Chapter Five

CEAN

Monday. First day of the week or should I say the start of my stress week and also my dictatorial week. Being the president of Manyu University is really a big resposibility because almost 5k+ students are enroled here but it's not a problem for me. Some students obey my rules and the school rules. Takot na lang nilang madala sa detention. Even worse, sa dean's office.

I hurriedly fix my things at bumaba na sa parking area. It's just 6 o'clock in the morning and I'm ready for my daily tasks. As I rushed through the parking area, I bumped into someone. Hindi ko na lang ito binigyan-pansin dahil sa pagmamadali ko. I got in to my car and started to drive. I put my phone in the cellphone rack for me to got notified if someone's calling me. And I'm not wrong. The council's treasurer's calling me. I answered it while focusing my eyes on the road.

“Yes?” I asked.

“Good morning, Pres. Papunta ka na ba sa rito sa Manyu?” Tanong niya.

“Yes. I'm on my way. Is there something wrong?”

“The director wants to see you.”

Napapreno ako agad nang marinig ko iyon. Shit! Nasa Manyu ang director? Why so sudden? Di man lang ito nagpa-abiso na pupunta siya ng Manyu days before he came. Is the director thinking on visiting Manyu without telling us? May problema kaya?

“Hello? Pres? Still there?” Tanong ng nasa kabilang linya. I cleared my throat before answering.

“Yeah. Noted it.” Sagot ko rito. Nagpaalam naman na siya dahil iyon lang daw ang gusto niyang ipaalam sakin. Pagkapatay ng tawag ay nag-drive ako ulit at ilang minuto pa ang itinagal ko bago makarating sa parking ng Manyu.

Kinuha ko na yung bag ko ngunit may nasagi itong paper bag kaya kinuha ko ito. I realized that it was the necklace I bought. Kinuha ko ito sa paper bag saka nilagay sa backpack ko. Matapos gawin iyon ay agad na akong nagtungo sa council room. It's just weird that I see many students at this time. Masyadong maaga ang alas seis y medya para sa mga estudyanteng ang klase ay alas otso ang simula.

While walking, hindi ko mapigilang hindi magmasid sa paligid. Some students are looking at me intently. Some are giving their worried glances and some are greeting me cheerfully. They're all acting weird.

Pagkarating ko sa tapat ng council ay napansin kong parang may nagtatalo sa loob kaya naman agad akong pumasok that made them stop. Halos kumpleto na ang council members maliban kay Casio at Kyle. Lahat sila napalingon sa gawi ko and something–no, someone, caught my attention.

“G-good m-morning, Pres.” Nauutal nilang bati sakin. I didn't give them a glance dahil sa isang tao lang ako nakatingin. Nakangiti itong nakatingin sakin. And a question flash to my mind. What is that sophomore doing here? The last time I cheked, he’s the arrogant guy na hindi ako kilala pero bakit tila may kung anong hangin ang nagpabago sa kanya’t para magkakilala kami sa inaasta niya.

“Hi, baby!” Pagbati nito sakin habang nakangiti ng sobrang lapad. Tumayo siya at akmang lalapit sakin but I continued walking towards my table, not minding him. Umingay naman sila ulit and I didn't let myself got distracted by them. Isinuot ko na ang badge at arm band ng university council dahil required iyon dito.

Ako ang may pinakamahal na badge for it is made out of silver and gold. I don't know if it’s a real gold and silver but who cares. Yung ibang council ay silver badge lang ang meron sila. Matapos kong maisuot iyon ay napaangat ako ng tingin dahil may naaninag ako. T'was the sophomore. Binawi ko naman ang tingin ko saka inayos ang mga papers na nakalagay sa mesa ko. Matapos kong mag-ayos ng mga papeles ay naramdaman ko ang paglapit ng sophomore sa gawi ko. Tumingin naman ako sa wristwatch ko at 6:57 am na.

“Good morning!” Rinig kong bati niya. Hindi ko na lang ito pinansin dahil naalala ko na pinapatawag ako sa director's office. Inayos ko ang pagkakalagay ng necktie ko dahil natabingi ito ngunit nahagip ulit ng paningin ko yung sophomore na wagas ang pagtitig sakin. Nakapangalumbaba siya sa mesa ko.

“Casio, ikaw muna bahala rito.” Kausap ko kay Casio na kakapasok lang at halatang inaantok pa dahil muntikan na siyang mauntog sa pinto. Tch. Nambabae na naman yan kagabi panigurado.

“San punta mo, Cean?” Tanong niya. Now, he's calling me by my name. nasan na yung pagtawag niya ng Pres?

“D.O.” Tipid kong sagot saka lumabas ng council room. Tahimik kong tinahak ang hallway papuntang Director's office. May mga estudyante pa akong nakakasalamuha but I never pay attention to them. Laman lang ng isip ko ay kung ano ang dahilan ng biglaang pagtawag sakin ng director.

CALI

Dahil maaga akong nagising ay maaga rin akong nag-ayos ng sarili ko para sa pagpasok. Wala ngayon si Manang Amor dahil abala siya sa bahay namin. My dear sister called me yesterday and inviting me to come home but I refused. Hindi pa ngayon ang tamang oras para umuwi ako.

Bigla namang nag-flashback sakin yung nakita ko noong isang araw habang papunta ng elevator sa may parking ng mall. Seeing the one you love getting hurt by the one he loves who's with someone else is the worst scene I've ever seen. It's like I've been stabbed multiple times in the heart. Ngayon lang ako ulit nakaramdan ng ganitong sakit. At alam kong nasasaktan din si Cean sa nakita niya noong isang araw. I want to help him. Gusto kong tanggalin lahat ng sakit na nararamdaman niya. Dahil alam ko ang ganoong pakiramdam. Tsaka ngayon ko lang siya nakita at nalapitan ng ganon. Naalala ko pa noong nabangga siya sa likod ko. Hindi ko alam pero umasta akong mayabang para lang mapansin at para hindi niya malaman na kilala ko na siya. Mahirap na baka mahalata niyang kinikilig ako.

Nawala naman yung iniisip ko ng bigla akong may mabangga. At laking gulat ko ng makilala kung sino iyon. It was the girl from last day. Kung hindi ako nagkakamali, siya yung first love ni Cean. Yung babaeng Nakita ko sa may parking lot.

“I'm so, sorry! I'm in such hurry. I'm very sorry!” Paghingi niya ng paumanhin sakin at bahagya pa siyang nakayuko. Tiningnan ko lang siya bago tumango bilang tugon na okay lang. Matapos nun ay nagpatuloy na siya sa pagtakbo habang ako naman ay pumasok na sa elevator.

Naghintay pa ako ng ilang segundo hanggang sa makarating ako sa ground floor. Lumabas naman agad ako upang mag abang ng taxi. Tanging taxi lang ang sinasakyan ko dahil wala pa akong pera para makabili ng sariling kotse pero marunong ako mag-drive. Dakilang driver ako ng kapatid ko eh.

Pagkapara ko ay tahimik lang ako sa loob ng taxi hanggang sa makarating kami sa tapat ng Manyu. Napatingin ako sa wristwatch ko at 6:24 pa lang ng umaga. Dahil maaga akong pumasok ay naisipan ko munang dumiretso sa locker namin upang ilagay ang iba kong gamit. Habang papunta sa pool area ay nakasalubong ko yung babaeng nagtanong samin ni Cean noong sabado. Sino na nga ba yun? Nakalimutan ko na. Maganda sana siya kaso napakatsismosa. Di ko alam kung bakit laging laman ng univ. paper ay puro tsismis dito. Nakakaumay na.

“Hi, Cali!” Bati nito sakin habang wagas kung makangiti. May ideya namang biglang pumasok sa isip ko.

“Ano, miss? Di ba kilala mo si Cean? Yung council president?” Tanong ko sa kaniya na medyo nahihiya pa. Tumango-tango naman ito sakin.

“Gusto ko lang sana itanong kung nasan yung council room. Alam mo kasi,” papuputol ko sa sasabihin “Di ba alam mo naman na boyfriend niya ako, gusto ko lang siyang sopresahin.” Patuloy saka siya kinindatan. Napatili naman siya sakin.

“Omo! Di ko alam na ganito pala ka-sweet at ka-romantic ang isang Califer Blu Gonzales! Nasa third floor building ng juniors!” Aniya na kinikilig pa. Nginitian ko siya at saka nagpasalamat. Binilisan ko naman ang pagpunta sa pool area at agad na nilagay sa locker ko ang ibang gamit.

Dali-dali akong tumungo sa building ng juniors at ngayon ko lang napansin na ang unfair ng university. May elevator ang building ng mga juniors maging ang seniors. Ang freshmen at sophomores ay tanging hagdan lang. Oh well, magiging junior na rin naman na ako ilang buwan na lang tyaka maganda na rin na laging mag hagdan dahil naeexercise ko ang mga paa ko.

Pagkarating ko sa tapat ng council room ay kumatok agad ako. Matagal pa bago ito mabuksan kaya naghintay ako ng ilang minuto. Gulat ako ng biglang bumukas ito at bumungad sakin yung kaibigan ng pinsan ko.

“Anong ginagawa mo dito, pinsan ni Hershey?” Aniya sakin habang nakahalukipkip ang mga braso.

“Andyan na si Cean?” Tanong ko habang nakakamot sa ulo. Wala naman akong hiya pero pagdating kay Cean, tumitiklop ako. Ganito ba kalakas tama ko sa kanya?

“Wala pa siya. Tsaka ano kailangan mo kay President?” Tanong niya ulit. Kakapagod naman sumagot. Kaya imbes na sumagot ay walang pahintulot akong pumasok sa room nila. Malaki ang council room. Para itong classroom kalaki. May pitong study table at isang malaking mesa na sa tingin ko ay halos nasa sampu ang mga upuan. Ang pitong study table ay para sa officers ng school council. Iba talaga kapag may mga hinahawakang posisyon dito sa university. Maraming benefits.

“Bawal ka rito, Cali. Ang council room ay para lang saming mga council members.” Napalingon ako sa nagsalita. Isang lalaki na prenteng nakaupo sa isa sa mga desk habang inaayos ang kanyang salamin. Four eyes.

“Hihintayin ko lang si Cean.” Litanya ko. Tumingin naman ito sakin na para bang tinubuan ako ng buntot.

“At bakit? Anong kailangan mo kay President?” Tanong niya. Ngumiti naman ako. Mukhang wala siya sa pool area noong sabado. Tch. Malamang, dahil hindi niya alam. Bobo mo naman, Cali.

“Bawal ko na bang bisitahin ang taong mahal ko?” Nakangiti kong sabi. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig na may mga yelo dahil nanigas siya sa kinauupuan niya.

“Boyfriend ka ni Pres? Hindi magboboyfriend si President! May mahal si-” Lahat kami napatigil at sabay-sabay na napalingon sa pintuan ng bigla itong bumukas. Mula roon ay pumasok ang taong hinihintay ko. Hindi ko alam pero para akong bata na sabik sa kendi. Bakit ba napaka-obvious ko ngayon? Okay naman ako dati na tinitingnan lang siya sa malayo.

“G-good m-morning, Pres.” Utal nilang sabi. Nakatitig lang ako kay Cean. As usual, suot niya ang uniform nila. Medyo tabingi pa yung necktie niya. Laking gulat ko ng tumingin siya sa gawi ko kaya hindi ko maiwasang mapangiti ng palihim habang umiiwas ng tingin. Bigla namang may sumagi sa isip ko.

“Hi, baby!” Bati ko sa kanya ngunit nilampasan niya lang ako at lumapit sa table niya. Ang sungit naman niya.

Pagkalapit niya sa table niya ay may kung ano siyang sinuot na badge at arm band. Napatingin ako sa ibang council members at meron din sila. Ang gara naman ng mga 'to. Dapat ang ibang clubs din meron. Napagpasyahan ko namang lumapit sa gawi ni Cean na ngayon ay inaayos na ang tabingi niyang necktie.

“Good morning!” Bati ko ulit habang nakangiti ngunit hindi niya ako pinansin. Nalungkot naman ako dahil sa ginawa niyang hindi pagpansin sakin.

“Casio, ikaw muna bahala rito.” Bigla niyang salita na sa may likuran ko kaya napatingin din ako. Mula roon ay may lalaking muntik ng mauntog sa pinto ng council room ang kakapasok lang. Kamuntik pa akong matawa dahil sa katangahan niya. Masama na ba ako nun?

“San punta mo, Cean?” Tanong ng tinawag ni Cean na Casio. Napatingin naman ako sa baby ko na papunta na sa may pinto.

“D.O.” Sagot niya saka lumabas na ng council room. Nakarinig naman ako ng ilang buntong hininga mula sa ibang council members. Anong nangyari sa mga 'to?

“Nakakaloka! Hindi ko talaga ma-take pressence ni President!” Rinig kong wika ng isang babae. Tila ba nabunutan siya ng tinik.

“Sinabi mo pa. Masyadong seryoso.” Pag-sang-ayon naman ng isang lalaki. Agresibo akong tumayo na gumawa ng ingay. Natahimik naman sila at napatingin sakin ngunit biglang natumba yung inuupuan ko kaya dali-dali ko itong binuhat patayo. Nakakahiya ka, Cali!

“Alis na ako. Salamat sa pagpapatuloy niyo! Pagpalain nawa sana kayo!” Pagpapaalam ko sa kanila saka dali-daling lumabas. Naglakad ako pabalik sa pool area upang tumambay dahil panigurado ay maroon na ang ibang swimmers.

Hindi ko alam pero, parang sumisikip ang dibdib ko dahil sa pagsusungit sakin ni Cean. Nadagdagan ito noong pinansin niya yung Casio na iyon. Tch. Akin lang ang baby ko. Umayos ka nga Cali! Hindi ka naman ganito dati ah.

CEAN

Inayos ko ang sarili bago kumatok sa pinto ng Director's office. Bigla naman itong bumukas at nadatnan ko sa loob ang hindi katandaang lalaki. Nakasuot ito ng salamin. At seryosong nakatingin sa librong hawak niya.

“Good morning, Director.” I greeted. Nasa may pinto lang ako dahil hindi pa naman niya ako tinatawag upang lumapit sa kanya.

“Good morning, President. Sit down.” Pagbati nito. Lumapit ako sa upuang tinuro niya saka umupo.

“Maybe you know why you're here.” He said in a serious tone. Isinara siya naman ang librong hawak at tiningnan ako sa mga mata. Mukhang nakarating sa kanya yung rumors about me having a relationship with that sophomore kahit na nasa labas na ito ng school premises.

“About the rumors Director, that is not true. I don't have any romantic relationships inside and outside the campus. I won't let that romantic relationship ruin my position as a president here in Manyu. I'm a role model and a role model should be a good example of a good student.” I explained. Bigla namang tumawa ng pagkalakas-lakas yung director na nagpataka sakin. Umalingawngaw ang halakhak niya sa apat na corner ng director’s office.

“Hindi ko alam na nakakatuwa ka pala, Cean! Hahahaha! That's not what I meant. Pinatawag kita dahil sa event na gaganapin 2 weeks from now. Tsaka okay lang naman sa akin iyon.” Aniya na natatawa pa. Embarrassment invaded my system and I hid myself on my palms. Nakakahiya.

“I'm sorry, Director.” Paghingi ko ng paumanhin.

“It's alright, Cean. You're a great role model here and I can see that. Ikaw ang pinakabatang naging council president for two consecutive years. Sina ba naman ang may lakas na loob i-nominate ang sarili bilang council president kahit na freshman pa lang? Ikaw lang. Hahaha! Bilid ako sayo, Cean. You never failed me. But,” Tigil niya saka napatingin sa bintana ng office na tila ba may nakakuha ng atensyon niya sa labas. “Never forget to enjoy your college life. Isang taon na lang gagraduate ka na. Hindi naman ako naghihigpit sa inyo rito. So, enjoy yourself habang maaga pa. Kapag nagkatrabaho ka na, doon mo marerealize na sana sinulit mo ang mga panahong nag-aaral ka pa.” Nakangiti niyang sabi. Tumingin naman siya sa gawi ko.

“Make friends, Cean. Real friends. That can help you build who you are and what you want you to be and of course, be in love. To someone who's willing to be with you through your ups and downs. Walang masama sa pakikipagkaibigan at pakikipag-relasyon, Cean. Matalino kang bata, Cean. Kaya as a reward to yourself, open yourself to others.” I'm speechless because of what he said. Stunned. Composing phrases on my mind.

“Haha! Ang dami ko ng nasabi. That's all I want to say. Also, by the day after tomorrow, may meeting tayo regarding the upcoming event. You can leave now.” Litanya niya habang may bakas ng ngiti sa mga labi. Yumuko na lang ako as a sign of respect bago lumabas ng DO.

I am out of words. Tahimik lang akong naglakad patungo sa council room. May mga nadadaanan akong estudyante pero iwas sila sakin. Habang tinatahak ang hallway ay may naaninag ako.

“This is not a place for public display of affection. And this is not a park or motel so distance yourself with each other. Unless, you want to go to the detention.” I said in a freezing tone. Agad naman silang naghiwalay. Tch. What an eyesore.

Tahimik lang ako hanggang sa makapasok sa council room. Hindi ko pinapansin ang ibang council members. Hindi ko pa rin makalimutan ang mga binitawang salita ng director sakin. And I don't know why.