CEANThe worst part of confessing to someone what you feel is getting judged and rejected at the same time. Umamin ka nga naman pero na-judge at na-reject ka. Double kill. We all know that rejection is a part of confessing, pero bakit ganon? Kailangan pa na ma-judge ka na para bang mali ang ginawa mo? Is it wrong to love someone while wishing them to love you back?Oh well, enough with the drama. Agad kong pinatay ang laptop ng kapatid ko dahil ang corny ng pinapanood namin na isang short film na gawa nila. It's all about a girl, got rejected by the one she loves and you know what happens next. Napatingin ako sa kapatid ko na para bang iiyak na kaya iniabot ko sa kanya ang dala kong panyo. Agad niya naman itong tinanggap saka siningahan. Gross.“Ba’t mo naman pinatay, Cean? Nanonood pa ako eh.” She snorted. Tumayo na ako sa kinauupuan ko saka nagpagpag ng sarili. It's already 12:01 in the afternoon at hindi pa kami kumakain ng tanghalian dahil sa panonood namin. My stomach’s growling
CEANDahil hindi na rin naman ako makaidlip ay naisipan kong maligo na lang to freshen myself up but before doing so ay inihanda ko muna ang susuotin ko. Naalala ko yung imaheng nakita ko kanina pagkapikit ko. Why of all people yung taong iyon pa? Bakit yung sophomore pa na iyon with his playful smirks? Cut it off, Cean.“Now what should I wear?” Tanong ko sa sarili habang nakatingin sa wardrobe ko. I don't know what to wear. Lahat ng nasa loob ng wardrobe ko ay mga formal attire for casual events and important gatherings ng family, uniforms, polos, some t-shirts na pangbahay and such. I never liked parties. The noise, the people, the surroundings, the smell. Lahat ayoko because of a certain reason.I came up to wear a eureka blue polo dahil iyon lang ang nakikita kong pwedeng suoting pangdalo sa party, paired with black jeans and a pair of shoes. Matapos kong mag-ayos ng susuotin ko ay dumiretso na ako sa bathroom. Tinanggal ko lahat ng suot ko saka binuksan ang shower. Sumuong ako s
CALI Nagising ako sa liwanag na pilit pumapasok sa mga mata kong nakapikit na parang pag-ibig niya na pilit sumisiksik sa puso ko pero hindi na nito tinatanggap at dahil doon ay napabalikwas ako ng bangon but the moment I stood up, I felt a striking pain inside my head. A striking pain just like the pain he left in me. Biglang nanlaki ang mga mata kong inilibot ang paningin dahil nasa bahay na ako. Sa pagkakaalala ko ay nasa party ako ng kaibigan ng ka-team ko. Pano ako nakauwi? Tiningnan ko naman yung damit ko at ganon pa rin naman. Sinubukan ko ulit tumayo ngunit natumba lamang ako. “Ayan, iinom-inom kasi ng sobrang dami tapos di naman pala kaya.” I told to myself. Nang masiguro ko na kaya ko ng tumayo ay lumabas na ako agad sa kwarto ko't dumiretso sa kusina upang uminom ng tubig. Nadadtan ko si Manang Amor na nagluluto kaya binati ko ito. “Good morning, Manang Amor. Sino po naghatid sakin dito?” Bati ko sa kanya pagkalapit ko at saka hinalikan ang noo niya. Si Manang Amor ang n
CEAN“Pres? Okay ka lang?”Napabalik ako sa reyalidad dahil sa tanong na iyon at tiningnan siya. She looked at me with her confusing eyes. Maging ang kasama niya ay ganoon din ang ekspresyon sa mukha.“Sorry. What was your question again?” Tanong ko.“Oh. What is your relationship with Califer Gonzales?” Pag-uulit niya sa tanong niya kanina. Califer Gonzales. Who is that? I’ve never heard such name before.“I don't know him, sorry. Any other questions? May gagawin pa ako.” Pagsusungit ko. I'm getting irritated at the same time, confused. Irritated because of the attention we're getting from the students who watches us and confused because who the heck is that Califer? Also, I’m getting annoyed on this two infront of me.“Pero Pres, siya yung lalaking humalik sayo sa party ni Casio. Don't you know him?” Ani ng kasama ni Fannie. So, the name of that sophomore is Califer? Now, I'm getting pissed.“I don't know even a single information about him. Excuse me, I need to go.” Pagpaalam ko sa
CEANMonday. First day of the week or should I say the start of my stress week and also my dictatorial week. Being the president of Manyu University is really a big resposibility because almost 5k+ students are enroled here but it's not a problem for me. Some students obey my rules and the school rules. Takot na lang nilang madala sa detention. Even worse, sa dean's office.I hurriedly fix my things at bumaba na sa parking area. It's just 6 o'clock in the morning and I'm ready for my daily tasks. As I rushed through the parking area, I bumped into someone. Hindi ko na lang ito binigyan-pansin dahil sa pagmamadali ko. I got in to my car and started to drive. I put my phone in the cellphone rack for me to got notified if someone's calling me. And I'm not wrong. The council's treasurer's calling me. I answered it while focusing my eyes on the road.“Yes?” I asked.“Good morning, Pres. Papunta ka na ba sa rito sa Manyu?” Tanong niya.“Yes. I'm on my way. Is there something wrong?”“The di
CEANAt exactly 12 o'clock ay nag-ayos na kami ng kanya-kanya naming gamit. Tapos na ang kalahating araw ng klase namin at mamayang hapon ulit. Habang nag-aayos ng gamit ay pinag-uusapan ako ng ilan sa mga kaklase ko.“Hindi ko talaga kayang makipagpatalinuhan sayo, Cean. Pambihira ang talino mo.” Wika ng katabi ko.“Sinabi mo pa, Llyod. Running for summa cum laude ata tong President natin eh.” Sang-ayon naman ng kaklase kong isa. Napailing na lang ako sa mga pinagsasabi nila. I'm not that smart nor intelligent. I'm just fond of studying and besides it's for my future. Gusto ko ng magandang kinabukasan. And for that to happen, I need to study and strive hard. I’m also enjoying what I’m doing so, no regrets at all.Hindi na ako nagtagal pa sa room namin saka naglakad papunta sa pinto. Bago pa man ako makarating doon ay nakarinig ako ng tilian at hiyawan mula sa labas. Hindi sana ako makikiusyoso ngunit naitulak-tulak ako ng mga kaklase kong babae papalabas sa kumpol ng mga estudyante.
CEAN“Nicole, I. . . I like you.” The heck! Why am I stuttering? Argh! Ang hirap magconfess. Babawiin ko sana ang sinabi ko ng marinig ko siyang tumawa. The sound of her laughs makes my heart beats fast. “Ang lakas mo mang-good time, Cean.” Aniya habang patuloy pa rin sa pagtawa. “I'm not joking. I really mean it.” Seryoso kong sabi na nagpatigil sa kanya mula sa pagtawa. Tiningnan niya ako na para bang sinusuri ako. Lumapit siya sa gawi ko at saka hinawakan ang noo ko. Our distances make my heart beats even faster. She's so near.“Wala ka namang sakit. Sigurado ka ba sa sinasabi mo?” Tanong niya. Tanging tango lamang ang naisagot ko sa kanya dahil hindi ako makapagsalita buhat ng pagiging malapit namin sa isa’t isa. I felt my cheeks heated up.“Ahahaha! Namumula ka, Cean!” Hagalpak na tawa niya. Embarrassment started envading my system. “Nicole, I'm serious.” Wika ko rito ng hindi makatingin sa kanya dahil nag-iinit ang mukha ko. This the very first time na umamin ako and I don'
CEANAfter our afternoon classes ay dali-dali akong pumunta ng parking lot. Nadatnan ko roon si Cali na prenteng nakasandal sa kotse ko habang nakangiti ng wagas. I told him earlier na hintayin niya ako dito sa parking lot dahil ayokong lagi siyang pumupunta sa council room.“Baby–” I stopped him as he tried to hug me by raising my hand. Napanguso naman siya dahil doon. Hindi ko na lang siya pinansin habang sumasakay sa kotse ko. Sumunod naman siya't parang tanga na nakangiti sa loob. Napailing ako dahil sa ginagawa niya. Ako lang ba o para akong nakakakita ng buntot at tenga ng isang kitsune o red fox.Nagsimula naman ako sa pagdadrive at tahimik lang siya habang nakatingin sa may bintana. Seryoso ako sa pagmamaneho ng bigla akong napa-break dahil sa biglaan niyang paghawak sa kamay ko na nasa manibela.“Don't do that?!” Bulyaw ko habang nakatingin ng masama sa kanya. Mapapahamak kami dahil sa ginawa niya. Gulat niya akong tiningnan at para bang naamaze pa siya sa sinabi ko. Tch. Wei
CEAN“Regarding the upcoming event, I want all of you to monitor every thing. We're going to accept some outsiders from other schools. Alam kong mabigat na gawain ito but, this will be the first time I'm going to open Manyu for other students. The university's fair will be lasted for 2 consecutive weeks. Dapat ay isang linggo lang but how can you enjoy it with that short period of time, right?”I am listening on to what the director’s saying dahil ngayon ang meeting naming with him, kahit na medyo inaantok pa ako. I am torn between choosing to go to sleep or to listen. I silently yawned and gladly, no one noticed. The reason why I didn't sleep well last night is because of that sophomore. Tch. Kung alam ko lang na ganon ang gagawin niya, hindi ko na sana siya pinapunta sa unit ko. T'was partly my fault but the blames on him. Bigla ko namang naalala yung nangyari kagabi.Naalimpungatan ako ng makarinig ako ng katok mula sa pinto ng unit ko na para bang gusto nitong sirain ang pinto. Bu
CEAN“Regarding the upcoming event, I want all of you to monitor every thing. We're going to accept some outsiders from other schools. Alam kong mabigat na gawain ito but, this will be the first time I'm going to open Manyu for other students. The university's fair will be lasted for 2 consecutive weeks. Dapat ay isang linggo lang but how can you enjoy it with that short period of time, right?”I am listening on to what the director’s saying dahil ngayon ang meeting naming with him, kahit na medyo inaantok pa ako. I am torn between choosing to go to sleep or to listen. I silently yawned and gladly, no one noticed. The reason why I didn't sleep well last night is because of that sophomore. Tch. Kung alam ko lang na ganon ang gagawin niya, hindi ko na sana siya pinapunta sa unit ko. T'was partly my fault but the blames on him. Bigla ko namang naalala yung nangyari kagabi.Naalimpungatan ako ng makarinig ako ng katok mula sa pinto ng unit ko na para bang gusto nitong sirain ang pinto. Bu
CEAN“Regarding the upcoming event, I want all of you to monitor every thing. We're going to accept some outsiders from other schools. Alam kong mabigat na gawain ito but, this will be the first time I'm going to open Manyu for other students. The university's fair will be lasted for 2 consecutive weeks. Dapat ay isang linggo lang but how can you enjoy it with that short period of time, right?”I am listening on to what the director’s saying dahil ngayon ang meeting naming with him, kahit na medyo inaantok pa ako. I am torn between choosing to go to sleep or to listen. I silently yawned and gladly, no one noticed. The reason why I didn't sleep well last night is because of that sophomore. Tch. Kung alam ko lang na ganon ang gagawin niya, hindi ko na sana siya pinapunta sa unit ko. T'was partly my fault but the blames on him. Bigla ko namang naalala yung nangyari kagabi.Naalimpungatan ako ng makarinig ako ng katok mula sa pinto ng unit ko na para bang gusto nitong sirain ang pinto. Bu
CEANAfter our afternoon classes ay dali-dali akong pumunta ng parking lot. Nadatnan ko roon si Cali na prenteng nakasandal sa kotse ko habang nakangiti ng wagas. I told him earlier na hintayin niya ako dito sa parking lot dahil ayokong lagi siyang pumupunta sa council room.“Baby–” I stopped him as he tried to hug me by raising my hand. Napanguso naman siya dahil doon. Hindi ko na lang siya pinansin habang sumasakay sa kotse ko. Sumunod naman siya't parang tanga na nakangiti sa loob. Napailing ako dahil sa ginagawa niya. Ako lang ba o para akong nakakakita ng buntot at tenga ng isang kitsune o red fox.Nagsimula naman ako sa pagdadrive at tahimik lang siya habang nakatingin sa may bintana. Seryoso ako sa pagmamaneho ng bigla akong napa-break dahil sa biglaan niyang paghawak sa kamay ko na nasa manibela.“Don't do that?!” Bulyaw ko habang nakatingin ng masama sa kanya. Mapapahamak kami dahil sa ginawa niya. Gulat niya akong tiningnan at para bang naamaze pa siya sa sinabi ko. Tch. Wei
CEAN“Nicole, I. . . I like you.” The heck! Why am I stuttering? Argh! Ang hirap magconfess. Babawiin ko sana ang sinabi ko ng marinig ko siyang tumawa. The sound of her laughs makes my heart beats fast. “Ang lakas mo mang-good time, Cean.” Aniya habang patuloy pa rin sa pagtawa. “I'm not joking. I really mean it.” Seryoso kong sabi na nagpatigil sa kanya mula sa pagtawa. Tiningnan niya ako na para bang sinusuri ako. Lumapit siya sa gawi ko at saka hinawakan ang noo ko. Our distances make my heart beats even faster. She's so near.“Wala ka namang sakit. Sigurado ka ba sa sinasabi mo?” Tanong niya. Tanging tango lamang ang naisagot ko sa kanya dahil hindi ako makapagsalita buhat ng pagiging malapit namin sa isa’t isa. I felt my cheeks heated up.“Ahahaha! Namumula ka, Cean!” Hagalpak na tawa niya. Embarrassment started envading my system. “Nicole, I'm serious.” Wika ko rito ng hindi makatingin sa kanya dahil nag-iinit ang mukha ko. This the very first time na umamin ako and I don'
CEANAt exactly 12 o'clock ay nag-ayos na kami ng kanya-kanya naming gamit. Tapos na ang kalahating araw ng klase namin at mamayang hapon ulit. Habang nag-aayos ng gamit ay pinag-uusapan ako ng ilan sa mga kaklase ko.“Hindi ko talaga kayang makipagpatalinuhan sayo, Cean. Pambihira ang talino mo.” Wika ng katabi ko.“Sinabi mo pa, Llyod. Running for summa cum laude ata tong President natin eh.” Sang-ayon naman ng kaklase kong isa. Napailing na lang ako sa mga pinagsasabi nila. I'm not that smart nor intelligent. I'm just fond of studying and besides it's for my future. Gusto ko ng magandang kinabukasan. And for that to happen, I need to study and strive hard. I’m also enjoying what I’m doing so, no regrets at all.Hindi na ako nagtagal pa sa room namin saka naglakad papunta sa pinto. Bago pa man ako makarating doon ay nakarinig ako ng tilian at hiyawan mula sa labas. Hindi sana ako makikiusyoso ngunit naitulak-tulak ako ng mga kaklase kong babae papalabas sa kumpol ng mga estudyante.
CEANMonday. First day of the week or should I say the start of my stress week and also my dictatorial week. Being the president of Manyu University is really a big resposibility because almost 5k+ students are enroled here but it's not a problem for me. Some students obey my rules and the school rules. Takot na lang nilang madala sa detention. Even worse, sa dean's office.I hurriedly fix my things at bumaba na sa parking area. It's just 6 o'clock in the morning and I'm ready for my daily tasks. As I rushed through the parking area, I bumped into someone. Hindi ko na lang ito binigyan-pansin dahil sa pagmamadali ko. I got in to my car and started to drive. I put my phone in the cellphone rack for me to got notified if someone's calling me. And I'm not wrong. The council's treasurer's calling me. I answered it while focusing my eyes on the road.“Yes?” I asked.“Good morning, Pres. Papunta ka na ba sa rito sa Manyu?” Tanong niya.“Yes. I'm on my way. Is there something wrong?”“The di
CEAN“Pres? Okay ka lang?”Napabalik ako sa reyalidad dahil sa tanong na iyon at tiningnan siya. She looked at me with her confusing eyes. Maging ang kasama niya ay ganoon din ang ekspresyon sa mukha.“Sorry. What was your question again?” Tanong ko.“Oh. What is your relationship with Califer Gonzales?” Pag-uulit niya sa tanong niya kanina. Califer Gonzales. Who is that? I’ve never heard such name before.“I don't know him, sorry. Any other questions? May gagawin pa ako.” Pagsusungit ko. I'm getting irritated at the same time, confused. Irritated because of the attention we're getting from the students who watches us and confused because who the heck is that Califer? Also, I’m getting annoyed on this two infront of me.“Pero Pres, siya yung lalaking humalik sayo sa party ni Casio. Don't you know him?” Ani ng kasama ni Fannie. So, the name of that sophomore is Califer? Now, I'm getting pissed.“I don't know even a single information about him. Excuse me, I need to go.” Pagpaalam ko sa
CALI Nagising ako sa liwanag na pilit pumapasok sa mga mata kong nakapikit na parang pag-ibig niya na pilit sumisiksik sa puso ko pero hindi na nito tinatanggap at dahil doon ay napabalikwas ako ng bangon but the moment I stood up, I felt a striking pain inside my head. A striking pain just like the pain he left in me. Biglang nanlaki ang mga mata kong inilibot ang paningin dahil nasa bahay na ako. Sa pagkakaalala ko ay nasa party ako ng kaibigan ng ka-team ko. Pano ako nakauwi? Tiningnan ko naman yung damit ko at ganon pa rin naman. Sinubukan ko ulit tumayo ngunit natumba lamang ako. “Ayan, iinom-inom kasi ng sobrang dami tapos di naman pala kaya.” I told to myself. Nang masiguro ko na kaya ko ng tumayo ay lumabas na ako agad sa kwarto ko't dumiretso sa kusina upang uminom ng tubig. Nadadtan ko si Manang Amor na nagluluto kaya binati ko ito. “Good morning, Manang Amor. Sino po naghatid sakin dito?” Bati ko sa kanya pagkalapit ko at saka hinalikan ang noo niya. Si Manang Amor ang n