Mag-log inShare
KABANATA 78
Ilang segundo muna ang pinalipas ni Van bago sumagot.
“Is that even a serious question, Demani?”
“Just answer it.”
“No. Paano ako aakyat sa attic kung ganitong naka-lugmok ako sa wheelchair?”
Bumaba ang kaniyang tingin sa automatic wheelchair nito, pababa pa sa mga binti nitong natatakpan ng makapal na blanket.
“Dahil ba ito sa kumot?”
Muling umangat ang kaniyang tingin sa mukha ni Van nang marinig ang sinabi nito.
Kaugnay na kabanata
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 79
“Mr and Mrs. Loudd, okay lang po kayo?” Mabilis na ini-alis ni Van ang kamay na nakapasok sa loob ng kaniyang sweatshirt, habang siya’y balewalang tumayo at hinarap si Nurse Art na lumapit. Ningitian niya ito. “We’re okay, don’t worry. N-Nabitiwan ko ang fishing rod at sinalo ako ng aking asawa.” Niyuko niya si Van na inayos ang nagusot na blanket na nasa kandungan nito. But not only was he trying to fix it, but he was also trying to cover his desire. “Nakita nga po namin ang nangyari,” sabi naman ni Nurse Ella, ang mga mata’y nasa tubig. “Naku, malaking isda sana ang nahuli ni Mr. Loudd. Sayang..."&nb
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 80
Malalim na paghinga ang pinakawalan ni Van matapos marinig ang tanong niya. He was silent for a while, walang salitang lumabas sa mga labi nito sa loob ng ilang segundo. At alam niyang nag-iisip ito ng tamang sagot; sagot na sana’y hindi makasisira sa nagiging maganda na nilang samahan. “Because I thought it was the best for you," ani Van sa malumanay na tinig. "I thought letting you go would make you happy, and would stop your pain.” “But it didn’t…” she answered quietly. Walang panunumbat, walang galit. Van let out a deep sigh. “I got tired of seeing you cry everyday, Demani. Sa tuwing nakikita kitang umiiyak ay sinisisi ko ang sarili ko. Lalo akong nagagalit sa sarili ko. Lalong
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 81
MALAKAS NA NAPASINGHAP SI DEMANI NANG sa wakas ay maiahon niya ang ulo at makalanghap muli ng hangin. She still couldn’t move her right leg, and her body tremble in cold. Napayuko siya kay Van na lumangoy hanggang sa dulo ng pantalan. Mahigpit siyang nakakapit sa mga balikat nito habang ang isang kamay nito’y nakapulupot sa kaniyang bewang. She could see the pain in his face. Pain and fear. Pero gulong-gulo ang isip niya sa mga sandaling iyon na hindi niya alam kung ano ang unang sasabihin dito, dagdagan pa ang takot na naramdaman kanina nang sa tingin niya'y katapusan na niya. “V-Van…”&n
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 82 - FINAL
MALAPAD NA NGITI ANG NAMUTAWI SA MGA LABI NI DEMANI nang sa pagpasok niya sa private unit ni Van ay inabutan niya itong gising na, nakasandal sa headboard, at naka-antabay sa pinto. Nang makita siya nito’y initaas nito ang dalawang mga braso upang salubungin siya ng yakap. Mabilis siyang lumapit, inilapag ang dalang bulaklak sa ibabaw ng couch katabi ng kama nito, at pumaloob sa mga bisig ng asawa. It had been fourteen hours since she last saw him; ang huling pag-uusap nila’y bago ito pumasok sa operating room. Tatlong oras ang operasyon, at nang makalabas ay ipinagbawal muna ang pagpasok niya sa recovery room. The operation was successful as expected. Nakausap
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 01
Ilang minuto nang naka-tingala sa mataas na bahay na nasa kaniyang harapan si Demani; ilang beses na ring kumurap upang siguraduhing hindi ito nananaginip at totoong nagbalik sa lugar na iyon upang muling makita ang taong naging dahilan kung bakit hanggang sa mga sandaling iyon ay takot na siyang magmahal. "I can't believe I'm back," she murmured, still looking at the three-story house at the top of the Antipolo mountain. Nothing had changed—the house loo
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 02
"Saan galing ang mga pagkain na ito?" manghang tanong ni Demani nang makita ang mga putaheng nakapatong sa ibabaw ng mesa. Wala pang dalawampung minuto siyang nawala, inihatid lang niya ang mga gamit sa guest room sa itaas, nag-retouch at ni-kalma ang sarili, pagbaba ay may mga pagkain na sa dining area. Si Van na naka-puwesto na sa kabilang dulo ng dining table ay inayos ang table napkin at inilapag sa kandungan. "I asked Attorney Salviejo to send them. Dumating ang assistant niya dala ang mga ito noong nasa itaas ka. My maid set the table." So you have a maid now, huh? Ang sabi mo noon ay ayaw mong may ibang tao sa loob ng bahay maliban sa ating dalawa at sa mga magiging anak natin. Besides, you didn't want people to disturb us while we make love anywhere in this house.
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 03
“Darating na ang birthday celebrant in ten minutes, Demani! Nasaan ka na ba?” "Fuck,” she uttered when she almost slipped to the floor. Madulas ang sementadong footwalk dahil sa malakas na pag-ulan, dagdagan pa ang pagmamadali niya kaya maka-ilang beses na siyang muntikan nang madulas. Ibinaba niya ang payong nang maka-silong sa cover ng bakeshop. Inalis niya ang pagkaka-ipit ng cellphone sa pagitan ng balikat at ulo.
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 04
Nasa labas na si Demani nang salubungin siya ng malakas na ulan. Lalong sumama ang panahon at mukhang lalo siyang mahihirapang makahanap ng taxi na masasakyan.Kinuha niya ang payong na ini-sabit niya sa umbrella rack saka binuksan iyon. Sa kabilang kalsada ay marami siyang nakikitang dumaraang taxi at UV, doon siya mag-aantabay. Maingat siyang naglakad patawid sa kalsada at dahil traffic ay hindi siya gaanong nahirapan. Sumiksik siya sa pagitan ng mga sasakyan hanggang sa marating niya ang kabilang kalsada.Habul-habol niya ang oras, kailangan niyang mauna sa bahay nila bago dumating ang Lola Valentina niya.Dalawang taxi ang dumaan sa harap niya subalit pawang may mga sakay. Hindi niya inalintana ang nagtatalsikang tubig-ulan sa suot na pantalon habang nakikipag
Pinakabagong kabanata
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 82 - FINAL
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 81
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 80
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 79
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 78
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 77
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 76
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 75
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 74
