Kabanata 1

"Napakaburara mo talaga!" Inirapan ko lang si Kez, siya ang kaibigan ko mula highschool.

"Kez, 7am palang. Mamaya mo na ako bungangaan." Binato niya ang short ko at umupo sa tapat ng sofa.

"Tangina ka, wala ka pang salawal." Mukhang mainit ang ulo niya dahil ako ang pinagbubuntunan niya. Tinawanan ko lang siya kaya mas nagsalubong ang mga kilay niya.

"Ako lang naman kasi mag isa dito." Umirap pa siya sa'kin kaya mas lalo akong natawa.

"Anong plano mo, ha? Nung isang linggo pa nagtatanong si tita Rea kung kailan ka uuwi sainyo." Agad nawala ang mga tawa ko sa sinabi niya.

"Hayaan mo na sila, saka dito na house ko." Nginitian ko siya nang pangasar.

"Ewan ko sa'yo, Robbea Queng Flores." Inirapan ko siya dahil sa pagbanggit niya ng buong pangalan ko.

"Tss, baka mamaya dumalaw ako don." Tinanguan niya 'ko at tumayo.

"Sabay na tayo kumain, nagluto ako kanina sa bahay e'." Tumango ako at tumayo na rin.

"Una na 'ko ah." Tumango ako at hinalikan siya sa pisngi.

"Mag iingat ka." Paalala ko sakanya.

"First day bukas, kaya pumasok ka dear." Tumawa ako at tumango.

"Yes, dear." Lumabas na siya sa pinto kaya pumunta na 'ko sa balcony ng condo.

Umupo ako sa upuan at sinindihan ang sigarilyo'ng hawak.

Kasabay ng pag hipak ko ang pagtulo ng luha ko. Mag isa nanaman ako, ganito naman palagi.

Nakatulog ako sa pag iyak at naalimpungatan ako nang mag ring ang cellphone ko.

Umupo ako sa kama at sinagot ang tawag.

"Queng, nakausap ko si Kez kanina. What time ka pupunta sa bahay?" Narinig ko agad ang boses ni mama.

Napatingin ako sa orasan ng cellphone ko at nakita kong 12 pm na.

"Dinner." I answered.

"Okay." Ibinaba niya na ang tawag kaya napairap ako. Pwede naman mag text, nagsayang pa ng load.

Bumangon na 'ko at naligo, napagisipan kong bumili ng gagamitin para bukas.

Dumaan muna ako sa Watson para bumili ng mascara at eyelash curler. Pagkatapos ay pumunta na 'ko sa national bookstore.

May nakita akong nagiisang binder kaya agad ko yon nilapitan. Kukunin ko na sana yon pero may nauna sa'kin, tinignan ko ito.

Okay gwapo, sakanya na.

"Hey, I saw it first." Nakangiti kong sabi sakanya, sana ma-cute-an ka.

"So? I touch it first, oh." Winasiwas niya pa sa'kin yung cute na binder, kaya napataas ang kilay ko.

"Pink 'yan, pang girl." Pag lalaban ko pa, kahit wala namang connect.

"Pink is my favorite color." English niya sa'kin. Taray english, whash yo name.

"Hindi bagay sa kulay ng bag mo." Sige ipaglalaban ko yung binder, saka siya.

"Miss, you're so annoying. Bahala ka dyan." Nilagpasan ako nito at pumunta sa counter. 'Di pa nga kami nagtatampo na. Pero legit ah, pogi siya.

Nagkibit balikat nalang ako at pinanood ang pagbayad niya ng binili niya, nang lumingon siya sa'kin ay agad ko siyang nginitian pero inirapan niya lang ako.

6pm na nang makapunta ako sa bahay ng pamilya ko. Kung pamilya pa ba ito.

Mabilis kong pinark ang kotse ko sa harap ng bahay. Agad naman akong sinalubong ng isang kasambahay.

"Ah, Ma'am. Andito na po pala kayo, magandang gabi po." Mukhang natataranta pa siya.

"Magandang gabi rin." Pagbati ko at nilagpasan siya. Naramdaman ko ang pagsunod niya sa'kin.

"Ah, Ma'am. Gusto niyo ho ba muna pumunta sa hardin? Eh, ano po eh, may bagong tinanim si Manang Fe, do'n." Napataas ang kaliwang kilay ko dahil natataranta parin ang boses niya.

"Nagbunga na ba?" Pabalang kong tanong sakanya.

"Ah, eh ano po Ma'am. Hindi pa po." Hindi ko nalang siya pinansin at binuksan ko nalang ang pintuan.

"Putangina, Robin! Ako pa niloko mo." Narinig ko ang pagsigaw ni mama. Sabi na e.

"Tangina, then don't believe me! Dyan ka naman talaga magaling e! Sa putanginang' paghihinala mo!" Sigaw naman ni papa.

"Wow, kakarating ko lang ah." Agad silang napatigil sa pag aaway nang makita ako.

"Queng!" Agad lumapit si mama at bineso ako. "Kanina ka pa ba?"

"Kakarating nga lang." Sagot ko, nakita ko ang pagtango niya at pinandilatan si papa.

"Okay, ipapaprepare ko na ang dinner. Malapit naman na ang mga kapatid mo." Sabi ni mama at pumunta na sa kusina.

"Sup, pa!" Lumapit ako kay papa at hinalikan siya sa pisngi. Inirapan niya ako kaya napataas ang kaliwang kilay ko. "Sungit naman."

"Manang mana sa ina." Bulong niya pa pero rinig ko naman.

"Pa, hinaan mo pa. Naririnig ko." Dumaretso na 'ko sa sofa at umupo.

"Bakit ngayon ka lang pumunta?" Humarap si papa sa'kin at tinaasan ako ng kilay.

"Naging busy lang, pa." Sagot ko kay papa.

"Okay." Tipid nitong saad sa'kin bago umakyat sa taas.

Nagkibit balikat nalang ako at natawa. Wala parin talagang nagbago.

Napatingin ako sa entrada ng pinto nang bumukas ito.

"Queng? Bakit nandito ka?" Bungad agad sa'kin ng nakakatanda kong kapatid, si Kuya Rean.

"Wala bang 'i miss you bunso' dyan?" Sarkastiko kong saad at bahagya pang tumawa.

Nakita ko rin na kasunod niya si Kuya Reicco, at Kuya Ronne.

"Why is she here?" Dinig kong tanong ni Kuya Ronne kay Kuya Rean, pero nag kibit balikat lang ito.

Pumasok na sila at naupo na rin sa tapat ko.

"Oh, mga kuya. Nandito na pala kayo, wala pa ba si Roeya?" Napairap ako sa sinabi ni mama. Nakita naman niya na kami lang nandito, ba't hinahanap niya pa 'yon?

"Akala ko nga nandito na e', gosh we miss our bunso." May diin ang pagkakasabi ni Kuya Rean sa bunso kaya napairap ako.

Anak ako sa labas ni papa, kilala ko ang totoong nanay ko dahil matalik na kaibigan daw ito ni mama noon. May sarili narin pamilya ang totoong nanay ko, dahil maling gabi lang naman ang nangyari sakanila.

Sa dalawang pamilya ko, wala sa mga kapatid ko ang tumanggap sa'kin. Dahil nasira ko daw ang pamilya nila.

"Pwede bang mauna na tayong kumain? Gutom na kasi ako e." Request ko sakanila nang makababa si papa.

"Bakit hindi nalang ikaw ang maunang kumain?" Nakataas pa ang isang kilay ni Kuya Ronne na tanong sa'kin.

Tumango ako at tumayo.

"Okay, mauuna na ako." Palakad na sana ako sa kusina pero napatigil ako sa sinabi ni papa.

"Queng, 'wag kang bastos. Hintayin na natin si Roeya." Matigas nitong saad sa'kin.

Nandito na kami sa dining table at nakapwesto ako sa pinakadulo.

"I was shocked nga nung kinuha ako ni Mrs. Quenco as their model eh." The spotlight said. Ang unica iha sa pamliyang Flores.

"Well, congrats for you, Eya!" Itinaas ni Kuya Rean ang wine glass kaya itinaas din nila papa ang kanila.

Tumikhim lang ako dahil parang may bumara sa lalamunan ko, sumimsim lang ako sa wine glass na hawak ko at tumingin sa phone.

"How are you, Queng?" Napatingin ako sa harap ng marinig ang boses si Eya.

"I'm.... Great." Pagaalinlangan kong sagot.

"Didn't expect you here." Napataas ang isang kilay ko sa tono ng boses niya.

"Me too." Tipid kong sabi at ngumisi.

"I heard, suma-side line ka sa bar?" Muli niyang tanong sa'kin, lalong napataas ang kilay ko dahil pangit ang tono 'non.

"You must've heard it wrong." Sagot ko sakaniya, "You won't believe what I've heard, you beg Mrs. Quenco daw for you to become their model?" Pang aasar kong bawi sakaniya.

Agad namula ang mukha niya, "The fuck are you saying?" Inis niyang tanong sa'kin.

"That's what I heard." Kibit balikat kong sabi.

"Queng, don't be such a insecure!" Inis na ding saad ni papa.

"I'm not insecure!" Napatayo na 'ko sa sinabi ni papa.

"Sa pinapakita mo ngayon, you are!" Napatayo na rin si papa kaya napatayo na rin si mama.

"Robin, tone down your voice." Kalmado nitong sabi kay papa.

"Si Eya ang nauna!" Paglalaban ko, kinuha ko na ang hand bag ko at namumulang umalis.

"Sinabi ko na kasi sa'yo, Rea. Inviting that kid is nothing but a mistake." Rinig ko pang saad ni papa nang makalabas ako ng dining room.

Itinabi ko ang kotse sa gilid at sinuka ang kinain ko. Nang matapos ay agad kong sinindihan ang sigarilyo at nanginginig itong hinipak.

Nanlalabo ang mga mata ko nang may mabangga ako. Nanlaki ang mata ko at napasuntok sa manobela.

"Tangina talaga!" Inis kong saad sa sarili.

Nakita kong lumabas ang driver ng kotseng nabangga ko, kaya lumabas na rin ako.

"Are you fucking drunk?!" Galit na bungad sa'kin nito. Napatingin ako sakanya at agad ko itong namukaan. Yung lalaki sa nb.

"Ahmm... Hindi, s-sorry. Hindi ko kasi napansin, babayaran ko nalang yung damages." Nanginginig parin ako kaya hindi ako makapagsalita ng maayos.

"You're familiar." Saad nito kaya nanlaki ang mga mata ko. "No need to pay for damages. Just be careful next time."

Tumango nalang ako kaya pumasok na siya sa kotse niya, at pinaandar ito.

Ganon nalang din qng ginawa ko at dumaretso na sa apartment ko. May konting gasgas ang kotse ko pero 'di naman malala saka halata dahil grey naman ang kulay nito.

Pagkapasok ko sa apartment, naramdaman ko na ulit ang pagsusuka. Sinuka ko ito at napaupo sa lapag ng cr. Sumasakit ang tiyan ko habang patuloy lang ang pagbagsak ng mga luha ko.

Tumayo ako at naghilamos, "You look pale, Robbea." Saad ko sa sarili nang makita ang mukha sa salamin. Napangiwi ako at napahawak sa tiyan nang sumakit ulit ito.

Tumakbo ako palabas ng banyo at kinuha ang gamot ko sa hand bag, ininom ko ito at umupo ako sa sofa. Lumipas ang ilang minuto, napatulala ako. Then I started laughing.

I'm seeing my family. All of them are here with me, they surprised me. Papa is telling a joke, and all of us are laughing. We're happy.