kilos ni Abigail na mas gusyo nitong ang nakita nitong hitsura niya sa picture ang gusto nito. Bakit niya nasabi ito? Dah
Kasalukuyang nakaupo siya sa duyan sa lilim ng bayabas at katatapos lamang na kumain ng tanghalian. Naiwan naman sa loob ng bahay si Axis na ngayon ay kaniya nang asawa. Noong last Saturday ang kasal nila ng kabiyak at iyon ang pinakamasayang araw sa buhay niya. Ang mga vows na palitan nila at I do's na sinagot nila sa pari'ng nagkasal sa kanila ay fresh pa sa utak niya. At alam niyang kahit lumipas ang maraming taon ay hindi niya ito makakalimutan.Ang kasal nila ay dinaluhan ng mga matataas na personalidad ng bansa. At may mga media pa ang dumating. At lahat ay namangha nang makita kang naging bulaklak na ginamit nilang dekorasyon. Iyon ay ang mga tanim ni Axis at Roger na cabbages at iba pang gulay sa bukid nila. Hindi niya alam kung ano ang pumasok sa kokote ng kaniyang asawa at iyon ang sinabi sa wedding planner. Kaya naman binansagan na bilyonaryong magsasaka si Axis ng kaniyang mga kakilala na tinawanan lamang nito.Sa ibang bansa sana sila mag-honeymoon pero siya ang pumiling
"Hindi kaya sila magtataka na bigla tayong nawala roon?" atubling tanong ni Abigail kay Axis nang makapasok sila sa room ng una.Ikinulong niya ang kasintahan sa mga bisig niya at agad ipinasok ang palad sa loob ng suot nitong blouse. "They won't mind!" anas niya habang hinahalikan ito sa leeg."Pero napansin ko na sumulyap si Gale at Amara kanina nang paalis tayo," ani Abigail pero hindi naman siya sinaway.Bagkos ay inilapat nito ang dalawang palad sa kaniyang dibdib at bahagya siya itinulak. Napangiti siya at umatras naman hanggang sa mapansandal siya sa dingding na hindi naglalayo ang katawan nilang dalawa. Tumingala ito sa kaniya habang ang baba ay nakapatong sa kaniyang dibdib. Ang mga mata nito ay puno ng pang-aakit at pagnanasa.Pinisil niya ang baywang nito at bumaba ang kaniyang ulo. Hinalikan muna niya ito sa noo, sa pagitan ng kilay nito, pababa sa mata nito at sa tungki ng ilong nito. Saglit na tumigil siya at gamit ang hinlalaki niya ay pinunasan niya ang ibabang labi ni
Napangiti si Axis nang makita ang luhaang mukha ni Abigail. Gusto niyang lapitan ito at yakapin. Sabihin na okay lang at hindi naman talaga siya galit at nasaktan kanina. Ginawa lamang niya iyon para makalabas siya ng room nito at pumunta rito sa second floor kung nasaan ang restaurant. Siya ang owner nito kaya pinaayos na agad niya ito kaninang hapon. And Amara hired many people to arrange everything.After kasing hindi bumalik ang dalaga ay nag-usap sila ng ama nito. At hindi siya ang may plano nito ang sarili rin nitong ama. He told him how sad he was after she went back home. Her eyes are filled with yearning even though she's smiling. At hindi nila kayang makita iyon kaya nagplano ito at sinabing mag-lunch sila na agarang sinang-ayunan niya. Iyon pala ay gusto lang nitong gumawa ng rason para maihatid nito ang dalaga sa kaniya. Kaya noong nasa Los Angeles pa ang mga ito ay nagplano na ang magulang nito. Kahit hindi sila sigurado kung papayag siya ay itinuloy pa rin nila. They even
Kunot ang noong binuksan ni Abigail ang pinto at lalo siyang nagtaka nang makitang walang tao roon. Akmang isasara sana niya ito pero may nahagip ang mata niya na note at nakadikit sa pinto. Inabot niya ito at binasa ang nakasulat doon. Para lamang lumaki ang mata niya. Hindi siya makapaniwala sa kaniyang nabasa.Nagmamadaling pumasok siya sa loob at deretsong inayos ang mga gamit niya. Ang nagtatakang si Axis ay mabilis na pinigilan siya. Pero pumalag siya at isinuksok sa bag ang damit niya. Gusto niyang bilisan ang pagkilos dahil baka makaalis na ang kaniyang ama at hindi niya ito maabutan.Ang nakasulat kasi sa note ay nagpaalam ang daddy niya na babalik na ito nang hindi siya kasama. Hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang ginawa ng ama niya."What's wrong?" tanong ni Axis at hinawakan ang kamay niya. Tinabig niya ang kamay nito at hinarap niya ito."You knew, don't you?" akusa niya sa binata. "Alam mo na ngayong gabi ang balik ni daddy sa Los Angeles. At kaya ka biglang sum
Sakay na sina Axis at Amara sa kotse pabalik sa office niya. Napapailing siya sa nakitang pangbungisngis ng pinsan niya. Mukhang siyang-siya ito sa ginawang kalokohan at pang-iinis kay Abigail. Hindi niya sinaway ito kanina sapagkat gusto niyang makita ang reaksyon ng dalaga. Kung paano nito pakikitunguhan ang kaniyang pinsan. At nang makita niya ang pilit nitong itinatagong inis at selos ay pinigilan niya ang mapangiti. Parang sasakmalin kasi nito sa tingin si Amara.Katunayan ay nagulat din siya nang makita niya ito. Dahil sinabi niya sa magulang nito huwag sabihin ang tungkol sa pagiging owner niya ng Levanter. Pero ito at sinama pa rin para sa lunch nila. Hindi naman siya galit sa ama nito. Mas nangibabaw ang tuwa dahil ito nagawa niyang makita muli ito. Madali lang naman na puntahan niya ito sa Los Angeles pero nerespeto pa rin niya ang sinabi nito. Peto ngayon na ito mismo ang sumulpot sa harapan niya ay mas gumaan pa ang loob niya.Kung hindi lang niya inisip kanina na nasa pub
Pasulya-sulyap si Abigail sa entrance ng restaurant lalo na 'pag may pumapasok doon. Baka sakaling ang susulpot doon ay ang may-ari ng Levanter. Pero kapag may dumarating ay kung hindi may kasama at uupo sa ibang mesa, ang iba naman ay may kasama na rito at hinihintay sila. Isa pa ay wala pa siyang makita na taong masasabi niyang 'ito siguro ang owner' sa isip niya.Hindi niya napansin na napapailing ang kaniyang ama sa kabilang silya habang pinapanood siya.Nang makitang hindi sa mesa nila dumeretso ang nakita niyang pumasok ay bumuntong hininga siya. Kinuha niya ang baso at uminom ng tubig. Mabilis na ibinaba niya iyon nang makitang ngumiti ang kaniyang ama at ang mata nito ay nakatutok sa may entrance. Kumuha siya ng napkin at pinunasan ang bibig niya bago sila tumayo ng kaniyang ama. Nagplaster siya ng ngiti sa labi at hinarap ang paparating para lamang mapatda.Her hand shook and she almost lost her composure. Even her knees trembled when she saw the person approaching. He's wear
"What do you mean we're going to the Philippines?" puno ng kalituhan na tanong ni Abigail sa kaniyang ama. Kagigising lang niya at nagkakape sila nang biglang sabihin ito ng ama niya. Napaso pa ang dila at labi niya dahil sa gulat. Hindi niya lubos maisip na maririnig sa bibig ng kaniyang ama ito. Dahil wala sa isip niya ang bumalik muna roon habang wala pa siyang napapatunayan kay Axis. She's still not good enough to become the next CEO of their company."Ako lang sana ang pupunta pero total gusto mo naman na maging pamilyar sa business natin ay magsisimula ka sa pagiging assistant ko. Isasama kita sa mga meetings ko at mag-take note para sa akin," esplika nito."P-Pero bakit kailangan nating pumunta roon?" may pagtutol sa tonong bigkas niya. "A-Ayaw ko pa ang bumalik sa pinas, Dad." Dahil kung pupunta siya ay baka hindi niya mapigilan ang sariling puntahan si Axis."Dahil katatagpuin ko ang may-ari ng Levanter —""Samson, honey," may warning sa boses na tawag ni Stephie sa asawa. "B
It's been a week since Abigail came back. At aminin niyang parang kagigising lang niya sa isang napakagandang panaginip sa gitna pero sa wakas ay naging sad ending. Kahit pa gaano siya kalungkot sa paglayo niya ay pinilit niyang magpakatatag. Hindi niya ipinahalata sa magulang na sa kalooblooban niya ay umiiyak at nagdurusa siya sa pag-ibig niyang agad natapos pagkalipas lang ng dalawang buwan. Those two months were the happiest and memorable days of her life with Axis. At kapag nakahiga na siya ay ang mukha at ngiti ng binata ang agad na naglalaro sa kaniyang balintataw. At sa hindi nakikita ng magulang niya ay umiiyak siya at tinatawag ang pangalan ng binata.At sa isang linggo na narito siya sa kanilang bahay sa Los Angeles ay ang tignan ang mga assets at nakaraang financing activities ng kanilang pabrika. Ito ang inatupag niya mula umaga hanggang sa hating gabi. Pero hindi pa rin ito sapat para maiwaglit niya sa isip si Axis. Dahil kahit na anong gawin niya ay ito pa rin ang laman
Sa isang mataas at particular na gusali sa Manila ay nakatayo ang isang binata at nakatanaw sa isang maliit na eroplano sa himpapawid. Napakaliit 'nun pero hindi pa rin umaalis sa harap ng floor to ceiling na glass window ang lalaki. His face was emotionless but inside his heart was in turmoil. No one will expect that this cold and stern man is fighting himself inside his head. At dahil iyon sa kagustuhan niyang sundan ang dalagang kahahatid lamang niya sa airport. Na sa oras na ito ay nakalulan na sa eroplanong ngayon ay hindi na abot ng kaniyang tanaw.But if you look closely at his emotionless face, in particular to his eyes. You will know that there's a hidden emotion inside of it. Sadness, longingness and repentance. There's also love within it. Ngunit dahil sa lamig na nagmumula sa awra nito ay walang maglalakas ng loob na titigan ang mukha nito. Natatakot silang masalubong ang mata nito dahil kahit na walang ekspresyon ang mukha nito ay animo may dalang panganib ang tingin nito