“TO THE ONE WHO EXPERIENCED MALTREATMENT”
Ilang araw ang nakalipas matapos ang tagpong iyon sa hapunan ay mas lalong dumalas ang pagbisita ni Atlas kay Willow ngunit ito ay sa hindi inaasahang oras.
“Hey, what are you doing here at this hour?” takang tanong ni Willow nang makumpirma na si Atlas ang kumakatok sa kanya sa dis-oras na ng gabi kung saan tahimik na ang kapaligiran at tanging ang paminsang-minsan na huni ng mga ibon na lamang ang maririnig.
Pinagmasdan niya si Atlas mula ulo hanggang paa at napagtanto na mukhang galing pa ito sa kanila at nakapag palit ng suot.
“Hi,” medyong nahihiyang bati ng binata. Ngayon lang bumuhos sa kanya ang katotohanang maaaring naabala niya si Willow sa tulog nito. “Gusto lang kita kumustah
“To the one who left.” Sa pitong bilyong tao sa mundo, may nakatadhana sayo. Maaaring nakatadhanang makilala at magbigay leksyon at pagtibayin ka. Mayroon din namang kailangan mong makilala dahil ikaw ang magbibigay ng aral sa kanila. Pero hindi rin maiiwasan na magkaroon ng mga taong papasok sa buhay mo upang umalis lamang kalaunan. Ang lahat ng iyong naranasan at mararanasan, lahat nang iyan ay nakasulat na at hinihintay na lang mangyari. Ngunit sa kabila ng lahat ng klase ng taong iyong makakasalamuha, mayroong bukod-tangi na aalisin ang lahat ng iyong tanong at pag-aalinlangan--- iyong taong kayang manatili. “Momma!” Tumatakbo papunta kay Willow si Sinag na marumi gawa sa paglalaro sa putikan. Kids, napailing-iling na lamang siya nang may ngiti. Sinalo niya anak na su
“To the one who seeks for the comfort.” Darating sa buhay natin, na kahit gaano pa tayo katigas o katatag, hahanapin pa rin natin ang kaginhawaan. Ginhawa na makukuha lang natin sa itinakda para sa atin. Iyong makakaintindi ng ating mga suliranin, mababaw man o mabigat. “Basta, Willow, siputin mo si Jeremiah. Para naman maging sagana iyang love life.” Hindi na nga niya ata maalala kung pang-ilang paalala na ni Daima ito para sa kaibigan. Halos isang lingo na rin ang nakalipas at puro iyon lamang ang bukang bibig niya, na para bang ikamamatay nito ang kawalan niya ng love life. Kung tutuusin ay ang buhay pag-ibig na ni Willow ay sina Sinag at Alab. “You can now calm down as I go to our meeting place, okay.” Tunay ngang nakahinga na ng maluwag si Daima. Hindi rin kasi basta-
“To the one who loves beaches.” Maaliwalas na bumungad kay Willow ang sinag ng araw na tumama sa mukha niya. A las kuwatro na ng hapon kaya naman agad na siyang lumabas sa kanyang coaster van upang pakinggan ang kalmadong paghampas ng mga alon sa puti at pinong buhangin. Sa totoo lang wala naman talaga siyang alam sa lugar. Hindi siya taga-roon. Bigla na lamang kasi siyang sumabog at naisipang tumakas muna sa reyalidad. Tumambad sa kanya sa di kalayuan ang asul na tubig-dagat at mga ibong nagliliparan sa himpapawid. Lumanghap siya ng sariwang hangin at napangiti dahil sa kakaibang dulot nito sa sistema. Gumaan na lamang ang pakiramdam at sa isang iglap nakalimutan niya kung sino talaga siya. Ngayong nandito siya sa ganitong kagandahang paraiso, hindi magkan
“To the one who smiles through pain.” Panibagong araw, panibagong pag-asa para kay Willow na masulit ang hininging oras. Sinubukan niya na huwag nang alalahanin pa ang nangyari kagabi. Minabuti niyang gawin ang ganyang routine, ang mag hilamos ng mukha, ayusin ang pinaghigaan sa maliit na kwarto sa loob ng kanyang Coaster, at ang buksan ang bintana— “Good morni— hey!” Bigla na lang sumulpot ang lalaki kagabi at ginulat si Willow na kakagising lang. Para kay Willow, gulatin mo na ang lasing, huwag lang ang bagong gising kung ayaw makakita ng daliring naiipit. “Bakit mo inipit ang mga daliri ko?” sabi ng lalaki na para bang kataka-taka pa ito. Pinanatili namna ni Willow ang kawalan ng emosyon sa kanyang mukha.
“To The One Who Wants To Escape”Wala naman sigurong masama kung sa pagkakataong ito ay pipiliin ni Willow ang kanyang sarili, hindi ba? Ayaw niya ng gulo at kung ang umalis sa magandang lugar katulad ng Laz Mercedes ang solusyon upang makamtam ang ninanais na pansamantalang buhay na payapa ay gagawin niya.Sa gabing iyon ay minabuti ni Willow na ihanda na ang sarili upang lisanin ang lugar. Bukas ng gabi din ay aalis na siya kaagad. Nais man niyang manatili sa lugar dahil sa tila-paraiso nitong kapaligiran ay mas pipiliin niya pa ring lisanin ito na may magandang imahe sa kanyang isipan.‘Hindi ko hahayaang ang paraisong ito ay maging isang bangungot sa aking ala-ala’, bulong ng puso niya.
“TO THE ONE WHO EMBRACED BY THE MOONLIT”Takot.Isang salita lamang na siyang maaring ikamatay o ika-buhay natin. Bawat indibidwal ay may iba’t ibang paraan kung paano kahaharapin ang salitang ito— may iilan na pinipiling takbuhan ito at mayroon din namang handang yakapin at kaharapin ang takot. Pero bakit nga ba kailangan pang kaharapin kung maari namang takbuhan?Unti-unting ginalaw ni Willow ang kanyang daliri, senyales na nagkakaroon na siya ng malay hanggang sa naibuka na niya ang kanyang mga mata. Nasilaw siya sa puting kulay ng kwarto. Sumalubong sa kanya ang ingay ng ibang tao na siyang bumibisita sa ibang pasyente na kasama niya sa kwarto. Inilibot niya ang kanyang paningin sa sariling katawan at hindi na siya na gulat
“TO THE ONE ALWAYS TOOK 1 STEP FORWARD AND 2 STEPS BACK”Hanggat may oras pa, marapat lamang na itama ang mga pagkakamali.Segundo, minuto, oras, araw, at taon. Hindi hihinto sa pagtakbo ang oras dahil lamang ikaw ay nasasaktan. Walang pakialam ang oras ng kapalaran sa iyo, iyon ang mapait na katotohanan— nasa gitna ka man ng pighati o kasiyahan, patuloy pa rin itong dadaloy.“Momma, did you put my most beautiful dresses in my luggage?” Nang lalambing na lumapit si Sinag sa kanyang ina. Paalis na sila ngayon sa mansyon patungo sa airport pauwi ng Pinas.“Yes, baby. Of course, I wouldn’t forget that. I know you want to look beautiful in front of y
“To The One Who Protects Their Children At All Cost”Seize the moment.Iyan ang bagay na hindi na gawa ni Willow. Mas pipiliin niyang siya ang maging kontrabida sa paningin ng kanyang mga anak kaysa sa kanilang ama kung malaman nitong may sarili na itong pamilya. Kasalanan niya kung bakit hindi na mabubuo ang kanilang pamilya kaya sa tingin ay dapat lamang na siya ang kamuhian ng mga bata.“Momma, when will we meet Daddy? Tomorrow is Christmas Day! Can we see Daddy na? Please!” Ipinagdikit ni Sinag ang dalawang kamay at ibinigay ang pinaka-cute na ekspresyon.“Sinag is right, Momma. I also want to be with Daddy during Christmas.” Ginaya rin ni Alab ang kapatid. Gustong pagbigyan ni WIllow ang dalawa lalo na at minsang may sab
“TO THE ONE WHO EXPERIENCED MALTREATMENT”Ilang araw ang nakalipas matapos ang tagpong iyon sa hapunan ay mas lalong dumalas ang pagbisita ni Atlas kay Willow ngunit ito ay sa hindi inaasahang oras.“Hey, what are you doing here at this hour?” takang tanong ni Willow nang makumpirma na si Atlas ang kumakatok sa kanya sa dis-oras na ng gabi kung saan tahimik na ang kapaligiran at tanging ang paminsang-minsan na huni ng mga ibon na lamang ang maririnig.Pinagmasdan niya si Atlas mula ulo hanggang paa at napagtanto na mukhang galing pa ito sa kanila at nakapag palit ng suot.“Hi,” medyong nahihiyang bati ng binata. Ngayon lang bumuhos sa kanya ang katotohanang maaaring naabala niya si Willow sa tulog nito. “Gusto lang kita kumustah
“TO THE ONE WHO HAS NOT MOVED ON YET”Bumalik na sina Atlas at Willow kasama ang batang si Riego. Noong una ay nahihiya pa ang bata kaya naman ginawa ni Willow ang kanyang makakaya upang maging komportable ito sa kanila lalo na at gusto niya malaman ang kwento nito upang lubusang matulungan.Handang makinig si Willow sa kung ano man ang lalabas mula sa bibig ng bata dahil buong buhay niya ay iyon ang kanyang inaasam.Ang marinig.Na gulat pa ang mga kasama ni Atlas sa bahay nang umuwi silang may kasamang bata. Ayos naman sa mga ito na may sinama silang bata. Humingi na rin ng paumanhin si Willow sisiguraduhing sagot niya ang bata. Wala naman ang nangyari ito para sa ama ni Atlas at sa totoo nga ay natuwa pa ito dahil may makakausap ang kanilang buns
“TO THE ONE WHO DIVES TO SEEK FOR PEARLS”Paano nga ba masasabi kung pag-ibig na ang nararamdaman?May mga senyales ba? Kung mayroon, ano ito? Sapat na ba ang mga nararanasan at nararamdaman ni Willow upang masabi niyang nahulog na nga siyang tuluyan sa binata. Posible ba iyon sa katotohanan na hindi maganda ang kanilang pagkikita na nag resulta sa kapanganiban?Sa ngayon, tanggap ni Willow ang atraksyon na humihila sa kanya papunta sa binata.“Willow, Atlas, mauna na ako at may kailangan pa akong gawin sa bahay,” paalam ni Daima.“Sige. Salamat, Daima. Babawi ako sa susunod,” sagot ni Atlas.“Thank you, Daima,” sinserong pahayag ni
“TO THE ONE WHO OBVIOUSLY LOVE EACH OTHER”Sa gitna ng katahimikan, ang nag susumigaw na tibok ng puso ang mag sisilbing komunikasyon.Ramdam sa hangin na lumulukob sa munting bahay ang lagkit ng tinginan nina Willow at Atlas sa isa’t isa. Si Daima ay hindi maiwasang kiligin sa matagal ng kaibigan at bagong kaibigan. Ang makitang masaya si Atlas sa kabila nang pinagdadaanan nito ay lubhang nag papalambot ng puso ni Daima. Hindi naman ito lubusang ikinatuwa ni Maura. Hindi niya alam kung bakit ganito na lamang ang nararamdaman niya sa babae mag buhat nang malaman niyang may kinikitang bagong babae ang kanyang kuya.“Kuya, si ate Willow po ba ang bago niyong ligaw?” inosenteng tanong ni Maria. Napatawa si Daima sa kainosentihan ng bata habang si Maura ay hindi na maganda ang tingin sa ka
“TO THE ONE WHO BRAVELY ADMITTED THEIR FEELINGS”Maling akala.Minsan mapanganib pero madalas nakamamatay.Nakaramdam ng panghihinayang si Willow kung totoo ngang may pamilya na si Atlas— pero nang maisip niyang maigi ay na hindi naman siya pupuntahan ni Atlas sa kanyang apartment kung may sariling pamilya itong inuuwian.Pinakatitigan niya ang babaeng may hawak-hawak na bata. Kung tutuusin ay mukhang wala pa nga ito sa 20s. Lumipat ang kanyang paningin sa bata na kahawig ni Atlas. Mula sa kulay ng mata nito nasa unang tama ng liwanag ay kulay aboy pero kung pakatitigan ng maigi ay kulay light brown.Napansin niya rin ang pakakahawig ng bata sa babaeng may buhat dito. At doon lamang na proseso ng k
“TO THE ONE WHO WANTS TO LEARN NEW THINGS”Sa buhay na punong-puno na mga hindi inaasahan, mayroong papasok upang lumabas lamang at magbigay leksyon para sa ating hinaharap.Si Willow na bawat galaw at emosyon na ipapakita ay kalkulado— ang makawala sa malaking hawla ay ang matagal na niyang inaasam. Ngayong nasa Laz Mercedes na siya ay mas nakakagalaw siya ng malaya. Hindi na niya kailangan pang hintayin ang gabi upang isulat sa kuwaderno ang saloobin gamit ang itim na tinta na simbolo ng kanyang nararamdaman dahil dito sa lugar na ito, masabi niya man ang kanynag nasa isip at nararamdaman, walang tao ang makakasira ng kanyang pagkatao dahil hindi nila ito lubusnag kilala. Sa lugar na ito, walang mga tao ang umaasa sa kanya at wala siyang kailangang patunayan. Malaya siya ngayon na gawin ang kung ano ma
“TO THE ONE WHO PROMISED ON STAR IN THE NAME OF MOON” Ang nakaraan ay dapat mag silbing aral at hindi hadlang. Ngunit hindi ito ang naiisp ni Atlas noong mga oras na hinahabol niya si Willow. Halos mag da-dalawang linggo na simula magbuhat ng aksidente. Si Atlas ay kaya nang mag lakad ng walang saklay dahil hindi naman daw ito ganoon kalala sabi ng kanyang doktor at si Willow na siyang binibisita niya sa apartment na pansamantalang inupahan nito malapit sa bayan. Naalala pa ni Atlas ang tagpong naganap. “Gusto mong pahiramin ko sayo ang cellphone ko para ma-contact mo ang pamilya mo?” alok ni Atlas lalo na at walang natirang gamit kay Willow. “Maaaring mag pasundo ka na rin upang mas makapagpahinga ka ng maayos… sa
“To The One Who Protects Their Children At All Cost”Seize the moment.Iyan ang bagay na hindi na gawa ni Willow. Mas pipiliin niyang siya ang maging kontrabida sa paningin ng kanyang mga anak kaysa sa kanilang ama kung malaman nitong may sarili na itong pamilya. Kasalanan niya kung bakit hindi na mabubuo ang kanilang pamilya kaya sa tingin ay dapat lamang na siya ang kamuhian ng mga bata.“Momma, when will we meet Daddy? Tomorrow is Christmas Day! Can we see Daddy na? Please!” Ipinagdikit ni Sinag ang dalawang kamay at ibinigay ang pinaka-cute na ekspresyon.“Sinag is right, Momma. I also want to be with Daddy during Christmas.” Ginaya rin ni Alab ang kapatid. Gustong pagbigyan ni WIllow ang dalawa lalo na at minsang may sab
“TO THE ONE ALWAYS TOOK 1 STEP FORWARD AND 2 STEPS BACK”Hanggat may oras pa, marapat lamang na itama ang mga pagkakamali.Segundo, minuto, oras, araw, at taon. Hindi hihinto sa pagtakbo ang oras dahil lamang ikaw ay nasasaktan. Walang pakialam ang oras ng kapalaran sa iyo, iyon ang mapait na katotohanan— nasa gitna ka man ng pighati o kasiyahan, patuloy pa rin itong dadaloy.“Momma, did you put my most beautiful dresses in my luggage?” Nang lalambing na lumapit si Sinag sa kanyang ina. Paalis na sila ngayon sa mansyon patungo sa airport pauwi ng Pinas.“Yes, baby. Of course, I wouldn’t forget that. I know you want to look beautiful in front of y