LOGINShare
CHAPTER NINETY-ONE
Last Updated:
2025-02-06 07:01:31
Related chapters
After the Daylight CHAPTER NINETY-TWO
Wala si kuya nakahanap ng mangga. Nakakainis naman, atat na ata akong kumain ng maasim na mangga. I chat with my kuya na maghanap pa sa iba, kasi mangga talaga ngayon ang hinahanap ng baby ko. Kaya hindi pwedeng wala. "Kuya, please pagbigyan mo naman ako sa hiling ko. Gusto ko po talaga ng mangga, please...." with a sad emoji effect. Gusto ko sana tumawag kay kuya, kaso hindi ako pwedeng gumawa nang ingay dahil ang sarap ng tulog ng mga anak ko pati ng asawa ko. "Haytsss, opo na mahal kong kapatid, maghahanap pa ako. Sabihin mo sa akin mamaya, kung bakit atat na atat ka sa mangga. Buntis ka ba at naglilihi ka?" "Kuya naman ehh, mamaya na lang po. Secret lang natin 'to, huwag na huwag mo pong sabihin kay Youtan, please...." "I don't know kung ano ang plinaplano mo, but, sige, secret lang. Pero, soon, sasabihin mo pa rin sa kanya, okay?" "Opo kuya." Then I off my cellphone. Naisipan ko na munang bumaba total mahimbing ang mga tulog nila, siguro dala na rin sa pagod at puyat. Nan
Last Updated : 2025-02-06After the Daylight CHAPTER NINETY-THREE
Habang nag-uusap kami rito ni Youtan. Napatingin ako kay kuya, dahil parang nabigla siya sa tumawag sa kanya. Seryoso niya rin kinakausap ang tao sa cellphone. Kalaunan, lumapit siya ulit sa amin ni Youtan. Tinitigan niya ako, na parang pinapaalis niya muna ako, dahilan na may malaking pagtataka ang pumasok sa isipan ko. Kahit na ganon, nakinig na lamang ako. Nagtungo ako rito sa sala, habang deretso pa rin na nakatingin kina kuya na seryosong nag-uusap ng asawa ko. Napapaisip na lang ako, kung ano 'yon. Pero, mukhang napaka-importante nito dahil na rin sa reaction ng mga itsura nila. Hindi naman siguro ako stress, pero, mas lalo bumilis ang pagsubo ko, siguro dahil na rin sa hindi ako mapakali dahil gusto kong malaman kung ano ang mga pinag-uusapan nila.Kalaunan, sabay silang lumapit sa akin. Gumalaw lang sila na walang kakaiba o problema sa harap ko. Pero, kahit na ganon, alam kong may tinatago sila sa akin. Kaya, umakma na lang din ako ng normal. "Baby, may importanteng lalakatin
Last Updated : 2025-02-06After the Daylight CHAPTER NINETY-FOUR
"Kuya..." mahinang tawag ni Steve."What? Don't call me like that, I know you're my brother. Pero, noon pa 'yon and now, walang wala na 'yon, Mark Steve Youtan." Madiin niyang sambit, walang emosyon ang Darck na ito huh."Hey, Darck Youtan, don't say that to your brother. Hindi mo ba alam na matagal ka na niyang hinahanap. Ginawa niya ang lahat para sayo, ilang beses na siyang na aksidente para lang mahanap ka. Muntik na nga rin makitil ang buhay niya. Tapos, 'yan ang itutumbad mong mga salita sa kapatid mo. Tsk!" galit kong sabi habang malalim na tumingin sa kanya. "Why? Inutusan ko ba siyang hanapin ako? Inutusan ko ba siyang gawin ang lahat para sa akin? It's not my fault, kahit anong masama pa ang nangyari kay Steve I don't care about that. Dahil pinili niya 'yon, hindi ko inutos.""DARCK! HOW DID YOU SAY THAT SUCH STUPID THINGS, HUH?""Ruan, stop. He's right, wala siyang kasalanan at ako ang pumili nang lahat. Naging disisyon ko nga ang lahat at wala siyang ka alam alam.""But,
Last Updated : 2025-02-07After the Daylight CHAPTER NINETY-FIVE
I'm here at my office now, thinking again of my big brother. He changed already, I don't understand him. Maybe, he changed, dahil ilang taon na rin kaming hindi nagkikita at nagkakasama. Hinding hindi ko talaga ito inaasahan, mas mahihirapan akong ibalik siya dahil sa ugali niya ngayon. Ano na lang ang mararamdaman ni Mom and Dad, kung sakaling pagsabihan rin sila nang masama ni kuya. Ang pinapangarap kong maibalik si Kuya Darck, mukhang hindi pa ang oras ngayon. I'm not giving up. But, I need to take time, to fix this."Ohh, wow ang laki pa rin ng office ko, ahh. This is not bad anymore." Boses ni kuya Darck. Bigla lang siyang pumasok, at hindi man lang nagawang kumatok.Napatayo ako at gulat na napatingin sa gawi niya. "What are you doing here?" pagtatataka ko."I'm visiting this company. Why? Is there something wrong? This company is mine, right?" nakangising tugon niya.I don't know what to say, bigla na lang kumupot ang labi ko. Napapa isip na lang ako, kung ano ba ang sadya niy
Last Updated : 2025-02-07After the Daylight CHAPTER NINETY-SIX
"Wait, what are you doing there, Darck? Why are you sitting on that chair? Hindi naman 'yan ang upuan mo, it's for Steve, huh?" "Soon, this is mine, kaya wala kang pakealam, Alexander.""Why not?" nakangising sambit ni Alexander. Sa itsura niya ngayon, umaapaw na rin ang galit niya. Hindi ko naman mapipigilan ang magiging mararamdaman ng mga kaibigan ko."Ganito pala ang ugali ng mga kaibigan mo, Mark Steve. Mukhang wala rin galang katulad ng mga tauhan mo. Kanino ba nagmana ang ganyan na mga ugali nila. Mas mabuti na kung ngayon pa lang, umiwas at lumayo ka na sa mga taong ganyan, dahil malaki ang masamang epekto nito sayo, lalo na at isa kang CEO. Nadidismaya ako ngayon sa mga ipinapakita nila. Hindi sila karapat dapat na sumama sayo, Steve.""What are you talking about?" I said."Kung gusto mong kilalanin kita bilang kapatid ko. Ngayon pa lang, ipakita mo sa akin na wala kang pakealam sa mga taong walang kwenta tulad ng mga kaibigan mo. Sila lang naman ang gusto kong maging kapali
Last Updated : 2025-02-07After the Daylight CHAPTER NINETY-SEVEN
Hindi ako maagang nakauwi ngayon, dahil hinihintay pala ako ng ibang mga CEO sa labas ng office ko. Pagkabukas ko pa lang ng pinto, tumumbad agad sila sa akin. Hindi man lang sila pumasok, ano kaya ang naisip nila para magpunta rito."Mr. Youtan." Sabay sabay at seryosong tawag nila sa akin.Napahinga na lang ako nang malalim because I don't know kung saan at kung ano ang una kong sasabihin. Nakakagulat din naman ang pagdating nila dito, dahil hindi man lang sila tumawag. Kumpara dati, kailangan pa nilang tumawag bago pumunta rito."What are you doing there?" Seriously asked."Oo nga naman, bakit kayo naririto?" Ruan asked."May tumawag sa amin, nagpakilalang kuya mo raw. He's name is Darck Youtan.""Yes, we know that thing already.""Alam namin na may kapatid kang nawawala, and now he's back. Kausapin daw kami, that's why nandito kaming lahat.""What? kanina pang umalis ang kuya ko. Hindi man lang din ba niya sinabi sa inyo?""Kakatawag niya, I think 5 minutes pa lang ang nakakalipas
Last Updated : 2025-02-07After the Daylight CHAPTER NINETY-EIGHT
"It's okay, don't worry." I said. "Ayan ka na naman, we already know you, bro. Inom naman tayo kung gusto mo." "Oo nga naman, pang pawala din ng problema.""Wait, Prince, akala ko ba ayaw moong uminom, right?" I asked."HAHAH, huwag ka nang umasa diyan bro, nakakilala lang nang babae, mahilig nang uminom ehh. Pabalik balik ba naman para lang mapagmasdan si Kristine sa bar.""Kristine? Who is that? Bar? Taga bar ang Kristine?""Yes, but hindi naman siya nagbebenta ng katawan niya. She's a model too, at nagmamay-ari ng bar.""Wow, hindi na rin masama. Pero, hindi ako pwedeng uminom, kailangan ako ng mag-ina ko. Isa pa, ayaw na ayaw ng asawa ko na tumabi ako sa kanya na amoy alak ako. Ede kung iinom ako, makakatulog ako nito nang mag-isa tapos sa labas pa ng kwarto.""Hahah, that's right. Hindi mo talaga pwedeng uwian ang kapatid ko na lasing ka.""Ikaw, Ruan, kailan ka ba maghahanap ng babae? Naunahan ka na ni Zinnia huh, tapos mauunahan pa ka ngayon ng pinsan mong si Prince, na puno
Last Updated : 2025-02-08After the Daylight CHAPTER NINETY-NINE
ZINNIA POV.Nagising ako dahil sa ingay ng mga bata. Ang lilikot nila, ginising nila ako nang ginising. "MOMMY... MOMMY...""Mommy, wake up.""Mommy, umaga na po, gising na....""Mommy, naman ang tagal gumising ehh..""Mommy, gising na mamamasyal pa tayo, ehh..."Mga salitang naririnig ko galing sa mga bata habang niyuyogyog ako."Hmmm, mga anak, wait lang. Bigyan niyo pa ako ng 5 minutes, pwede ba," mahinahon kong sambit. Puyat na puyat pala ako ngayon, dahil sa pinaggagawa ng asawa ko kagabi. Nakalimutan ko tuloy na may sinabi ako sa mga anak ko. Ipapasyal ko sila ngayon, pang bawi ko na rin sa kanila dahil ilang araw nila akong hindi nakasama nang nagkasakit ako. Kaso nga lang, hindi namin makakasama ang Daddy nila dahil, maaga silang umalis kasama si kuya.Dahil sa kakulitan ng mga anak ko. Nagmadalk na lang akong bumangon at nag-asikaso. Mag 9 na pala ng umaga, hindi ko napansin. Nang matapos ako, excited na napatingin sa akin ang mga bata, sabay patalon talon pa nila. Hindi l
Last Updated : 2025-02-08
Latest chapter
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE
"Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
