LOGINShare
🫢Oy, aminin mo na kasi Ethan na masaya ka 🫢 Chapter 7
Last Updated:
2024-12-19 09:42:17Chapter 7
Napatitig ako kay Pipay habang tumatawa siya sa isang joke na siya lang yata ang nakakaintindi. Si Mommy naman, abala sa pagtawag sa chef para mag-order ng "celebration dinner" daw, kasi "masaya na raw ako sa wakas," ngumiti pa si Mommy habang sinasabi nito. 'Ano ‘to, graduation party?' sambit ng aking isipan. Huminga ako nang malalim, pilit pinapakalma ang sarili. "Mommy, tama na ‘yan. Kung gusto mo ng entertainment, manood ka ng telenovela. Hindi si Pipay ang bida ng buhay ko!" saad ko dito. Ngumiti si Mommy nang parang may alam na hindi ko alam. "Anak, sa telenovela, laging kinakalaban ng bida ang taong mamahalin niya. Ayoko nang magsabi ng spoiler, pero baka si Pipay na ‘yan ang endgame mo," pabalang sambit niya sa akin. Halos masamid ako sa hangin. "Endgame?! Mommy, mukhang scripted ka na rin kagaya ng telenovela mo!" pagtatama ko dito. Ngumiti lang si Pipay na parang inosente. "Sir Ethan, ano po ba ang 'endgame'? Parang Avengers po ba ‘yan? Ako si Black Widow?" baliw nitong sabi habang may ngiti sa labi. Ngayon ko lang na isip na baka isang baliw ang na hire ni Mommy bilang Nanny ko o di kaya galing sa mental hospital. Napahawak ako sa sentido ko. "Hindi ka Black Widow, Pipay. Ikaw ang dahilan kung bakit parang gusto ko nang mag-retire nang maaga!" bigkas ko dito. Bigla siyang ngumiti nang napakalaki. "Ay, talaga, Sir? Gusto niyo po ba ng tulong sa retirement? Pwede ko po kayong samahan sa probinsya, magtatayo tayo ng maliit ng tindahan doon. Kayo po ang magbantay ng tindahan habang ako ang mamimili!" sambit nito. Napatingin ako sa kanya, hindi makapaniwala. "Tindahan? Pipay, CEO ako ng multi-billion company! Paano mo ako mapapababa sa pagbebenta ng chichirya?" inis kong sabi. " Sandali nga Pipay, tao ka ba o alien?" tanong ko dito. "Ay, syempre Sir Ethan, tao ako. Ay saka kung alien ako baka gusto mong sumama sa kabilang mundo!" tawa nitong sabi. Sumabat si Mommy habang abot-tenga ang ngiti. "Hay, anak, bakit hindi mo subukan? Malay mo, mas masaya ang simpleng buhay kasama si Pipay. At least, sa tindahan, siguradong walang Cassandra na magpapasakit ng ulo mo!" paghihingkayat ni Mommy sa akin. Napapikit ako, parang gusto ko nang mag-teleport papalayo. "Mommy, tama na, please. Hindi bagay si Pipay sa mundo ko. At lalong hindi siya bagay sa akin!" wika ko. Ngunit na realize ko agad ang aking sinabi ng nakita ko ang mapait na ngiting sumilay sa labi ni Pipay. Biglang umupo si Pipay sa tabi ko, hawak ang isang kutsara na parang microphone. "Sir Ethan, kung hindi po ako bagay sa mundo mo, eh di dalhin kita sa aking mundo! Tara, magluto tayo ng piyaya mamaya. Para ma-feel mo ang simpleng buhay!" bigkas nito. Hindi ko alam kung paano niya agad nawala ang aking nakita o guni-guni ko lamang yun lahat. Napatitig lang ako sa kanya, habang si Mommy ay humagalpak na ng tawa sa gilid. "Piyaya? Ano ako, contestant sa regional cooking show?" tugon ko dito. Ngumiti si Pipay na parang napaka-logical ng ideya niya. "Oo nga, Sir Ethan! Baka ikaw ang susunod na Piyaya King ng barangay namin!" sagot naman nito. Sa puntong iyon, hindi ko na alam kung paano ko iiwas ang sarili ko. Pero habang tinitingnan ko si Pipay na may hawak na kutsara at si Mommy na hindi mapigilan ang tawa, napansin ko—bakit nga ba parang hindi ko maiwasang ngumiti sa mga kalokohan niya? Sumandal si Mommy, nakatingin sa akin na parang nanalo siya sa isang malaking pustahan. "O, diba, anak? Ngayon ko lang nakita ang ngiti mong ganyan. Mukhang hindi piyaya ang niluluto ni Pipay—baka puso mo na," wika ni Mommy sa akin. Halos mapasigaw ako sa sinabi niya. "Mommy, please! Wala akong ganung klaseng recipe!" madiin kong sabi. Biglang tumayo si Pipay, hawak pa rin ang kutsara. "Sir Ethan, pwede niyo pong subukan. Malay mo, ang piyaya ko, hindi lang sweet—baka best seller pa!" bigkas nito. Hindi ko alam kung totoo ba ang kanyang mga sinabi o biro lamang. Napatakip ako sa mukha habang si Mommy ay humagalpak na naman ng tawa. Mukhang wala na akong ligtas sa kombinasyon ng crazy energy ni Pipay at conspiratorial smile ni Mommy. At sa isang iglap, parang hindi ko na alam kung sino ang boss sa sarili kong bahay. Para kasing biglang bumaliktad ang setwasyon. (Author note: Hello, magandang araw/gabi sa inyong lahat! Sana ay magustuhan ninyo ang story na ito. Hinihikayat ko kayong idagdag ito sa inyong library at tulungan akong maipasok ito sa ranking sa pamamagitan ng inyong mga gems at comments sa bawat chapter. Malaking tulong ang inyong feedback upang malaman ko kung nagustuhan ninyo ang aking bagong akda. Kung nagustuhan ninyo, sana'y makuha ko ang inyong suporta at patuloy na suportahan ang aking kwento. Makakasiguro kayong bibigyan ko kayo ng isang magandang kwento at patuloy na maghahatid ng kasiyahan at kilig. Maraming salamat sa inyong suporta! Love you all! )
Related chapters
ANG PIYAYA NI PIPAY 🤣Kulang sa buwan 🤣 Chapter 8
Chapter 8 Biglang tumikhim si Mommy, tumayo, at nag-pose na parang bida sa isang teleserye. “Ethan, anak, aminin mo na. Ang init ng ulo mo dati, parang ulam na laging sunog. Pero ngayon, aba, parang may cinnamon roll na dumating sa buhay mo—sweet at nakakagaan ng loob.” Napalunok ako, pilit nilalabanan ang pag-init ng mukha ko. "Mommy, cinnamon roll? Si Pipay? Ang dami-dami namang dessert, bakit siya pa?" Ngumisi si Mommy, sabay taas ng kilay. “Eh kasi nga, anak, tingnan mo siya! Parang piyaya, mukhang simple, pero may secret filling! Hindi ba't mahilig ka sa surprises?” Si Pipay naman, nakatingin lang sa amin habang sinusubukan pigilan ang pagtawa. “Naku, Ma’am, baka sabihin ni Sir Ethan, masyado akong sticky para sa kanya.” Tumawa nang malakas si Mommy, halos tumalon sa saya. “Sticky nga, pero siya rin ang hindi makakawala sa iyo! Huwag kang mag-alala, Pipay, darating ang panahon na hindi ka na lang nanny—baka ikaw na ang lady of the house!” “Lady of the house?” Halos mal
Last Updated : 2024-12-19ANG PIYAYA NI PIPAY 😱Iba talaga ang kutud ng isang ina. 😱 Chapter 9
Chapter 9 Margaret POV Alam mo, hindi ko maintindihan kung bakit parang laging high blood ang anak ko. Eh, sa itsura niya, parang bida sa mga Korean drama—yung tipong konting ngiti lang, hihimatayin na ang mga tao. Pero bakit parang laging pasabog ang aura niya? Puro "Mommy, ano ba 'yan?!" at "Stop interfering in my life!" ang linya niya sa akin. Eh hello? Ako ang nanay mo! Trabaho ko 'to! Kanina nga lang, habang tinitingnan ko silang dalawa ni Pipay, napansin ko ang kakaibang vibe. Yung tipong nag-aasaran pero may chemistry. Parang teleserye na ang plot ay: “Ang CEO na Kasing Lamig ng Yelo at Ang Yaya na Mainit Pa sa Piyaya.” Hindi ba bagay? Ako na ang writer! Pero syempre, matalino ako. Hindi ko pwedeng ipilit agad. Kailangan ko ng strategic plan. Sabi nga nila, patience is a virtue. Kaya habang nagkakape si Ethan kanina, sinabi ko na lang, “Alam mo, anak, kung gusto mo talagang stress-free ang buhay, mag-relax ka. Gusto mo, mag-painting tayo ng mukha ni Pipay sa dingding?”
Last Updated : 2024-12-19ANG PIYAYA NI PIPAY 😠Luh, kontrabida ka pala Girl 🤨 Chapter 10
Chapter 10 Cassandra POV Hindi ko alam kung paano ko nagawa na manatiling nakangiti sa harap ng Margaret na ‘yon. Margaret Monteverde—ang babaeng hindi ko maintindihan kung ang misyon ba sa buhay ay gawing miserable ang buhay ko o gawing clown ang sarili niya. Ang sakit sa ulo! “Breathe, Cassandra. Breathe,” sabi ko sa sarili ko habang mag-isang naglalakad sa garden ng mansyon nila Ethan. Ang lamig ng hangin, pero bakit parang gusto kong mag-alab sa galit? Kung hindi ko lang mahal si Ethan at kailangan ang koneksyon ng Monteverde sa mga plano ko, baka iniwan ko na ang pamilyang ito matagal na. Kaninang nasa sala kami, halos hindi ko na matiis ang mga banat ng Margaret na ‘yon. “Oh, Cassandra, try this! Oh, Cassandra, si Pipay ganito, si Pipay ganyan!” Pipay, Pipay, Pipay! Ano ba, siya na ba ang reyna ng mansyon na ‘to? “Special yaya? Ha! More like special pest,” bulong ko sa sarili ko, habang pinipilit kong kontrolin ang galit ko. Halos gusto ko nang tawagan ang mga contact ko pa
Last Updated : 2024-12-19ANG PIYAYA NI PIPAY 😅 Inis na yarn.... 😅 Chapter 11
Chapter 11 "Sino ba talaga si Pipay, Ethan?" tanong ko, pilit na pinapatatag ang aking boses kahit nagbabaga na ang galit sa loob ko. “She is my nanny!” sagot niya, pero halata sa tinig niya ang alinlangan. Nanny? Halos mamilipit ako sa narinig. NANNY? Napatingin ako sa kanya na parang gusto kong itanong kung saan niya itinapon ang utak niya. “Nanny?” ulit ko, kasabay ng pilit kong ngiti. “You’re telling me, Ethan Monteverde, CEO ng Monteverde Group of Companies, may nanny? Para saan? Para magpakain sa iyo ng lugaw?” Hindi siya sumagot agad. Napatingin siya sa lupa, halatang iniisip ang susunod niyang sasabihin. “Mom hired her… to help around the house,” sagot niya sa wakas. “To help around the house? Ethan, may tatlo kayong chef, dalawang butler, at isang buong team ng housekeepers. Ano pa ang kailangang tulungan? Ang pagtatanim ng sunflower?” bulyaw ko, hindi na maitago ang inis ko. “Cassandra, huwag mo na itong gawing issue. She’s just here to work,” sagot niya, pero
Last Updated : 2024-12-20ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 Nag Marites na si Pipay 🥴 Chapter 12
Chapter 12Pipay POVKanina pa ako nakatayo dito sa likod ng halamanan, nagmamasid. Oo, sino bang hindi mapapatingin kung ang alaga kong damulag na si Sir Ethan ay parang nilalandi ng nobya niyang si Cassandra? Halos maghubad na ng saplot ang babae!“Ay, grabe! Isang konting galaw na lang, pwede nang maging eksena sa pelikula!” bulong ko sa sarili ko habang nakasilip mula sa dahon ng gumamela.Eto namang si Sir Ethan, parang walang pakialam! Wala bang malisya sa kanya kahit dinidikit na ni Cassandra ang dibdib niya sa braso niya? Diyos ko, parang wala siyang dugo o baka naman sobrang sanay na?“Tapos ako pa ang lagi niyang pinagdidiskitahan dito sa mansyon,” inis kong sabi habang pinitik ang dahon ng halaman. “Eh, kung titingnan mo, siya itong may malaking issue!”Nagpahinga ako saglit, pero biglang napansin ko si Ma’am Margaret, ang ina ng alaga kong damulag. Aba, nakatayo rin siya sa kabilang banda ng halamanan, pero may hawak na kamera!“Ha? Ano ‘to, behind-the-scenes? Para saan an
Last Updated : 2024-12-20ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 Nagseselos siguro si Casandra sayo Pipay 🥴 Chapter 13
Chapter 13Habang papalayo ako, narinig ko siyang bumubulong kay Sir Ethan, pero kahit malayo na ako, naririnig ko pa rin ang tono ng kanyang inis.“Ethan, bakit ba hindi mo palayasin ang babaeng ‘yan? Nakakainis siya! Parang alam lahat!”Napatingin ako sa likod at nakita kong umiwas lang ng tingin si Sir Ethan, pero halata kong pigil niya ang tawa.'Hmm, mukha namang hindi ako magaling mag-alaga lang ng aso. Magaling din akong maglagay ng asim sa buhay nilang dalawa!' usal ko sa aking isipan. Kinagabihan, abala akong nagluluto sa kusina. Ginaya ko lang naman ang piaya na nakita ko sa internet, pero syempre, may twist ako! Ang tawag ko dito: Piyaya ni Pipay! Medyo proud ako kasi kahit hindi pantay-pantay ang hugis, amoy palang parang pasado na sa fiesta ng barangay.Habang inaayos ko ang isang batch, biglang napansin ko na tahimik na ang mansyon. ''Hmm, bakit parang wala na ang presensya ni Ma’am Cassandra?" bulong ko sa aking sarili. Hindi ko naman kasi siya narinig na nagpaalam o
Last Updated : 2024-12-21ANG PIYAYA NI PIPAY 🤧 Hindi ka pala TULI, Ethan 🤧 Chapter 14
Chapter 14 “Sir Ethan, at bakit naman siya matatakot sa akin? Sabihin po ninyo sa kanya na hindi kita type dahil sigurado akong hindi ka pa po natuli!” inis kong sabi habang hinahampas ang basahan sa lababo. Halos mabilaukan si Sir Ethan sa kape niya. Nagpupumilit siyang maging composed, pero halata sa namumula niyang mukha na nasindak siya sa sinabi ko. “Pipay!” sigaw niya, hindi ko alam kung nagagalit o napapahiya. “Bakit mo naman nasabi ‘yan?” singhal niya sa akin. "Ang alin, sir? Yung hindi ka pa tuli? Aba! Sir Ethan. Kaya ka nga kinuhaan ng Nanny ang mommy mo para maalagaan ka kasi hindi ka pa tuli!" bigkas ko na seryoso ang tuno. Tumayo ako nang diretso, nilahad ang aking kamay na parang abogado sa korte. “Eh ano pa ba, Sir? Kaya pala insecure si Ma’am Cassandra, eh! Yun lang pala ang kinatatakutan niya? ‘Wag siyang mag-alala, wala akong interes sa mga lalaking hindi pa graduate sa ‘seremonya'," pang-uuyam kong sabi. Halos mabasag ang tasa ng kape ni Sir Ethan haba
Last Updated : 2024-12-21ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 Hinahamon kana ni Pipay, Ethan 🥴 Chapter 15
Chapter 15 Ethan POV Habang nakaupo ako sa gilid ng kama, pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Pero hindi, hindi talaga ako mapakali. Paulit-ulit na umaalingawngaw sa utak ko ang sinabi ni Pipay. "Hindi pa tuli? Gusto ba niya ipakita ko sa kanya ang aking dragon?" inis kong bulong sa sarili ko habang halos mapunit ko na ang kwelyo ng suot kong polo. Bakit ba ang lakas ng loob niyang sabihin ‘yun sa akin? At bakit naman parang nasa tamang timpla siya ng lakas ng loob? Siya pa ang nagtatanong, na parang nagdududa talaga? Napalakad ako papunta sa salamin. Tinitigan ko ang sarili ko nang matagal. "Ako na ito—Ethan Monteverde, CEO, successful, matalino, at syempre, walang bahid ng kahinaan. Eh bakit ba naman kailangan kong patulan ang mga salita ng isang katulong? Pero... bakit parang hindi ko matanggap?" bulong ko sa aking sarili. Tumingala ako, pinilit ang sarili kong huwag magalit. Pero imbes na ma-relax, bigla kong naalala ang mga hirit niya kanina: "Sabihin mo sa nobya mo na
Last Updated : 2024-12-22
Latest chapter
ANG PIYAYA NI PIPAY Special Chapter 7
"Tell me, what happening?" tanong ko dito. Bumuntong-hininga muna ito bago nagsalita. "Siya ang tinutukoy ko na sinusundan ko dito sa Canada ang aking fierce -no mas magandang sabihing ex-fience ko!""So, siya pala!" wika ko. "Yes!" maikling sagot nito saka tumayo. "I- I need to go, pasensiya na sa distubo.""Wait!" agad kong tawag. "Dito ka na lang magpalipas ng gabi. May isang bakanteng silid dito, at isa pa masyado nang gabi baka mapahamak ka lang!""Salamat! Saka ko dinala sa kabilang silid upang makapagpahinga ito at katabi lang din ito sa aking silid. Pagdating naming doon ay agad ako nagpapaalam. " Magpahinga kana, good night!""Good night, Tristan," mahinang tugon ni Rachel, bakas pa rin ang lungkot sa kanyang mga mata.Pagkatapos kong isara ang pinto, bumalik ako sa sarili kong silid. Ngunit kahit anong pilit kong ipikit ang aking mga mata, hindi mawala sa isip ko ang mga nangyari.Rachel.Bakit ako masyadong apektado? Bakit parang gusto ko siyang protektahan sa kabila ng
ANG PIYAYA NI PIPAY Special Chapter 6
Pagdating namin sa hotel, agad akong bumaba at kinuha ang aking maleta. Binati ako ng isang bellboy at inialok ang kanyang tulong, pero tinanggihan ko ito."Good afternoon, Sir. Welcome to Royal Luxe Hotel," bati ng receptionist na may pormal na ngiti."Thanks," sagot ko, habang iniabot ang aking passport para sa check-in.Habang inaayos niya ang aking reservation, hindi ko maiwasang mapansin ang malaking chandelier na nagbibigay liwanag sa buong lobby. Lahat ay eleganteng disenyo — tipikal ng isang five-star hotel."Here's your key, Sir. Room 1807. Enjoy your stay.""Thank you."Pagdating ko sa aking kwarto, agad kong binuksan ang pinto at pumasok. Maluwag ito, may king-sized bed, glass windows na may view ng city skyline, at isang maliit na working desk sa gilid.Inilapag ko ang aking maleta sa tabi ng cabinet at agad na humiga sa kama. Ramdam ko ang pagod sa byahe, pero wala akong balak matulog. Tumitig lang ako sa kisame, pero ang isipan ko ay muling bumalik kay Rachel."Ano na ka
ANG PIYAYA NI PIPAY Special Chapter 5
Habang tinitingnan ko siya, napansin ko kung gaano siya kaamo sa pagtulog. Para bang wala siyang alalahanin sa mundo. May ilang hibla ng buhok na bumagsak sa kanyang mukha, at kahit paano, tila gusto kong alisin iyon para mas maayos siyang matulog.Ngunit alam kong hindi magtatagal ang sandaling ito. Kaya bago pa man ako magdalawang-isip, kinuha ko ang aking phone at palihim siyang kinuhanan ng litrato. Isang alaala ng isang estrangherang sandaling naging bahagi ng aking paglalakbay."Click!"Isang litrato na magpapaalala sa akin ng mga sandaling ito. Napangiti ako ng bahagya bago ko siya marahang ginising."Rachel," mahina kong bulong habang dahan-dahan kong hinawakan ang kanyang braso. "Malapit na tayong mag-landing."Unti-unti siyang nagmulat ng mata, bahagyang nag-inat, at tila nahihiya nang mapagtantong nakasandal siya sa akin."Pasensya na," bulong niya, halatang nahihiya."Okay lang. Hindi ka naman mabigat," biro ko, pilit na itinatago ang lungkot na nagsisimula nang sumiksik s
ANG PIYAYA NI PIPAY Special Chapter 4
"Thank you," biglang sambit niya sa akin saka ngumiti.Biglang akong natulala sa kanyang ngiti, dahil lumabas ang kanyang dimples sa pisngi. Kaya napatitig ako dito."B-bakit? May dumi ba sa mukha ko?" takang tanong niya sa akin.Agad akong natauhan at umiwas ng tingin. "Wala! Wala namang dumi," sagot ko, sabay kunwaring inayos ang upo ko.Napakunot ang noo niya. "Eh bakit mo ako tinititigan nang ganun?"Napakamot ako sa batok at saka ngumiti nang bahagya. "Wala lang. Ngiti mo kasi… ang cute."Nanlaki ang mata niya at tila nahiya. "Ha? A-anong cute?" mabilis niyang tinakpan ang pisngi niya na parang biglang namula.Napangiti ako. "Totoo naman. Saka first time kitang makitang ngumiti. Kanina parang ready kang makipag-away sa mundo, tapos ngayon… ayan, parang anghel.""Hala ka! Bolero ka pala, Mr. Tristan Santa Vega," natatawa niyang sabi."Promise, hindi ako bolero!" sabay taas ko ng kamay na parang nagso-swear. "Sinasabi ko lang kung ano 'yung totoo."Napailing siya pero hindi na nawa
ANG PIYAYA NI PIPAY Special Chapter 3
"Ahmm, pwede bang d'yan ako sa may bintana?" mahinang pakiusap niya habang tinuturo ang upuang katabi ng bintana.Napatingin ako sa kanya, bahagyang nagtaka. "Gusto mo bang ikaw ang may view ng ulap?" biro ko, pero halatang seryoso siya."First time ko kasi sumakay ng eroplano," inamin niya, medyo nahihiya. "Gusto ko sanang makita yung view sa itaas."Napangiti ako. Hindi ko alam kung bakit, pero ang innocence niya ay tila nagbibigay ng aliw."Okay, fine," sabi ko, kunwaring nagbuntong-hininga. "Ikaw na ang queen ng window seat." Tumayo ako at nagbigay-daan para makadaan siya."Thank you," sagot niya, at kahit simpleng ngiti lang ang ibinigay niya, parang may kakaibang kiliti akong naramdaman.Nang makaupo na siya at nakaharap sa bintana, kita ko ang excitement sa kanyang mga mata. Para siyang batang sabik na sabik sa isang bagong karanasan."Para saan nga pala yung business trip mo?" tanong niya, pilit na binabasag ang katahimikan."Meeting with clients," sagot ko, bahagyang isinanda
ANG PIYAYA NI PIPAY Special Chapter 2
Pagkauwi ko sa condo, agad akong nag-empake ng mga gamit para sa flight ko bukas. Habang inaayos ko ang mga damit, hindi ko maiwasang mapaisip ulit.Dalawang taon akong nasaksihan kung paano sinubukan ni Pipay na buuin muli ang buhay niya. Nasaktan siya, nagdusa, pero sa kabila ng lahat, nanatili siyang matatag para kay Jhovel. Ngayon na bumalik na si Ethan, hindi ko maitatanggi na may halo akong pangamba.Hindi ko naman itinatanggi na minsan, may bahaging umasa akong may lugar ako sa puso ni Pipay. Pero sapat na para sa akin na makita siyang masaya — kahit hindi ako ang dahilan ng kaligayahan niya.Tumunog ang cellphone ko, isang mensahe mula kay Rafael.Rafael:Bro, balita ko aalis ka bukas. Kailan balik mo?Napangiti ako. Si Rafael, ang pinsan kong laging nandiyan para makipag-usap, lalo na sa mga panahong tahimik akong naglalaban sa sarili kong emosyon.Tristan:Oo, bro. Canada lang naman. Mga isang linggo lang ako roon.Ilang segundo lang ang lumipas at dumating ulit ang reply ni
ANG PIYAYA NI PIPAY Special Chapter 1
Tristan POV Tahimik kong pinagmasdan sina Pipay at Ethan mula sa malayo. Sa ilalim ng mga bituin, kitang-kita ko kung paanong unti-unting bumabalik ang saya sa mga mata ng pinsan ko. Dalawang taon. Dalawang taon kong nasaksihan kung paano siya bumangon sa kabila ng sakit na iniwan ni Ethan. Akala ko noon, hindi na siya makakabangon. Nakita ko kung paano niya itinuring si Jhovel bilang tanging lakas niya. Si Jhovel ang dahilan kung bakit siya patuloy na lumalaban. Pero ngayon, narito si Ethan—buhay, humihingi ng pangalawang pagkakataon. Napailing ako. Hindi ko maitatangging may bahagi sa akin na nag-aalinlangan. Paano kung muling masaktan si Pipay? Paano kung muling iwan ni Ethan ang pamilya nila? Pero sa kabila ng lahat ng mga tanong na iyon, alam ko rin kung gaano kalalim ang pagmamahal nila sa isa’t isa. “Hindi ka pa rin kumbinsido?” tanong ni Kuya Rafael, na tahimik ding nakamasid sa kanila. “Hindi ko lang maiwasang mag-alala,” sagot ko, bahagyang bumuntong-hininga. “Pinsa
ANG PIYAYA NI PIPAY Author Note
Hello all, sana ay napasaya ko po kayo sa aking akda.... ako po ay lubos nagpapasalamat sa inyong suporta... Sana po ay subaybayan ninyo ang iba kong story naisulat... maraming salamat sa inyong lahat. Love Inday Stories......
ANG PIYAYA NI PIPAY 🥰Second Chance 🥰 Last Chapter
Pipay POVHabang naglalakad ako palayo, ramdam ko ang bigat ng puso ko. Dalawang taon. Dalawang taon akong namuhay sa sakit at pangungulila, tinanggap na wala na si Ethan, at pilit na binuo ang buhay ko kasama si Jhovel.At ngayon, parang isang iglap lang, bumalik siya—buhay at humihingi ng puwang sa buhay namin.Napahinto ako at mariing pumikit. Hindi ko alam kung paano haharapin ang katotohanang ito. Kung paano pipigilan ang emosyon sa loob ko na parang gusto nang sumabog."Mommy?" tinig ni Jhovel ang pumukaw sa akin.Paglingon ko, nakatitig siya sa akin, hawak ang kamay ng lalaking akala ko’y hindi ko na muling makikita. May pag-aalinlangan sa kanyang mukha, halatang may gusto siyang itanong ngunit hindi alam kung paano.Napangiti ako nang pilit. "Anak, halika na sa loob. Magpapalit ka pa ng damit para sa birthday party mo.""Pero Mommy… si Daddy?" may halong pag-aalalang tanong niya.Napatingin ako kay Ethan, at doon ko siya muling nasilayan nang buo. Matangkad, gwapo pa rin tulad
