SA KABILANG BANDA, hindi mapalagay si Daviana. Hindi siya sanay na may hidwaan sila ni Warren. Hindi lang iyon, nangyari pa ang pag-aaway nilang dalawa kung kailan parating na ang kanilang exam week kung kaya naman nahihirapan siyang makapag-focus at makapag-isip ng tama. Ilang gabi na rin siyang hindi makatulog nang maayos nang dahil sa kanyang insomnia na mas pinalala pa ng pag-aaway nilang dalawa. Hindi niya mapigilang mag-overthink na kahit anong laban niya, hindi niya iyon magawang gapiin. Madalas na hindi niya namamalayan na bigla na lang pala siyang napapatulala habang nag-rereview at nakatingin sa malayo. Lutang na lutang ang kanyang hitsura. “Come on, Daviana. Hindi na bago ang bagay na ito sa’yo. Mag-focus ka na lang sa pag-aaral mo!” kastigo niya sa kanyang sarili na ginulo pa ang buhok, inis na inis siya kung bakit sobrang apektado niya. Itinatak niya sa kanyang isipan na oras na makatapos siya, malamang magkakaroon siya ng magandang trabaho na magbibigay sa kanya ng kal
DALA PA RIN ng panic ay binura niya bigla ang message lalo at nakita niya pang kay Warren niya pala iyon naipadala. Nakasanayan na niya kasing mag-send ng message dito kapag may ganitong mga pagkakataon at problema siyang kinakaharap. Siya lang ang madalas niyang takbuhan kung kaya naman nakasanayan na iyon ng kamay. Ito lang ang nagiging comfort niya. Sa ibang pagkakataon, kung normal na araw lang iyon gaya ng dati at wala silang samaan ng loob malamang ay tatawag na ang lalaki oras na mabasa niya ang message upang pakalmahin lang siya. Iyon ang kailangan niya ng mga sandaling iyon. Ngunit sa hindi malamang dahilan, minabuti niyang i-unsent iyon habang hindi pa ito nagagawang i-seen ng lalaki. Ilang beses niyang muling tiningnan ang screen kung saan may nakalagay na unsent message. Muli pa siyang napamura nang malutong doon. Wala naman siyang pakialam kung ano ang sasabihin ni Warren oras na makita ang message niyang binura. Ang sa kanya lang ay ayaw niyang isipin nito na nagpapakumb
NAPAAWANG NA ANG bibig ng dalaga sa naging tugon ng binata na alam niyang napaka-imposibleng mangyari. Pahablot na binawi niya dito ang kanyang cellphone, tinikom ang bibig at hindi na muling nagsalita pa. Ang hallway na malapit sa top floor ay napakatahimik dahil kaunti lang ang dumadaan doon. Ibinaba ni Rohi ang kanyang mga mata sa dalaga upang tingnan ang naging reaksyon nito. Bagamat nakatayo siya sa mas mababang baitang ng hagdan at nasa taas itong baitang, tanaw na tanaw niya ang nakatikom nitong bibig na kasingpula ng prutas na strawberry. Gumalaw na ang kanyang adams apple nang lumunok siya ng laway, gumilid siya at humawak sa handrail ng hagdan dahil kung hindi niya gagawin iyon ay baka bigla siyang mapaupo dahil sa binibigay na reaction ni Daviana ng sandaling iyon. “Ano? Gusto mo pa rin bang burahin ang message mo sa kanya?”Mariing ipinikit ni Daviana ang kanyang mga mata. Sa mga sandaling iyon pakiramdam niya ang isa sa pinaka-nakakahiyang bagay na ginawa niya ay ang mag
SA HALIP NA makinig ang kaibigan ni Rohi na si Keefer ay hindi pa rin iyon tumigil sa pangungulit dahil nakita niya kung gaano ka-attentive ng kaibigan pagdating sa estudyanteng babaeng kaharap nila. Hindi lang basta over-protective ito rito. Iba rin ang kanyang nakikita sa kislap ng mga mata ni Rohi na minsan ay hindi nito ginawa sa ibang babae. Alam na alam niya iyon nang dahil sa mga naging obserbasyon dito.“Sandali lang naman, Rohi. Nag-uusap pa kami nitong–wait, pamilyar sa akin ang mukha mo.” silip ni Keefer sa gilid ng katawan ni Rohi upang makita lang muli ang mukha ni Daviana nakatingin pa rin.Ilang segundong pinagmasdan ni Keefer ang mukha ng dalaga. Gumaganda pa ito habang tumatagal at lalo na kapag namumula. Bakas din ang ka-inosentihan sa kanyang mga mata. “Nagkita na ba tayo dati pa?” famous na banat ni Keefer na alam na alam ni Rohi.Mabilis na umiling si Daviana dahil nahaluan na ng confusion ang isipan. Totoo naman iyon, hindi niya mahagilap ang mukha ng lalaking i
BUONG BUHAY NI Daviana ay hindi niya pa nagawa ang bagay na iyon ngunit ng mga sandaling iyon ay nais niyang subukan kahit na isang beses lang. Habang nagche-check ang kanyang mga kaklase ng test paper ng kakatapos lang nilang exam ay walang imik na lumululan naman ang dalaga papasok sa loob ng sasakyan ni Rohi upang magtungo ng bar. Bagama't abot-abot na ang kanyang kaba ay hindi niya iyon ipinahalata sa dalawang lalaking kasama. Iniukit na lang niya sa kanyang isipan na kasama naman niya si Rohi kung kaya walang anumang mangyayaring masama sa kanya. Ganun kalaki ng tiwala niya. Hindi siya mapapahamak as long as nasa tabi niya ang binata. Magtitiwala lang siya sa lalaki.‘Saglit lang ako doon, hindi ako magtatagal. Gusto ko lang maranasan na makasapasok sa totoong bar. Ito na ang pagkakataon ko.’ tahimik na kumbinsi ni Daviana sa kanyang sarili kahit na nagsimula na doong magulo na ang kanyang agam-agam. ‘For minsang experience lang ito.’Si Rohi ang may hawak ng manibela habang si K
NAMILOG NA DOON ang mga mata ni Daviana sa naging pakiusap ni Keefer. Mukhang nagkakamali ito ng pagkakakilala sa kanila. Sino naman siya para pakinggan ni Rohi oras na pagsabihian niya? Di hamak na kaibigan lang naman siya ng lalaki. Wala rin naman silang relasyon na ipagyaybang kahit na pagkakaibigan lang iyon. Naging toxic sila sa bawat isa noong mga bata pa sila. Bully siya. “Talaga?” nanlalaki ang mga matang tanong ni Daviana, “Wow, ang astig naman noon. Pero hayaan na natin siya kung ayaw niyang ma-discover ng iba ang talent niya.” palusot ni Daviana na kunwari ay respeto iyon. “Ikaw ba?” “Hindi na gaano ngayon. Nagbawas na ako ng alcohol intake. Kakaunti na lang akong uminom ngayon kumpara noong nasa ibang bansa ako. Isa pa, may trabaho na rin ako na kailangan na tutukan, kapag hindi ko iyon gagawin baka bigla na lang akong matanggal. At saka napagsawaan ko na rin siguro ang bagay na iyon. Napagod ako.” umayos na ng upo si Keefer upang ipagpatuloy ang pakikipag-usap kay Davia
PUMUNTA SILA SA isa sa pinaka-famous na bar na matatagpuan sa kanilang lugar na may pangalang SKINNY BANK BAR. Prestihiyoso iyon at sikat sa mga may kaya sa lipunan. High-end iyon kung saan mahal ang presyo ng alak ngunit walang pakialam doon si Daviana. May naipon naman siya mula sa kanyang baon at iyon ang lulustayin niya. Isa pa, minsan lang naman niya iyon gagawin kung naman ayos lang ito. Nang tumigil na ang sasakyan ay lumakas pa ang kabang nararamdaman ni Daviana na parang nananakal.“Baba ma, Daviana.” utos ni Rohi na nilingon siya, nakababa na doon si Keefer na nauuna na. Agad namang sinunod iyon ng dalaga. Hinintay nila ni Keefer si Rohi na umibis ng sasakyan bago sabay-sabay silang tatlong naglakad patungo sa main entrance noon. Hindi naman sila sinita ng guard kahit pa halatang masama ang tingin nito kay Daviana. Napansin kasi nitong naka-suot pa ito ng uniform. Ganun pa man ay hinid naman ito nag-aksaya ng laway an sitahin sila. Sa pintuan pa lang noon na kung saan ay di
IKINAWAY NI DAVIANA ang isang kamay niya sa harapan ng waiter na parang sinasabing ayos lang iyon pero hindi pa rin naman nawawala ang pagkadismaya na ipinakita nito sa kanyang mukha kanina. Medyo napahiya kasi siya sa kanyang mga kaharap. Ganunpaman ay hindi niya na pinahaba pa rito ang usapin. “Nevermind. Huwag mo ng uulitin iyon dahil nakakapikon, Kuya Waiter. Hindi lahat ng mukhang bata ay natutuwa kapag nasasabihan sila ng baby face at dapat naka-angkop din iyon sa lugar.” acting ni Daviana na akala mo ay kung sinong matanda, gusto lang naman niyang bigyan ng lesson ang waiter doon. “Baka isipin ng nakakarinig na nag-cutting classes ako ngayon para lang pumunta dito.” defensive niya pang turan na siyang tunay naman, hindi lang halata ang kanyang suot na uniform nang dahil sa suot na pinahiram na jacket ni Rohi kung kaya nagawa niya iyong maikubli sa mata ng nakakarami. “Mayroon ba kayo ditong tequila?” lakas-loob ng tanong ni Daviana na para na namang beterana sa harapan nila.
NAPAHAWAK NA SIYA sa magkabilang braso ni Rohi dahil kung hindi niya gagawin iyon ay paniguradong babagsak siya sa sobrang panghihina na katawan niya. Niyakap na siya ni Rohi sa beywang at walang pag-aatubiling binuhat na patungo ng kanyang kama. Maingat niyang inihiga doon ang katawan ni Daviana at kinubabawan habang hindi pa rin pinuputol ang pagdidikit ng kanilang labi. Mapaglaro ang dila na sinipsip niya ang labi ni Daviana na hindi na katulad kanina na may diin. Banayad na iyon at puno ng pag-iingat. Gumapang pa ang libreng kamay nito sa pailalim ng kanyang suot na damit na tuluyang nagpawala ng wisyo at the same time ay galit ni Daviana. Sabik na tumugon siya sa halik ni Rohi na nang maramdaman iyon ay tuluyan na ‘ring nawala sa kanyang sarili. Natagpuan na lang nilang dalawa na kapwa na pinapaligaya ang kanilang katawan sa ikalawang pagkakataon kahit nasa alanganin silang sitwasyon. Bigay todo sa pagtugon si Daviana dahil alam niya na baka huli na rin ang pagkakataong iyon. “M
SA PUNTONG IYON ay hindi na rin maikubli ni Daviana ang kalungkutan na bumabalot sa kanyang buong katawan. Gusto niyang sabihin kay Rohi na napipilitan lang siya sa engagement nila dahil hinihingi iyon ng pagkakataon at hindi magtatagal, bago pa sila maikasal ay sisirain din naman nila ni Warren. Subalit, may mag-iiba ba kung sasabihin niya? Baka mamaya umasa lang si Rohi ulit. Magiging katatawanan sila sa marami kung sakaling naging fiancée siya ni Warren, tapos hindi natuloy ang kasal tapos malalaman nila na nobyo niya naman si Rohi. Pag-uusapan ang kanilang pamilya at magdudulot iyon ng malalang isyu. Kaya mabuting manahimik na lang at hayaan na lumipas na lang ang lahat sa kanila.“Hindi ka pa rin magsasalita? Ayaw mo akong bigyan ng explanation, Viana? Bakit mo ito ginagawa?” Puno ng pagpipigil ng hiningang itinaas ni Daviana ang kanyang isang kamay at hinawakan ang pala-pulsuhan ni Rohi. Sinalubong niya ang pinupukol na mga tingin sa kanya ng dating nobyo.“Hindi ko pwedeng hin
MARAHAS NA TUMIBOK pa ang puso ni Daviana na parang nagwawala na sa loob ng dibdib niya. Gusto niyang sumigaw, ngunit hindi siya nangahas na gawin iyon dahil makukuha ang atensyon ng marami. Isa pa ay malapit na ang engagement nila ni Warren ma tiyak na mabubulilyaso oras na gawin niya ang bagay na iyon. Saka mapapahamak niya rin si Rohi.“Please, Rohi?” muli niyang untag pero para itong binging ahas.Hindi pa rin nagsalita si Rohi kahit na ilang beses niya ng tinawag ang pangalan nito. Nasa iisang linya ang kanyang mga kilay. Mariin ang kagat niya sa labi niya, halatang nagpipigil. Nakapatay ang mga ilaw sa silid kung kaya naman hindi ni Daviana maaninag ang reaksyon ng mukha ng lalaki. Ang tanging tanglaw lang sa kabuohan ng silid ay ang maputlang liwanag ng buwan na nagmumula sa labas ng bintana. Liwanag ng buwan na hindi niya alam kung bakit malungkot ang dating sa mga mata ni Daviana ng mga sandaling iyon.“Isa! Bitawan mo ako, sabi! Baliw ka na ba, ha?!”“Oo, Viana. Baliw na nga
HUMIGPIT NA ANG hawak ni Daviana sa kanyang cellphone. Naiiyak na siya. Ngayon pa lang nagsi-sink in sa kanyang isipan ang mga ginawa niya kay Rohi. Ngayon pa lang na parang sinampal siya ni Anelie doon.“Wala akong ibang choice, Anelie…sana maintindihan mo ang naging desisyon ko.” bakas ang sakit sa kanyang mahinang boses, hindi na niya kayang itago pa ang tunay na nararamdaman ng puso niya. “Naiintindihan kita kung pag-intindi lang naman Viana, pero ang hindi ko maintindihan ay bakit kayo humantong sa ganito? Kita naman kay Sir na head over heels siya sa’yo. Iyong tipong lahat ay gagawin niya para sa’yo, pero bigla mo siyang iniwan sa ere. Bigla mo siyang binitawan nang ganun-ganun na lang...”Guilty na hindi na magawang makapagsalita pa doon ni Daviana. Wala na siyang maisip na ibang dahilan. Inaamin naman niya. Mali niya. Siya ang may kasalanan, ngunit kagaya ng naunang sinabi, wala siyang choice. Kung mayroon lang naman, iyon ang pipiliin niya. Hindi na siya magpapaipit sa sitwa
PARANG NAPUTULAN NG dila si Melissa dahil sa pananahimik nito ng ilang segundo. Lingid sa kaalaman ni Warren ay kinakalamay nito ang sarili na huwag ng bayolente pang mag-react. “So, ano napagdesisyunan mo na gusto mo akong maging sidechick mo lang na malayo sa mata ng publiko? Ganun ba ang gusto mong mangyari?”“Pansamantala lang naman iyon, Melissa. Alin ba doon ang hindi mo maintindihan ha? Habang nag-iisip kami ng ibang paraan. Gagawa ako ng paraan, ngunit hindi mo maaaring labanan ang aking pamilya sa sandaling ito. Hindi ka o-obra sa kanila kaya makinig ka na lang sa sinasabi ko.”“Alam ko naman iyon, Warren. Gusto ko lang namang makasigurado sa’yo eh. Baka mamaya wala naman na pala akong hinihintay. Assurance ang kailangan ko mula sa'yo. Assurance.” puno ng pagkabigo ang tono ng boses ni Melissa, naiiyak.Ayaw siyang suyuin ni Warren dahil paniguradong aarte'han siyang lalo ng nobya. Kailangan nitong makipag-cooperate sa kanya kung nais nilang maging matagumpay ang pina-plano
NAGAWA PANG ITURO ni Warren ang mga bodyguard niya na nasa bakuran ng tahanan nina Daviana na matatanaw sa may bintana ng silid ng dalaga. Hindi naman siya pinansin ni Daviana na pinalampas lang ang sinabi sa kabila ng tainga niya. Wala siyang pakialam sa mga problema nito dahil kung tutuusin ay mas marami ang kanyang problema kumpara kay Warren. Mas malaki rin iyon lalo na pagdating nito kay Rohi.“I've had enough, Viana. Sinabi ko na sa kanila na hindi naman ako tatakas, ngunit hindi pa rin sila naniniwala sa akin. Ngayong tinanggap na nating dalawa ang engagement na tanging hiling ng ating mga magulang ay maaari mo ba akong tulungang malutas ang problemang ito? Sige na, Viana. Na-miss ko ng lumabas ng ako lang at walang inaalalang buntot na mga bodyguard.” muling ulit ni Warren nang wala pa rin siyang makuhang opinyon tungkol doon sa babae na pumapayag ito sa mga gusto niyang mangyari.“Okay, sasabihin ko sa parents mo kapag nakita ko sila. Okay na ba iyon? Ano? Happy ka na ba?” “
HINDI NAMAN NA nagulat pa si Warren nang makita niyang bumaba si Daviana ng hagdan kasunod ng kanyang ama. Masakit man sa kanyang paningin na napipilitan lang si Daviana ay hindi niya ito pinansin. Iwinaglit niya iyon sa isipan dahil siya rin naman ang isa sa humimok kay Daviana para sa fake engagement.“Hija, napag-isipan mo na ba?” maligayang tanong ni Carol matapos na bigyan niya ng yakap si Daviana ng makalapit, “May sagot ka na? Alam mo na, gusto na naming matapos ito sa lalong madaling panahon.”“Opo, Tita…nagkausap na kami ni Daddy…” linga niya sa ama na nasa sulok lang at matamang nakikinig sa usapan. “Pumapayag na ako sa engagement namin ni Warren.” halos ayaw lumabas noon sa lalamunan.Sumilay na ang kakaibang ngiti sa labi ni Carol sa kanyang narinig. Ang gusto niya ay isang manugang na madaling kontrolin kagaya na lang ni Daviana na sunud-sunuran lang. Kung hindi ito, kung ang ugali niya ay katulad ng kanyang anak na si Warren paniguradong masakit sa ulo iyon ng kanilang b
HATINGGABI NA NANG humupa at bumaba ang taas ng lagnat ni Nida. Nakahiga na sa bakanteng kama ng ward si Danilo, habang si Daviana namann ay hindi kayang ipikit ang mga mata sa labis na pag-aalala pa rin sa kalagayan ng kanyang ina. Hindi siya dalawin ng antok sa patong-patong na problema at isipin. Stress na stress ang utak niya kung alin ang kanyang uunahin. Nagtatalo ang puso niya at ang isipan niya. Ayaw siyang patulugin noon kahit na gustohin niya man kahit na saglit lang. Madaling araw na iyon ng naalimpungatan si Nida. Natulala siya saglit nang makita ang anak na si Daviana na naroon pa rin sa tabi. “Ano pang ginagawa mo dito? Bakit hindi ka pa umaalis? Binalaan na kita noon na huwag kang—”“May lagnat ka na naman, dinala ka namin ni Daddy ng ospital.” pagputol ni Daviana upang sabihin ang bagay na iyon sa kanyang ina nang matapos na ang pag-iisip nito ng ibang mga bagay sa kanya.Naalala ni Nida ang nangyari ng nagdaang gabi sa kanilang bahay. Naging malinaw ang lahat ng iyo
WALANG IMIK AT piniling hindi na lang magsalita nina Danilo at Daviana sa mgasinabing iyon ng doctor. Wala rin namang mangyayari kung magbibigay pa sila ng katwiran at ipapaliwanag kung ano ang nangyari. “Bilhin niyo na ang mga kailangang ito ng pasyente.” tagubilin pa ng doctor at inabot na ang reseta.At dahil public hospital iyon ay sila ang pinabili ng mga gamot na kailangan ng kanyang ina. Hindi na siya sinamahan pa ni Danilo dahil batid ng lalaki na babalik naman ang anak lalo pa at nasa ganung sitwasyon ang kanyang ina. Hindi nito magagawang iwan ito sa kanyang palad kung kaya naman panatag na siya. “Siguraduhin mong babalik ka, Viana. Alam mo ang mangyayari sa iyong ina kung hindi.” mahina nitong usal na tanging silang mag-ama lang ang nakakaalam, “Huwag na huwag mong balakin iyon, Viana...”“Oo, Dad, babalik ako. Hindi mo kailangang paulit-ulit na sabihin iyon sa akin. Babalik ako...”Nanatili ang padre de pamilya nila sa labas ng ward pagbalik ni Daviana. May dextrose na s