(EL POV)
“Ibig lang sabihin nito EL, binigo ng mag-asawang Curie ang kasunduan! Ang batang yan ang dapat maging sakripisyo para sayo! Hindi ako!”
Ngumisi lang ako kay Yana bilang tugon.
Nagpipigil lang ako.
Saka ko tinalikuran sila upang ihiga si Athena sa damuhan.
When they about to charge at me… nilingon ko sila. Natigilan ang mga ito.
Muling ipinakita ang aking ngiti.
Dahil ang mga nasa harapan ko ngayon, kapag may isa mang nakaligtas at sinabi ang ginawa ko… ako lang naman ang malalagot sa aking ama.
Paano yan Uncle Rankin, may susunod na ata sayo.
I need to kill them instantly lalong lalo na si Yana.
“Get the child you morons!” Wala na silang nagawa kundi atakihin ako.
Walang sino man ang maaring makalapit kay Athena. I was blindly with my heart raging in hatred.
Why this world too unfair for the wea
(EL POV)“Anong nangyari?"Ngunit ang itinugon ko sa tanong niya…“Asaan si Athena?”“Yung batang babae ba ang tinutukoy mo? Wala paring malay. Di ko alam kung sino ang magpapalit sa kanya ng damit. Kaya sinigurado ko na lang di siya lamigin. Inumin mo ito.”Inabot ang isang lumang botelya.“It might help you to regain your strength.”Inabot ko at inamoy ito.Agad kong binigyan ng di magandang reaction sa mukha si Mr. Wenziel.Ngumiti ito sa akin.“Smell and taste horrible. Ngunit uulitin ko, baka makatulong yan sayo. Lalaki ka, kaya mo yan.”Ikinatalikod nito at wala nga akong nagawa kundi inumin yun.Ang sama talaga ng lasa.“Anong nangyari?” Balik ni Mr. Wenziel.Muling tinignan ang sugat ko, saka pinatakan ng kung ano. Napapi
(Athena POV)Uncle Wenziel told me noong bata ako, wag akong lalayo sa dampa. Lalo na kapag pumupunta siya sa kagubatan.Alam kong may kalayuan ako sa dampa. At kung tatalikuran ko pa ang dinaanan ko siguradong maliligaw ako.May kung anong tumutulak sa akin tuklasin nga ang kagubatan noong bata pa ako. Kaya ngayon na malaki na ako, siguro naman di na ako duwag.Malamig dahil sa yamog na namumuo sa paligid. Mababa ang ulap. Ang mga tunog ng insekto… parang musika ng kagubatan. Kaya nagmismistulang misteryoso para sa akin. Worst, nasa paligid lang ang mga mababangis na hayop.Binilang ko ang dala kong pana. Meron lang akong lima.Napatitig sa aking relo, dahil sa sobrang sukal nga di ko na maaninag si haring araw. Saka mas makakabuti alam ko ang saktong oras. It was 3 pm in afternoon, quarter to four.Muli akong napatitig sa dinaanan ko.Napabuntong hi
(EL POV)Umiling na ako kay Lucah.Agad namang hinihila ng mga tauhan ko ang babae.Hangang maubos nga sila.I get up and my personal assistant instantly cover me with my robe. Tsk. I don’t want to touch by anyone. Ngunit ito ang gusto ng aking ama.Naiyuko ng mga babae ang sarili nila ng lingunin ko sila.Walang nanalo sa araw na ito.“Thank you for your time ladies but I am afraid no one satisfy my desire.”Then I live the room. Ang bahala sa kanila mga tauhan ko.Pay them to the worth of their dignity.Tsk.Tinawagan kaagad ni Lucah ang secretarya ng aking ama. Panibagong bigong araw na naman ito sa paghahanap ng daughter-in-law ng Grand Alpha.Inside my office, my personal assistant prepares my bath.Naligo lang naman ako sa laway ng mga babaing yun.Tsk.And it was already 3:27 pm. I have 33 minutes
(Athena POV)Ipinikit ko ang aking mga mata. Pinakingan ang boung paligid. Tunog ng kuliglig. Mga kaluskus ng dahoon kapag dumaraan ang hangin. Saka malakas na pumapatak ang ulan.At dahil nangaling pa nga lang ako sa byahe, inipon ko sa katawan ang puyat at pagod. Naipikit ko ang aking mga mata.Kahit nga sa ganitong ayos ko, nakatulog ako.Nang may narinig akong kakaibang kaluskus.Madilim ang paligid. Hindi ito sanhi ng nagdaang ulan.Kumagat na ang gabi.Agad kong kinapa ang aking pana.Malakas na kumakabog ang puso ko. Mga mata ko sinundan ang tunog. Parang gustong tumalon ng puso ko ng may nahaligilap akong isang anyong tao.Hangang sa nakumpirma ko dahil sa anino nito. Anino na gawa ng buwan.Tumila na pala ang ulan. Matagal ba akong nakatulog?Talaga lang?Sa inaakala kong nag-iisa lang ang nakikita kong anino o presensya ng isang nilalang. Nagkaka
(EL POV)Natigilan ako. Meron akong naamoy. Napakalakas ng amoy nito. Ngunit ang mga kasamahan ko parang wala silang naamoy.Alam kong may mali. Alam ko.Nangagaling ang amoy sa kanlurang bahagi. Dugo.Wala talagang naamoy ang mga kasamahan ko. Ako lang ba ang naalerto sa bagay na ito?“Stop the car.”Ikinalingon ng P.A ko sa akin. Saka nga itinigil ng driver ang sasakyan.Namalayan ko sa aking paglabas, wala na ang malakas na ulan. Binati naman ako ng maliwanag na buwan.Di namalayan ng mga kasamahan ko, wala na ako sa kanilang harapan. Ngunit alam kong susundan nila ako dahil yun ang trabaho nila.Natagpuan ko ang aking sarili sa harapan ng isang bato. Nakita ko doon ang ilang patak ng dugo.Inamoy ko. Yun nga ang pinangagalingan ng malakas na amoy.Di ko sigurado, but it was possible mayroon na namang nabik
(Athena POV)Dati rati si Uncle Wenziel lang ang naninirahan dito, pero dahil sa binu-bukid nilang di kalayuan sa dampa, narito ang ilang kamag-anak niya. Yung ilan naman pilit tinatalikuran ang buhay sa syudad. Mas maganda daw manirahan sa tahimik na lugar.I agree on it Uncle Wenziel. Sa totoo nga mas gugustuhin kong manatili dito kesa pumunta ng syudad. Kung hindi lang karamihan dito nakatira mga lalaki, sus wala silang rason para palayasin ako. Si Auntie Matilda, yun ang rason niya para isiksik ako sa syudad kung saan naroroon siya.Tinikman ko ang niluluto kong pagkain para sa amin ni Uncle Wenziel.Napapikit ako sa sarap. “Uncle Wenziel! Kakain na tayo.”Tawag ko sa kanya dahil abala pa itong kausapin ang kasama niya kanina.“Yayain mo na din sila Uncle kumain dito.”Kuha ko ng malakin
(Athena POV)Nang narinig ko ulit ang kaluskus. Hangang sa nabitiwan ko ang aking libro at pinulot sa tabi ko ang pana.Pinakingan ko ulit ang paligid.Huni ng kwago. Tunog ng mga kuliglig.Hangang sa may kumaluskos na naman, kaya papaliparin ko na sana ang pana ng narinig ko ang tinig ng aking kabayo.Di ko alam kung tatalon ako sa bubungan. Wala naman akong lahing bampira at lobo para gawin yun. Kaya no choice, kailangan kong gamitin ang hagdan.Huli na ng makalabas ako ng bahay. Dahil tumatakbo papunta sa tulay ang kabayo ko.Kabayo ng aking ama na inaalagaan ni Uncle Wenziel.Tumakbo ako para habulin ito, ngunit sino ba naman ako para ikumpara ang aking takbo sa isang kabayo?“Lukkkkk!”Ang pangalan na binigay daw ng aking ama ayon kay Uncle Wenziel.Walang sino man ang nakakapa-amo kay Luk, pwera sa aking ama. Kahit si Uncle Wenziel
(EL POV)Tumakbo ulit at sinundan ang daan kung saan naroroon ang bakas ni Phantom.Meron siyang dalang pana. Wala namang silbi kung meron man siyang makasalubong na ikaka-panganib niya.Natural ba talaga sa mga babaeng maging tanga para sa kaligtasan nila?Wala akong magagawa kundi sundan siya.Hangang sa naamoy ko na naman ang dagta ng isang prutas… Persimmon.Yung dugo kaninang naamoy ko bago ako maka-uwi. Sa kanya ba nangagaling?Tss. Di na nadala.Pinulot ko ang bendang kumalas sa tuhod nito.It was her.Ang tapang ng amoy niya but I bet walang nakaka-amoy nito. Kundi ako lang.Isang misteryo na parang kailangan kong tuklasin.She is a human, yet meron talagang kakaiba sa kanya.Nang mapalingon ako dahil may mga taong lobong nagsisulputan sa paligid.Nilingon ko sila.Sila ang mga taong lobo na may kalayaan sa