Chapter 5

“What the hell are you both doing?” salubong ang kilay na tanong ni Vito sa dalawa niyang kaibigan na nakaupo ngayon sa harapan niya.

“It was Mike’s plan, Vito.” sagot ni Lexy. Dahil ito naman talaga ang tumawag sa kanya para matulungan nila ang babae.

“Bakit kailangan niyong gawin yun sa kanya? She’s here to pay her father’s sin!”

“Vito kung ipagpapatuloy mo ang pagiging malupit mo sa kanya. Wala ka na ring pinagkaiba sa mga criminal niyang ama. She’s young and innosent at hindi lang yun, nagluluksa pa siya. Wala kaming ibang intensyon kundi ang matulungan kang paamuhin ang babaeng yun.” Katwiran ni Mike na ikinataas ng kilay ni Vito.

“Alam mo? Dahil sa mga sinasabi mo pinapatunayan mo lang na may gusto ka talaga sa kanya—”

“Hindi ako mangangahas na magkagusto sa babaeng gusto mo—”

“I don’t like her!” pagtatama niya sa akusa nito.

Tumayo si Lexy at tinungo ang cabinet kung saan nakalagay ang mga alak niya sa office. Kumuha siya ng isang bote wine at tatlong wine glass na rin. Pagkatapos magsalin ay inabot niya sa dalawang lalaking kulang na lang ay magsabong.”

"Kalma muna kayong dalawa masyado kayong mainit.” Saway ni Lexy sa kanila.

“Puwede ba hayaan niyo muna akong magsalita? Tapos aalis din ako kaagad." Dagdag pa nito sabay upo sa salamin na mesa at tinunga ang laman ng hawak na wine glass nasa pagitan siya ng dalawang masamang tingin ang ipinupukol sa isa’t-isa.

“Before anything else, gusto kong malaman kung bakit hindi mo na lang din siya pinatay? Dinala mo pa siya dito tapos ikukulong mo ng walang ligo at palit ng damit.” Nakataas ang kilay na wika ni Lexy habang nakatingin kay Vito.

“Killing her is too easy, I want her to suffer like my girlfriend.”

“Yun ba talaga ang gusto mo? Bakit hindi mo na siya puntahan ngayon at sirain ang kinabukasan niya? Bakit pinapatagal mo pa at kailangan mo pang antayin ang tamang edad para magawa mo ang gusto mo sa kanya?”

“Lexy, ano  ba yang sinasabi mo?” angil ni Mike sa kanya.

“Shut-up, I’m not talking to you.” Seryosong sagot niya kay Mike ngunit kay Vito parin nakatingin.

“Ayaw mo noon? Bata at sariwang-sariwa pa ang dinala mo dito. Bakit hindi mo na siya galawin ngayon? Kaysa mag-antay ka pa ng dalawang taon?"

Umigting ang panga ni Vito sa sinabi ni Lexy sa kanya.

“Hindi lang katawan niya ang kukunin ko sa kanya, pati ang katinuan at kaluluwa niya. Sa ngayon wala pa akong planong galawin siya. Hindi kaya ng konsensya ko ang mamilit ng bata para lang tugunan ang pangangailangan ko. Kaya masuwerte pa din siya dahil wala akong intensyon na pilitin siya sa gusto ko.”

“She’s not a kid, Vito. Mas maganda pa nga ang katawan niya sa akin. At aminin mo man o hindi alam kong napatulala ka din nang makita mo siya sa hagdan kanina diba?”

Napabuntong-hininga si Vito at salubong ang kilay na tumingin kay Lexy.

“Simula nang tumuntong siya sa puder ko. She’s already my slaved. Hintayin ko lang siyang mahinog. At kapag nangyari yun wala na siyang kawala pa sa akin. Ipaparanas ko sa kanya kung paano mamuhay sa impyerno.”  Wika ni Vito habang pinaglalaruan ang hawak na wine glass. Samantala nalang na sumandal si Mike sa kanyang inuupuan na sofa.

Pagkatapos nilang mag-usap ay umalis na rin si Lexy. Umakyat naman si Vito sa kuwarto ni Ambria upang maka-usap ito.

“Anong kailangan mo?” bungad agad sa kanya ni Ambria na nakahiga sa kama at nakatalukbong.

"Bumaba ka na kakain tayo ng lunch.” Walang emosyon na sabi ni Vito sa kanya.

“Ayoko, bakit ako bababa kasama ka? Dito na lang ako.”

“Hindi ka puwedeng magkulong dito sa kuwarto. Malawak ang bahay ko at puwede kang umikot sa labas para maarawan ka.”

Napansin ni Ambria na mas mahinahon na ito kausap kumpara kanina kaya feeling niya merong hindi tama sa mga nangyayari.

Bumalikwas siya ng bangon at masamang tingin ang ipinukol kay Vito.

“Tama ba itong naririnig ko? Gusto mo akong lumabas sa kuwarto na ito? Eh paano kung tumakas ako? Anong gagawin mo? Ipapahanap mo ba ako at ipapapatay? Itatapon mo rin ba ako sa dagat?” Sunod-sunod na tanong ni Ambria.

“Masyado ka nang nag-ooverthink, hindi kita pinipilit kung ayaw mong lumabas. But I’m telling you. Hindi ka makakalabas dito unless ini-utos ko. Kaya sumunod ka na sa akin at aanyin kita.” Wika ni Vito at pumihit ito patalikod sa kanya.

“Sandali!” pigil ni Ambria na ikinalingon nito.

“What are you doing?” kunot noo na tanong ni Vito nang Ibinaba ni Ambria ang mangas ng suot niya at tuluyan itong nilaglag sa sahig.

“Let’s make a deal, I’ll give you everything that you want. Pero huwag mo akong bubuntisin at kapag nagsawa ka na sa akin ay palayain mo na ako. It doesn’t matter 2-10 years. Hindi kita pipigilan, but after that give me back my freedom.” Matapang na hamon ni Ambria sa kanya. Hinagod siya ng tingin ni Vito mula ulo hangang paa at mariin na sinara ang kanyang labi. Tama nga ang sinabi ni Lexy sa kanya. Mas nakakaakit pa ito sa lahat ng babaeng nakilala niya.  Lumapit si Vito sa kanya at mariin na napapikit si Ambria.

Dinampot ni Vito ang damit niya at inabot ito sa kanya.

“Wala akong paki-alam sa katawan mo. Hindi lang yan ang dahilan kaya kita dinala dito. Kaya mabuti pang magbihis ka na at sumunod sa akin.” Seryosong sabi ni Vito sa kanya pagkatapos ay tumalikod na ito.

Kinuha ni Ambria ang blade na pinang-ahit sa kanyang kilay ni Lexy kanina.

“Kung ayaw mo sa katawan ko, ako na lamang ang kukuha ng kalayaan ko.”

Nanlaki ang mata ni Vito nang makita niyang may hawak itong blade.

“Harm yourself, and I will harm your love once.” Hindi natinag na banta ni Vito sa kanya.

Nanginginig na na hindi tinuloy ni Ambria ang pagsugat sa pulso niya ngunit umabot din ito sa laman kaya may tumulo pa ring dugo. Mabilis na kinuha ni Vito ang blade na hawak nito at itinapon sa labas ng veranda, Kaagad niyang kinuha ang kanyang panyo at ibinalot sa sugat ni Ambria.

“Just do what I say, walang masasaktan kahit sino. Pero kapag hinamon mo ulit ako at ginawa mo ito? I’m warning you lalong hindi mo na sila makikita pa.” wika ni Vito sa kanya.