HUMIKAB AT NAG-INAT ng kanyang dalawang kamay si Daviana matapos niyang iinot-inot na bumangon. Sa malabo niyang paningin ay nakita niya ang bulto ng katawan na nakaupo sa kahoy na upuan malapit sa may bintana ng silid. Kinusot niya ang mga mata. Nagtataka pa siya kung kaninong bulto iyon. Hindi niya matandaan na nasa suite na naman nga pala siya ni Rohi. Ang buong akala niya ay nasa bahay nila siya. Kumain pa ng kalahating minuto bago niya napagtanto kung sino ang bultong iyon. Nanlaki ang kanyang mga mata at inilawit na ang dalawang binti upang bumaba ng kama. Napasinghap siya nang bahagyang gumalaw ang katawan ng binata. Maya-maya pa ay dumilat ito.“Masakit pa ba ang ulo mo?” Umayos ng upo si Rohi at pinagmasdang mabuti ang hitsura ng bisita niyang dalaga. Naupo siya doon upang bantayan sana si Daviana. Ayaw niyang matulog. Nag-aalala siya na baka mamaya ay bumalik ang lagnat nito kahit bumaba na.“Hindi na.”Napahawak sa kanyang noo ang dalaga nang bigla siyang tumayo nang dahil
NATIGILAN SI DAVIANA, bahagyang napakurap na ang kanyang mga mata. Hindi niya ma-figure out kung ano ang ibig nitong sabihin. Iba ang gusto niyang isipin pero bakit parang sinasabi nitong pabigat lang siya sa kanya o hindi? Iyong pagiging sakitin niya ay nakaka-apekto sa trabaho ni Rohi dahil iniisip siya nito? Nanliit na ang mga mata ni Daviana na nahulog nang muli sa kanyang kinakain. Lowkey ba nitong sinasabi na palagi siya nitong iniisip noon pa? Bago makapag-react si Daviana ay tumunog na ang cellphone ni Rohi. Sabay silang napatingin doon. Tumayo si Rohi upang sagutin ang tawag. Humakbang pa ito ng ilan upang mapalayo sa bandang kusina nang naturang suite. “Hindi. Dito na lang ako sa bahay magtra-trabaho dahil medyo masama ang pakiramdam ko. Huwag kang mag-alala, kaya kong tapusin iyon. Ibibigay ko ang magiging report mamayang tanghali.” naulinigan ni Daviana na sagot nito sa kausap, “Okay. Sabihin mo sa iyong secretary na paki-send na lang sa email ko. Mag-re-reply ako sa kany
IPINILIG NI DAVIANA ang ulo. Pakiramdam niya ay nasusunog na ang kanyang tainga sa narinig. Nang muli niyang titigan si Rohi ay nakita niyang seryoso ang mukha nito. Hindi ito nagbibiro. Nakatuon pa rin ang mga mata nito sa kanya. Mukhang hinihintay ang magiging desisyon niya. Kiss sa lips? Seryoso ba talaga ang binatang ito? Nakakaloka!“Ayos ka rin ah? Sinasamantala mo ang sitwasyon. Porket wala akong cellphone—” “Hmm, bahala ka kung ayaw mo talaga. Nakakaawa ka naman dahil wala kang cellphone. Ayaw mo ba? Sige…hindi naman ako ang mag-aalala kay Lolo Madeo kung ano na ba talaga ang lagay niya ngayon. Na-mild stroke pa naman…” Bigong tinalikuran siya ni Daviana. Hindi. Hindi niya ibibigay ang gusto nito. Namimihasa na ito. Palaging nanghahalik. Minsan pa walang paalam. Kung di lang siya nabahing sa sasakyan, malamang na-kiss na naman siya. Inihakbang na niya ang kanyang mga paa papalayo. Nakaka-tatlong hakbang na siya nang muling lumingon sa binata. Naroon pa rin ito. Nakatayo. Pin
UPANG HINDI NA muling maangkin ni Rohi ang labi niya ay ipinatong na ni Daviana ang kanyang mukha sa balikat nito. Hindi naman na siya pinilit ni Rohi na nagkasya na sa pagyakap lang ng mga braso nito sa kanyang katawan. Hindi niya alam kung puso niya ba o puso nilang dalawa iyong malakas na kumakalabog na parang nakikipag-karera.“Kapag nahawa kita, hindi ka makakapsok ng trabaho. Tatambak ang gawain mo. Mapapagalitan ka.” Mahinang natawa ang binata sa pag-aalala ni Daviana. Marahan niyang hinagod ng palad ang likod nito. “Ayos lang. Pwede naman akong mag-trabaho habang narito sa bahay. May magagawa pa rin naman ako.” “Pero walang mag-aalaga sa’yo. Mag-isa ka lang dito. Buti sana kung dito ako nakatira, maalagaan kita.” Parang hinaplos ang puso ni Rohi doon. Napakamaalalahanin talaga ng dalaga sa kanya kahit noong mga bata pa sila. Kung hindi lang dahil kay Warren, paniguradong bata pa lang sila ay sobrang close na sila. Pero ayos lang dahil ngayon alam niyang may pag-asa pang ma
AALMA PA LANG sana sa sinabi ng ama si Warren nang matigilan siya dahil bigla na lang itong tumayo. Pinigilan niya ang sariling isatinig pa ang kanyang nais na sabihin. Saka na lang siya boboses sa ama.“May tatawagan lang ako tungkol sa trabaho. Alam mo kung gaano karami ng trabahong kailangang tapusin ko sa kumpanya ngayon, di ba? Syempre hindi. Kung hindi mo ginalit ang Lolo mo, hindi iyon mai-impede dahil makakapasok ako. Pabigat ka talaga kahit kailan. Mabuti na lang at palaging maaasahan si Rohi. Hindi mo siya kagayang walang ginagawa kung hindi ang bigyan lang kami ng sakit ng ulo.” Naikuyom ni Warren ang kanyang kamao. Kinukumpara na naman kasi siya sa anak sa labas na iyon ng sariling ama. Kung ito pala ang magaling, bakit hindi na lang ito ang ituring niyang sariling anak?“Ikaw na tinaguriang tagapagmana ng kumpanya, anong ambag mo? Wala. Puro problema. Kailan ka ba titino at magbabago, Warren? Titino ka pa ba?” umiling pa ito na tumitig gamit ang dismayadong mata.Wala ng
NAGING KALMADO SI Daviana hanggang sumapit ang tanghali, subalit nang dumating ang kaibigan niya at si Keefer nanumbalik bigla ang stress niya nang makita ang makahulugang tinging ipinupukol sa kanya ng kaibigang si Anelie. Kakaiba kasi iyon.“Good day, Mr. Gonzales!” pagbati pa nito pagkapasok sa loob, kakatapos lang kumain noon ng dalawa. “May ibibigay lang ako kay Daviana.”Tumango lang si Rohi at binalingan si Keefer. Dinala naman ni Daviana si Anelie sa silid kung saan siya pinapatuloy ng binata upang doon ibigay ng kaibigan ang mga hinihiram niyang damit dito. Napanganga na ang dalaga nang makita kung anong klaseng damit ang dala ng kaibigan niya.“Ano sa tingin mo?” proud pa nitong tanong matapos kunin ang night gown na parang halos labas na yata ang kaluluwa sa ikli noon at nipis, hindi tuloy mapigilang manlaki ng mga mata ng dalaga. Kinuha pa nito talaga iyon at tinapat sa katawan niya. “Bagay na bagay, girl. Malamang kapag sinuot mo ‘to, paniguradong makukuha mo ang buong at
MATAPOS KALMAHIN ANG sarili ay dahan-dahan niyang binuksan ang pintuan ng silid. Tahimik sa sala. Malamang nasa silid na niya si Rohi at subsob na naman sa trabaho. Kung mabilis siyang tatakbo papasok hindi siya nito mapapansin. Bakit kasi walang banyo ang silid na inuukupa niya?‘Talaga Daviana? May kapal ka pang magreklamo?’Pigil ang hingang mabilis na siyang tumakbo pagbilang niya sa kanyang isipan. Pagkapasok niya sa silid ay halos tumili na siya tapos maisara ang pintuan. Akala niya ay nagawa na niyang makatakas, ngunit pag-ikot niya ay kulang na lang humandusay siya sa gulat nang makitang nasa loob ng silid ang lalaking kanyang tinatakasan. Confused na matamang tinitigan na siya ni Rohi. “Bakit ka nagmamadaling makapasok dito?”Mula sa mukha ng dalaga ay bumaba ang tingin niya sa dibdib nito na natatanaw ang panloob nitong bra. Hindi niya kasalanan na napatingin siya doon pero biglang siya ang nahiya sa ginawa.“A-Anong ginagawa mo dito?” yakap ni Daviana sa kanyang sarili upa
SINUNDAN SIYA NG tingin ni Daviana nang humakbang na patungo ng kusina. Sumidhi pa ang pagkakonsensya niya na tumanggi siya ngayon. Hindi na doon mapalagay si Daviana. Tumayo na siya upang sumunod sa kanya. Magkaibigan naman sila ni Rohi, pero sa tingin ni Daviana ay hindi pa panahon para malaman iyon ng ama at ina. Dumating ang kanilang pagkain. Pinagsaluhan nila iyon ni Rohi ng tahimik. Sobrang guilty na siya.“Pasensya ka na, Rohi…”Nag-angat ng tingin ang binata sa sinabi ni Daviana. Akmang sasagot na ito kung bakit nang biglang mag-ring ang phone niya sa tawag ni Anelie. Sinagot niya iyon na hindi pa rin inaalis ang mata kay Daviana sa pag-aakalang tungkol sa trabaho ang sadya nito. Walang anu-ano ay inilahad niya iyon sa harapan ng dalaga na nakikipagtagisan din ng titigan ngayon sa kanya.“Gusto kang kausapin ni Anelie.”Tinanggap iyon ni Daviana at nilagay na sa tainga. Nasa hapag pa rin sila, patapos pa lang kumain.“Girl, finally may naghahanap na sa’yo. Hindi ka raw mahana
HINDI RIN SUKAT-AKALAIN ni Daviana na biglang tatakbuhan siya ni Warren. Kahit siya ay hindi naisip na magagawa niya ang bagay na iyon lalo pa at mayroon silang matinong kasunduan. Hindi nila nahulaan na angyayari ito kaya pati ang kanilang magulang ay nagawang mag-relax lang at makampante. Akala niya magiging kuntento na ito sa kanilang pekeng engagement, kaya bakit niya ginawa ang tumakas? Wala iyon sa choices.“Hindi siya nag-iisip! Ano na lang ang mangyayari sa kahihiyan ng ating pamilya?!” problemadong sambit ni Welvin na hindi na mapalagay, kung sinu-sino na ang tinawagan nito at kinakausap. “Mabuti sana kung tayo-tayo lang din na pamilya ang nakakaalam. May mga invited ka pang mga media, Carol!” baling na nito sa kanyang asawa.“Ano ba talaga ang nangyari, Daviana? Tumakas ba siya kasama ang babaeng iyon?” baling muli ng babae kay Daviana upang magtanong muli. “Hindi ko po alam, Tita Carol. Ang sabi lang po ni Warren ay may tatawagan lang siya.” hindi na niya sinabi pa ang pan
MAKAHULUGAN NG TININGNAN ni Anelie si Daviana na para bang binabasa nito ang laman ng kanyang isipan ng sandaling iyon na nabanggit ang lalaking alam naman nilang pareho na laman ng puso ni Daviana at hindi ito si Warren. Napaiwas na ng tingin si Daviana sa kaibigan niya. Kilala niya ang mga tinging iyon. Ayaw niyang kaawaan siya nito na iyon na ang nakikita dito.“Oo, Viana. Hindi lang din kaming dalawa ang narito. Actually, marami kami sa mga employee ng Gonzales Group kabilang na si Keefer. Nasa banquet hall na kami kanina malapit doon sa may pagdadausan ng engagement niyo. Inutusan lang ako ni Keefer na pumunta dito sa'yo upang alamin kung nagkita ba kayo ni Rohi. Alam mo na, iniisip lang namin na baka gumawa pa siya ng gulo.” Bumigat ang pakiramdam ni Daviana na para bang may invisible na mga kamay na pumipiga sa kanyang puso paulit-ulit at ayaw bumitaw. Bakit pa siya pumunta ng araw na iyon doon? Hindi naman na niya kailangan pang magpakita. Ayaw din naman niyang makita ang lal
HINDI SUMAGOT SI Melissa. Umiyak lang nang umiyak. Umiihip pa rin ang malakas na hangin sa pandinig niya. Pakiramdam ni Warren ay malapit na siyang liparin ng napakalakas na pressure ng hanging iyon. “Sige na Melissa, please? Bumaba ka na diyan at pumasok ka sa loob ng silid. Pag-usapan natin mabuti ang suggestion ko. Hmm? Makinig ka na…” That was a life, not to mention na girlfriend niya iyon. Umiinit na ang kanyang ulo pero pilit na kinakalma upang huwag siyang magalit. Nanghihinang sumandal na ang katawan niya sa pader. Pumikit na siya nang mariin. Tila may dumaang picture ni Melissa sa balintataw na nahulog ito mula sa palapag, may dugo at scenes na lumilipad sa kanyang isipan.“I don't want you to get engaged…” nabubulunan ng sariling luha na sambit ni Melissa, “Hindi ko kayang tanggapin. Sinabihan na kita noon di ba? Bakit ayaw mong umalis ng bansa at sumama sa akin? Pumunta tayo sa lugar na walang nakakakilala sa atin. Lugar na hindi nila tayo mapipilit na maghiwalay, Warren.
GANUN NA LANG ang naging pag-iling ni Warren matapos na huminga nang malalim. Nasa screen pa rin ng kanyang cellphone ang mga mata; sa nunero ng nobya na patuloy pa rin sa ginagawang pagtawag.“Hindi na. She might be a little emotional today…alam mo na, engagement natin. Ayokong marinig ang boses niya na umiiyak at nasasaktan dahil baka hindi ko kayanin.” sagot nitong nakatitig pa rin sa screen. Napakunot na ang noo ni Warren nang may picture na sinend si Melissa at nag-appear iyon sa notification bar ng kanyang cellphone. Nagbago ang hilatsa ng kanyang mukha nang makita iyon. Masusi at tahimik na pinanood pa ni Daviana ang kanyang reaction. Nahuhulaan na niyang may mali sa kaharap.“Anong meron, Warren?” tanong niya nang mapansing namutla pa ang kanyang mukha, napuno ng takot ang mga mata ng malingunan na si Daviana. “V-Viana, saglit lang ha? Tatawagan ko lang siya.”Ipinagkibit-balikat iyon ni Daviana kahit na medyo bothered na siya sa naging reaksyon ng lalaki. Alam niyang may ma
ILANG SANDALI PA ay pumanaog na si Daviana hawak ng magkabila niyang kamay ang gilid ng damit upang huwag niyang maapakan. Nang makita niyang naroon na si Warren ay bahagya lang siyang tumango dito at naglakad na patungo sa ina niyang si Nida. Nakatitig pa rin sa kanya si Warren ng mga sandaling iyon. Ang tagal niyang hindi nag-react. Nang bumalik siya sa kanyang katinuan, ang kanyang puso ay marahas na tumitibok na animo ay tinatambol. Hindi niya maiwasang tumingin ulit sa likod niya kung nasaan ngayon si Daviana kausap pa ang kanyang ina. Mula sa anggulo ni Warren ay kitang-kita niya ang magagandang collarbone nito ba nagmistulang butterfly at balingkinitan naman na puting swan ang leegnito. Binawi ni Warren ang tingin, ngunit ang bilis pa rin ng tibok ng puso niya. Kasama niyang lumaki si Daviana, kaya kailan pa siya naging ganito kaganda at bakit hindi niya ito nakita?Malalim ang hinga ni Nida nang pinagmamasdan ang anak na bihis na bihis. Malaki na ang anak na hindi man lang ni
SA BISPERAS NG kanilang engagement ay nagpadala ng message si Melissa kay Warren. Pinag-isipan niya itong mabuti. At nang hindi makatanggap ng reply sa kasintahan, minabuti na lang niya na katawagan na si Warren na kinailangan pang patagong lumabas ng kanilang bahay dahil sa maraming tao doon. Kinukumpirma nila ang mga detalye ng mangyayaring engagement nila ni Daviana kinabukasan. Sumasakit ang ulong sinagot na niya ang tawag ni Melissa. “Hey, bakit ka tumatawag? Alam mo namang busy ako—” “Ang engrande ng magiging engagement niyo ni Daviana aat halos mga kilalang tao ang bisita. Sa tingin mo magagawa mong i-cancel iyon at hindi matuloy na mauwi sa kasalan?” puno ng lungkot, selos at pagdududang turan ni Melissa dito. “Sinabi ko naman sa’yo di ba? Gagawa ako ng paraan. Hahanapan ako ng paraan. Wala ka bang tiwala sa akin, Melissa?” Suminghot na doon si Melissa na halatang umiiyak na naman dahil sa sinabi niya. “Sinabi ko rin naman sa’yo na hindi ko hawak ang lahat. Wala akong kon
IBINUKA NA NI Warren ang kanyang bibig upang lumaban, ngunit ang mga salita ay natigil lang sa dulo ng kanyang dila. Ano ang sasabihin niya naman? Noong una ay gusto niyang igiit na kung gusto niya, maaari rin naman niyang puntahan ang lalaking nagugustuhan anumang oras, ngunit hindi niya ito masabi. Ayaw ni Warren na makita niya ulit ang lalaking iyon. God knows whether that mysterious man is good or bad. Anyway, simula nung nainlove si Daviana sa lalaking ‘yun, wala ng nangyaring maganda sa buhay ng dalaga. “Ano pa nga bang magagawa ko sa inyo, Warren?” “Wala, Viana. At most I can see Melissa less before we break off the engagement. Sinabi ko na rin sa kanya na dapat hindi na kami magkita ng madalas gaya ng dati. Okay na sa’yo iyon? Masaya ka na ba ha?”Wala namang pakialam si Daviana kung magkita pa sila o hindi na. Ang sa kanya lang ilugar nila dahil maaaring simulan iyon ng iba’t-ibang uri ng tsismis. Ayaw din naman niyang maging laman ng mga iyon. “It was you who proposed th
NANATILING TIKOM ANG bibig at tahimik si Rohi kahit pa binubungangaan na siya ni Keefer. Bahagyang kumikirot pa ang kanyang tiyan kung kaya naman medyo iritable pa siya ng sandaling iyon. “Kung bumitaw ako noon ng maaga, malamang wala na ako sa mundo ngayon.” Napakamot na sa batok niya si Keefer. Nagagawa pa talaga siyang ipilosopo ng kaibigan? “Hindi iyon ang ibig kong sabihin, Bro. Si Daviana. Siya ang topic natin. Iba-iba ang babae. Ang ibig kong sabihin ay ang daming babae, hindi lang siya. Bakit kailangan mong isiksik ang sarili mo sa babaeng iyon na walang ibang ginawa kung hindi ang pasakitan ka, ha? Hindi lang iyon, fiancée na siya ng kapatid mong hilaw. Kalaban mo na siya ngayon, Rohi. Kalaban!”Kumuha si Rohi ng isang stick ng sigarilyo, sinindihan iyon at pagkatapos huminga ng malalim.“Hindi naman iyon mahalaga. Saka, hindi makukuntento iyon si Warren dahil lang sa engagement nila ni Daviana. Isa pa, nandiyan din ang girlfriend niyang si Melissa na nasa pagitan nila.”N
WALANG KOMPETISYON NG araw na iyon kung kaya naman normal lang ang paglalaro ni Warren sa racing track. Sinamahan siya ni Melissa na malakas ang loob na nakaupo sa passenger seat habang si Warren ang driver. Nakita iyon ng kaibigan ni Warren na si Panda. “Hindi ba at si Viana ang girlfriend mo?”Mahirap para kay Warren ipaliwanag ang kanilang sitwasyon kung kaya naman sinamaan niya ng tingin ang kaibigan. Tila sinasabing huwag ng magtanong. “Gago ka talaga, Warren! Well, ang tapang niya ha? Hindi siya takot na samahan ka. Kung si Viana iyan baka nahimatay na iyon sa sobrang takot ngayon.”Mabilis iniiling ni Warren ang ulo. “Hindi ko siya papayagang sumama sa akin sa loob ng racing car, ayoko siyang mahimatay sa takot. At saka, hindi maganda kung talagang mabangga siya. Paniguradong mag-iiwan iyon ng malalang trauma.”“Kung ganun, ayos lang sa’yo na mabangga kasama ang babaeng kasama mo ngayon?”Natigilan nang bahagya doon si Warren. Hindi niya kailanman naisip ang tungkol dito. Si