Axis woke up that morning with a start. He felt like there's a heavy object resting on his chest at hindi siya makahinga ng maayos. Sa una ay sinubukan niyang pinalis ang bagay na iyon pero nag-freeze ang kamay niya nang maramdaman na malambot iyon. Mabilis na tinignan niya ang bagay na 'yun at kulang na lang ang gulat na naramdaman niya sa nakita. Animo nabilog ang ulo niya at hindi siya agad makapag-isip ng tama. Hindi siya makapaniwala at nakataas lamang ang kamay niya sa ere.
Ang inakala kasi niyang bagay na nakadantay sa dibdib niya ay ang ulo ni Abigail at mahimbing ang tulog nito. At ang nahawakan niya pala ay ang pisngi nito kaya malambot at mainit iyon. Ang mga paa nito ay nakalaylay sa gilid ng kama. Hindi niya maintindihan kung bakit biglang narito sa kuwarto niya ang dalaga gayong pumasok naman siyang mag-isa rito pagkatapos niyang kumain. Nang mahiga rin siya ay sure siyang hindi man lang ito kumatok hanggang sa makatulog siya. Kahit kaluskos sa labas ay wala siyang narinig na lumabas ito ng kuwarto nito.Itinulak niya ng mahina ang ulo nito hanggang sa mapunta iyon sa unan. Pagkatapos ay bumangon siya at bumaba ng kama. Inilibot niya ang tingin sa kuwarto at nang masigurong kuwarto niya ito ay muling tinignan niya ang natutulog na dalaga. Gamit ang paa ay kinalabit niya ang dalaga. Hindi agad ito nagising kaya inulit niya iyon ng limang beses.Umungol ito at humilata sa kama bago unti-unting nagmulat ng mata. Humalukipkip siya at hinintay na tuluyang magising ang diwa nito. Ngunit ilang minuto pa ang lumipas ay nakahilata pa rin ito na animo inaantok pa rin. Tulala lang itong nakatingin sa kesami. Kumikibot ang labi nito at parang bumubulong pero hindi niya maintindihan kung ano ang sinasabi nito.Nang hindi pa rin ito tumitinag sa pagkakahilata ay bumuga siya ng hangin. Humalukipkip siya at matiim na tinignan ito. Ni hindi man lang kasi ito aware na narito siya dahil hindi man lang siya nito sinulyapan. Parang natutulog pa rin ang diwa nito."Ginapang mo ako kagabi," walang seremonyang sabi niya. Gusto niyang makita kung ano ang gagawin nito 'pag narinig ang boses niya.Animo nabuhusan ng kumukulong tubig ang dalaga na bumalikwas ng bangon at nakangangang nakamata sa kaniya. He saw how terrified she is while staring at him. Hindi siya tuminag at nakipagtitigan siya kay Abigail. Nanlaki ang mata nito at tinuro siya pagkatapos ay binawi ang kamay at tinignan ang sarili nito. Nang makitang nakasuot pa rin ito ng damit ay napalunok ito."Oh my god! Not again!!" usal nito pagkalipas ng ilang sandali at agad na tumayo. Parang ngayon lamang nag-sink in sa utak nito kung nasaan ito at kung bakit nakatayo siya sa harap nito. Ang ekspresyon nito ay parang nakakita ng multo."Sinabi mo sana na gusto mo akong makasama at payag naman akong pagbigyan ka kagabi. Ilang taon din akong 'di nakatikim ng kimchi," hindi kumukurap na bigkas niya. "Parang nakalimutan ko pa nga kung anong lasa at kung gaano kasarap."Biglang namula ang mukha nito. Pero matalim pa rin na tinignan siya nito. Parang sasaksakin na siya nito sa talim ng mata nito. Hindi siya nagpaapekto sa tingin nito at nag-cross arms pa siya."At sa tingin mo ba ay gusto ko na mapunta rito sa kuwarto mo?" angil nito pero umarko lang ang kilay niya. Ito ang pumasok ng kuwarto niya at natulog sa tabi niya. Ito rin ang ang nakayakap sa kaniya at hindi siya. Tapos ang himbing pa ng tulog nito na parang nag-e-enjoy sa init ng katawan niya.Alam niyang nabastos niya ito pero naisip niya ang kuwento ng kaniyang ina tungkol dito. At hindi niya mapigilan ang isipin na sanay na ito sa makamundong bagay. Hindi siya judgemental pero sa tingin niya ay may karanasan na ito."Eh, bakit ka nandito kung ayaw mong pumunta dito?" tanong niya. Komportabli ka pa nga habang nakayakap sa'kin. Iisipin ko sana na gusto mo akong pagsamantalahan."I—" She glared at him. "As if naman na gagawin ko iyon! Hindi kita type! May mas guwapo pa kaysa sayo na kakilala ko!"Ngumisi siya at nilampasan na ito. "Tignan mo! Hindi ako kumbinsido sa sinabi mong iyan! Aminin mo na kasi na type mo ako!""Puwede bang hintayin mo muna ang paliwanag ko bago ka mag-jump ng conclusion na gusto kitang gapangin!" iritadong saad nito at sumunod sa kaniya hanggang sa sala. Nang hindi siya huminto sa paglalakad ay mahigpit na hinawakan nito ang kamay niya kaya hinarap niya ito."Nag-i-sleepwalking ako," pag amin nito."Oh?" Kahit na naniwala siya sa dahilan nito ay iyon ang lumabas pa rin sa bibig niya. Sa nakita rin niyang reaction nito kanina ay nahulaan na niyang hindi nito alam ang ginawa nito kagabi. "Bakit parang palusot mo lang 'yan."Sa gulat niya ay umigkas ang kamao nito at sinuntok siya sa dibdib."Kung hindi dahil sa'yo ay hindi ako mai-stress at mag-i-sleepwalking!!" sisi nito sa kaniya.Eksaheradong d*****g siya at hinawakan ang sinuntok nito na animo nasaktan siya ng sobra. Umatras pa siya at napaupo sa upuan."Ugh!!" Pinaikot nito ang mata at nagmartsa papunta sa kusina. Mahina siyang natawa bago tumayo at binuksan ang pinto. Lumabas siya at lumiko. Sa banyo siya pumunta dahil tinatawag siya ng kalikasan. Ngunit pagbukas niya ng pinto ay nagkagulatan pa sila ni Abigail na naroon sa loob. Kabababa lang nito ng pants at undies nito kaya lantad ang pribadong parte ng katawan nito.Napasigaw ito at nagmamadaling hinila ang pantalon habang siya naman ay hinila pasara ang pinto."Bakit hindi mo ni-lock ang pinto!" malakas na wika niya. Akala niya ay sa nasa kusina ito at nagkakape. Hindi niya inaasahan na habang dumaan siya sa front door at lumiko ay sa backdoor naman ito dumaan para pumunta sa banyo."Ako pa ang may kasalanan? Bakit kasi hindi ka man lang kumatok!" malakas din ang boses na sagot nito."Eh, akala ko ay nasa kusina ka," rason din niya.Hindi na sumagot si Abigail kaya hinintay na niyang matapos ito. Maya ay narinig niya ang pag-flush nito sa bowl at bumukas ang pinto kapagdaka. Hindi ito makatingin ng maayos sa kaniya kaya naisip niyang asarin na naman ito. Dahil sa totoo lang awkward din ang sandaling'to para sa kaniya.What he saw earlier shocked him. Wala man lang kasing buhok ang hiyas nito. But it was still very beautiful and tempting."'Wag kang mag-alala dahil wala akong nakita. 'Di ko rin alam na nagshe-shave ka rin kaya walang buhok ang kimchi mo," saad niya at agarang pumasok sa banyo sabay sara ng pinto."Axis!!"Narinig niya ang naiinis at matinis na pagtili nito sa labas. Pigil ang tawa na umihi din siya. Nakikinita na niyang namumula na ang mukha nito dahil sa embarrassment at pagkayamot sa kaniya. Mukhang araw-araw, paggising niya ay ito ang magiging daily routine niya. Ang asarin at sirain ang araw ni Abigail. May silbi rin pala ang pagpunta ng dalaga rito dahil may entertainment na siya bago siya magsisimula sa kaniyang trabaho sa bukid.Ikiniling niya ang ulo at napaisip. Wala nga pala siyang gagawin ngayong araw kundi ang ibilad sa araw ang palay bago niya dalhin sa kiskisan. Paubos na rin kasi ang bigas niya. Kasya pa iyon sa kaniya ng isang lingo pero ngayon na may kasama siya ay kailangan niyang magpa-kiskis.Lumabas na siya ng banyo nang tapos na siya at dumaan sa backdoor para deretso na siya sa kusina. Naroon na si Abigail na nagkakape at nang makita siya nito ay nagkulay makopa ang buong mukha pati na ang leeg nito.Nagyuko pa ito at halos itago na ang mukha sa kaniya."Samahan mo ako mamaya na ibilad sa araw ang palay," kaswal na saad niya. Hindi naman siya isang manhid para 'di maramdaman ang saloobin ng dalaga. Kinokonsidera pa rin niya ang nararamdaman nito bilang isang babae."No!" madiing tanggi nito subalit 'di pa rin tumingin sa kaniya."Huwag kang magdadahilan sa'kin na ayaw mong umitim dahil maitim ka na," hayag niya dahilan para mapatingin ito sa kaniya. "Oh, 'wag ka nang humirit pa. Babantayan mo lang naman mamaya. Mauupo ka lang sa bangko sa maliit na balkonahe ng bahay ko at itaboy ang mga manok kung meron man."Hindi na niya hinintay na magprotesta ito at nilayasan na niya ito. Pumunta siya sa may kamalig at binuhat ang isang sako ng palay habang binitbit ang itim na net para gamitin niya sa pagbibilad ng palay. Pagkatapos ay bumalik siya sa bahay at inilagay sa balkonahe ang mga dala niya.Eksaktong lumabas naman si Abigail at nakita ang mga dala niya."Kunin mo ang walis tingting at walisan mo ang bakuran bago natin ilatag ang net na 'to," utos niya rito. Nang hindi ito kumilos ay itinulak niya ito. "Iyon ang walis nakasabit sa dingding. Iyon naman ang dustpan at basurahan. Ilagay mo doon ang mga tuyong dahon."She shot a fierce glare at him before doing what he ordered her to do. Kahit kita niyang very clumsy ang kilos nito ay hinayaan niya ito. Nakita pa niya na kumikibot ang labi nito at kahit hindi niya hulaan ay alam niyang minumura siya nito.Nang makitang tapos na itong walisan ang bakuran niya ay kinuha niya ang net at inilatag iyon. Nilagyan din niya ng bato sa gilid para 'pag humangin ay 'di iyon madala ng hangin. Pagkatapos ay nilagay na niya ang palay doon. Sinigurado niya na naikalat lahat iyon para agad na matutuyo at bukas ay puwede na niyang dalhin sa kiskisan. Lalo pa at malakas ang init ngayon.Pinanood naman siya ni Abigail na nasa balkonahe hanggang sa matapos siya.Pumasok siya at kumuha ng maliit na upuan at inilagay sa harap nito. "Dito ka maupo habang binabantayan mo 'yan. Pangako 'di ka mababagot sa pagbabantay.""At ikaw? Anong gagawin mo?" masungit na asik nito.Nagkibit balikat siya at iniwan na ito pero sinagot pa rin niya ang tanong nito. Kung maimbyerna man ito sa naging tugon niya ay wala siyang pakialam."Iidlip lang ako ng isang oras!"Pagkapasok sa kaniyang kuwarto ay kinuha niya ang laptop niya. Magtatrabaho muna siya at bahala si Abigail sa labas. Hindi naman siguro nito iiwan ang binabantayan nitong palay dahil sa pagkayamot nito sa kaniya. Kailangan muna niyang tapusin ang na-email ni Amara sa kaniya dahil ayaw niyang matambakan. 'Pag nangyari 'yun ay baka 'di na niya maaasikaso ang bukid niya. Kaya samantalahin na niya ang pagkakataon na 'to na katatapos lang ng ani. Kasi plano niyang mag-second crop at sa susunod na linggo niya sisimulan ito.Puwede naman siyang kumuha ng mag-aararo at bubunot ng damo pero kailangan pa rin na naroon siya. Ayaw niyang iasa ang mga iyon sa taong babayaran niyang maglilinis ng bukid niya.Nakapangalumbaba si Abigail habang tulalang nakatingin sa binabantayan niyang palay. Ang sabi ni Axis ay hindi siya mababagot pero ito at parang gusto na niyang magpapadyak dahil sa inis. Para siyang tanga na nakaupo lang dito. At sa totoo lang ay feeling niya'y panis na ang kaniyang laway sa ilang oras na hindi siya nagsasalita. Nakakaramdam na rin siya ng antok at parang gusto na niyang pumasok sa kuwarto para matulog. Feeling niya ay wala na siyang buto dahil parang dadausdos na siya sa kaniyang kinauupuan.Buti pa ang hudyong si Axis ay naroon sa kuwarto nito at baka masarap na ang tulog nito. Habang siya ay nandito at pinipilit na huwag sumigaw sa inis. Paulit-ulit na humugot siya ng malalim na hininga. Mariing pumipikit pa siya baka sakaling mawala ang antok niya.Itinukod niya ang siko sa tuhod niya bago ipinatong ang baba sa kamay niya at pumikit nang hindi na niya mapigilan ang antok. Puwede naman siguro siyang umidlip, 'di ba? Total wala naman siyang nakitang manok na kumaka
Ramdam ni Axis ang pagkamuhi ni Abigail sa kaniya simula nang halikan niya ito apat na araw na ang nakakalipas. Mas nag-level pa nga yata ang galit nito dahil sa tuwing nakatingin ito sa kaniya ay animo kutsilyo ang matalim na tingin nito. Animo sinasaksak nito ang bawat parte ng katawan niya. Na kung nakamamatay lamang iyon ay matagal na siyang pinaglalamayan ng magulang niya. At sa tuwing kinakausap niya ito ay palaging naka-angil ito sa kaniya. She will even roll her eyes to him and snort. Pagkatapos ay dadabugan pa siya nito at ibabalibag ang pinto ng kuwarto nito. Umuusok pa ang ilong nito sa pagkabuwisit sa kaniya. At hindi niya napipigilan ang sariling ngumisi sa tuwing nakikita niya iyon.May time pa na parang pinipigilan lang nito ang tumili. Pero kita naman niya ang pag-igting ng ugat sa leeg nito at pamumula ng mukha nito.Magkaganun pa man ay deadma siya sa nakikitang reaksyon ni Abigail. Umakto siya na parang hindi niya napapansin iyon at katulad pa rin ng dati ay inaalas
Hindi pa sumisilip ang inang araw ay ginising na ni Axis si Abigail na agad nagreklamo sa kaniya. Puwede nang sabitan ng kaldero ang nguso sa haba 'nun. Nakatanggap pa siya ng nakamamatay na tingin dito ngunit hindi niya iyon pinansin. Pinilit niya pa rin na kumain sila ng agahan at pagkatapos ay nagpalit ng damit. Hindi niya sinabi kung saan sila pupunta at basta ito kinaladkad kanina kahit todo angal ito. Habang naglalakad sila papunta sa bukid ay naririnig niya ang maaanghang na salitang lumalabas sa bibig nito. At pumapasok lang iyon sa kaliwang taynga niya at lumalabas naman sa kabila. Parang wala siyang naririnig na tuloy tuloy lamang sila sa paglalakad.Gilalas na napatingin ito sa pilapil na dadaanan nila. Nanlalaki ang matang nilinga siya nito at itinuro iyon."Huwag mong sabihin na ito ang daan?" hindi makapaniwalang bulalas nito.Tumango siya at imunuwestrang magpatuloy na ito sa paglalakad. "Lakad na!"Matigas na umiling ito. Bakas sa mukha nito ang pagtutol pero mahinang
The most embarrassing thing that happened to Abigail's life was after coming to this place. Lahat na lamang ng mga bagay na hindi pa niya nagagawa sa America ay ginawa na niya rito. Katulad ng pagbaon ng takong ng sandal niya sa lupa. Ang makita ni Axis na nakababa ang pantalon niya at lalo na ang madulas sa pilapil at bumagsak sa putikan.At ang pinaka worst na naranasan niya ay ang pumasok sa banyo ang binata na wala siyang saplot. Idagdag pa na ito ang naghanda ng underwear at napkin na isusuot niya. At dahil nahirapan din siyang tumayo para itaas ang pantalon niya ay ito na rin ang gumagawa. Kung puwede lamang na burahin niya ang mga bagay na 'to sa buhay niya ay nagawa na niya. Pero hindi naman puwede dahil nangyari na. Kahit itanggi rin niya ito ay hindi pa rin mabubura sa isip niya ang mga kahihiyan na ito.Mariing pumikit siya at huminga ng malalim. Kasalukuyang nandito siya sa kuwarto at balak niyang lumabas para kumain ng tanghalian. Pero 'pag gusto niyang itapak ang na-spra
Nagdisisyon si Axis na maglaba ngayong araw sapagkat marami na siyang labahin. Hindi niya iyon nalabhan noong isang linggo kaya ito at puno na ang hamper niya. Idagdag pa ang mga pinagpalitan ni Abigail. Mabuti na lamang at may washing machine siyang nabili noong nakaraan na ginagamit niya sa paglalaba. Mas madali na sa kaniya ito at hindi na niya kailangan na kuskusin pa ang mga lalabhan niya. Lalo na kapag pagod siya galing sa bukid ay hindi na siya mahihirapan.Binanlawan niya ang mga natapos nang masabon at nilagay sa spinner pagkatapos ay hinintay na matapos iyon. Pagkatapos ay nilagay niya sa laundry basket ay binitbit niya iyon at pumunta sa bakuran. May sampayan doon kaya dito niya sinampay ang mga nalabhan niya. Mataas na ang sikat ng araw kaya baka mamayang hapon ay tuyo na ang mga ito at puwede na niyang tupihin at ilagay sa cabinet.Nang kunin niya ang isang panloob at isinampay ay nakarinig siya ng malakas na singhap. Agad na nilinga niya si Abigail na nakaupo sa bangkito
Pagkatapos ng nangyari kanina ay parang bumalik na sila sa pagiging estranghero sa isa't isa. Katulad noong unang araw ni Abigail dito sa bahay niya. Naging tahimik sila at hindi na nag-usap. Tinutulungan pa rin naman ni Axis ang dalaga subalit walang kahit na salitang namutawi sa bibig nito. She just pursed her lips tightly and let him carry her. Hindi rin ito makatingin sa kaniya ng maayos. Sa tuwing lalapit siya ay magbababa ito ng tingin. And then she'll start fiddling with her fingers or she will begin fidgeting. Her cheeks were so red like cherries. Ang tensyon sa pagitan nilang dalawa ay mas malala pa kaysa noong unang magkakilala sila.Ito ang pinupunto niya, eh, ang magiging awkward silang humarap sa isa't isa. At ito ang ayaw niyang mangyari. Mas maganda pa nga kung iyong laging iniinis niya ito tapos papatulan nito at walang tigil na magbabangayan na naman sila. Ayaw niya ang ganitong nagkakahiyaan pa sila gayong sa iisang bubong lang sila nakatira. Sa part niya ay hindi si
Hindi pa tuluyang gumaling ang paa ni Abigail kaya minabuti na lamang ni Axis na bungkalin ang lupa sa likod ng kaniyang bahay. Ang bukid niya nakasalukyan inaararo ni uncle john ay pinagkatiwala muna niya rito. Ang matanda na rin ang magtuturo sa mga babayaran niyang mag-aalis ng mga ligaw na damo roon. May tiwaala naman siya sa matanda dahil uncle ito ng asawa ni Roger. Isa pa ay napakabait nito.Hindi niya gustong iwan mag-isa si Abigail dito sa bahay niya at baka hindi na lang ang kaserola ang susunugin nito. Baka buong bahay na. Hindi pa niya nakakalimutan ang panunubok nitong magluto kaya mas maganda pa kung dito na muna siya hanggang sa gumaling ang paa nito.Nakakalakad naman na ito pero kailangan pa rin nito ng suporta. Biniro niya ito minsan na kung kailangan nito ng saklay ay puwede naman siyang bumili. At halos hindi na maipinta ang mukha nito nang banggitin niya ito. Hindi raw ito embalido para gumamit ng tungkod.Nasa gilid ito at nakaupo sa bangkito sa lilim ng puno ng
Hindi lumabas si Abigail para kumain ng dinner. At hindi rin naman pinilit ni Axis ang dalaga na lumabas sa kuwarto nito. Kaya ang ginawa niya pagkatapos niyang kumain ay tinakpan niya ang mga natirang pagkain sa mesa. Pagkatapos ay pumasok siya sa kuwarto niya at sinimulan na namang maging abala siya sa trabaho. Bahala na ito kung lalabas ba itong kakain o hindi. Hindi naman ito bata pa para dalhin pa niya sa kuwarto nito ang kakainin nito. Kung ginugutom ito ay kusa rin itong lalabas at kakain.Iwinaglit na muna niya ang tungkol sa dalaga at hinarap na ang mga hindi pa niya natapos na trabaho niya. Nagrereklamo na kasi ang pinsan niyang si Amara at tinatadtad na siya ng email at text na ipadala na niya ang mga napirmahan niyang papeless. Kapag 'di pa niya pinadala ay baka ito pa ang magbibiyahe papunta rito at hanapin siya. Kilala niya ang pinsan na kapag nainis ay gagawin nito kung ano ang naisip nitong gawin.Halos isang oras na siyang nakaupo sa silya at nagtatrabaho nang biglang
Kasalukuyang nakaupo siya sa duyan sa lilim ng bayabas at katatapos lamang na kumain ng tanghalian. Naiwan naman sa loob ng bahay si Axis na ngayon ay kaniya nang asawa. Noong last Saturday ang kasal nila ng kabiyak at iyon ang pinakamasayang araw sa buhay niya. Ang mga vows na palitan nila at I do's na sinagot nila sa pari'ng nagkasal sa kanila ay fresh pa sa utak niya. At alam niyang kahit lumipas ang maraming taon ay hindi niya ito makakalimutan.Ang kasal nila ay dinaluhan ng mga matataas na personalidad ng bansa. At may mga media pa ang dumating. At lahat ay namangha nang makita kang naging bulaklak na ginamit nilang dekorasyon. Iyon ay ang mga tanim ni Axis at Roger na cabbages at iba pang gulay sa bukid nila. Hindi niya alam kung ano ang pumasok sa kokote ng kaniyang asawa at iyon ang sinabi sa wedding planner. Kaya naman binansagan na bilyonaryong magsasaka si Axis ng kaniyang mga kakilala na tinawanan lamang nito.Sa ibang bansa sana sila mag-honeymoon pero siya ang pumiling
"Hindi kaya sila magtataka na bigla tayong nawala roon?" atubling tanong ni Abigail kay Axis nang makapasok sila sa room ng una.Ikinulong niya ang kasintahan sa mga bisig niya at agad ipinasok ang palad sa loob ng suot nitong blouse. "They won't mind!" anas niya habang hinahalikan ito sa leeg."Pero napansin ko na sumulyap si Gale at Amara kanina nang paalis tayo," ani Abigail pero hindi naman siya sinaway.Bagkos ay inilapat nito ang dalawang palad sa kaniyang dibdib at bahagya siya itinulak. Napangiti siya at umatras naman hanggang sa mapansandal siya sa dingding na hindi naglalayo ang katawan nilang dalawa. Tumingala ito sa kaniya habang ang baba ay nakapatong sa kaniyang dibdib. Ang mga mata nito ay puno ng pang-aakit at pagnanasa.Pinisil niya ang baywang nito at bumaba ang kaniyang ulo. Hinalikan muna niya ito sa noo, sa pagitan ng kilay nito, pababa sa mata nito at sa tungki ng ilong nito. Saglit na tumigil siya at gamit ang hinlalaki niya ay pinunasan niya ang ibabang labi ni
Napangiti si Axis nang makita ang luhaang mukha ni Abigail. Gusto niyang lapitan ito at yakapin. Sabihin na okay lang at hindi naman talaga siya galit at nasaktan kanina. Ginawa lamang niya iyon para makalabas siya ng room nito at pumunta rito sa second floor kung nasaan ang restaurant. Siya ang owner nito kaya pinaayos na agad niya ito kaninang hapon. And Amara hired many people to arrange everything.After kasing hindi bumalik ang dalaga ay nag-usap sila ng ama nito. At hindi siya ang may plano nito ang sarili rin nitong ama. He told him how sad he was after she went back home. Her eyes are filled with yearning even though she's smiling. At hindi nila kayang makita iyon kaya nagplano ito at sinabing mag-lunch sila na agarang sinang-ayunan niya. Iyon pala ay gusto lang nitong gumawa ng rason para maihatid nito ang dalaga sa kaniya. Kaya noong nasa Los Angeles pa ang mga ito ay nagplano na ang magulang nito. Kahit hindi sila sigurado kung papayag siya ay itinuloy pa rin nila. They even
Kunot ang noong binuksan ni Abigail ang pinto at lalo siyang nagtaka nang makitang walang tao roon. Akmang isasara sana niya ito pero may nahagip ang mata niya na note at nakadikit sa pinto. Inabot niya ito at binasa ang nakasulat doon. Para lamang lumaki ang mata niya. Hindi siya makapaniwala sa kaniyang nabasa.Nagmamadaling pumasok siya sa loob at deretsong inayos ang mga gamit niya. Ang nagtatakang si Axis ay mabilis na pinigilan siya. Pero pumalag siya at isinuksok sa bag ang damit niya. Gusto niyang bilisan ang pagkilos dahil baka makaalis na ang kaniyang ama at hindi niya ito maabutan.Ang nakasulat kasi sa note ay nagpaalam ang daddy niya na babalik na ito nang hindi siya kasama. Hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang ginawa ng ama niya."What's wrong?" tanong ni Axis at hinawakan ang kamay niya. Tinabig niya ang kamay nito at hinarap niya ito."You knew, don't you?" akusa niya sa binata. "Alam mo na ngayong gabi ang balik ni daddy sa Los Angeles. At kaya ka biglang sum
Sakay na sina Axis at Amara sa kotse pabalik sa office niya. Napapailing siya sa nakitang pangbungisngis ng pinsan niya. Mukhang siyang-siya ito sa ginawang kalokohan at pang-iinis kay Abigail. Hindi niya sinaway ito kanina sapagkat gusto niyang makita ang reaksyon ng dalaga. Kung paano nito pakikitunguhan ang kaniyang pinsan. At nang makita niya ang pilit nitong itinatagong inis at selos ay pinigilan niya ang mapangiti. Parang sasakmalin kasi nito sa tingin si Amara.Katunayan ay nagulat din siya nang makita niya ito. Dahil sinabi niya sa magulang nito huwag sabihin ang tungkol sa pagiging owner niya ng Levanter. Pero ito at sinama pa rin para sa lunch nila. Hindi naman siya galit sa ama nito. Mas nangibabaw ang tuwa dahil ito nagawa niyang makita muli ito. Madali lang naman na puntahan niya ito sa Los Angeles pero nerespeto pa rin niya ang sinabi nito. Peto ngayon na ito mismo ang sumulpot sa harapan niya ay mas gumaan pa ang loob niya.Kung hindi lang niya inisip kanina na nasa pub
Pasulya-sulyap si Abigail sa entrance ng restaurant lalo na 'pag may pumapasok doon. Baka sakaling ang susulpot doon ay ang may-ari ng Levanter. Pero kapag may dumarating ay kung hindi may kasama at uupo sa ibang mesa, ang iba naman ay may kasama na rito at hinihintay sila. Isa pa ay wala pa siyang makita na taong masasabi niyang 'ito siguro ang owner' sa isip niya.Hindi niya napansin na napapailing ang kaniyang ama sa kabilang silya habang pinapanood siya.Nang makitang hindi sa mesa nila dumeretso ang nakita niyang pumasok ay bumuntong hininga siya. Kinuha niya ang baso at uminom ng tubig. Mabilis na ibinaba niya iyon nang makitang ngumiti ang kaniyang ama at ang mata nito ay nakatutok sa may entrance. Kumuha siya ng napkin at pinunasan ang bibig niya bago sila tumayo ng kaniyang ama. Nagplaster siya ng ngiti sa labi at hinarap ang paparating para lamang mapatda.Her hand shook and she almost lost her composure. Even her knees trembled when she saw the person approaching. He's wear
"What do you mean we're going to the Philippines?" puno ng kalituhan na tanong ni Abigail sa kaniyang ama. Kagigising lang niya at nagkakape sila nang biglang sabihin ito ng ama niya. Napaso pa ang dila at labi niya dahil sa gulat. Hindi niya lubos maisip na maririnig sa bibig ng kaniyang ama ito. Dahil wala sa isip niya ang bumalik muna roon habang wala pa siyang napapatunayan kay Axis. She's still not good enough to become the next CEO of their company."Ako lang sana ang pupunta pero total gusto mo naman na maging pamilyar sa business natin ay magsisimula ka sa pagiging assistant ko. Isasama kita sa mga meetings ko at mag-take note para sa akin," esplika nito."P-Pero bakit kailangan nating pumunta roon?" may pagtutol sa tonong bigkas niya. "A-Ayaw ko pa ang bumalik sa pinas, Dad." Dahil kung pupunta siya ay baka hindi niya mapigilan ang sariling puntahan si Axis."Dahil katatagpuin ko ang may-ari ng Levanter —""Samson, honey," may warning sa boses na tawag ni Stephie sa asawa. "B
It's been a week since Abigail came back. At aminin niyang parang kagigising lang niya sa isang napakagandang panaginip sa gitna pero sa wakas ay naging sad ending. Kahit pa gaano siya kalungkot sa paglayo niya ay pinilit niyang magpakatatag. Hindi niya ipinahalata sa magulang na sa kalooblooban niya ay umiiyak at nagdurusa siya sa pag-ibig niyang agad natapos pagkalipas lang ng dalawang buwan. Those two months were the happiest and memorable days of her life with Axis. At kapag nakahiga na siya ay ang mukha at ngiti ng binata ang agad na naglalaro sa kaniyang balintataw. At sa hindi nakikita ng magulang niya ay umiiyak siya at tinatawag ang pangalan ng binata.At sa isang linggo na narito siya sa kanilang bahay sa Los Angeles ay ang tignan ang mga assets at nakaraang financing activities ng kanilang pabrika. Ito ang inatupag niya mula umaga hanggang sa hating gabi. Pero hindi pa rin ito sapat para maiwaglit niya sa isip si Axis. Dahil kahit na anong gawin niya ay ito pa rin ang laman
Sa isang mataas at particular na gusali sa Manila ay nakatayo ang isang binata at nakatanaw sa isang maliit na eroplano sa himpapawid. Napakaliit 'nun pero hindi pa rin umaalis sa harap ng floor to ceiling na glass window ang lalaki. His face was emotionless but inside his heart was in turmoil. No one will expect that this cold and stern man is fighting himself inside his head. At dahil iyon sa kagustuhan niyang sundan ang dalagang kahahatid lamang niya sa airport. Na sa oras na ito ay nakalulan na sa eroplanong ngayon ay hindi na abot ng kaniyang tanaw.But if you look closely at his emotionless face, in particular to his eyes. You will know that there's a hidden emotion inside of it. Sadness, longingness and repentance. There's also love within it. Ngunit dahil sa lamig na nagmumula sa awra nito ay walang maglalakas ng loob na titigan ang mukha nito. Natatakot silang masalubong ang mata nito dahil kahit na walang ekspresyon ang mukha nito ay animo may dalang panganib ang tingin nito