(EL POV)
Umiling na ako kay Lucah.
Agad namang hinihila ng mga tauhan ko ang babae.
Hangang maubos nga sila.
I get up and my personal assistant instantly cover me with my robe. Tsk. I don’t want to touch by anyone. Ngunit ito ang gusto ng aking ama.
Naiyuko ng mga babae ang sarili nila ng lingunin ko sila.
Walang nanalo sa araw na ito.
“Thank you for your time ladies but I am afraid no one satisfy my desire.”
Then I live the room. Ang bahala sa kanila mga tauhan ko.
Pay them to the worth of their dignity.
Tsk.
Tinawagan kaagad ni Lucah ang secretarya ng aking ama. Panibagong bigong araw na naman ito sa paghahanap ng daughter-in-law ng Grand Alpha.
Inside my office, my personal assistant prepares my bath.
Naligo lang naman ako sa laway ng mga babaing yun.
Tsk.
And it was already 3:27 pm. I have 33 minutes
(Athena POV)Ipinikit ko ang aking mga mata. Pinakingan ang boung paligid. Tunog ng kuliglig. Mga kaluskus ng dahoon kapag dumaraan ang hangin. Saka malakas na pumapatak ang ulan.At dahil nangaling pa nga lang ako sa byahe, inipon ko sa katawan ang puyat at pagod. Naipikit ko ang aking mga mata.Kahit nga sa ganitong ayos ko, nakatulog ako.Nang may narinig akong kakaibang kaluskus.Madilim ang paligid. Hindi ito sanhi ng nagdaang ulan.Kumagat na ang gabi.Agad kong kinapa ang aking pana.Malakas na kumakabog ang puso ko. Mga mata ko sinundan ang tunog. Parang gustong tumalon ng puso ko ng may nahaligilap akong isang anyong tao.Hangang sa nakumpirma ko dahil sa anino nito. Anino na gawa ng buwan.Tumila na pala ang ulan. Matagal ba akong nakatulog?Talaga lang?Sa inaakala kong nag-iisa lang ang nakikita kong anino o presensya ng isang nilalang. Nagkaka
(EL POV)Natigilan ako. Meron akong naamoy. Napakalakas ng amoy nito. Ngunit ang mga kasamahan ko parang wala silang naamoy.Alam kong may mali. Alam ko.Nangagaling ang amoy sa kanlurang bahagi. Dugo.Wala talagang naamoy ang mga kasamahan ko. Ako lang ba ang naalerto sa bagay na ito?“Stop the car.”Ikinalingon ng P.A ko sa akin. Saka nga itinigil ng driver ang sasakyan.Namalayan ko sa aking paglabas, wala na ang malakas na ulan. Binati naman ako ng maliwanag na buwan.Di namalayan ng mga kasamahan ko, wala na ako sa kanilang harapan. Ngunit alam kong susundan nila ako dahil yun ang trabaho nila.Natagpuan ko ang aking sarili sa harapan ng isang bato. Nakita ko doon ang ilang patak ng dugo.Inamoy ko. Yun nga ang pinangagalingan ng malakas na amoy.Di ko sigurado, but it was possible mayroon na namang nabik
(Athena POV)Dati rati si Uncle Wenziel lang ang naninirahan dito, pero dahil sa binu-bukid nilang di kalayuan sa dampa, narito ang ilang kamag-anak niya. Yung ilan naman pilit tinatalikuran ang buhay sa syudad. Mas maganda daw manirahan sa tahimik na lugar.I agree on it Uncle Wenziel. Sa totoo nga mas gugustuhin kong manatili dito kesa pumunta ng syudad. Kung hindi lang karamihan dito nakatira mga lalaki, sus wala silang rason para palayasin ako. Si Auntie Matilda, yun ang rason niya para isiksik ako sa syudad kung saan naroroon siya.Tinikman ko ang niluluto kong pagkain para sa amin ni Uncle Wenziel.Napapikit ako sa sarap. “Uncle Wenziel! Kakain na tayo.”Tawag ko sa kanya dahil abala pa itong kausapin ang kasama niya kanina.“Yayain mo na din sila Uncle kumain dito.”Kuha ko ng malakin
(Athena POV)Nang narinig ko ulit ang kaluskus. Hangang sa nabitiwan ko ang aking libro at pinulot sa tabi ko ang pana.Pinakingan ko ulit ang paligid.Huni ng kwago. Tunog ng mga kuliglig.Hangang sa may kumaluskos na naman, kaya papaliparin ko na sana ang pana ng narinig ko ang tinig ng aking kabayo.Di ko alam kung tatalon ako sa bubungan. Wala naman akong lahing bampira at lobo para gawin yun. Kaya no choice, kailangan kong gamitin ang hagdan.Huli na ng makalabas ako ng bahay. Dahil tumatakbo papunta sa tulay ang kabayo ko.Kabayo ng aking ama na inaalagaan ni Uncle Wenziel.Tumakbo ako para habulin ito, ngunit sino ba naman ako para ikumpara ang aking takbo sa isang kabayo?“Lukkkkk!”Ang pangalan na binigay daw ng aking ama ayon kay Uncle Wenziel.Walang sino man ang nakakapa-amo kay Luk, pwera sa aking ama. Kahit si Uncle Wenziel
(EL POV)Tumakbo ulit at sinundan ang daan kung saan naroroon ang bakas ni Phantom.Meron siyang dalang pana. Wala namang silbi kung meron man siyang makasalubong na ikaka-panganib niya.Natural ba talaga sa mga babaeng maging tanga para sa kaligtasan nila?Wala akong magagawa kundi sundan siya.Hangang sa naamoy ko na naman ang dagta ng isang prutas… Persimmon.Yung dugo kaninang naamoy ko bago ako maka-uwi. Sa kanya ba nangagaling?Tss. Di na nadala.Pinulot ko ang bendang kumalas sa tuhod nito.It was her.Ang tapang ng amoy niya but I bet walang nakaka-amoy nito. Kundi ako lang.Isang misteryo na parang kailangan kong tuklasin.She is a human, yet meron talagang kakaiba sa kanya.Nang mapalingon ako dahil may mga taong lobong nagsisulputan sa paligid.Nilingon ko sila.Sila ang mga taong lobo na may kalayaan sa
(Athena POV)Huh? Naging brutal ako sa ginawa kong yun.Siyang ang sagot ng halimaw atungal.Hangang sa nawala na ito sa paningin namin.Ligtas na kami.Oo kami.Ngunit itong kasama ko diba, isa ding taong lobo?Baka makasarili lang siya at ayaw niyang mamigay?!Uncle Wenziel, anong gagawin ko?Kaya naman habang lumilipad kami dahil sa ginagawa niyang patalon-talon sa mga sanga, di ko na napigilan ang sarili ko sa pagkakataong iligtas ang sarili ko sa kanya.At in case man na mabitiwan niya ako, siguro naman mababa lang ang paghuhulugan ko!Hinampas ko siya ng pana ko.“Bitiwan mo ako! Bitiw!”But he immediately makes my bow disappear by pulling it away from me and throw it away.“Bakit mo tinapon?!” reklamo ko sa kanya.Yun ang gagamitin ko sa tournament tapos tinapon lang niya ng ganoon?! Di ba n
(Athena POV)“Sinong fiancée! Baliw ka na ba? Ako? Papatol sa isang mga kagaya niyo. Hinding-hindi.”Di ko aakalain merong ganitong taong lobo na tinalo pa ang kagandahang klase ng mga bampira.Kala ko ba mga rascal sila?Ngumisi ito sa akin. Siya na itong naglakad paikot sa akin.Pinaliguan ng titig ang katawan ko.Ikinayakap ko sa aking sarili.Ang bastos!“A human.”Ang nilalang na mahilig nilang paglaruan.Ngunit hindi ako papaya na maranasang paglaruan ng mga kagaya nila. Ni minsan hindi ko inaasam o pinangarap na maging isa sa kanila.Ipinanganak akong tao, mamatay akong tao. Simpleng prinsipyo na alam kong merong katigasan ang ulo ko.Tsk.“Hoy! Wag kang bastos.”“Luk. Tawag mo sa kabayong dapat lang na malaya.”Nanlaki
(Athena POV)Bahagyang gusto kong tumawa. Parang inamin niyang meron lang naman siyang gusto sa akin.“Gusto mo ako?” tanong ko sa kanya.“Miss, I don’t want a weak creature to be my mate. Naisipan ko lang na bakit di na lang ako maghanap ng babaing magpapangap bilang fiancée ko sa harapan ng Grand Alpha?”Umiling ako sa kanya pagkatapos ko nga marinig ang pangalan ng Grand Alpha. Parang gusto lang nito patagalin ang buhay ko. Mas makakabuting mamatay na lamang ako dito.Nadismaya ang mukha niya sa tugon ko. Ngunit hindi siya sumuko. Dinagdagan pa niya ang kapalit.“Kapalit na ibabalik ko ang tiwala ni Phantom sayo. It’s seems na meron kayong pinagsamahan.”“He is my father horse! Hindi Phantom ang pangalan niya kundi Luk!”“Decide.” Tahol nito sa akin. Gusto niya