PINAGBUKSAN SIYA NG isa sa mga katulong ng pamilya Gonzales. Agad na nagliwanag ang mukha nito nang makita siya at napalitan ng saya ang kanyang mukha. Alam na ni Daviana ang meaning noon. “Viana, mabuti naman at narito ka. Kailangan mong kausapin si Madam. Hindi mo ba alam na buong magdamag ng nakaluhod si Warren sa lumang silid. Ikinulong siya nila doon. Hindi pa siya doon pinapalabas. Kung magpapatuloy ito, paano kakayanin ng mura niyang katawan ang lahat ng iyon? Hindi rin siya pinakain ng hapunan. Hindi rin siya pinadalhan kahit na isang basong tubig lang. Ang lupit nila.” Sa tingin ni Daviana ay sobrang ginalit niya ang mga magulang doon. Hindi naman ganuna ng trato nila sa kanya. Baka napuno na lang ang mga ito dahil sa nagawa niyang kasalanan. Nagmamadaling pinapasok ni Daviana ang kanyang sarili nang marinig iyon. Bagamat maayos na ang pakiramdam ni Warren, isang taon pa lang halos ang lumilipas mula ng mahulog ito sa kabayo. Nakaluhod siya buong magdamag, operada pa naman
MARAHANG UMILING NA lang si Daviana. Batid niyang kaunti pa lang ang sinabi ng ina ni Warren sa kanya. Kumbaga ay mabait pa ito sa kanya. Kung sa ibang magulang iyon ay baka niratrat na siya nito at pinaulanan ng masasakit na mga salita dahil naging bad influence siya sa anak nito. Iyon ang pagkakaalam niya na siya ang maging dahilan kung bakit napaaway ang kanilang anak, malamang talagang magagalit ito sa kanya. Ano pa nga ba ang aasahan niya? Siya na naman ang masama sa Ginang. Kung pwede lang bawiin niya ang lahat at sabihin ang totoo, ginawa niya na sana iyon. Kung tutuusin nga ay pinigilan pa ng Ginang na magalit sa dalaga, dahil kung hindi ay hindi lang iyon ang inabot nito ni Daviana. Ganunpaman ay hindi mawawala na sumama ang loob ng dalaga, hindi sa Ginang kundi kay Warren na pinabayaan na nga siya ng nagdaang gabi gusto pa nitong akuin niya ang lahat. Kasalanan din naman niya, pinamihasa niya itong ang lahat ay nakukuha. Hindi lang iyon, pinaramdam niya ditong palagi siya
BAGO PA MAGTANGHALI ay narinig ni Daviana na may pumasok ng bahay nila. Hindi niya alam kung sino ang dumating pero bumukas ang pintuan ng bahay nila sa ibaba. Bukas ang pinto ng kanyang silid kung kaya naman dinig niya iyon. Tumayo siya upang bumati sa kanila dahil narinig niyang ang mga magulang niya pala iyon, ngunit bago pa man siya makababa at magpakita sa kanila; nagsimula na ang kanilang malakas na pagtatalo. Naudlot sa tangkang pagbaba si Daviana. Pinakinggan kung ano na naman ang ugat ng kanilang pag-aaway. “Wala ka na bang ibang alam na gawin buong araw Nida, kung hindi ang magpa-ganda? Matanda ka na! Hindi mo na kailangan iyang derma-derma na iyan!” bulyaw ng ama niyang si Danilo na halata sa boses na nasa ilalim ng espiritu ng alak, “Ang daming trabaho sa kumpanya! Hindi mo man lang ako damayan sa mga problema. Wala kang ibang iniisip kung hindi ang sarili mo at ang lintik mong mukha at balat!” Napatayo na si Nida mula sa inuupuan niyang sofa. Mula sa bagong manicure na
NANG MULI SIYANG bumaba ng hagdan ay naabutan niya sa living room ang ama. Umahon na ito ng upuan nang makita siya. Hindi sila nito gaanong nagpapansinan kung kaya naman normal na iyon sa dalaga na minsang magtama lang ang kanilang mata. Mabibilang sa daliri sa kamay kung kailan siya nito kinakausap sa loob ng isang buwan. Ngunit ng araw na iyon ay ito ang nagpakita ng kagustuhang makausap siya. Nang harangin siya nito bago pa man makalabas ng main door ng kanilang tahanan.“Pabalik ka na ng dorm?”Walang interes tumango lang si Daviana. Hindi niya man tahasang sabihin pero nakikita iyon sa mukha. “Kalahating taon na lang at ga-graduate ka na hindi ba?” Muling tumango si Daviana. Hindi niya alam kung ano ang pinupunto ngayon ng ama. Wala naman itong pakialam sa kanya, at lalo na sa pag-aaral niya kung kaya naman palaisipan sa kanya ang bagay na iyon. “Kumusta ang pakikitungo mo kay Warren?” Nang tanungin iyon ay nahulaan na ni Davian kung saan patungo ang kanilang usapan. Matalino
TULALA AT PARANG wala sa sarili si Daviana sa paglabas niya ng gate ng kanilang bahay ng sandaling iyon. Prino-proseso pa rin ng naguguluhang isipan niya ang mga sinabi ng kanyang ama. Hindi siya makapaniwala na isang araw ay maririnig niya iyon mula dito. Sa mga sandaling iyon ay labo-labo na ang tumatakbo sa kanyang isipan. Nanatiling nakatungo rin ang kanyang ulo, ilang beses pang binabalikan ang salita ng kanyang ama sa balintataw. Naririnig niya pa ang timbre ng boses nito na pinipilit siyang gawin ang isang bagay na alam ng dalagang mahihirapan siya. Ni minsan ay hindi rin kayang sumagot sa mga matatanda ni Daviana kahit na mali sila at may opinyon siya, kung kaya naman ang buong akala ng mga taong nasa paligid niya ay ang tino niyang babae at kayang utuin lang. Ang hindi nila alam ay malalim ang dahilan noon kung bakit siya napaka-masunurin sa kung anong gusto nila at sinasabi nila.“Dapat hindi na lang ako pumasok sa bahay.” sising-sisi ang tono ng kanyang boses.Tandang-tanda
DISMAYADONG UMILING si Rohi na iba ang nais na marinig mula kay Daviana. Ikinatahip na iyon ng puso ng dalaga. Bigla siyang natakot kay Rohi dahil parang hindi siya pwedeng magsabi ng kasinungalingan dahil sa bandang huli ay malalaman din nito kung ano ang katotohanan sa hindi. “Wala kang kinuhang gamit, Daviana. Umuwi ka lang para magmakaawa at pagtakpan ang kasalanan ni Warren sa pamilya niya.” tahasan nitong turan, hindi alam ni Daviana kung paano nito nagawang sabihin iyon sa kanya. “Tinulungan mo siyang makalusot dahil sinalo mo na naman ang kasalanan ng iba.”Panandaliang nagkaroon ng mental block si Daviana sa naging akusasyon ni Rohi. Hindi niya alam kung ano ang iisipin ngayon sa sinabi nito. Palaisipan pa rin kung paano niya nalaman na iyon talaga ang dahilan ng pag-uwi niya? Nakita kaya siya nito kanina na nanggaling sa bahay ng mga Gonzales? Imposible naman iyon. Ano ito, stalker niya? Kailangan na ba niyang matakot sa mga sinasabi nito?“Rohi, mali ka ng iniisip. Hindi k
KAGAYA NG DATI, walang anumang sinabi doon si Rohi. Ni hindi niya sinalungat ang mga paratang nito. Natatakpan na ng bulto ng katawan ni Warren ang mukha ni Daviana kung kaya naman binawi na lang ni Rohi ang tingin dito. Tumalikod na siya sa dalawa at walang imik na lang na umalis. Nakita iyon ni Daviana, akmang pipigilan niya sana si Rohi dahil hindi pa sila tapos mag-usap nang pigilan naman siya ni Warren na gawin iyon. Bakas pa rin ang umaatikabong matinding galit sa kanyang mukha kay Rohi. “Ayos ka lang ba? May ginawa ba siyang masama sa’yo?” parang maamong tupang pag-che-check na ni Warren sa hitsura ni Daviana, “Binantaan ka ba niya? Sabihin mo sa akin. Huwag kang matakot.” Huminga lang nang malalim si Daviana. Punong-puno na sa pagiging OA ni Warren sa kanyang harapan. “Huwag ka ngang OA, Warren!” waglit niya sa pagkakahawak nito sa kanyang isang braso, namumuo na naman ang inis niya dito. “Ano namang gagawin niya sa akin dito na ang daming taong makakakita?”Napahinga na n
SA DAMI NG tao sa paligid ay hindi na nagawa pang magreklamo ni Daviana at ilabas ang kanyang sama ng loob. Marami ang makakarinig oras na gawin niya. Madalas na walang pakialam si Warren ngunit ng mga sandaling iyon ay kitang-kita ng dalaga kung paano ito maging concern sa kanya. Hindi niya mapigilan ang sarili na magdiwang sa isiping ayaw ni Warren na tuluyang magalit siya sa lalaki. Ibig sabihin lang nito ay pinapahalagahan pa rin ng lalaki ang pinagsamahan nila. Kagaya ng mga nangyari sa nakaraan, napalambot na naman nito ang kanyang puso. Hindi niya talaga matiis si Warren kahit na galit na galit siya. Keysa patagalin pa iyon ay minabuti na lang din niyang makipag-ayos na lang sa lalaki.“Oo na, hindi na ako galit.” mahinang turan niya na hindi ito tinitingnan sa mata.Agad nagliwanag ang mga mata ni Warren. Kulang na lang din ay mapaangat ang puwet nito sa upuan sa sobrang saya. Hindi kasi siya sanay na matagal silang nagkakasamaan ng loob ng kaibigang si Daviana. “Talaga, Vian
WALANG IMIK AT piniling hindi na lang magsalita nina Danilo at Daviana sa mgasinabing iyon ng doctor. Wala rin namang mangyayari kung magbibigay pa sila ng katwiran at ipapaliwanag kung ano ang nangyari. “Bilhin niyo na ang mga kailangang ito ng pasyente.” tagubilin pa ng doctor at inabot na ang reseta.At dahil public hospital iyon ay sila ang pinabili ng mga gamot na kailangan ng kanyang ina. Hindi na siya sinamahan pa ni Danilo dahil batid ng lalaki na babalik naman ang anak lalo pa at nasa ganung sitwasyon ang kanyang ina. Hindi nito magagawang iwan ito sa kanyang palad kung kaya naman panatag na siya. “Siguraduhin mong babalik ka, Viana. Alam mo ang mangyayari sa iyong ina kung hindi.” mahina nitong usal na tanging silang mag-ama lang ang nakakaalam, “Huwag na huwag mong balakin iyon, Viana...”“Oo, Dad, babalik ako. Hindi mo kailangang paulit-ulit na sabihin iyon sa akin. Babalik ako...”Nanatili ang padre de pamilya nila sa labas ng ward pagbalik ni Daviana. May dextrose na s
NANINIKIP ANG DIBDIB na pinalis ng likod ng palad ni Daviana ang kanyang mga luhang nagsimula na doong bumagsak. Inalalayan na niya ang kanyang inang makatayo habang namumuo na ang galit sa puso para sa kanyang amang ang tingin niya ay naging isang halimaw na ngayon. Kapag may masamang nangyari sa kanyang ina, hinding-hindi niya mapapatawad ang ama. Iha-hunting niya ito at pagbabayarin. Marapat lang na ipanalangin nito na walang anumang maging problema dahil magiging masama siya. “Halika, Mommy, dadalhin kita sa hospital. Kaya mo bang tumayo? Aalalayan kita, okay?” sambit niya na pilit na pinapasigla ang kanyang boses kahit na wasak na wasak na siya nang mga sandaling iyon.Masyadong mataas ang temperatura ni Nida, nagliliyab sa init ang kanyang buong katawan. Namilog na ang mga mata ni Daviana nang pahapyaw niyang salatin ang noo ng kanyang ina. Sobrang init nito. Hindi niya rin alam kung gaano katagal na nakakulong doon mag-isa ang ina kaya naman mas lalong lumala ito. Pakiramdam n
BUMIGAT PA ANG pakiramdam ni Daviana nang dahil sa nalaman niya. “Domestic violence a once and for all thing. Maaaring tinitiis ng Mommy mo ang pananakit ng Daddy mo para protektahan ka. Kailangan mong malaman iyon. Kausapin mo ang Daddy mo. Kung hindi kayo magkasundo, tumawag ka ng pulis. Mag-report ka na. Mahirap man resolbahin iyon ng pulis at least may report ka sa kanila. Malayo ka nga at malaya, pero hindi ka naman mapanatag. Ano pang silbi niyan?”Namasa na ang mga mata ni Daviana. Pinatay na niya ang tawag ni Warren. Nag-vibrate ang cellphone ni Daviana at nakita niyang message iyon ng ina niya. Mommy: Viana, pwede ka bang sumaglit mamayang gabi dito sa bahay? Bilhan mo ako ng gamot. Se-send ko ang reseta.Nahigit na ni Daviana ang hininga. Naisip na what if ang ama lang niya iyon at nagpapanggap na ang ina? Isang message pa ang dumating kaya binasa niya ito. Mommy:Huwag kang mag-alala. Wala naman dito ang Daddy mo mamaya. Lalabas siya dahil a-attend siya ng party.Naipiki
IRITABLENG HUMIGPIT NA ang hawak ni Daviana sa kanyang cellphone. Nabubuwisit na naman kay Warren. Balisa na nga siya at problemado, dinagdagan pa iyon ni Warren na halatang nais siya ma-pressure.Warren Gonzales: Fake engagement lang naman iyo at walang ibang mawawala sa’yo. Isipin mong mabuti. Pabor iyon sa’yo. Hahanap na lang tayo ng paraan para i-cancel ang engagement at hindi magtuloy ng wedding. Lampasan na lang muna natin ito Viana nang matapos na.Napasabunot na sa buhok si Daviana. Parang wala na siyang ibang paraan kundi ang pumayag na lang.Warren Gonzales:Isipin mong mabuti ang kalagayan ng Mommy mo. Sa tingin mo titigilan siya ng Daddy mo? Hangga't hindi ka umuuwi, nasa panganib ang buhay niya. Wala kang konsensya at pagmamahal sa kanya. Ganyan ka ba ha?Gusto na sana niyang e-blocked muli si Warren kaso paano naman siya makikibalita sa kanyang ina?Daviana Policarpio: Speaking, nakita mo ba si Mommy? Kumusta siya?Warren Gonzales:Hindi ko siya nakikita.Daviana Polica
MAHIGPIT NA SIYANG niyakap ni Rohi habang bakas sa mukha nito na puno ng pag-asang tunay ang sinasabi ng kanyang nobya. Gumanti naman si Daviana. Alam niyang niloloko lang niya ang sarili at ang kasintahan sa mga salitang binitawan niya. Sinabi niya lang naman iyon para kumalma ito, pero ang totoo, sa mga sandaling iyon ay labis siyang naguguluhan sa kinikilos ng nobyo. Sa ginawa nitong pakiusap, ibig lang sabihin ay may pagdududa rin itong nararamdaman sa kanya. Hindi buo ang tiwala ni Rohi sa kanya. Bagay na nagpakirot ng puso niya. Nang gabing iyon ay hindi tabi natulog ang dalawa sa iisang kama. Sa magkabila silang silid na hindi naman ipinilit ni Rohi sa nobya. Hindi makatulog noon si Daviana na panay ang biling sa higaan. Humahanap ng posisyon na komportable siya ng higa. Patuloy niyang naririnig sa kanyang isipan ang pakiusap ni Rohi na piliin niya ito. Patuloy na binabasag noon ang puso niya habang nagre-replay.‘Baka parte ito ng plano; ang manatili ako sa tabi niya para hin
TUMAAS PA ANG isang kamay ni Rohi at inabot na ang labi niya. Marahan niyang hinaplos iyon ng kanyang hinlalaki. Nagtitimpi na huwag niyang halikan ang labi. Hindi pa rin niya inaalis noon ang nakatitig niyang mga mata sa mukha ni Daviana. “You are my girlfriend. My future wife. Stop thinking too much about the problem. Now your business is also my business. Maano bang tulungan ko ang future wife ko sa mga pinagdadaanan niya? Hindi naman iyon masama di ba? Future husband ako.” Hindi na napigilan ni Daviana na mamula ang mga mata. Shit! Naiiyak siya. Sobrang na-touch siya nito dahil sino ba siya para pagtuonan pa? “Magkasama nating haharapin ang lahat ng mga problema. Hindi ba at ganun naman dapat, Baby? Nagtutulungan. Nagdadamayan. Walang maiiwan sa ating dalawa. Narito ako sa kahinaan mo at dapat ay nariyan ka rin kapag lugmok ako. Okay?” Hindi maisip ni Daviana kung ano ang kabutihang ginawa niya sa past life niya para bigyan siya ngayon ng lalaking ganito kabusilak ang puso. P
NAPAHAWAK NA SI Daviana sa kanyang ulo at napagtanto niyang tama ang sinabi nito. Nagawa niyang tanggalin ang tuwalyang nakabalot doon kanina pero nakalimutan naman niyang tuyuin. Napangiwi siya nang maramdamang pumapatak pa ang tubig sa dulo nito. Sa sobrang lutang niya, nakalimutan niya iyon. “Hmm, oo nga, sorry, nakalimutan ko.”“Ikaw talaga…” maliit na napangiti si Rohi upang pagaanin ang tensyon na bumabalot sa kanila.Sinundan ng mga mata ni Daviana ang nobyo nang tumayo ang binata upang kumuha ng towel. Hindi na nagawa pang makatanggi ng dalaga nang pagbalik nito ay sinimulan niya ng tuyuin ang kanyang buhok. Puno ng pag-iingat ang bawat haplos nito sa ulo niya. Parang among tinutuyo ang bagong paligo niyang aso. Pangiti-ngiti pa ito kada mapapasulyap ng tingin sa kanya ang dalaga. Biglang hinaplos ang puso ni Daviana. Walang sinuman ang gumawa noon sa kanya, si Rohi pa lang; ang kanyang nobyo. “Bakit ganyan ka tumingin? Bago din ba sa’yo ang ganito?”Marahang tumango si Davi
MARIING ITINIKOM PA ni Daviana ang kanyang bibig. Ayaw niyang sabihin ang mga nangyari kay Rohi. Yumuko na siya upang itago ang emosyong nakalarawan sa kanyang mukha. Ganunpaman, hindi niya pa rin napigilan ang magsalita bandang huli. Hindi niya kayang magsinungaling sa nobyo lalo pa iyon ngayon.“Dahil tumakas ako sa kasal na gusto nila, si Mommy ang napagbuntunan ni Daddy. Siya ang inabuso...”“Nasaktan ang Mommy mo? Kailan niya ginawa? Paano mo nalaman ang bagay na iyon?”“Hmm,” problemadong sagot ng dalaga na hindi pa rin makatingin nang diretso kay Rohi, “May infection at lagnat din siya. Actually pinuntahan ko siya sa hospital kanina. S-Sorry, umalis ako nang hindi nagpaalam sa'yo. Baka rin kasi hindi mo ako payagan o maka-istorbo lang din sa'yo ang balitang iyon.” ini-angat na ni Daviana ang kanyang tingin upang salubungin lang ang mas lumalim na titig ng kasintahan, “Nakalabas na rin naman siya ng hospital, okay na siya, pero hindi ko alam kung maiibsan ang sakit ng katawan ni
NAALARMA NA ANG isipan doon ni Rohi. Nakalimutan niya rin ang oras kung kaya naman guilty siya. Alas-sais na pagtingin niya at ang sabi niya ay alas-singko ang uwi niya. Imposible na magbabad ang nobya sa labas nang ganun katagal, lalo na kung injured pa ang kanyang mga paa. Kinuha niya ang cellphone at tinawagan niya na ito. Sabay silang napalingon ni Keefer sa may pintuan ng silid na inuukupa ni Daviana. Halos sabay rin silang napatayong dalawa sa inuupuan nang marinig na nagri-ring ang cellphone sa loob. Nag-panic na si Daviana sa loob ng kumot ngunit agad na kinalma ang kanyang sarili para mas umarte pa. Sigurado siya na pupunta doon ang kanyang nobyo. Tama nga siya, pagtanggal niya ng kumot sa mukha ay nakita na niya ang bulto ng katawan ni Rohi sa loob ng silid, nakatayo sa tabi ng kama niya, nakatingin. Puno ng katanungan ang mga mata nito na alam niyang normal lang dahil akala nito ay wala siya doon. “Hindi ka pala lumabas? Narito ka lang sa loob ng silid at natutulog?” Upan