NANGINGINIG ANG BUONG KATAWAN SA SAMA NG LOOB AT GALIT NA TUMAYO SI DEMANI NANG BUMUKAS ANG FRONT DOOR. Alas dies na ng gabi nang makauwi si Van.
Nagdidilim ang kaniyang paningin. Galit na galit siya at handang makipag-away.
“I didn’t know you’re coming home?”
“Hindi sinabi sa’yo ni Michelle?” nakataas ang kilay niyang sagot. Ang kaniyang mga braso ay nakahalukipkip; kailangan niya iyon upang itago ang panginginig ng katawan sa labis na galit. Gusto niyang sabunutan si Van. Kaunting pagtitimpi na lang ang meron siya ngayon at wala na siyang balak pang magpaliguy-ligoy.
“I was in a hurry, hi
TAHIMIK NA KUMAKAIN NG HAPUNAN SI DEMANI SA KUSINA NANG marinig nito ang paghimpil ng sasakyan ng asawa sa harap. Pinakiramdaman niya ang sarili. Pilit na sinusugpo ang galit na nasa dibdib. Wala siyang ini-handang pagkain para rito; she cooked only for herself. She wasn’t planning to invite him anyway. Bahala itong magluto ng oatmeal. Sa loob ng dalawang araw ay ni-ha, ni-ho ang asawa niya sa kaniya. He had never sent her text messages nor gave her calls. Well, bakit siya nito padadalhan ng text messages o bibigyan ng calls kung may kino-konsumo naman ito roon. Two days business trip…she smirked a
NANG GABING IYON AY NAGHANDA SI DEMANI NG HAPUNAN. Susundin niya ang payo ng kaniyang lola; kakausapin niya nang masinsinan si Van at sasabihin dito ang lahat ng nararamdaman niya. Sige, susundin niya ang payo ng kaniyang lola. Hanggang sa kaya niya. She cooked Van’s favorite steak that night. Bumili rin siya ng red wine at naghanda ng marami side dishes. Fine, siya na ang unang makikipagbati. Nanging abala siya buong maghapon sa paghahanda sa kusina. Pagdating ng alas seis ng gabi ay nag-padala siya ng mensahe sa cellphone ni Van at sinabing umuwi ito ng maaga. He said nothing. Umaasa siyang natanggap nito ang mensaheng iyon at lulusot ito para hindi masayang ang inihanda niya.
Kapag pala pinilit at minadali ang pag-ayos ng isang bagay, ang resulta ay hindi pa rin maganda. Hindi pa rin perpektong maaayos ang problema, bagkus ay lalo pang nasisira. Tulad sa isang relasyon. Those were Demani's thoughts. Sa maraming beses simula nang mag-umpisa silang magtalo ni Van ay hindi na naging maayos ang problema nilang dalawa. Magkakabati sila ng sandali pagkatapos ay muling mag-aaway. Their endless fights started when Van expressed his thoughts about the family culture. He had a lot of things to say about everyone which pissed her off. Pero kalaunan, sa pagnanais niyang alagaan ang pagsasama nila'y siya na ang nag-sakripis
“I’M LEAVING.” Iyon ang unang mga katagang lumabas sa mga labi ni Demani nang pumasok siya sa front door. Nasa harap ito ng pinto na tila hinihintay talaga ang kaniyang pagdating. Her face was unreadable—as expected—and beside her stood a large luggage bag. Isang buntonghininga ang pinakawalan niya. He had somehow expected this. He knew she was going to do this. And as he also expected to himself, he wasn’t so concerned at all. He had somehow prepared himself for this. He knew at some point, Demani would reach her limit and move out of the house. &n
Back to the present time… MAINGAT NA INILAPAG NI DEMANI ANG BAKING DISH sa front seat saka nagmamadaling inisara ang pinto niyon at umikot patungo sa driver's seat. She was using one of Van's car to get to the port. Kapag hindi siya nagmadali ay mahuhuli siya at maiiwan ng yate. Iyon ang araw na muli niyang makikita ang buong pamilya makalipas ang ilang buwan. Simula nang sumakabaling buhay si Lola Val ay lumusot-dili na siya sa mga family gatherings. Salamat kay Van at hindi siya nakatanggi sa araw na iyon. Oh well, mabuti nga sigurong maiwan siya ng yate para hindi siya maging sentro ng atensyon ng pamilya mamaya. Van would be there so she would be forced to interact with everybody. Damn it, wala siya sa mood
BANDANG ALAS SINCO NA NG HAPON NANG MULING DUMAON ang yate sa port at isa-isa nang nagbabaan ang buong pamilya. Everyone had fun, including the kids. Tuwang-tuwa ang mga ito dahil iyon ang unang beses na nakasakay sa sasakyang pandagat. Sa sobrang saya ay napagod ang anak ni Levi kaya nagpakarga na sa ama, ang anak naman nina Mau at Jimmy ay hyper pa rin kaya hanggang sa makababa ang mga ito ay nakipaghabulan pa sa ama. Nakangiting pinagmasan ni Demani sina Jimmy at si Baby Mico na nagba-bonding habang hinihintay na makatawid ang mommy at daddy niya sa dock. Siya ang kasunod ng mga ito habang nasa likuran naman niya sina Van at Attorney Salviejo. Matapo
NATIGILAN SA PAGHAKBANG SI DEMANI NANG sa pagdating niya sa hagdan ay may narinig na mga tao sa ibaba. Nasa landing na siya nang marinig ang pag-uusap sa living room. She knew it wasn’t just Van and his maid. There were more people downstairs. Bisita? Bakit kay aga ay may bisita na si Van? Alas siete pa lang ng umaga. Alas sinco pa lang ay nagising na siya at hindi na nakabalik pa sa pagtulog. Bandang alas seis nang bumangon siya at dumiretso sa banyo upang maligo. She wore a white summer dress and flipflops, at bababa na sana siya upang gumawa ng kape nang marinig ang ingay sa ibaba. At upang malaman kung ano ang mayroon ay inituloy niya ang pagbaba sa hagdan, at nang tuluyan niy
HUMIHIKAB NA LUMABAS NG SILID SI DEMANI AT BUMABA sa kusina isang gabing nagising ito at nakaramdam ng pagkauhaw. Pagdating sa kusina ay dumiretso ito sa fridge at kaagad na kumuha ng isang sealed bottle ng mineral water. She took off the cover and drank the water when suddenly, she noticed the kitchen door was open. Pinangalahati na muna niya ang laman ng bote bago tinakpang muli at ipinatong sa ibabaw ng mesa. Salubong ang mga kilay na humakbang siya patungo sa kitchen door at sumilip sa labas. Sa isip ay nagtatanong kung nakalimutan ba iyong isara ng katulong, may lumabas, o may pumasok? A burgler maybe? Nah, she dismissed the thoug
MALAPAD NA NGITI ANG NAMUTAWI SA MGA LABI NI DEMANI nang sa pagpasok niya sa private unit ni Van ay inabutan niya itong gising na, nakasandal sa headboard, at naka-antabay sa pinto. Nang makita siya nito’y initaas nito ang dalawang mga braso upang salubungin siya ng yakap. Mabilis siyang lumapit, inilapag ang dalang bulaklak sa ibabaw ng couch katabi ng kama nito, at pumaloob sa mga bisig ng asawa. It had been fourteen hours since she last saw him; ang huling pag-uusap nila’y bago ito pumasok sa operating room. Tatlong oras ang operasyon, at nang makalabas ay ipinagbawal muna ang pagpasok niya sa recovery room. The operation was successful as expected. Nakausap
MALAKAS NA NAPASINGHAP SI DEMANI NANG sa wakas ay maiahon niya ang ulo at makalanghap muli ng hangin. She still couldn’t move her right leg, and her body tremble in cold. Napayuko siya kay Van na lumangoy hanggang sa dulo ng pantalan. Mahigpit siyang nakakapit sa mga balikat nito habang ang isang kamay nito’y nakapulupot sa kaniyang bewang. She could see the pain in his face. Pain and fear. Pero gulong-gulo ang isip niya sa mga sandaling iyon na hindi niya alam kung ano ang unang sasabihin dito, dagdagan pa ang takot na naramdaman kanina nang sa tingin niya'y katapusan na niya. “V-Van…”&n
Malalim na paghinga ang pinakawalan ni Van matapos marinig ang tanong niya. He was silent for a while, walang salitang lumabas sa mga labi nito sa loob ng ilang segundo. At alam niyang nag-iisip ito ng tamang sagot; sagot na sana’y hindi makasisira sa nagiging maganda na nilang samahan. “Because I thought it was the best for you," ani Van sa malumanay na tinig. "I thought letting you go would make you happy, and would stop your pain.” “But it didn’t…” she answered quietly. Walang panunumbat, walang galit. Van let out a deep sigh. “I got tired of seeing you cry everyday, Demani. Sa tuwing nakikita kitang umiiyak ay sinisisi ko ang sarili ko. Lalo akong nagagalit sa sarili ko. Lalong
“Mr and Mrs. Loudd, okay lang po kayo?” Mabilis na ini-alis ni Van ang kamay na nakapasok sa loob ng kaniyang sweatshirt, habang siya’y balewalang tumayo at hinarap si Nurse Art na lumapit. Ningitian niya ito. “We’re okay, don’t worry. N-Nabitiwan ko ang fishing rod at sinalo ako ng aking asawa.” Niyuko niya si Van na inayos ang nagusot na blanket na nasa kandungan nito. But not only was he trying to fix it, but he was also trying to cover his desire. “Nakita nga po namin ang nangyari,” sabi naman ni Nurse Ella, ang mga mata’y nasa tubig. “Naku, malaking isda sana ang nahuli ni Mr. Loudd. Sayang..."&nb
Ilang segundo muna ang pinalipas ni Van bago sumagot. “Is that even a serious question, Demani?” “Just answer it.” “No. Paano ako aakyat sa attic kung ganitong naka-lugmok ako sa wheelchair?” Bumaba ang kaniyang tingin sa automatic wheelchair nito, pababa pa sa mga binti nitong natatakpan ng makapal na blanket. “Dahil ba ito sa kumot?” Muling umangat ang kaniyang tingin sa mukha ni Van nang marinig ang sinabi nito.
It was a cottage in the middle of the forrest. At dahil nasa itaas na bahagi nakatayo ang cottage ay natatanaw niya mula sa attic ang malawak na gubat, ang mahaba at paikot na kalye, ang malaking lawa sa kabilang bahagi, at ang malawak at matataas na pine trees na nakapaligid sa gubat. The place reminded her of the forrest she would also see on Western movies. And Demani liked it. Tahimik doon, malamig, at presko. Malayong-malayo na kinalakihan niya sa Maynila. Ang cottage na kinaroroonan nilang pag-aari ni Dr. Eisenburg ay malawak; sa ibaba’y may isang silid. Sa loob ng silid na iyon ay may bunker na maaaring tulugan ng dalawang tao, at mayroon ding matress n
HINDI KUMILOS SI DEMANI. She planted herself on the bed and stared at Van. Hindi siya bibigay rito; ayaw niyang bumigay. Nais niyang alagaan ang sarili, ang puso. Ayaw niyang masaktang muli. At napansin marahil nito na wala siyang balak na kumilos, kaya ngumiti ito at inayos na ang higa saka pinatay ang ilaw. Nanatili siyang nakatitig dito. “Good night, Demani…” he said before sleeping on the other side, turning his back on her. Hindi siya sumagot at nahiga na rin patalikod kay Van. Inabot niya ang lamp sa bahagi niya, pinatay iyon saka ipinikit ang mga mata. Makalipas ang ilang sandali, nang hindi pa rin siya dalawin ng antok, ay muli siyang nagmulat at nakipagtitigan sa madilim na kisame. Gusto na rin niyang magpah
DEMANI SHUDDERED WHEN VAN’S LIPS TOUCHED HERS. She was momentarily shocked but it didn’t take long for her to close her eyes and kiss him back. The sweetness of his lips was almost past bearing, and his kiss became more insistent when she started responding. Ramdam niya ang panginginig ng kaniyang katawan habang magkarugtong ang kanilang mga labi. Her mind was telling her to push Van, to slap him and yell at him for doing such dirty trick. Ano ang binabalak nitong gawin? Ano ang karapatan nitong halikan siya? Pero kahit anong sulsol ng utak niya ay ayaw sumunod ng kaniyang katawan sa nais niyong mangyari. Mas matimbang pa rin ang sinasabi ng kaniyang puso. Na hayaan muna ang
PASADO ALAS DOS NG HAPON NANG MAKAUWI SINA DEMANI. Matapos nilang manggaling sa ospital ay nagtungo muna sila sa isang restaurant para doon na mag-lunch, pagkatapos ay muli silang nag-ikot sa siyudad. Habang nasa sasakyan pauwi ay napag-usapan nina Nurse Art at Nurse Ella na bago bumalik sa Maynila ay kailangan muna nilang makapasyal sa Grand Canyon, na sinuportahan naman ni Van at ini-suhestiyon na mas magiging maganda ang experience kung susubukan nilang gawin iyon via a helicopter trip. Lalong na-excite ang dalawa, lalo na si Ella na ayaw raw maglakad nang malayo kaya pabor sa helicopter trip. Doon pa lang sa sasakyan ay tinawagan na ni Van si Michelle, ang sekretarya nito, upang mag-set g schedule. Nurse Ella had also requested to experience the hot air balloon ride over Phoenix, at ni-set up iyon ni Van para sa dalawa. Gusto niyang isatinig