Chapter 6

Nagising si Vito at namilipit sa sakit ng kanyang sugat sa tiyan. Patuloy ang pag-agos ng sariwang dugo nito dahil sa tama ng baril sa kanya mula sa mga tauhan ni Richard. Tatlong putok ng baril ang tumama sa kanya pagkatapos siyang pahirapang bugbugin ng mga tauhan ni Richard. Masuwerte pa siya kung tutuusin dahil sa balikat at hindi sa dibdib tumagos ang bala.

Pinilit niyang gumapang at pumasok sa abandon building upang hanapin ang kanyang mga magulang at si Myla. Nawala na ang tawanan, ang hiyawan at ingay na kanyang naririnig. Dahil napuno na ito ng katahimikan. Paos na tinawag niya ang kanyang inay at itay ngunit kaunting kaluskus ay wala na siyang naririnig.

Buhay pa siya, sigurado siyang buhay pa siya. At basta nalamang sila iniwan ng mga taong gumawa nito sa kanya. Humawak siya sa gilid ng pinto at sinubukan niyang tumayo. Ngunit nang maitukod niya ang kanyang paa ay nakita niya ang kalunos-lunos na dinanas ng kanyang minamahal na kasintahan. Namuo ang kanyang luha at halos wala na siyang makita nang bumaling ang kanyang tingin sa mga magulang na umampon sa kanya.

“Nay…Tay…Myla…hindi!!!”

 

“Hindi!!!”

Napabalikwas ng bangon si Vito. Mabigat ang kanyang paghinga at butil-butil na pawis ang tumutulo sa kanyang noo. Napasabunot siya sa sarili dahil napanaginipan na naman niya ang  tagpong yun ng kanyang buhay na kahit anong limot niya ay gabi-gabi pa din siyang dinadalaw.

Nag-ipon siya ng hangin sa dibdib at nagpasyang lumabas sa veranda tangan ang isang bote ng alak.

Palaging ganun ang ginagawa niya sa tuwing nanaginip siya para kumalma. Napatingala siya sa langit at iniisip kung tunay ngang may diyos bakit hinayaan niyang mangyari ang lahat ng yun sa kanya. Kahit nakaganti na siya sa taong gumawa noon sa kanyang pamilya at sa kanyang girlfriend pakiramdam niya hindi pa rin siya matahimik. Lalo na nang dumating si Ambria. Dahil nakikita ni Vito sa mukha ni Ambria ang ama nito.

 

Samantala, hindi naman magawang makatulog ni Ambria dahil sa nangyari kanina. Kaya nagpasya siyang bumangon at magpunta sa veranda upang lumanghap ng hangin. Paglabas niya ay napatingin siya sa kanan niya at nakita niya si Vito na nakaupo sa handrail ng veranda. Habang umiinom ng alak sa bote. 

 

Napatingin din si Vito sa kanya at naghinang ang kanilang mga mata. Matagal silang nagtinginan na parang nangungusap ang mga mata.

 

“Huwag mong sabihin may plano kang tumalon para tumakas?” akusa niya kay Ambria na naka-crossed arm pa habang nakatingin sa kanya.

 

“Ako tatalon? Ano naman tingin mo sa akin? Baliw? Kung matutuluyan ako, puwede pa. Pero kung mababalian lang ako ng buto at hindi naman ako sure na makakatakas ay huwag na lang!” litanya niya sabay silip sa ibaba.

 

“Mabuti naman alam mo, kaya matulog ka na dahil kahit makababa ka diyan sa higpit ng mga guardia di ka makakatakas.” Seryosong sabi ni Vito sa kanya.

 

“Ayoko pang matulog, gusto ko din niyang hawak mo.”

Napatingin si Vito sa bote ng alak na hawak niya at bumaling kay Ambria.

“Bawal ito sa minor at lalong bawal sa’yo.”

Inirapan niya ito at pagkatapos ay pumasok na siya sa loob upang bumalik sa pagtulog.

Pagkagising niya ay inayos niya ang sarili at sinubukan na buksan ang pinto. Pagsilip niya wala na ang dalawang bantay sa labas ng kanyang kuwarto.

"Bakit kaya wala na yung mga bantay ko?” nagtatakang tanong sa sarili. Lumabas siya ng kuwarto at dahan-dahan na humakbang patungo sa hagdan.

“Sana walang makakita sa akin! Hahanap ako ng paraan para makatakas!”

Akmang bababa na siya sa hagdan nang makita siya ni Vito.

“Saan ka pupunta—”

“Ay kiki mo!” bulalas ni Ambria sabay hawak sa kanyang dibdib. Napunta sa kanan ang mga mata niya at naroon si Vito. Naumid ang dila niya nang makita niya ang topless body nito.

“A-akala ko ba puwede na akong lumabas ng kuwarto?” patay malisyang tanong niya na kunwari’y ay hindi naapektuhan sa presensya nito.

“Tama ka, pero ipapaalala ko lang sa’yo na kahit wala ka nang bantay sa labas ng kuwarto mo marami pa ring tauhan ko ang nakabantay sa bawat sulok ng mansyon.”

“Oo na! Wala akong planong tumakas, nagutom lang ako. Puwede ba akong kumain?” nakabusangot na tanong niya. Kahit paulit-ulit pa na sabihin sa kanyang hindi siya makakatakas gagawa siya ng paraan para makatakas at kakabisaduhin niya ang pasikot-sikot sa mansyon para magtagumpay siya sa plan b niya.

“Just wait for me, sabay na tayo mag-breakfast.”

Wala siyang choice kundi ang antayin ito na bumalik sa kuwarto. Wala pang isang minuto may suot na itong puting t-shirt.

Sabay silang bumaba sa hagdan at nagpunta sa dinning table.

Sabay naman na napatingin si Lexy at Mike sa kanilang dalawa.

“Anong masamang hangin ang umihip sa inyo at magkasabay ata kayong bumaba?” nakangiting sabi ni Lexy.

“Nagawa mo na ba yung pinagagawa ko sayo?” walang emosyon na tanong ni Vito sa kanya.

“Of course, ako pa ba?” sagot ni Lexy sabay subo ng watermelon.

“Good, kayong dalawa ang inaasahan kong magbabantay kay Ambria habang wala ako, siguraduhin niyong maibabalik niyo siya dito bago dumilim naintindihan niyo?” utos ni Vito sa dalawa.

“Bakit? Saan ka pupunta? Papayagan mo akong lumabas?” sunod-sunod na tanong ni Ambria sa kanya.

“Pupunta ako sa Davao ngayong araw, for the mean time mag-shopping ka muna para hindi ka ma-bored sa kuwarto mo. Bumili ka ng lahat ng kailangan mo walang limit ang card na binigay ko kay Mike. Except cellphone na  ako ang magbibigay noon sa’yo.” Sagot ni Vito sa kanya.

“Talaga?!” excited at hindi makapaniwalang sabi ni Ambria.

“Masaya ka ba dahil marami kang mabibili, or masaya ka kasi akala mo may chance ka nang makatakas?” duda na tanong ni Vito sa kanya dahil nakita niyang masaya pa ito na aalis siya.

“Bakit ba palagi mo na lang sinasabi yan? Nagbago na ako ng isip, ayoko nang umalis at susunod na lang ako sa lahat ng gusto mo. Atleast hindi ko na kailangan na magtrabaho at mag-aral para sa future ko—”

Nagulat silang tatlo nang hampasin ni Vito ang mesa.

“Nakalimutan mo na ba ang reason kung bakit ka nandito? I’m not treating you as a queen. You’re here to pay for you father’s sin!” giit ni Vito sa kanya. Hindi kasi siya naging komportable sa inaasal nito.

“Alam ko! Hindi mo kailangan na sumigaw! Hinayaan kitang maningil kahapon halos hubarin ko na ang lahat ng saplot ko at ipinagdudulan ko na ang sarili ko sa’yo pero ayaw mo naman!”

Matalim ang tingin na ipinukol sa kanya ni Vito.

“Lexy, Mike. Get out, all of you! Get out!” malakas na sigaw ni Vito. Nagpulasan ang mga maid palabas ng bahay.

“Halika na!” hila ni Lexy kay Mike dahil alam niyang galit na ito.

“A-anong gagawin mo? Papatayin mo ba ako?” kinakabahan na sabi ni Ambria sa kanya. Tumayo siya at nilapitan si Ambria. Hinila niya ito patayo at isinampa sa mesa.

“You want to play game with me?”

Nakangising tanong ni Vito kay Ambria na ngayon ay nanginginig na sa takot dahil sa nakikita niyang itsura nito.

Inilapit ni Vito ang kanyang mukha kay Ambria at inilayo naman ni Ambria ang sarili. Nagulat na lamang siya nang hawiin ni Vito ang ilang naka-patong na pagkain sa mesa at nahulog pa ang ibang babasagin na plato at baso sa sahig.

“Damn it! Nababaliw na si Vito!” igting ang pangang sabi ni Mike dahil dinig niya mula sa labas ang laglagan ng mga plato at kutsara.

“Exciting!” nakangising sabi ni Lexy na ikinapagtaka naman ni Mike.

“Anong exciting ang sinasabi mo? Sinaniban na naman ng kasamaan si Vito at baka matrauma si Ambria sa kanya!”

Bumaling siya kay Mike at naiiling na ngumisi.

“Tinatablan na ang kaibigan natin. Kaunting provoked lang ni Ambria bumibigay na agad siya. Hindi mo ba napapansin? Nawawala na ang galit sa mga mata niya. Pero sigurado ako, yung ibaba ang galit na galit.” Natatawang sabi ni Lexy.

Awang ang labi ni Ambria nang hubadin ni Vito ang kanyang damit.

“Kapag umungol ka, you lose.” Sambit ni Vito kay Ambria na hindi pa rin alam ang plano nito hangang sa kabigin na nito ang kanyang batok at halikan sa labi.

Nasa pagitan ng hita niya si Vito at nakasampa siya sa ibabaw ng mesa. Hawak ni Vito ang dalawang braso niya palikod. Wala siyang naramdaman na pagtutol sa halip ay ini-awang niya ang kanyang labi upang mas bigyan ng access si Vito na palalimin pa ang paghalik sa kanya. Inabandona ni Vito ang kamay niya at gumapang ito sa kanyang hita at umakyat pa ito sa kanyang balakang hangang sa mahawakan nito ang panty niya. Mabilis na hinila ni Vito pababa ang panty niya at kaagad na sinira.

Nag-espadahan ang kanilang mga dila hangang sa bumaba ang labi ni Vito sa kanyang baba panga at leeg hinalikan din nito ang kanyang balikat at colar bone.

“Refuse to give up huh?” nakangising sabi ni Vito sa kanya. Pakiramdam ni Ambria ay sinisilaban ang kanyang katawan sa init na hatid ni Vito at sa ginagawa nito ngayon. Ngunit naalala niya ang sinabi nito. Kapag umungol siya at ititigil nito ang ginagawa at talo siya sa laro nilang dalawa. Ramdam niyang ayaw niyang itigil ni Vito ang kanyang ginagawa ngunit nagulat siya nang nasa pagitan na ito ng kanyang hita.

“V-Vito, anong ga—”

Napasinghap siya nang maramdaman ang bagay na sumusungkit sa sensitibong laman niya. Tinakpan niya ang kanyang bibig ngunit hindi niya napigilan ang mapa-ungol nang ipasok pa nito ang kanyang dila sa kanyang lagusan.

“You lose…” sambit ni Vito at pagkatapos ay tinalikuran na siya nito na parang walang nangyari. Nabitin man si Ambria dahil sa pagtigil nito ay labis na pagpipigil naman sa sarili ang ginawa ni Vito dahil halos ayaw na niyang tigilan ang sariwa at makatas na lagusan ni Ambria. Siya ang nagsimula ng laro ngunit siya pa din ang talo dahil ayaw nang kumalma ng kanyang alaga.

“Damn that pvssy! I want more of her, pero hindi ako puwedeng magmadali!”

Bulalas ni Vito pagkapasok niya sa kuwarto. Dumerecho siya sa loob ng banyo at binuksan ang maligam-gam na tubig upang makaraos ang sarili.