ANB-25Matapos ang halos ilang araw na pagkukulong sa silid ni Kiara. Heto at maayos na naman siyang muli. Maaga siyang bumangon at nagtungo sa banyo para linisin ang kanyang sarili. Para sa kanya, tapos na ang pagmumukmok niya sa wala, na alam naman niyang walang magandang patutunguhan. Siguro nga kailangan na rin niyang sanayin ang sarili na matutong makipaglaro para maka-survive at makalaya. Isa lang ang tanging paraan niya. Ang pakisamahan si Tristan at ang mga gusto nito. Bakit nga ba hindi? Pasasaan ba at makakahanap din siya ng tyempo. Naligo, at nagsuot siya ng magandang damit. Nag-apply din siya nang may kakapalang make-up. Hindi naman s'ya dati ganito sa sarili. Sanay siya sa simpleng ayos lang. Ngunit ngayon parang gusto rin niyang baguhin ang sarili at ipakitang matatag pa rin siya anuman ang napagdadaanan at ano man siya ngayon. Ilang katok sa pinto ang narinig niya bago iyon bumukas. Iniluwa nito ang mayordoma na bakas sa mukha ang sandaling pagkagulat sa nakitang any
ANB-26"Mawalang galang na, ho. Pero ipinasasabi po ni boss na kailangan n'yo nang umuwi," sabi ng unang lalaki. "Ano? At sino ba kayo para utusan ako? Sinong boss ba ang tinutukoy n'yo? Si Tristan ba? P'wes sabihin n'yo sa kanya, uuwi ako kung kailan ko gusto at hindi n'ya ako pwedeng utusan," inis na sabi ni Kiara."Hindi naman po si boss Tristan ang nag utos sa 'min. Basta ang sabi po n'ya hapon na at kailangan n'yo nang bumalik sa bahay." Taas ang kilay na napakunot noo si Kiara. "Kung hindi si Tristan ang nag utos sa inyo, sino?" "Wait! Kanina pa ako naguguluhan, eh. Sino bang 'yang tinutukoy mong Tristan, Kiara?" naguguluhang singit naman ni Liam. "Pasensya na, Liam. Hindi ko pa pala nasabi sa 'yo. Hayaan mo sa susunod kapag may pagkakataon iku-k'wento ko rin sa 'yo." Baling ni Kiara sa lalaki. Matapos ay muling hinarap ang tatlong lalaki. "Kung hindi si Tristan ang nagpalapit sa inyo rito, sinong boss ang tinutukoy n'yo?" Hindi umimik ang mga ito at luminga sa likurang di
ANB-27Pagdating na pagdating pa lang sa bahay nina Kaira . Kaagad na siyang dumiretso sa silid at nagkulong. Hindi na niya pinansin pa ang pagtawag sa kanya ni Gabby. Maging ang pagbati ng mayordoma sa kanya ay tila hindi niya narinig. Inihilata niya ang pagod na katawan sa kama at ipinikit ang mga mata. Hindi niya namalayan ang sarili at nakatulog. Hindi niya nagawang magpalit ng damit at magtanggal ng sapatos, maging magtanggal ng make up at kung ano-ano pa.. Hanggang sa nakaramdam siya na tila may nagmamasid sa kanya. Unti-unti niyang iminulat ang kanyang mga mata at nagulat siya nang makita sa may bukana ng pintuan ang nakasandal na si Tristan. Kaagad na napabalikwas siya nang bangon. Maayos na inipit niya sa kanyang tainga ang ilang hibla ng kanyang buhok na nalaglag sa kanyang mukha."Kanina ka pa ba d'yan?" nagulat na tanong niya rito. Halata ang kapormalan at pagkadisgusto sa kanyang tinig. "Hindi naman! Mukhang napagod ka yata nang husto sa pamamasyal kanina. Ni hindi m
ANB-28"Bakit, may inaasahan ka pa ba na ibang pupunta rito?" pormal na tugon nito habang nakahalukipkip ang mga braso sa dibdib. Hindi nito maiwasan na mapatitig sa nagulat na itsura ni Kiara.Hinamig ng dalaga ang sarili at napakunot ang noo pagkuwa'y mabilis at maayos na pinag aralan ito. Hindi rin nawala sa kanyang pang-amoy ang amoy na iyon na gamit mismo nang taong pumasok kagabi sa bahay. 'S'ya nga ba ito?' piping tanong niya sa sarili."Nanahimik ka yata bigla? Bakit, tama ba ako?" Untag nito sa kanya matapos ang ilang sandali nang pananahimik niya. Bumuntong hininga si Kiara at bahagyang umiling. "Wala naman! May naalala lang kasi ako. Anyway, don't mind it." At mabilis niyang iniiwas ang mga mata rito at kunwari ay inabala ang sarili sa pagmamasid sa paligid. Tumukhim ito at mas lumapit pa sa gawing likuran niya. "Pwede ba muna tayong mag usap bago ako umalis?" "Para saan pa? Kahit naman ano ang sabihin mo hindi rin naman ako pwedeng kumontra, di ba? Hangga't nandirito
ANB-29Natatamad na bumangon si Kiara para magtungo ng banyo at maglinis ng kanyang sarili. Alam niya na wala siyang ibang kasama ngayon sa bahay dahil kagabi pa umalis si Tristan para sa sinasabi nitong appointment at ilang araw itong wala sa bahay. Tanging ang mga kasama lamang sa bahay ang naroon. Kahit gustuhin man niyang lumabas at maglibang ay tila nawawalan na naman siya ng gana sa isiping naroon naman si Gabby para manmanan siya. Tiyak na di numero uno na naman ang kilos n'ya, bukod pa sa ayaw niyang makita ang presensya nito. Kalalabas lang niya nang makarinig siya ng mga katok sa pinto."Sino 'yan?" Patamad na tanong niya at naupo sa harapan ng salamin para mag blower ng buhok. "Ako 'to, iha," sagot ng mayordoma. "Nakahanda na ang almusal mo. Pwede ka nang bumaba para kumain." Dagdag nito na hindi naman nagtangkang magbukas ng pinto. "Sige po, manang. Susunod na. Salamat!" "Sige!" At narinig niya ang mga yabag nito palayo sa silid. Simpleng t-shirt at jeans lang ang is
ANB-30Gulat na napabalikwas nang bangon si Kiara. At gan'on na lang ang gulat at pagtataka niya nang mapansin na nakahiga siya sa kama at maayos ang sarili. Hangos na hangos at pawisan ng butil butil ang buong katawan niya. Naroon at maliwanag pa rin ang paligid. "Oh, God! Nananaginip lang ba ako? Pero bakit parang totoong totoo?" Aniya at muling sinipat ang kanyang sarili. Pinakiramdaman niya kung may masakit sa kanya ngunit wala naman siyang naramdaman. Nakarinig siya ng katok mula sa pinto. "Sino 'yan?" "Iha?" Napapitlag si Kiara at mabilis na lumapit sa pinto para buksan iyon. "Manang?" "Oh, ba't anong nangyari sa 'yo? Bakit ba parang takot na takot ka? May nangyari ba?" nag-aalalang tanong ng matanda matapos makita ang gulat na itsura ni Kiara.Napalunok siya at biglang natauhan. "Ah, wala naman po, manang. Ah, anong oras na po ba?" "Hapon na, alas tres na at kadarating lang namin galing namalengke. Ang sabi ni Gabby hindi ka raw bumaba para kumain? Baka magkasakit ka na
ANB-31"Ha?" tila nagulat pang sambit ng matanda. Bahagya rin itong natawa. "Tama ba ang narinig kong tanong mo, iha? Tinatanong mo sa 'kin kung may namatay rito?" ulit pang sabi ng matanda."Oho! Ganun na nga po!" tila nahiyang sambit ni Kiara.Mas lalong lumakas ang tawa ng matanda at tinitigan siya na may pagtataka. "Bakit mo naman naitanong bigla 'yan?" "Wala naman po! Curious lang po ako," "Kung iniisip mo na may multo rito, wala! Sa tagal ko ba naman dito at wala pa akong naranasan na ganyan kahit naman sina Sinia wala pa rin na-experience na ganyan." "Ah, hindi naman po sa gan'on. Medyo hindi lang po kasi ako kumportable sa feelings ko," "Bakit naman? Pwede mo naman ikwento sa akin kung may kakaiba kang nararamdaman para hindi ganyan na tinatakot mo ang sarili mo. Baka mamaya niyan makasama pa sa kalusugan mo. Pero kung iniisip mo na may namatay rito, isa lang ang maisasagot ko sa 'yo. Wala! Oo nga at namatay na pareho ang mga magulang ni Tristan pero hindi naman dito sa b
ANB-32"Bakit ngayon ka lang? Ginabi ka yata sa pamamasyal mo?" Pormal at malamig na sabi ng tinig pagpasok pa lamang ni Kiara ng bahay. Nakatalikod ang nagsalita habang naka pamulsa ang mga palad sa suot nitong pants."Bakit may masama ba sa ginawa ko? Hindi ba at okay naman na ang paglabas ko? Saka bakit narito ka na? Napaaga yata ang uwi mo? Akala ko ba one week bago ka pa makakabalik," matabang at matapang na sagot dito ni Kiara. Hindi n'ya alintana kung malamig man ang pagsalubong nito sa kanya. Ang mahalaga lang sa kanya ay alam niya na wala naman siyang nilabag sa mga bagay na gusto nito.Humakbang siya papasok at akmang didiretso na sana sa pag akyat sa kanyang silid nang muli itong nagsalita na nagpatigil sa kanya sa paghakbang. "Hindi ka ba muna magpapaliwanag kung bakit ka late ngayon? Dis oras na ng gabi, ah? Hindi ito ang uwi ng isang disenteng babae," anito na ikinainis ng dalaga.Naglapat ng mariin ang mga labi ni Kiara at bahagyang naikuyom niya ang kanyang kamao. Ini