CHAPTER 22

ANB-22

Nagising si Kiara sa lamig na naramdaman. Masakit ang kanyang buong katawan at ulo. Pakiramdam niya ay gustong pumikit ng kanyang mga mata ngunit gising na gising ang kanyang diwa.

Puting kisame ang nauna niyang namulatan at nang ibaling niya ang kanyang tingin sa paligid ay wala siyang ibang nakitang kasama n'ya. Akmang babangon s'ya nang may biglang humapit nang hawak sa kanyang palad.

"Huwag ka munang bumangon. Kailangan mo pang mag pahinga," saad ng tinig na agad niyang nakilalang si Tristan.

Nabaling ang tingin niya rito at nakita si Tristan na nasa gawing gilid ng kanyang kinahihigaan. Marahil ay nakaidlip ito roon o sadyang hindi lang niya napansin ito.

Walang anumang salita na nagmula kay Kiara kundi biglang pagkamuhi mula sa kanyang mga mata at kasunod ay luha na pumatak na kusa sa kanyang mga pisngi.

Mabilis at masuyong pinunasan ito ni Tristan at mahigpit na pinisil ang kanyang palad. Wala itong anumang salitang nasabi.

Kasalukuyan siya noong nasa pribadong silid