CHAPTER SIX

HINDI nila namalayan ni Rachellena umaga na. Nakakarinig na sila ng tilaok ng mga manok. Four-thirty na, ayon sa kanyang wristwatch.

            Ni hindi sila nakaramdam ng antok dahil ginugol nila ang mga nagdaang oras sa pag-uusap ng tungkol sa kung anu-anong topic. Nilibang niya ito upang kahit pansamantala ay maibsan ang takot nito.

           "Why don't you take a nap?" wika nito sa kanya.

           Nakaupo lang siya nang pasandal sa kama; nasa gilid ito. "Ayokong matulog," anito. "Baka paggising ko, wala ka na naman."

           "Hindi ako aalis dito. Try to get some sleep," sabi niya. "Don't worry babantayan kita habang natutulog ka."

           "Umidlip ka na rin," sabi nito. "Mahirap ang wala kang tulog. Manghihina ka at hindi ka makakapag-isip ng tama."

           "Okay, sige, dito na lang ako sa lapag," aniya.

           "Malaki naman itong kama, kasya tayo rito," anito.

           "Huwag mo akong intindihin. Kaya ko nang mamaluktot dito."

           Nahiga na ito. Siya naman ay nagsapin ng karton sa sahig; doon siya nahiga. Ilang sandali lang ay nakatulog na ito---samantalang siya ay nanatiling gising.

           Kahit nakakaramdam din siya ng antok ay mas gusto niyang bantayan ang dalaga. Baka kapag nakatulog siya ay magising na naman siyang wala ito sa kanyang tabi. Natukso siyang pagmasdan ito. She had a charming face kahit walang makeup ito. At nag-aalala talaga siyang madamay ito kung hindi pa niya sasabihin kung saan nakatago si Gani.

PAGMULAT niya ng mga mata ay hindi niya nagisnan si Carlo sa kuwarto. Napabangon siya.

           Bigla siyang kinabahan. Baka kung saan na dinala ito ng mga may hawak sa kanila o kaya ay pinahihirapan na ito ng kanilang mga kidnappers.Lumapit siya sa nakasarang pinto at kinabog niya iyon.

           "Carlo! Carlo!" sigaw niya.

           Bumukas ang pinto---sumungaw ang ulo niya roon.

           "Saan ka galing? What happened to you?"

           "Nag banyo lang ako. Bakit parang takot na takot ka?"

           "Nag-worry ako. Akala ko, kung ano na ang ginawa nila sa iyo."

           Bahagyang ngumiti ito pagkatapos isara ng bantay nila ang pinto. "Takot ka palang may mangyari sa akin."

            "Baka lang `kako multuhin mo ako kapag namatay ka na wala man lamang akong nagawa,"paingos na sabi niya upang hindi mahalata nito ang espesyal na damdamin niya para dito.

             Ngunit natigilan siya nang mapansin niyang nakatali na naman ang mga kamay nito. This time ay hindi basta nylon cord ang panali.

             "Bakit naka-handcuffs ka?" maang na tanong niya rito.

            "Natakot lang sila sa kaya kong gawin. Baka raw mang-agaw ako ng baril at mang-hostage ng isa sa kanila. Those bastards, natatakot sa isang tao samantalang marami sila, may mga armas pa. O, bakit ganyan ang tingin mo sa akin?" tanong nito sa kanya. "Huwag kang maawa sa akin. Ipinosas lang ako dahil nalaman na nilang martial arts expert ako. Hindi ba kagabi, kahit nakatali ako, apat na kasamahan nila ang napatilapon ko?"

              Kahit paano ay nakuha  niyang ngumiti. Alam niya, pinipilit lang nitong pawiin ang kanyang takot at pilit nitong tinatago sa kanya ang mga pangamba nito upang hindi siya panghinaan ng loob.

              Nang dalhan sila ng pagkain ay hindi siya gaanong tuminag. "Bakit, hindi ka ba nagugutom?" tanong nito sa kanya.

             "Makakakain ba naman ako kung ganitong hindi natin alam kung ano ang puwedeng mangyari sa atin mamaya o bukas? And what if may lason `yan o pampatulog `yang pagkain?"

             "Hindi nila gagawin iyon,Rachelle. May kailangan sila sa akin na hindi pa nila nakukuha. Besides, kailangang kumain ka. Paano ka tatakas kung nanghihina ka?"

              Sa pangungumbinsi nito ay ginalaw na rin niya ang pagkain sa tray.Ngunit may isang problema.

             "Paano ka nga pala kakain kung nakaposas ka?"

             "Kung okay lang sa iyo,eh, di subuan mo ako," anito.

             Sinubuan nga niya ito. Fried rice, eggs at boneless tinapang bangus ang ulam.  May coffee rin, black nga lang.

              "O, dahan-dahan lang," sabi nito sa kanya. "Parang three days ka nang hindi pinakakain."

              "Nakukuha mo pang magbiro, ganito na nga ang sitwasyon natin," pairap na sabi niya rito.

             Nakakain sila nang maayos dahil sa pagsubo niya rito. Alam nilang sa mga sandaling iyon ay wala silang ibang pwedeng asahan kundi ang isa't isa. Dahil sila lamang ang magkaramay at magkakampi.

PAGKATAPOS nilang mag-almusal ay kumatok na naman si Arman sa kuwartong kinaroroonan nila.

            "Ano, Carlo? Handa ka na bang sabihin kay Governor kung nasaan si Gani?"

            Nagbuga siya ng hininga. "Kami na ang bahalang mag-usap," naiiritang sabi niya rito.

            Muling kinontak nito ang Governor bago nito inilapit ang cellphone sa kanya. Nagprisinta si Rachelle na hawakan ang cellphone habang kausap niya ang Governor.

             "Ituturo ko lang siya kung papayag kayo sa deal ko," sabi niya rito. "Hindi ninyo siya gagalawin. Ako mismo ang kakausap sa kanya para ibigay niya sa inyo ang mga ebidensyang hawak niya. Susubukan ko din siyang kumbinsihin na manahimik na lang. Bigyan ninyo na lamang siya ng pera para lumayo na lamang siya, at ang kanyang pamilya. Kapag hindi niya tinanggap ang pera, ako na lang ang tutulong sa kanya. Mananahimik na rin ako pagkatapos. Wala kaming pagsasabihan na kayo ang kumidnap sa amin."

            Matagal bago sumagot si Governor.

            "Kung hindi ninyo masisiguro sa akin ang buhay ni Gani, at namin ni Rachelle, wala pala tayong dapat pag-usapan pa, Governor."

            "Okay, sige. We have a deal, Carlo," sabi nito.

             "Pero sasamahan ko lang kayo sa lugar kung pakakawalan ninyo si Rachelle."

              "Mahirap iyon, Carlo. Paano kung kumanta `yang girlfriend mo at masundan kami ng mga pulis?"

              "Hindi magsusumbong si Rachelle. Susunod siya sa kahit anong instruction ko. Palalabasin niya na kidnap-for-ransom syndicate ang kumidnap sa amin at nakatakas kami pero nahabol kami at naiwan ako nang patakas na kami. hindi siya magsusumbong. Hindi din niya alam kung anong lugar itong pinagdalhan ninyo sa amin."

             Tumingin siya sa dalaga;bahagyang siniko siya nito;parang gustong tumutol sa kanyang desisyon.

             "Ayoko," mahinang sabi nito sa kanya. "Ayokong iwan ka dito. Dapat ay kasama kita kapag pinakawalan nila ako."

             Sinaway niya ito sa pamamagitan ng tingin.

             "Hello, Carlo?" untag sa kanya ng Governor.

             "Mukhang ayaw rin naman ng girlfriend mong mauna siyang pakawalan. Ganito na lang ang gawin natin. Bakit hindi mo na lang isama ang girlfriend mo sa paghahatid mo sa amin sa lugar na kinaroroonan ni Gani? Kapag nakumbinsi mo na si Gani na manahimik na lang at ibigay sa amin ang mga ebidensiyang hawak niya na alam naming ilalantad niya kapag pinadalhan siya ng subpoena ng ombudsman, sabay-sabay namin kayong pakakawalan. At hindi mo na uli kami kakantiin sa programa mo."

              Napatingin siya sa dalaga habang tinitimbang sa isip niya kung dapat ba siyang sumang-ayon sa mga inilatag na kondisyon ng gobernador---kapalit ng kanilang kalayaan.

             "Kahit hindi ko kayo kantiin sa programa ko, sa tingin mo ba ay matatapos na ang problema mo, Gov?

             "Kahit sampahan ako ng kaso, madali ko nang magagawan ng paraan iyon kapag nanahimik na si Gani at hindi ka na ri mag-iingay. Mga illegal loggers na lag ang atakihin mo sa programa mo."

            Gustong magpantig ng kanyang tenga. Ganoon na lamang ba iyon? Basta na lamang siya mananahimik kahit alam niyang dapat maparusahan ito?

             Ngunit kaialangan din niyang ikonsidera ang buhay nina Rachelle at Gani. May duda siyang hindi tutupad ang gobernador sa usapan nila. Posibleng kapag naituro na niya ang kinaroroonan ni Gani ay papatayin na sila nito.

             "Do we have a deal?" untag ng gobernador sa kanya.

             "Wala naman akong choice, hindi ba, Gov? hawak mo ang buhay namin. Umaasa lang akong may isang salita ka."

              "Trust me, Carlo," sabi nito. "Pero may isang bagay pa tayong dapat na ayusin. Dahil high-profile ka ang lahat ay nakatutok sa pagkaka-kidnap sa inyo. Para paniwalaan nilang kidnap-for-ransom syndicate ang dumukot sa inyo, hihingi kami ng ransom sa pamilya o sa big bosses mo."

             "Ano?" maang na wika niya.

             "Walang dapat na magduda na kami ang nagpadukot sa inyo. Kaya dapat makipag-negotiate kami sa pamilya ninyo para lumabas na kidnap-for-ransom syndicate nga ang may gawa nito. Para iyon ang paniwalaan ng media at ng mga pulis. Hihingi kami ng two million ransom para magmukhang totoo ang palabas."

             "Nakuha na ninyo ang gusto ninyo sa amin, pagkakaperahan n`yo pa kami?" galit na sabi niya rito.

             "Huwag kang mag-alala, Carlo. Palabas nga lang ito, eh. Ibabalik din namin sa inyo ang ransom money. At walang makakaalam na kami ang nagpadukot sa inyo. Makakaasa ba ako?"

              Hindi agad siya kumibo. Kinalabit niya si Rachelle. Alam niyang gustong sabihin nito na pumayag na siya.

              "Paano naman ako makakasiguro na tutupad kayo sa laaht ng napag-usapan? Na pakakawalan ninyo kami nang buhay at patatahimikin n`yo na kami pagkatapos naming sabihin na kidnap-for-ransom syndicate ang nagpa-kidnap sa amin?" Hindi iya naitago ang galit sa kanyag tinig. Kung hindi lag niya kasama si Rachelle, hindi siya basta na lamang sa gustog mangyari ng gobernador.

             "Magiging magkaibigan na tayo, hindi ba? At masarap akong tumrato ng kaibigan. Nakita mo naman, kinakaibigan ko pati kaaway ko. Kung tutuusin puwedeng itumba na lang kita. Pero binigyan kita ng tsansang mabuhay alang-alang sa girlfriend mo. Makakaasa kang tutupad kami basta tumupad ka din sa mga napag-usapan."

             Humugot siya ng malalim at galit na hininga. Saka niya iniiwas ang kanyang tingin kay Arman.

             Napalingon siya kay Rachelle. Hindi ito dapat masaktan dahil sa kanyang desisyon. "Sige. We have a deal. Sasamahan ko kayo kay Gani ngayon."

            "Makikipag-negotiate muna kami sa pamilya para sa ransom kunwari,"sabi ni Arman.

            "Nasa Canada ang pamilya ko. Huwag n`yo na silang idamay. Ganoon din ang pamilya ni Rachelle. Ako na lang ang magbibigay sa inyo ng number ng mga tao na pupuwede ninyong kontakin."

            "Well, good. Mabuti naman at nakikipag-cooperate ka na."

             Ibinigay niya sa lalaki ang number ng kanyang Uncle Rod pagkatapos nilang mag-usap ng gobernador. Younger brother ng kanyang daddy ang kanyang Uncle Rod.

            Pagkatapos kausapin ito ni Arman ay sila naman ang nag-usap.

           "Carlo, hijo, are you okay?" worried na wika nito sa kanya.

           "Okay na rin kahit na hindi, Uncle Rod. At least, buhay pa kami." Hindi niya gusto na pati ito ay madamay pa s gulo. Ngunit kung iyon ang makakapagligtas sa kanila ni Rachelle, aayon na muna siya sa gustong mangyari ni Governor Matilde. Saka na siya magpapaliwanag dito kapag tapos na ang lahat.

            Nakipagnegosasyon si Arman dito. Tatawagan na lamang daw ito ni Arman para ibigay ang instructions dito kung saan dadalhin ang ransom money.