Simula

"Lumayas ka sa harap ko! Nakababanas 'yang mukha mong hayóp ka. Pabigat ka lang dito, wala kang kwenta. Layas!"

 Kasunod ng sigaw na 'yon ay ang pagtama ng kaldero sa ulo ni Gabriette. Napaatras siya saka sinapo ang parte ng ulo na natamaan, halos malukot ang mukha niya sa sakit no'n. 

 Nang makita na akmang babatuhin ulit siya ng tiyahin nang kung anuman na nadampot nito ay kumaripas siya ng takbo palabas sa tagpi-tagpi nilang bahay. 

 "Mas mabuti pang huwag ka ng bumalik dito kahit kailan! Para wala ng pabigat! Huwag ka na magpakita sa akin!" dinig pa niyang sigaw nito. 

 Lakad-takbo ang ginawa niya habang sapo ang ulo na tinamaan ng kaldero. 

 "Ang sakit no'n, grabe!" pabulong niyang reklamo habang tinatahak ang masikip na eskinita. 

 Narinig niya ang tawanan ng mga nadadaanan niyang kapitbahay. 

 "Takbo, tisay! Hinahabol ka na naman ng tiya mo!" pang-aasar pa sa kaniya. 

 Hindi niya 'yon pinansin ngunit patuloy na lumayo roon. Nang makontento na sa layo ay bumagal na siya sa pagtakbo. Napatingin sa kaniya ang mga nagsusugal sa tabi at nagtawanan din nang makita na hingal na hingal siya. 

 "Tinakasan mo na naman tiya mo, ano? Ano na naman kasalanan mo? Nakulangan ba sa inuwi mong pera?" natatawang tanong ng isa. 

 Napailing ang isang babae habang nanatiling nakatitig sa baraha. "Ano ba akala ng tiya mo, tisay? Malaki ang kita sa pagtitinda ng sigarilyo sa kalsada?" 

 Natawa si Gabriette saka nameywang sa tabi, pinanood ang paglalaro ng mga nagsusugal. 

 "Hindi. Mainit lang talaga ang ulo sa akin kasi binenta nila ako kagabi kay Mang Waldo, 'yung may ari ng malaking babuyan sa kabila. Limang libo ang napagkasunduan nila para sa isang gabi!" Napasimangot siya. "Akala ko ay gusto lang ng kasama, pagdating ko ro'n ay gusto pala ako ikama!" aniya saka natawa. 

 Naalala niya ang pagtakas niya. Tapos nagastos na pala ng tiyo at tiya niya ang iba sa binayad ng matanda kaya ayon, pinabalik na nga nito ang pera, nagka-utang pa tuloy ang tiyo at tiya niya dahil nakagastos na sila. Kaya gano'n ang galit nito sa kaniya.

 "Aba't ayos ang tiyo at tiya mo. Ibinenta ka, sa maliit pa na halaga. Limang libo? Ano 'yon, tinalo ka pa ng lechon?" singit ng isa saka humalakhak.

 Nagtawanan ang mga nakarinig. Napailing na lang si Gabriette. 

 "Malaki ang limang libo pero sigurado naman ako na 'di lang gano'n ang halaga ko!" pagbibiro niya sa mga ito.

 Tinignan siya ng isa roon, taas ang kilay. "Kung mas mahal ang benta sayo, papayag ka na ba, tisay?" tanong nito. 

 Ngumisi lang si Gabriette saka umalis na roon. Halos tulala siyang naglakad-lakad, walang kasiguraduhan kung saan pupunta. 

 Ilang beses na siyang binenta ng tiyo at tiya niya ngunit palagi lang siya nakakatakas. Kaya ilang beses na rin nilang pinag-awayan ang gano'ng bagay, palagi tuloy siyang nabubugbog. Swerte lang siya kanina dahil pagbato lang ng kaldero sa ulo ang inabot niya.

 Marami na ang gumustong bilhin siya para sa isang gabi. Nang magsimula siyang magdalaga, ang dami ng nagkaroon ng interest sa kaniya. May gusto pang bilhin siya sa tiyo at tiya niya para asawahin, iuuwi na sa bahay nila.

 Lumaki man na sobrang hirap, hindi maipagkakailang bukod-tangi at talagang angat ang ganda ni Gabriette na tinatawag na tisay ng mga taga-roon. Talagang mestiza ang hitsura niya. Payat man ang katawan dahil laging kulang sa kain ngunit malusog ang hinaharap pati ang pang-upo. Ang maliit niyang mukha ay parang sa manika. Napakaputi niya na mamula-mula, makinis, natural na naninilaw ang buhok, at ang mga mata niya ay halong kulay brown at green, hazel eyes kung tawagin. Talagang bata at sariwa, katutuntong lang sa edad na labing-siyam. 

 Tumungo siya sa may kalsada at doon naglakad-lakad. Nakasuot lang siya ng napakalaking t-shirt na kupas na tapos ang short niya ay sa tiyo pa niya na lampas sa tuhod niya, inipit niya lang sa may beywang para magkasya sa kaniya. Ang suot niyang tsinelas ay malaki rin para sa mga paa niya.

 May maayos naman siyang damit kahit papaano, iyong pambabae talaga pero mas gusto niyang magsuot ng panlalake. Iyon bang sobrang laki talaga sa kaniya para mabawasan man lang ang mga matang hahagurin ng malalaswang titig ang katawan niya.

 Naglakad-lakad lang siya magdamag, nagpapalipas ng oras. Nang hating-gabi na ay pumasok na siya ulit sa eskinita at umupo sa may sulok. Napatingala siya sa langit at tinitigan ang maliwanag na buwan. Napabuntong-hininga siya kasabay ng pagkalam ng sikmura. 

 "Makakaalis pa ba ako sa lugar na 'to?" bulong niya sa hangin. 

 Iyon ang nag-iisang pangarap niya pero hindi niya alam kung paano tutuparin. Wala siyang pinag-aralan. Marunong siya magbasa at magsulat dahil tinuruan siya ng kapitbahay nila pero kailanma'y hindi siya nakatuntong sa paaralan. 

 Simula bata pa ay palagi rin siya nagtitinda ng kung anu-ano. Sampaguita, basahan, sigarilyo, tubig, o kahit anong pwede, basta kumita kahit papaano pero lagi iyon napupunta lahat sa tiyo at tiya niya. 

 Sumusubok din siya magtrabaho. Marami na siyang napasukan. Ang problema, palagi siyang umaalis din o napapaalis dahil palagi siyang pinagtatangkaan molestiyahin o gahasain. Akala yata ng iba na nakaaangat kahit papaano sa buhay ay papayag lang siya sa gano'n. Tapos sa huli, sa kaniya pa rin ang sisi. 

 Hindi niya alam kung may lugar pa ba siya sa mundo. Hindi niya alam paano makaalis mula sa pagkalugmok dahil palagi siyang hinihila pababa kapag sumusubok siyang umangat.

 Madalas nga ay naiisip ni Gabriette, sumpa ang maganda niyang mukha at katawan. Puro kamalasan ang dala no'n at pahamak. Walang naitulong sa kaniya.

 Napatakip siya sa mukha nang tutukan siya ng flashlight. Kasunod no'n ay hinila siya sa tenga patayo saka halos kaladkarin. 

 "Nandito ka lang pala, nagpapahanap ka pa!" 

 Napangiwi siya sa sakit. "Aray ko naman, tiya! Tama na po!" aniya at sinubukan lumayo. 

 Nabigla naman siya nang binitawan ng tiya niya ang tenga niya saka siya hinawakan nang marahan sa braso. 

 Nanlaki ang mga mata niya at natatawang napangiti. "Aba, ang bait mo tiya. Good mood!" sabi ni Gabriette. 

 Sinamaan siya nito ng tingin. "Ewan ko sayo. Uwi na tayo!"

 Pagdating nila sa tagpi-tagpi nilang maliit na bahay ay natigilan si Gabriette. May nakahandang mga plato sa sahig at pagkain. May lechon manok at maraming kanin, may softdrinks pa. Nakaupo na palibot doon ang tatlo niyang batang pinsan at pati ang tiyo niya na sinamaan siya ng tingin. 

 "Halika na, kumain na tayo!" aya ng tiya niya sa kaniya na umupo na rin do'n. 

 Unti-unting nagsalubong ang kilay ni Gabriette. "Ang daming pagkain! Imposibleng himala ito. Binenta niyo na naman ako, 'no? Kaninong hukluban niyo na naman ako pinagpalit sa pera?" may halong inis niyang sinabi. 

 Ang hirap-hirap tumakas, madalas ay nakakatanggap pa siya ng sipa, sabunot, at sapak bago siya makatakas. 

 "Gága! Hindi ka pa nabenta! Umupo ka na at kumain!" sigaw ng tiya niya at hinila na siya paupo. 

 "Hindi pa, edi plano ngang ibenta ulit ako!" nayayamot niyang sinabi.

 Hinarap siya ng tiyo niya at inambahan siya ng suntok. "Magrereklamo ka pa—"

 Pinigilan ito ng tiya niya. "Lorenzo, huwag mo ng suntukin, bawal 'yan magkapasa. Kumain na tayo!"

 Kunot ang noo na tinitigan ni Gabriette ang tiya niya. "Kanino niyo na naman ako balak ibenta? Ilang beses na ba 'to? Tatakasan ko lang nang tatakasan iyon tiya! Atsaka, naghahanap na ako ng trabaho!" reklamo niya. 

 Pinandilatan siya nito ng mga mata. "Kaka-post pa lang ng profile mo sa ano, ano ba 'yon? Website? May kakilala kasi ako na nakita ka. Isinali ka niya roon sa website na tinatawag nilang Seductress. Marami kayong babae roon na ipino-post tapos pagpipilian kayo ng mga mayayaman. Hindi lang basta mayaman katulad sa mga nasa tabi-tabi. Talagang mga mayayaman... milyonaryo, bilyonaro— businessman, gano'n. Kaya huwag ka ng pumalag, Gabriette!"

 Napasapo sa mukha si Gabriette. "Tiya, ano na namang kalokohan 'to? Hihintayin mo ba talagang mapunta ako sa kamay ng delikadong tao? Mapapatay talaga ako nang wala sa oras!" nagmamaktol niyang sinabi. 

 "Hindi 'to kalokohan. Ito ang mag-aahon sa atin sa hirap! At ano ba ang inaarte mo? Isa kang sosyal na pokpók doon, high class. Hindi lang kung sinong mabaho o adik ang sasamahan mo!" paliwanag pa nito. 

 Padarag siyang tumayo. "Ayoko. Basta, ayoko! Bahala ng bugbugin niyo ako. Hindi niyo ako mabebenta kahit kanino!" mariin niyang sinabi at lumisan do'n.