LOGINShare
CHAPTER EIGHTY-SIX
Last Updated:
2025-02-04 16:57:27
Related chapters
After the Daylight CHAPTER EIGHTY-SEVEN
RUAN POV.I was shocked when, may biglang lumapit sa amin na batang lalaki. Nagpakilala siya bilang Alexios and he's nine years old. Ano kaya, naisip ni Youtan. Kung bakit niya hinayaan na lumapit sa amin ang batang 'yon. Actually he's cute, magkamukha rin sila ng kuya ni Youtan, na si Darck Youtan. Grabe mga nangyayari ngayon, sino kaya ang Daddy ni Alexios. Ang mahalaga kanina, sobrang saya nilang maglaro ng mga pamangkin ko. Palakaibigan rin ang mga pamangkin ko, kaya hindi malayong magkameron sila nang maraming kaibigan. I'm here in my bedroom. Matapos kanina, umuwi na rin agad ako, because I'm tired today. Hindi maalis ang tawa ko kanina sa kwenento sa akin ni Prince. Mukhang interesting ang naging kalaban niya as a model, kaso babae nga lang. Hayts, kailangan pa siya natutong naging interesado sa mga babae. "Ano ba kayo, kahit maganda siya, ano naman?""Ano ba pangalan ng babae haa, Prince?""Kristine, Kristine ang pangalan niya. Medyo mabait naman, sa itsura pa lang nga ehh.
Last Updated : 2025-02-04After the Daylight CHAPTER EIGHTY-EIGHT
Ilang araw naging masama ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung bakit, basta pa balik balik ang lagnat at sipon ko. Dahil sa nangyayari sa akin ngayon, hindi ko masyadong nalalapitan ang mga anak ko. Dahil, nag-aalala akong mahawaan ko sila. Mabuti na lang maayos ang pag-aalala ng asawa ko sa kanila. Mas lalong naging maalalahanin ang asawa ko ngayon. Halos, napapansin kong nagpupuyat siya para asikasuhin kami. Nagpapasalamat akong ganyan siya, makakabawi rin ako sayo mahal ko. "Love, magpahinga ka na muna. Ayos lang naman ako, ehh," mahinang sambit ko."No, mas ayos lang ako. Kailangan mong gumaling agad, baby. So, don't think too much, para hindi ka ma stress."Lumapit siya sa akin at pinupunasan ang kamay ko. Pagkatapos, nilagyan niya ng kung ano ang noo ko, upang mabawasan ang init. Hindi ako nagrereklamo kung ano ang mga ginagawa o gagawin niya sa akin. Dahil, alam kong para rin ito sa kalagayan ko. "Baby, tell me if you need something, okay? Tell me too, kung may masakit sayo,
Last Updated : 2025-02-05After the Daylight CHAPTER EIGHTY-NINE
Hanggang ngayon wala pa rin. Ano na kaya ang nangyari sa taong 'yon. I decided to sleep, ang sakit sa ulo mag-isip nang kahit ano-ano.DARCK POV."Alexios! Why are you not listening? Sa susunod na tumakas ka pa, ikukulong na kita sa kwarto mo. This is for you Son, I'm just protecting you, maraming masamang tao sa labas. Gusto mo bang mapahamak ka?""Dad, I just want to play. You're always busy and Mom. Wala na po kayong oras na ibinibigay sa akin, hindi na po kayo katulad nang dati. Then, si Mom, hindi na po siya ang Mommy na nakilala ko. The same as you Dad. I hate you and Mom!" Tumakbo si Alexios patungo sa itaas."Alexios! Alexios!" I shout, but he didn't listen to me.This kid talaga, tumitigas na rin ang ulo hindi na marunong makinig. I understand my son, because he's right, I don't have time for him. I'm very busy, then, my wife, Princess, she's always busy. Also, my Son, Alexios is right, Nagbago nga talaga ang Mommy niya. Mula nang bumalik siya rito sa Philippines, hindi ko n
Last Updated : 2025-02-05After the Daylight CHAPTER NINETY
ZINNIA POV.Sa wakas maayos na rin ang pakiramdam ko ngayon. Ibig sabihin nito, makakayakap ko na rin ang mga anak ko pati na rin ang asawa ko. Nakangiti akong bumangon, medyo nahihilo pa naman ako. Pero, kaya ko na 'to. Hindi ako pwedeng maging mahina ulit sa harap nila, dahil tiyak akong pababalikin na naman nila ako sa kwarto para magpahinga lalo na 'tong si Youtan."Good morning!" nakangiting sigaw ko. Seryoso silang napalingon sa akin. Nasa dining area sila ngayon, enjoy na enjoy sa kinakain. Ang daya hindi man lang nila niyaya ang Mommy nila."Ahmm, bakit ganyan kayo makatingin sa akin? Mukha ba akong multo? Hindi niyo ba ako na miss, huh?" "Mommy!!!!" sabay sabay na sigaw ng mga bata, sabay takbo papalapit sa akin."Mommy, I miss you....""I miss you, Mommy...""Mommy, mommy, sabay ka na po sa amin kumain, na miss ka po namin nang sobra..."Nakangiting sambit ng mga anak ko. Habang si Youtan naman, ayon lang nakatingin lang sa amin. Hindi niya siguro ako na miss. Ayy hindi,
Last Updated : 2025-02-05After the Daylight CHAPTER NINETY-ONE
Sa kalagitnaan nang aming pagkukulitan magkapamilya. Dumating sina tita Wena, sakto lang ang pagdating nila ngayon. Dahil kanina pa sila hinahanap ng mga anak namin ni Youtan. Nakangiting lumapit sila sa amin, sabay abot ni kuya Simon ng mga chocolates sa mga bata. Hindi ko na rin pinigilan pa, dahil ang mga ngiti pa lang ng mga bata, pinapagaan na ang loob ko."Kuya, Simon, Eina, Tita Wena, sumabay na po kayo sa pagkain namin," sabay ngiti ko. "Ma'am, Zinnia, nakakahiya naman po. Ayos lang po kami, mauna na po kayo, dahil bonding niyo 'yan magpamilya.""Tama si Tita Wena, ma'am Zinnia, nakakahiya naman po," dagdag pa ni kuya Simon."Huwag na po kayo mahiya. Isa pa, kilala niyo naman na ako at kilala ko na rin naman kayo. Kaya, kumain na kayo rito sa tabi namin. Dahil sabik na sabik rin sa inyo ang mga anak ko. Pagbibigyan niyo po ba ako sa hiling ko o hindi?" "Uncle...""Tita, tita...""Uncle, tita, umupo na po kayo please..." Pagpapacute ng mga bata."Mukhang wala na tayong pagpip
Last Updated : 2025-02-06After the Daylight CHAPTER NINETY-TWO
Wala si kuya nakahanap ng mangga. Nakakainis naman, atat na ata akong kumain ng maasim na mangga. I chat with my kuya na maghanap pa sa iba, kasi mangga talaga ngayon ang hinahanap ng baby ko. Kaya hindi pwedeng wala. "Kuya, please pagbigyan mo naman ako sa hiling ko. Gusto ko po talaga ng mangga, please...." with a sad emoji effect. Gusto ko sana tumawag kay kuya, kaso hindi ako pwedeng gumawa nang ingay dahil ang sarap ng tulog ng mga anak ko pati ng asawa ko. "Haytsss, opo na mahal kong kapatid, maghahanap pa ako. Sabihin mo sa akin mamaya, kung bakit atat na atat ka sa mangga. Buntis ka ba at naglilihi ka?" "Kuya naman ehh, mamaya na lang po. Secret lang natin 'to, huwag na huwag mo pong sabihin kay Youtan, please...." "I don't know kung ano ang plinaplano mo, but, sige, secret lang. Pero, soon, sasabihin mo pa rin sa kanya, okay?" "Opo kuya." Then I off my cellphone. Naisipan ko na munang bumaba total mahimbing ang mga tulog nila, siguro dala na rin sa pagod at puyat. Nan
Last Updated : 2025-02-06After the Daylight CHAPTER NINETY-THREE
Habang nag-uusap kami rito ni Youtan. Napatingin ako kay kuya, dahil parang nabigla siya sa tumawag sa kanya. Seryoso niya rin kinakausap ang tao sa cellphone. Kalaunan, lumapit siya ulit sa amin ni Youtan. Tinitigan niya ako, na parang pinapaalis niya muna ako, dahilan na may malaking pagtataka ang pumasok sa isipan ko. Kahit na ganon, nakinig na lamang ako. Nagtungo ako rito sa sala, habang deretso pa rin na nakatingin kina kuya na seryosong nag-uusap ng asawa ko. Napapaisip na lang ako, kung ano 'yon. Pero, mukhang napaka-importante nito dahil na rin sa reaction ng mga itsura nila. Hindi naman siguro ako stress, pero, mas lalo bumilis ang pagsubo ko, siguro dahil na rin sa hindi ako mapakali dahil gusto kong malaman kung ano ang mga pinag-uusapan nila.Kalaunan, sabay silang lumapit sa akin. Gumalaw lang sila na walang kakaiba o problema sa harap ko. Pero, kahit na ganon, alam kong may tinatago sila sa akin. Kaya, umakma na lang din ako ng normal. "Baby, may importanteng lalakatin
Last Updated : 2025-02-06After the Daylight CHAPTER NINETY-FOUR
"Kuya..." mahinang tawag ni Steve."What? Don't call me like that, I know you're my brother. Pero, noon pa 'yon and now, walang wala na 'yon, Mark Steve Youtan." Madiin niyang sambit, walang emosyon ang Darck na ito huh."Hey, Darck Youtan, don't say that to your brother. Hindi mo ba alam na matagal ka na niyang hinahanap. Ginawa niya ang lahat para sayo, ilang beses na siyang na aksidente para lang mahanap ka. Muntik na nga rin makitil ang buhay niya. Tapos, 'yan ang itutumbad mong mga salita sa kapatid mo. Tsk!" galit kong sabi habang malalim na tumingin sa kanya. "Why? Inutusan ko ba siyang hanapin ako? Inutusan ko ba siyang gawin ang lahat para sa akin? It's not my fault, kahit anong masama pa ang nangyari kay Steve I don't care about that. Dahil pinili niya 'yon, hindi ko inutos.""DARCK! HOW DID YOU SAY THAT SUCH STUPID THINGS, HUH?""Ruan, stop. He's right, wala siyang kasalanan at ako ang pumili nang lahat. Naging disisyon ko nga ang lahat at wala siyang ka alam alam.""But,
Last Updated : 2025-02-07
Latest chapter
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE
"Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
