“I’M LEAVING.”
Iyon ang unang mga katagang lumabas sa mga labi ni Demani nang pumasok siya sa front door. Nasa harap ito ng pinto na tila hinihintay talaga ang kaniyang pagdating. Her face was unreadable—as expected—and beside her stood a large luggage bag.
Isang buntonghininga ang pinakawalan niya. He had somehow expected this. He knew she was going to do this.
And as he also expected to himself, he wasn’t so concerned at all.
He had somehow prepared himself for this. He knew at some point, Demani would reach her limit and move out of the house.
&n
Back to the present time… MAINGAT NA INILAPAG NI DEMANI ANG BAKING DISH sa front seat saka nagmamadaling inisara ang pinto niyon at umikot patungo sa driver's seat. She was using one of Van's car to get to the port. Kapag hindi siya nagmadali ay mahuhuli siya at maiiwan ng yate. Iyon ang araw na muli niyang makikita ang buong pamilya makalipas ang ilang buwan. Simula nang sumakabaling buhay si Lola Val ay lumusot-dili na siya sa mga family gatherings. Salamat kay Van at hindi siya nakatanggi sa araw na iyon. Oh well, mabuti nga sigurong maiwan siya ng yate para hindi siya maging sentro ng atensyon ng pamilya mamaya. Van would be there so she would be forced to interact with everybody. Damn it, wala siya sa mood
BANDANG ALAS SINCO NA NG HAPON NANG MULING DUMAON ang yate sa port at isa-isa nang nagbabaan ang buong pamilya. Everyone had fun, including the kids. Tuwang-tuwa ang mga ito dahil iyon ang unang beses na nakasakay sa sasakyang pandagat. Sa sobrang saya ay napagod ang anak ni Levi kaya nagpakarga na sa ama, ang anak naman nina Mau at Jimmy ay hyper pa rin kaya hanggang sa makababa ang mga ito ay nakipaghabulan pa sa ama. Nakangiting pinagmasan ni Demani sina Jimmy at si Baby Mico na nagba-bonding habang hinihintay na makatawid ang mommy at daddy niya sa dock. Siya ang kasunod ng mga ito habang nasa likuran naman niya sina Van at Attorney Salviejo. Matapo
NATIGILAN SA PAGHAKBANG SI DEMANI NANG sa pagdating niya sa hagdan ay may narinig na mga tao sa ibaba. Nasa landing na siya nang marinig ang pag-uusap sa living room. She knew it wasn’t just Van and his maid. There were more people downstairs. Bisita? Bakit kay aga ay may bisita na si Van? Alas siete pa lang ng umaga. Alas sinco pa lang ay nagising na siya at hindi na nakabalik pa sa pagtulog. Bandang alas seis nang bumangon siya at dumiretso sa banyo upang maligo. She wore a white summer dress and flipflops, at bababa na sana siya upang gumawa ng kape nang marinig ang ingay sa ibaba. At upang malaman kung ano ang mayroon ay inituloy niya ang pagbaba sa hagdan, at nang tuluyan niy
HUMIHIKAB NA LUMABAS NG SILID SI DEMANI AT BUMABA sa kusina isang gabing nagising ito at nakaramdam ng pagkauhaw. Pagdating sa kusina ay dumiretso ito sa fridge at kaagad na kumuha ng isang sealed bottle ng mineral water. She took off the cover and drank the water when suddenly, she noticed the kitchen door was open. Pinangalahati na muna niya ang laman ng bote bago tinakpang muli at ipinatong sa ibabaw ng mesa. Salubong ang mga kilay na humakbang siya patungo sa kitchen door at sumilip sa labas. Sa isip ay nagtatanong kung nakalimutan ba iyong isara ng katulong, may lumabas, o may pumasok? A burgler maybe? Nah, she dismissed the thoug
TAHIMIK NA SINUNDAN NG TINGIN NI VAN ANG PAPALAYONG si Demani hanggang sa tuluyan na itong nakapasok sa kusina at mawala sa tanaw niya. He let out a deep sigh as he turned his attention back to nowhere. Nakamata siya sa isang lokasyon subalit ang kaniyang pansin ay wala naman talaga roon. All he saw was his wife's beautiful face. God, she is still beautiful. And she still makes my heart skip a beat. He was truly happy that Demani joined him for a quick drink. Sinubukan lang niya itong alukin, hindi niya inakalang pagbibigyan siya nito. Isa pang buntonghininga ang pinakawalan niya bago siya sumandal sa wheelc
“HEY, KAILANGAN NA NATING MAG-EMPAKE NG MGA GAMIT MO.” “Good morning to you, too,” ani Van bago itinuloy ang naudlot na pagdadala ng tasa sa bibig nang pumasok sa dining area si Demani. Sa mesa ay may almusal nang nakahanda. Bread, ham, bacon, eggs. Hindi pinansin ni Demani ang sinabi ni Van. Kaagad na natuon ang pansin nito sa naka-hain sa ibabaw ng mesa. Nagsalubong ang mga kilay nito. “Who cooked breakfast?” “The maid, who else?” Niyuko ni Demani ang relos at sinuri ang oras. It was only past seven o-clock. “Your m
MANGHA SI DEMANI sa laki ng bahay ni Van sa Arizona. There were indeed four bedrooms on the second floor, plus library and his home office, totalling six rooms. The first floor was also huge; may malaking kitchen, may dining room, may malaking sala na loft style ang kisame at sa ibabaw ay glass roofing kaya maliwanag, may mga indoor plants and indoor tree na nakatanim malapit sa hagdan. Yes, nakatanim. Ang sahig ay gawa sa marmol subalit ang maliit na puno na hindi niya alam kung ano ang pangalan ay diretsong nakatanim sa lupa. It was creatively placed there. Ang style ng bahay ay minimalist tropical, katulad ng sa bahay nila sa Antipolo. Tingin niya’y mahilig talaga sa ganoon ang asawa. Ang nakapagtataka lang ay bakit ito kumuha ng malaking bahay? At para saan iyon?
MAAGANG BUMANGON SI DEMANI KINAUMAGAHAN. Halos hindi rin naman siya nakatulog. Wala siyang ibang ginagawa buong gabi kung hindi pakinggan ang banayad na paghinga ni Van at pagmasdan ang natutulog nitong anyo. Hindi niya alam kung naninibago lang ba siya dahil nasa ibang bansa sila, o dahil iba ang oras doon sa Arizona, o talagang nate-tensiyon siya na makatabing muli sa iisang higaan ang kaniyang asawa? Alin man sa mga iyon, ay hindi maganda ang simula ng araw niya dahil sa kakulangan sa tulog. Oh, she was only able to get some sleep for fifteen minutes, and then, she would wake up and back to gaping at her husband's sleeping form. Muli na naman siyang maiidlip, at muling maaalimpungatan. Same cycle for the rest of the night. Pagising-gising, hindi mapakali.&nbs