Chapter Three

CALI

Nagising ako sa liwanag na pilit pumapasok sa mga mata kong nakapikit na parang pag-ibig niya na pilit sumisiksik sa puso ko pero hindi na nito tinatanggap at dahil doon ay napabalikwas ako ng bangon but the moment I stood up, I felt a striking pain inside my head. A striking pain just like the pain he left in me.

Biglang nanlaki ang mga mata kong inilibot ang paningin dahil nasa bahay na ako. Sa pagkakaalala ko ay nasa party ako ng kaibigan ng ka-team ko. Pano ako nakauwi? Tiningnan ko naman yung damit ko at ganon pa rin naman. Sinubukan ko ulit tumayo ngunit natumba lamang ako.

“Ayan, iinom-inom kasi ng sobrang dami tapos di naman pala kaya.” I told to myself. Nang masiguro ko na kaya ko ng tumayo ay lumabas na ako agad sa kwarto ko't dumiretso sa kusina upang uminom ng tubig. Nadadtan ko si Manang Amor na nagluluto kaya binati ko ito.

“Good morning, Manang Amor. Sino po naghatid sakin dito?” Bati ko sa kanya pagkalapit ko at saka hinalikan ang noo niya. Si Manang Amor ang nagpalaki sakin kaya halos tinuturing ko na siyang pangalawang ina. Simula noong bumukod ako sa magulang ko ay siya na ang pinapapunta dito ng kapatid ko upang maglinis ng unit at minsan ay magluto para sain. My sister's always that caring. Lagi niyang pinapadala si Manang dito kahit na sinabihan ko na siya na marunong na akong tumayo sa sarili kong mga paa but still she insisted. Hindi raw niya kayang hindi mag-alala sakin.

“Naku! Ikaw na bata ka, wag kang iinom ng sobra-sobra ah. Kung anu-ano na pinaggagagawa mo. Tsaka hinatid ka rito ng ka-team mo.” Aniya saka ako piningot. Lagi niyang ginagawa ito kapag may nagawa akong kalokohan.

“Aray naman, Manang! Masakit!” Maktol ko. Mukha naman siyang nakonsensya dahil tinigilan na niya ako.

“O heto, mag-almusal ka na. Tapos na ako sa mga gawain ko rito. Babalik na ako sa bahay niyo. Maglinis ka ng mga kalat mo ah. Tsaka maligo ka na rin para mawala iyang amoy ng alak sa 'yo.” Aniya habang hinahain yung niluto niya. It's a soup. Kumuha ako ng kutsara at tinikman ito. I closed my eyes the moment the soup travelled my throat. The sensation of the soup reminds me of home.

“Para kang tanga sa ginagawa mo, Cali.” Napamulat naman ako dahil sa sinabing iyon ni Manang Amor.

“Manang naman. Nakakasakit ka na ah. Ang gwapo ko naman para matawag na tanga.” Pagkukunwari kong pagtatampo sa kanya. Tinawanan niya lang ako kaya napangiti ako. Seeing someone smile because of me is something that makes my heart happy. Doon lang ako magaling. Ang magpasaya ng mga taong nasa paligid ko and I'm somewhat happy because of it.

“May practice kayo ngayon?” Tanong ni Manang.

“Opo manang.” Sagot ko. Inubos ko naman yung soup na niluto niya. Pagkaubos ko ay tumayo na ako upang hugasan yung pinagkainan ko. Ayoko naman na pati pinagkainan ko ay iaasa ko pa kay manang. What's the point of living alone kung lahat iaasa ko sa ibang tao, di ba? Makulit lang talaga kapatid ko.

“O siya, mauuna na ako ah. Ikaw na bahala rito.” Paalam niya. Inihatid ko naman siya papalabas sa unit ko at bago pa siya tuluyang makaalis ay may ibinilin pa siya.

“Sa susunod na bata ka, wag kang iinom ng sobra-sobra ah. Sasapukin kita, makikita mo.” Banta niya pa saka nagsimulang maglakad. Nakangiti lang ako habang tinitingnan siyang papalayo. Maging sa pagpasok ko pabalik sa unit ko ay nakangiti pa rin ako.

Napatingin ako sa maliit na sala ng kwarto ko. Napalitan na ang mga kurtina nito. From dark blue curtains, it turns to beige color curtains that makes the atmosphere more lightly. Napagpasyahan kong maligo na dahil ayon sa sinabi ni manang ay amoy alak ako and she's right. Pumunta na ako sa bathroom at saka mabilisang naligo.  

Matapos kong maligo ay agad akong nagbihis ng usual na sinusuot ko sa tuwing may practice kami. I wear a plain beige shirt and my jogging pants paired with my rubber shoes. Matapos kong gawin iyon ay kinuha ko na yung bag ko saka susi ng unit ko. Pagkalabas ko sa unit ay agad akong bumaba dahil tiyak na malilintikan ako sa coach namin. Ano na lang ang irarason ko? Napasarap ng tulog? O kaya naman umuwi ako sa bahay namin? O kaya aminim ko na uminom ako kagabi? Nah. Ilang beses ko ng ginawang palusot iyon.

Pumara ako ng taxi at sinabi rito ang address ng Manyu. Napapikit ako habang nasa loob ng taxi ngunit biglang nagvibrate yung cellphone ko. Agad ko itong kinuha’t tiningnan. Tumatawag si coach. Lagot ako rito.

“Hello, coach?” Bungad ko. From the background of the call, alam kong naroon na yung mga ka-team ko.

“GONZALES! WALA KA BANG BALAK MAGPAKITA NGAYON?! KUNG WALA NA, PWES! TANGGAL KA NA SA TEAM!”

Agad kong nailayo mula sa tenga ko yung cellphone dahil sa sigaw na iyon ni coach. Iba din naman si coach, napaka-terror. Male-late lang ako ng ilang minuto akala mo naman magugunaw na ang mundo. Grabe naman ata pagkamiss sakin ni coach.

“Chill, coach. Papunta na ako. Naabutan lang talaga ako ng traffic. Nakikita ko na nga yung gate ng Manyu eh. See you, coach! Mwuah!” Pagkasabi ko nun ay agad kong pinatay ang tawag. Mahirap na baka sigawan na naman ako kahit na ang totoo ay malayo pa ako sa Manyu.

Ilang minuto pa ang lumipas at sa wakas nasa tapat na talaga ako ng Manyu. Dali-dali akong kumuha ng 500 pesos at ibinayad ito sa taxi driver. Sinabihan ko pa na keep the change dahil nagmamadali talaga ako. Nagpasalamat naman siya na siya’t tinanguan ko na lamang. Dahil sabado ngayon, ko-konti lang ang mga estudyanteng pumapasok. Karamihan ay yung mga may klase kapag araw ng sabado at yung iba naman ay katulad ko na athlete. Dali-dali akong pumunta sa pool kung saan kami magte-training. Pagkarating ko ay naroon na ang mga ka-team ko maging yung dalawa naming coach.

“Pasensya na, Coach Liann at Coach Henry! Late ako!” Bati ko the moment na nakalapit ako sa kanila.

“Aba! Buti nagpakita ka pa, Gonzales! Tatanggalin na sana kita sa lista ng mga swimmers!” Ani Coach Henry saka ako piningot sa tenga. Mahina akong nagpupumiglas dahil ramdam ko ang hapdi ng tenga ko mula sa pagkakapingot ni coach.

“Aray! Coach naman! Halatang na-miss mo ako eh! I miss you too, Coach! Aray, Coach!” Wika ko at nagsipaghiyawan naman yung mga ka-team ko. Ganito kami sa tuwing nale-late ako sa training namins.

“Cali lang malakas!”

“Na-miss mo naman pala kasi, Coach!”

“Lakas, Cali!”

“Magsitigil kayo!” Suway ni Coach Henry kaya naman napatigil ang iba. Ang iba naman ay palihim na tumatawa.

Matapos ang asaran ay napansin kong may mga estudyante na papaupo sa benches ng pool. Unti-unti ring napupuno ng mga estudyante ang pool area. Iginala ko naman ang paningin at may isang tao akong nakita. Hindi ko alam pero napangiti ako ng makita siya na nakaupo katabi ang iba niya pang kasama. Napatagal ang pagtitig ko sa kanya na abala sa pagtipa sa cellphone niya bago kami tawagin ni coach.

“Gather team! Today is not just an ordinary training day sa atin! As you can see, may mga estudyanteng nakaupo sa benches,” ani Coach Liann at saka tinuro yung nakita ko kanina.

“This practice will serve as elimination para sa magiging pambato sa sports fest! Ang mga audiences ang magiging judge ninyo sa kung sino ang magaling sa larangan ng paglangoy. Kasama roon ang university's council officers. So better do your best!” Patuloy niya bago kami pinapunta sa locker room upang magpalit. Nagsipag-ayos naman na kami dahil in 15 minutes magsisimula na ang practice game namin.

Ang swimming team ang isa sa pinakasikat at may pinakamaraming members na team dito sa buong Manyu. Bukod sa may magaganda kaming katawan, mga mgaganda at gwapo kasi kami kaya maraming sumasali sa team. Kaya kahit training lang ang meron, maraming nanonood.

“Nakita ko yung pagtingin mo kanina, Cali.” Napatingin ako sa nagsalita, Si Bernard, na nasa tabi ko habang nagtatanggal ng damit niyang pang itaas.

“Nakatingin ka sa mga benches kanina.” Dagdag niya pa.

“Iba na naman ang ngitian natin, Cali ah!” Pang-aasar ni Gelo.

“Baka naman kasi nasa benches yung chicks ni Cali kaya ganon.” Asik naman ni William. Mga loko talaga ‘tong mga ‘to. Kung anu-ano ang napapansin.

“Mga g* go! Chicks kayo dyan!” Wika ko sa kanila. Nagsipagtawanan naman kami bago lumabas dahil tinawag na kami ni coach para sa formation at para na rin malaman kung sinong group ang mauuna.

Pagkalabas namin ay nakarinig kami ng hiyawan mula sa mga estudyanteng nasa benches. Hindi sa pagmamayabang pero, karamihan sa swimming team lalo na saming mga lalaki ay mga pinagpala sa abs. Ang mga babae naman ay mga sexy pero hindi ko sila pinagtutuunan ng pansin dahil sa iisang tao lang ako nakatuon.

“Team A, Flores, Teriño, Gonzales, Cruz, Ruiz, Dante at Lebano. Team B, Venilla, Samudio, Taopo, Bustamante, Pluvio, Alvarez at Niemez. Team C, Mendiola, Jasinto, Salvacion, Gordon, Molina, Caballero at De Asa. Team A, position!” Pag-iisa-isa samin ni Coach Liann. Pumwesto naman kaming pito na team A. Tumingin muna ako sa mga benches para kumuha ng inspirasyon at napansin kong nakatingin siya sakin. Napangiti ako bago ko isinuot ang goggles at inayos ang swimming cap ko.

Pagkarinig namin ng pito mula sa coach ay agad kaming sumuong sa tubig. Team A did the freestyle. At dahil may inspirasyon ako ay binilisan ko ang paglangoy hanggang sa makarating ako sa kung nasan si coach. Ako ang unang nakaabot roon kaya naman iba ang saya na naramdaman ko.

“Ang bilis mo talaga, Cali! Pambihira! Walang makakatalo sayo!” Ani Servin na katabi ko. Kasunod ko siyang nakaratig sa starting point.

“Good job, Gonzales. You never failed to amaze me.” Puri ni Coach Liann. Napatingin naman ako sa benches ngunit ang ngiti sa mukha ko ay biglang nawala ng makitang mawala na siya roon.

CEAN

“Pres? The coaches of the swimming team invited us to watch their training.” I turn my gaze to the one talking. She's Hazel, the council secretary.

“Why?” I asked coldly. Wala ako sa mood makipag-usap ngayon dahil sira na ang araw ko. I’ve never been this humiliated before.

“They invited us to be one of their judges. May selection daw po kasing magaganap for the upcoming sports fest.” She answered. I just nodded at her. Umalis naman siya pagkatapos no’n. mukhang alam niya na wala ako sa mood.

Pagkaalis niya ay kinuha ko kaagad yung cellphone ko at nag-browse sa page ng university. Laman ng page ay pangyayari kagabi. Some of them are asking about what happened especially those aren;t invited in that party. Some are asking for videos. What the heck! Why are they even asking for videos like it is some sexual scandal?

Naalala ko ang nangyari kanina habang papasok ako ng university. It feels like I'm a celebrity that disappeared and re-appeared after a few days because of the students that kept asking me about what happened last night. Talo pa nila mga reporters and investigators but I never entertained nor answered any of  them. May mas importante pa akong aasikasuhin kaysa roon but I'm still affected.

“Pres? Tara na po.” Hazel said. I fixed my things and headed towards the door. Naroon na ang ibang council members. Lumapit naman sakin si Casio.

“Chill ka lang, Pres. Wala naman sa iba yung nangyari kagabi eh. Alam mo namang marami ng gano’n dito.” Aniya habang nakaakbay sakin. Tinanggal ko naman sa pagkakaakbay ang kamay niya.

Pagkaalis namin sa council room ay tahimik ang iba maliban kay Casio na panay daldal habang kausap niya si Hazel. Hindi ko na lang siya pinansin dahil maiirita lang ako. Nang makarating kami sa pool kung saan nagte-training ang mga swimmers ay nadatnan namin ang iba pang mga estudyante na pumasok ngayong araw ng sabado. The council members seated on the fifth row. Ang rason nila? Para mas kita yung mga lumalangoy. Hindi ko na lang sila pinigilan. Kinuha ko na lang yung cellphone ko at doon binigay ang atensyon. Pansin ko ring naroon ang sophomore na iyon. Tch. Swimmer pala siya? Kaya pala mukhang shokoy. Shokoy na napakayabang.

“Pres? Uuwi ka na ba pagkatapos ng selection nila?” Napalingon ako sa nagtanong.

“No. Tatapusin ko lang ang unang team then I'll be going home. Tapos na rin naman na yung mga dapat kong gawin. So, why waste my time here?” Malamig kong tugon. Hindi naman na siya umimik. Bumaling naman ako sa gawi ni Casio at tinawag ito.

“You’re incharge.” Tumango naman ito habang nakangiting-aso. Maya-maya pa'y napasulyap ako sa mga kasama kong babae dahil tila mga inipit sa tiling gustong kumawala sa mga bibig nila. Dahil busy ako pag-browse ng mga recent news ay narinig ko na lang ang biglang pagpito ng sa tingin ko ay coach ng swimmimg team. Itinigil ko naman ang ginagawa ko upang manood.

Kasali sa unang team yung sophomore at masasabi kong magaling siya at mabilis sa paglangoy. His flexes are good. Pulido rin ang paghampas niya sa kamay at maging sa mga paa not like the others na akala mo hinahabol ng piranha. Hindi rin maipagkakailang maganda ang katawan niya. Well, swimmers must have a good body built.

Yung sophomore ang unang nakabalik sa coach nila which means siya ang may pinakamabilis na paglangoy and as what I've said earlier, tatapusin ko lang ang unang team then uuwi na ako. Nagpaalam naman ako kina Casio and they just waved at me as a goodbye. Bumaba na ako sa mga bemches anfd headed to the council room to pick up the things I left there. Habang naglalakad ay may napansin akong mga estudyante na nag-uusap-usap. Biglang nagpanting ang mga tenga ko ng marinig ang pangalan ko so I looked at them, giving my deadliest stare at mukhang natakot sila kaya umalis.

Magbubulung-bulongan na nga lang, yung naririnig ko pa. Sana naman hindi na sila nag-aksayang magbulungan kung ganon lang din naman ang gagawin nila. Habang abala ako sa paglalakad ay may biglang humarang saking mga babae. I stared at them, giving a questioning look.

“Hi Pres! Sorry for the disturbance. I'm Fannie, the editor-in-chief of our school’s publication, The Servers. We just want to ask you some questions regarding to what happened last night at Casio's party.” Sunod-sunod niyang sabi na nagpairita sakin.

“Excuse me.” Malamig kong sabi at sinubukan umalis ngunit hindi siya natinag. Instead, mas lumapit pa siya sakin at humarang sa dinaraanan ko.

“We just wanna ask you some few questions, Pres. Please cooperate with us.” She said almost begging. Tch. She pisses me off.

“I'm busy. So, excuse me.” I said and excused myself then I start walking away but she held my arm that made me stop.

“Kahit tatlong tanong lang, Pres.” She begged. I sighed to surpass my irritation for her.

“Fine.” I answered in disbelief.

“Ehem, ‘di na ako magpapaligoy-ligoy pa. Okay, first question is, what is your relationship with Mr. Califer Gonzales?” She asked immediately. I stopped for a moment while looking at her. I blinked twice to recall if I heard her right. Who is that Califer Gonzales?