Chapter 93.2

Sa mga oras na iyon ay bigla na namang dumating ang napakalakas na kulog at kasunod nito ay ang pag-uumpisa ng pagbagsak ng ulan. Sa una ay maliit pa ang patak nito ngunit hindi nagtagal, wala pang dalawang minuto ay naging malalaki na ang mga patak ng ulan. Ilang sandali pa nga ay tuluyan nang bumuhos ang napakalakas na ulan at halos ang paligid nila ay nabalot ng ulap at halos wala na ring masyadong makita.

Pareho silang tumakbo ni Greg. ngunti dahil sa kanyang pag-aalala sa kanyang mga baby ay bigla na lamang siyang bumagal sa pagtakbo sa takot na baka madulas siya at nang mapansin ito ni Greg ay bigla siya nitong nilingon.

“Huwag kang matakot.” sabi nito sa kaniya at ilang sandali pa nga ay tuluyan na niyang naramdaman ang mainit na palad na humawak sa kanyang mga kamay. “Hindi kita hahayaang mapahamak.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.

Ang maalalahaning boses ni Greg ay mahinang umalingawngaw sa ulan. Nang marinig niya ang sinabi nito ay nabawasan ng kaunti ang takot niya. Sa kab