Chapter 3

Nagulat si Ambria sa sinabi nito hanggang sa tuluyang naagaw ni Vito ang patalim sa kanyang kamay at tinulak siya nito sa kama.

“Mukhang pinagpyestahan na ni Master ang dalagang yun. Nagkakalabugan na sa kuwarto.” Nakangising sabi ni Loyd kay Mike na parehong pinagkakatiwalaan ni Vito na mga tauhan niya habang nakatayo sa tapat ng pinto ng kuwarto ni Vito.

“Ngayon lang niya ginawa ito, hindi naman siya ganyan noon. Simula nang mamatay si Myla nagsimula na siyang maging ganyan kasama. Sana lamang ay hindi niya pagsisihan ang kanyang desisyon.” Seryosong sabi ni Mike. Simula pagkabata ay kaibigan na niya si Vito at siya lang ang bukod tanging nakakaalam ng pinagdaanan nitong hirap hangang sa unti-unti itong nakabangon at pinasok ang magulong mundo sa underground business kung saan mas malaki ang kinikita nilang pera. Si Vito din ang dahilan kung bakit napasama siya sa kanyang mga tauhan dahil binalikan siya nito sa lansangan na kinalakihan nila. Kaya hindi lang sila basta magkaibigan kundi para na rin silang magkapatid. Ngunit ang gawin ito sa isang menor de edad at walang laban na babae ay tutol siya. Dahil malayo ito sa Vito na kilala niya.

“Hinding-hindi ako magpapakasal sa kriminal na gaya mo! Kaya patayin mo na lang ako!” sigaw ni Ambria at nagsumiksik sa dulo ng kama.

“You don’t have to agree with me. Kung ano ang gusto ko yun ang masusunod. But because you’re a minor, may dalawang taon ka pa bago mo isuko ang sarili mo sa akin.”

Hinagod siya ng tingin ni Vito at ngumisi.

“Kahit ang kaluluwa mo kulang sa kabayaran ng kasalanan ng ama mo sa akin. Kaya ihanda mo ang sarili mo. You will marry me, after two years and be my slave wife.” Walang emosyon na sabi ni Vito. Pagkatapos ay lumabas ito ng kuwarto.

“Wife mo mukha mo! Hindi ako papayag sa gusto mong kriminal ka! Mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa magpakasal sayo!” patuloy na pagmamatigas niya. Nilingon siya ni Vito.

“If you resist, all of the people you love will die in my hands. Including your best friends.” Banta pa ni Vito sa kanya na ikina-awang ng kanyang labi.

“Demonyo ka! Ilabas mo ako dito! Vito!” patuloy na kalampag niya sa pinto nang isara ito ni Vito.

Nang makita ni Mike ang duguang palad ni Vito ay agad silang lumapit sa kanya.

“Anong nangyari?”

“She’s not blind, sinubukan niya akong patayin gamit ang patalim na ito.”

Bumaba ang tingin nila sa kamay ni Vito na may hawak na patalim at binitawan niya ito sa sahig.

“She’s aware of everything,  that little monster wanted to kill me. Kaya hindi ako magiging mabait sa kanya kapag nagmatigas pa siya sa akin.”  Wika ni Vito at pagkatapos ay umalis na din ito.

Nagkatinginan si Mike at Loyd ang sinundan na rin ni Mike si Vito papasok sa kuwarto nito para tulungan na gamutin ang sugat habang dinampot naman ni Loyd ang patalim at ipinatapon.

Napangiwi si Mike nang makita niya ang palad ni Vito na nakapatong sa ibabaw ng mesa. Habang titig na titig naman si Vito sa dugong umaagas dito.

“She’s like her Father, pareho silang mapanlinlang. Magpasalamat siya wala akong planong galawin siya dahil hindi ako pumapatol sa bata. Pero kapag sinagad niya ang pasensya ko hindi ko siya bibigyan na pagkakataon na magmakaawa.” Tiim bagang sabi niya.

“Vito, nakaganti ka na at wala na rin si Richard. Bakit hindi na lang natin ayusin ang lahat? Magsimula tayo ng bagong buhay. Pakawalan mo na si Ambria Torres.” Suhestyon ni Mike na ikina-salubong ng kanyang kilay.

“Pakawalan? Noong nagmakaawa si Myla sa kanyang buhay. Pinakawalan ba siya ni Richard? Hindi! Kaya hindi ko siya papakawalan! Pakakasalan ko pa siya at ipaparanas ko sa kanya araw at gabi kung paano ni Richard ginawang parausan si Myla hangang magsawa siya at pinatay pa niya ito!”

Kinuyom niya ang kanyang kamao at mas dumaloy ang dugo sa kanyang sugat.

“Sa tuwing naririnig ko ang hiyaw ni Myla nang gabing yun habang nilalapastangan siya ni Richard at ako naman ay nakatali at halos hindi na humihinga. Ipinagdasal kong kunin na kami ng diyos pareho. Hanggang ngayon sinisisi ko ang diyos dahil wala siyang ginawa para tulungan kaming maka-alis sa bangungot na yun ng aking buhay! Pero himalang nabuhay pa ako! Sa tingin mo ba walang dahilan kung bakit hangang ngayon kinikim-kim ko pa rin ang sakit na yun? Ang sakit na dumurog sa buo kong pagkatao, ang sakit na nagtulak sa akin na bumangon at mahiganti! Kaya hindi ligtas ang anak niya sa kasalanan ng kanyang ama. I'll make her life miserable!”

“Vito, kumalma ka na. Kung ayaw mong maubusan ng dugo.” Saway ni Mike sa kanya.

Naiiling na tinuloy ni Mike ang pagagamot niya sa kaibigan. Ang gusto lang naman niya. Mabuhay na sila ng normal dahil gusto na rin niyang magkapamilya. Ngunit hindi naman niya kayang iwan si Vito dahil hindi pa ito lubusang gumagaling sa sugat na pinagdaanan nito.

Pagkatapos niyang balutin ang kamay nito ay lumabas na siya upang maghanda ng tanghalian.

Samantala, bumukas ang pinto at pumasok si Mike. May dala itong isang tray ng pagkain at ipinatong sa ibabaw ng table.

"Ayokong kumain.” Pagmamatigas ni Ambria.

Napabaling ang tingin ni Mike sa kanya.

“Alam kong galit ka kay Vito at baka sa aming lahat. Pero lalo ka lamang masasaktan kapag nagmatigas ka at hindi sumunod. Malaki ang kasalanan ng ama mo sa kanya kaya siya naging halimaw. Magpasalamat ka na  lang dahil wala siyang ginawang masama sayo kahit tinangka mo siyang patayin. Dahil kung ibang tao lang ang gumawa noon segundo lang patay ka na—”

“Mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa magpakasal sa kriminal na yun! Wala siyang awa, pinatay na niya ang daddy ko. Kinidnap pa niya ako at pati  ang mga natitirang tao sa buhay ko gusto din niyang patayin!" matalim ang tingin na sabi ni Ambria kay Mike.

“Walang taong pinanganak na likas na masama Ambria, kung hindi niya dinanas ang lahat ng pinagdaanan niya lalo na sa kamay ng ama mo. Hindi siya magiging ganun, pero naniniwala ako na kaya pa niyang magbago—”

“Hindi ako naniniwalang may kasalanan ang ama ko sa kanya. Mabait at mapagmahal ang daddy ko. At ang mga katulad niyong kriminal ay wala nang pag-asang magbago. Kaya kapag nakawala ako dito. Lahat kayo ipapakulong ko!”

Pabuntong hininga na tumayo si Mike sa pagkakaupo niya sa tabi ng kama.

“Kaya kumain ka ng mabuti, hindi ka makakatakas dito kung mahina ka. Pero ito lang mapapayo ko sa’yo. Kung gusto mong makita mo pa ang mga kaibigan mo ng buhay. Obey him.” Bilin ni Mike bago siya lumabas ng kuwarto. Hindi na napigilan ni Ambria ang mapaiyak sa sinabi nito. Ayaw niya sa kundisyon ni Vito at ayaw din niyang magpakasal. Ngunit mas hindi siya papayag kapag may nangyaring masama sa kanyang mga kaibigan.

Napilitan siyang kumain at magpalakas, at kapag nagawa niyang makatakas ay magsusumbong siya sa mga pulis.

“Kumain ba siya?” usisa ni Loyd habang kumakain ng lunch. Naupo si Mike sa tabi niya at kumuha din ng pagkain sa plato. Katapat naman nila si Vito na walang paki-alam at patuloy lang sa pagkain.  

“Hindi ko alam, malalaman mamaya kung tumalab yung sinabi ko.” Sagot ni Mike.

“Bakit? Ano bang sinabi mo?” pangungulit ni Loyd.

“Na sumunod na lamang siya para hindi siya masaktan.”

Napatigil sa pagkain si Vito at bumaling ng tingin sa kanya.

“Napapansin ko parang nagiging malambot ka sa babaeng yun. Gusto mo ba siya?” seryosong tanong ni Vito sa kanya.

“Hindi, naawa lang ako sa kanya.”

Mariin niyang tinignan si Mike dahil hindi siya kontento sa sagot nito.

“Lagot ka kay Master.” Gatong naman ni Loyd sa kanya.

“Hindi ako mangangahas na magustuhan ang babaeng gusto mo Vito.”

“What the h*ll are you talking about? Hindi ko siya gusto. Kundi gusto ko lang siyang paglaruan. Magkaiba yun Mike. I’m warning you, that little girl is mine.” Seryosong sabi ni Vito sa kanya pagkatapos uminom ng tubig ay tumayo na rin ito.

Napangiti si Mike habang tinatanaw si Vito.

“Nakangiti ka pa diyan pinagbantaan ka na nga ni Master. Ikaw kasi eh!” paninisi ni Loyd sa kanya.

“Hindi mo siya kilala simula pagkabata Loyd. If that little girl will change Vito. We need to help them both.”

“What? Magiging kupido tayo ng dalawang mortal na magkaaway? Baka mauna pa tayong matepok niyan kaibigan!” pagtangi ni Loyd.

“Just trust the process.” Ani ni Mike dahil naramdaman niyang may kakaiba sa kaibigan nito simula nang makilala nito si Ambria.