ANB-25Matapos ang halos ilang araw na pagkukulong sa silid ni Kiara. Heto at maayos na naman siyang muli. Maaga siyang bumangon at nagtungo sa banyo para linisin ang kanyang sarili. Para sa kanya, tapos na ang pagmumukmok niya sa wala, na alam naman niyang walang magandang patutunguhan. Siguro nga kailangan na rin niyang sanayin ang sarili na matutong makipaglaro para maka-survive at makalaya. Isa lang ang tanging paraan niya. Ang pakisamahan si Tristan at ang mga gusto nito. Bakit nga ba hindi? Pasasaan ba at makakahanap din siya ng tyempo. Naligo, at nagsuot siya ng magandang damit. Nag-apply din siya nang may kakapalang make-up. Hindi naman s'ya dati ganito sa sarili. Sanay siya sa simpleng ayos lang. Ngunit ngayon parang gusto rin niyang baguhin ang sarili at ipakitang matatag pa rin siya anuman ang napagdadaanan at ano man siya ngayon. Ilang katok sa pinto ang narinig niya bago iyon bumukas. Iniluwa nito ang mayordoma na bakas sa mukha ang sandaling pagkagulat sa nakitang any
ANB-26"Mawalang galang na, ho. Pero ipinasasabi po ni boss na kailangan n'yo nang umuwi," sabi ng unang lalaki. "Ano? At sino ba kayo para utusan ako? Sinong boss ba ang tinutukoy n'yo? Si Tristan ba? P'wes sabihin n'yo sa kanya, uuwi ako kung kailan ko gusto at hindi n'ya ako pwedeng utusan," inis na sabi ni Kiara."Hindi naman po si boss Tristan ang nag utos sa 'min. Basta ang sabi po n'ya hapon na at kailangan n'yo nang bumalik sa bahay." Taas ang kilay na napakunot noo si Kiara. "Kung hindi si Tristan ang nag utos sa inyo, sino?" "Wait! Kanina pa ako naguguluhan, eh. Sino bang 'yang tinutukoy mong Tristan, Kiara?" naguguluhang singit naman ni Liam. "Pasensya na, Liam. Hindi ko pa pala nasabi sa 'yo. Hayaan mo sa susunod kapag may pagkakataon iku-k'wento ko rin sa 'yo." Baling ni Kiara sa lalaki. Matapos ay muling hinarap ang tatlong lalaki. "Kung hindi si Tristan ang nagpalapit sa inyo rito, sinong boss ang tinutukoy n'yo?" Hindi umimik ang mga ito at luminga sa likurang di
ANB-27Pagdating na pagdating pa lang sa bahay nina Kaira . Kaagad na siyang dumiretso sa silid at nagkulong. Hindi na niya pinansin pa ang pagtawag sa kanya ni Gabby. Maging ang pagbati ng mayordoma sa kanya ay tila hindi niya narinig. Inihilata niya ang pagod na katawan sa kama at ipinikit ang mga mata. Hindi niya namalayan ang sarili at nakatulog. Hindi niya nagawang magpalit ng damit at magtanggal ng sapatos, maging magtanggal ng make up at kung ano-ano pa.. Hanggang sa nakaramdam siya na tila may nagmamasid sa kanya. Unti-unti niyang iminulat ang kanyang mga mata at nagulat siya nang makita sa may bukana ng pintuan ang nakasandal na si Tristan. Kaagad na napabalikwas siya nang bangon. Maayos na inipit niya sa kanyang tainga ang ilang hibla ng kanyang buhok na nalaglag sa kanyang mukha."Kanina ka pa ba d'yan?" nagulat na tanong niya rito. Halata ang kapormalan at pagkadisgusto sa kanyang tinig. "Hindi naman! Mukhang napagod ka yata nang husto sa pamamasyal kanina. Ni hindi m
ANB-28"Bakit, may inaasahan ka pa ba na ibang pupunta rito?" pormal na tugon nito habang nakahalukipkip ang mga braso sa dibdib. Hindi nito maiwasan na mapatitig sa nagulat na itsura ni Kiara.Hinamig ng dalaga ang sarili at napakunot ang noo pagkuwa'y mabilis at maayos na pinag aralan ito. Hindi rin nawala sa kanyang pang-amoy ang amoy na iyon na gamit mismo nang taong pumasok kagabi sa bahay. 'S'ya nga ba ito?' piping tanong niya sa sarili."Nanahimik ka yata bigla? Bakit, tama ba ako?" Untag nito sa kanya matapos ang ilang sandali nang pananahimik niya. Bumuntong hininga si Kiara at bahagyang umiling. "Wala naman! May naalala lang kasi ako. Anyway, don't mind it." At mabilis niyang iniiwas ang mga mata rito at kunwari ay inabala ang sarili sa pagmamasid sa paligid. Tumukhim ito at mas lumapit pa sa gawing likuran niya. "Pwede ba muna tayong mag usap bago ako umalis?" "Para saan pa? Kahit naman ano ang sabihin mo hindi rin naman ako pwedeng kumontra, di ba? Hangga't nandirito
ANB-29Natatamad na bumangon si Kiara para magtungo ng banyo at maglinis ng kanyang sarili. Alam niya na wala siyang ibang kasama ngayon sa bahay dahil kagabi pa umalis si Tristan para sa sinasabi nitong appointment at ilang araw itong wala sa bahay. Tanging ang mga kasama lamang sa bahay ang naroon. Kahit gustuhin man niyang lumabas at maglibang ay tila nawawalan na naman siya ng gana sa isiping naroon naman si Gabby para manmanan siya. Tiyak na di numero uno na naman ang kilos n'ya, bukod pa sa ayaw niyang makita ang presensya nito. Kalalabas lang niya nang makarinig siya ng mga katok sa pinto."Sino 'yan?" Patamad na tanong niya at naupo sa harapan ng salamin para mag blower ng buhok. "Ako 'to, iha," sagot ng mayordoma. "Nakahanda na ang almusal mo. Pwede ka nang bumaba para kumain." Dagdag nito na hindi naman nagtangkang magbukas ng pinto. "Sige po, manang. Susunod na. Salamat!" "Sige!" At narinig niya ang mga yabag nito palayo sa silid. Simpleng t-shirt at jeans lang ang is
ANB-30Gulat na napabalikwas nang bangon si Kiara. At gan'on na lang ang gulat at pagtataka niya nang mapansin na nakahiga siya sa kama at maayos ang sarili. Hangos na hangos at pawisan ng butil butil ang buong katawan niya. Naroon at maliwanag pa rin ang paligid. "Oh, God! Nananaginip lang ba ako? Pero bakit parang totoong totoo?" Aniya at muling sinipat ang kanyang sarili. Pinakiramdaman niya kung may masakit sa kanya ngunit wala naman siyang naramdaman. Nakarinig siya ng katok mula sa pinto. "Sino 'yan?" "Iha?" Napapitlag si Kiara at mabilis na lumapit sa pinto para buksan iyon. "Manang?" "Oh, ba't anong nangyari sa 'yo? Bakit ba parang takot na takot ka? May nangyari ba?" nag-aalalang tanong ng matanda matapos makita ang gulat na itsura ni Kiara.Napalunok siya at biglang natauhan. "Ah, wala naman po, manang. Ah, anong oras na po ba?" "Hapon na, alas tres na at kadarating lang namin galing namalengke. Ang sabi ni Gabby hindi ka raw bumaba para kumain? Baka magkasakit ka na
ANB-31"Ha?" tila nagulat pang sambit ng matanda. Bahagya rin itong natawa. "Tama ba ang narinig kong tanong mo, iha? Tinatanong mo sa 'kin kung may namatay rito?" ulit pang sabi ng matanda."Oho! Ganun na nga po!" tila nahiyang sambit ni Kiara.Mas lalong lumakas ang tawa ng matanda at tinitigan siya na may pagtataka. "Bakit mo naman naitanong bigla 'yan?" "Wala naman po! Curious lang po ako," "Kung iniisip mo na may multo rito, wala! Sa tagal ko ba naman dito at wala pa akong naranasan na ganyan kahit naman sina Sinia wala pa rin na-experience na ganyan." "Ah, hindi naman po sa gan'on. Medyo hindi lang po kasi ako kumportable sa feelings ko," "Bakit naman? Pwede mo naman ikwento sa akin kung may kakaiba kang nararamdaman para hindi ganyan na tinatakot mo ang sarili mo. Baka mamaya niyan makasama pa sa kalusugan mo. Pero kung iniisip mo na may namatay rito, isa lang ang maisasagot ko sa 'yo. Wala! Oo nga at namatay na pareho ang mga magulang ni Tristan pero hindi naman dito sa b
ANB-32"Bakit ngayon ka lang? Ginabi ka yata sa pamamasyal mo?" Pormal at malamig na sabi ng tinig pagpasok pa lamang ni Kiara ng bahay. Nakatalikod ang nagsalita habang naka pamulsa ang mga palad sa suot nitong pants."Bakit may masama ba sa ginawa ko? Hindi ba at okay naman na ang paglabas ko? Saka bakit narito ka na? Napaaga yata ang uwi mo? Akala ko ba one week bago ka pa makakabalik," matabang at matapang na sagot dito ni Kiara. Hindi n'ya alintana kung malamig man ang pagsalubong nito sa kanya. Ang mahalaga lang sa kanya ay alam niya na wala naman siyang nilabag sa mga bagay na gusto nito.Humakbang siya papasok at akmang didiretso na sana sa pag akyat sa kanyang silid nang muli itong nagsalita na nagpatigil sa kanya sa paghakbang. "Hindi ka ba muna magpapaliwanag kung bakit ka late ngayon? Dis oras na ng gabi, ah? Hindi ito ang uwi ng isang disenteng babae," anito na ikinainis ng dalaga.Naglapat ng mariin ang mga labi ni Kiara at bahagyang naikuyom niya ang kanyang kamao. Ini
ANB-42TRISTAN"Get all these things in here!" Inis at halos pabulyaw na utos ni Tristan pagpasok pa lamang niya sa loob ng kanyang opisina.Halos ilang araw na rin siyang hindi pinapatulog sa sobrang pag iisip at pag aalala. Hindi pa ito nangyari sa kanya kaya talagang aburido siya. At ang isa sa ikina- iinis niya ay ang dahilan nito, si Kiara. Magmula nang tumakas ito sa hospital ay hindi na rin siya natahimik sa pag iisip kung nasaan na ito. Kung maayos at ligtas ba ito sa ngayon. Ewan ba kung bakit masyado naman yata siya ngayong concern sa babae, gayong para rito isa siyang kasuklam suklam na tao. Pabagsak na naupo siya sa harapan ng kanyang working table at napayukong sapo ng mga palad ang mukha. Habang nakatukod ang magkabilang siko sa mesa. Natatarantang napapasok tuloy sa loob ang kanyang assistant. "S-Sir!" Lumapit ito sa mesa at mabilis na sininop ang mga folder na kalalapag lang nito kaninang umaga. "May iba pa po ba kayong kailangan-"Isinenyas ni Tristan ang palad pa
ANB-41Nang maramdaman ni Kiara na umalis na ang kotse, mabilis siyang nagtungo sa bintana upang silipin ito. Nang masigurong malayo na ito ay mabilis na tinakbo niya ang harapang pintuan para buksan. Ngunit gan'on na lang ang pagka- dismaya niya nang hindi niya ito mabuksan. "Shit! He locked it outside." Nasapo niya ang kanyang ulo sa sobrang inis at desperasyon na makaalis sa lugar na iyon. Kaagad na tiningnan pa niya ang palibot ng bahay sa pag-ba-baka sakali na may makita siyang maaring daanan palabas. Ngunit sa malas ay close lahat ng bintana at pinto ng bahay. Nakaramdam na ng pagod si Kiara sa kaka-ikot lahat sa paligid ng bahay kaya napasalampak siya ng upo sa sopa. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at ini- relax ang isip para makapag isip ng maayos. Tinungo niya ang kusina at naghanap nang kahit na anong bagay na maaring makatulong sa kanya para makalabas doon. May nakita naman siyang lubid sa ilalim ng lababo. Mabilis na umakyat siya sa ikalawang palapag at sinubukang
ANB-40Masusing pinagmasdan ni Kiara ang buong paligid ng bahay habang papasok pa lamang sila dito ni Gabby. Hindi siya sigurado kung subdivisyon ba iyon o isang private na lugar lamang. Ang tanging alam niya ay pumasok sila sa isang malaking gate na wala rin naman guard, at halos matataas at malalaking puno na ang sumalubong sa kanila habang binabaybay ang kalsada papasok. Wala rin naman siyang makitang bahay sa bungad na dinaraanan nila papasok. May nakapalibot din na mataas na pader na yari sa semento ang paligid. May ilang minuto pa at bumungad sa kanila ang isang may kalakihang bahay bagama't halatang hindi na iyon naaasikaso at nagmukha na ngang hunted house. Mas lalo tuloy siyang nakaramdam ng kilabot. Hindi man niya gustong takutin ang kanyang sarili, ngunit hindi niya maiwasan lalo na at nakikita niya ang itsura ng lugar. Huminto sila sa harap ng bahay. Pansamantalang lumanghap ng hangin si Gabby paglabas nito sa sasakyan, bago siya nito pinagbuksan ng pinto. Maayos naman
ANB-39Nagkamalay ang dalaga na nakabalik na sa silid na kung saan siya ikinukulong nang mga taong dumukot sa kanila. Kasunod niyon ay muling bumalik siya sa alaala kung saan huli niyang natatandaan. Napabaling tuloy ang kanyang tingin sa paligid at nakita ang lalaking nakatalikod habang nakaupo sa gilid ng kama na kinahihigaan niya. Nakahubad baro ito habang nakayuko at sapo ang ulo. "S-Sino ka?" nabiglang tanong ni Kiara. Napahigpit ang hawak niya sa kumot na nakatakip sa katawan niya. Saka lang niya natuunan ng pansin na salatin ang sarili sa ilalim ng kumot matapos na maramdaman ang pagkiskis ng tela sa kanyang katawan. Noon niya napansin na wala siyang ibang saplot sa katawan maliban sa kanyang underwear. "S-Sino ka? Anong ginagawa mo rito? A-Anong nangyari?" halos tumindig ang balahibo niyang tanong dito. Tila hindi n'ya matanggap sa isip ang posibilidad na iyon. Aya. Mas lalong napasuksok ang kanyang katawan sa malaki at matigas na pader. Unti-unti nag angat ng ulo ang lalak
ANB-38Napansin ni Kiara ang ilang pasa sa mukha ni Gabby. May bakas rin ito ng sugat sa gawi ng kilay nito. Hindi niya tuloy maiwasan na isipin kung pinahirapan rin ba ito nang mga hangal na taong iyon. Tipid na ngiti ang gumuhit sa labi ni Gabby habang nakatitig sa kanya. Pilit itong itinutulak ng lalaking nasa likuran nito para sumunod sa kanya sa itaas ng entablado. "Ano ba! Bilis-bilisan mo nga!" Inis na utos ng lalaki at sabay palo sa binti ni Gabby kaya napaangal ito sa sakit at paiklay na sumunod sa utos nito, hanggang sa tuluyan itong makalapit sa tabi ni Kiara. Muling umingay ang paligid sa pingkian ng mga baso at hiyawan ng mga taong nakapaligid sa kanila. "Kiara, okay ka lang ba? Sinaktan ka ba nila kanina?" Tanong ni Gabby na halos pabulong na lang. Sa halip na sumagot ay iling lang ang naitugon ni Kiara. Nakita niya ang relief na bumalatay sa mukha nito. At sumilay ang isang tipid na ngiti."Mabuti naman! Akala ko kasi pinahirapan ka nila. Pasensya ka na. Akala ko
ANB-37Halos ayaw ihakbang ni Kiara ang kanyang mga paa paakyat sa entabladong iyon, ngunit pilit siyang itinutulak ng lalaki. Hindi na rin n'ya napigil ang kanyang mga luha at nag uunahang pumatak iyon habang kagat niya ang pang ibabang labi. Tila wala na talaga siyang magagawa sa naka ambang kapalaran niya ngayong gabi. At nagsimula na rin siyang magsisi kung bakit umalis pa sa lugar na itinuring na niyang impyerno kung ang kasasadlakan lang din naman pala niya ay mas impyerno pa sa inakala niya. "Ano ba! Sayaw na!" hiyaw ng isang nasa harapan mismo ng stage na nakapag pabalik sa huwisyo ni Kiara. Natagpuan niya ang sariling nakatayo sa harapan ng mga ito habang mahigpit na yapos ang kanyang sarili at nanginginig. "Tumatakbo ang oras, ano ba? At kapag hindi mo pa sinimulan ako ang magsisimula niyan!" muli ay hiyaw ng isa pang katabi nito. Napapikit si Kiara at hindi malaman kung ano ang gagawin. "Sayaw! Giling! Hu, hu!" hiyawan nang mga naroon. "Alisin mo 'yan!" Sigaw ng isa n
ANB-36Isang malaki at malawak na abandonadong building ang pinagdalahan nang mga ito sa kanila na tila ginawang tirahan na rin nang mga ito. May mga sariling kwarto ang mga ito at nagtatalaga lang ng bantay na relyebo nilang pinagpapalitan kada limang oras."Dito ka muna miss flawless habang inihahanda pa namin ang espesyal na show mamaya," sabi ng lalaking tila pinuno nang mga ito. Sinenyasan nito ang lalaking may hawak sa kanya na ipasok siya sa silid."S-Sandali, anong gagawin n'yo sa 'kin? Pakawalan n'yo na ako rito!" samo niya sa mga ito. "Ano ka ba naman, miss. Hindi mo ba kami gustong kasama muna? Eh, hindi ka naman namin sinaktan, ah? Ayan oh, wala ka nga kahit na anong galos, eh! Kaya magpasalamat ka pa rin na tinatrato ka namin ng maayos. Ingat na ingat na nga kami sa 'yo, eh, tapos aangal ka pa." Itinuro nito ang higaang kahoy na nasa gilid. "Maupo ka muna doon at matulog para makapaghinga ka, para naman mamaya may lakas ka. Huwag kang mag-alala at sigurado naman na magug
ANB-35Sabi nang hinto, ano ba? Hold up 'to!" muling ulit na sigaw ng lalaki nang hindi kaagad huminto sa pagmamaneho ang driver. Mabilis na nilapitan ng isa pang kasama nang mga ito ang driver at tinutukan kaya napilitan ito na ihinto at igilid ang sasakyan. Walang kabahayan sa paligid. Tanging ang malalagong tanim na mais at tubo ang naroon. Tila bibihira rin ang mga biyaherong dumaraan doon kapag gan'ong oras."Diyos ko! Anong nangyayari?" sabi ng isang matanda na nasa kabilang upuan kung saan katapat ito ni Kiara. Napalingon si Kiara sa kanyang likuran at nakita ang dalawang lalaki pa roon na nakatayo habang nakatutok ang mga baril sa mga pasahero."Walang sisigaw at tatawag ng pansin, kung hindi sama sama kayong mamatay dito sa loob," banta pa ng isa na hindi kalayuan kay Kiara. Napalunok ng sariling laway si Kiara. Hindi ma-proseso ng kanyang isip ang takbo ng mga pangyayari. Bigla siyang natulala sa lalaking palapit sa kanyang harapan habang may bitbit ito na baril. "Maawa
ANB-34Puting kisame ang nabungaran ni Kiara pagmulat ng kanyang mga mata. Medyo namamanhid din ang pakiramdam n'ya sa kanyang kaliwang braso kaya bahagya niya iyong iniagat at napansin doon ang nakatusok na karayom ng kanyang dextrose. Bahagya niyang inangat ang kanyang katawan at inilinga niya ang paningin sa paligid upang tingnan kung may ibang kasama siya, ngunit walang ibang tao na naroon. Inayos niya ang kanyang pagkakahiga nang bumukas naman ang pinto at nakangiting mukha ng nurse ang pumasok. "Good morning. Mabuti naman at gising ka na. Ang haba ng tulog mo. Siguro dahil sa mga gamot na naiturok sa 'yo." "Bakit po? Anong nangyari at narito ako?" takang tanong niya. "High fever dala ng over fatigue. Saka mukhang stress ka kaya bumagsak ang katawan mo." So far okay ka naman. Kailangan mo lang talaga na magpahinga muna ng wasto." "Sino ang nagdala sa 'kin dito?" "Si Mr. Mondragon. Ibinilin ka naman niya sa 'min at baka mamaya lang narito na rin 'yon," "Gusto ko nang lumaba