Ngayong hindi pa handa ang mga pagkain, magsisimula na ba siyang magsabi ng masama?! Hindi ba niya nararamdamang nawalan siya ng konsensya?!Ang mukha ni Andrea ay halatang naninigas. Sa mga oras na ito, kung hindi pa rin nila naiintindihan ang nangyayari, anong pinagkaiba nila sa mga hangal?!Ang ngiti ni Lucio ay nawala na rin, malinaw na alam na nila kung ano ang nangyayari.Nang makita ito ni Lauren, bahagya siyang yumuko, nahihiyang tumingin sa kanila.Si Harman naman ay tila mas gumaan ang pakiramdam dahil kung alam na ng lahat, magiging mas simple ang mga bagay.Bahagyang umubo si Joseph, at saka nagsalita na may halong pagkaawa, "Ito... Ay, talagang nakakahiya itong sabihin, pero ang mga bagay-bagay ay kailangang magkaintindihan. Sa palagay ko naman, maiintindihan ninyo ito, hindi ba?"Ano ang dapat nilang intindihin? Ang tatlo ay nagkatinginan nang may litong ekspresyon, at halos pare-pareho pa ang reaksyon.Anong pagpapanggap ang ginagawa nila sa ganitong oras? Ano pa ang si
Bahagyang nagbago ang ekspresyon nina Lucio at ng iba pa, alam nilang hindi titigil ang kabilang panig hangga’t hindi natatapos ang kasunduan sa kasal.Napangisi si Lucio, "Kung gusto niyo talagang tapusin, tapusin na. Pero bakit kailangan niyo pang gawing parang ang taas ng dahilan niyo?"Tiningnan siya nang malamig ni Harold, ngunit hindi ito tinapunan ni Lucio ng pansin. Sa halip, tumingin siya kay Joseph at seryosong sinabi, "Kung talagang desidido ka na, wala na akong masasabi. Hindi siguro tayo talagang itinadhana. Sige, tapusin na natin ang kasunduan sa kasal, pero pati na rin lahat ng ating mga kasunduan sa negosyo!"Matigas ang tono ng kanyang mga salita.Bahagyang nagbigay ng senyas si Andrea. Alam niyang makapangyarihan ang pamilyang Sabuelgo, pero mahalaga rin sa mga ito ang kanilang kooperasyon. Napakalaking kawalan nito, at hindi siya naniniwalang basta-basta lang tatanggapin ng Sabuelgo family ang sitwasyong ito.Baka magkaayos din sila maya-maya, na kapag nangyari iyon
Matagal nang naghintay si Adeliya bago siya tuluyang naka-react. Nakita niyang palayo na si Harold, kaya dali-dali niyang hinabol ito habang puno ng pag-aalala at sakit sa kanyang tinig, "Harold..."Ngunit ang malamig na aura na nagmumula kay Harold ay tila isang pwersang nagpanginig sa kanya, dahilan upang siya’y huminto sa kanyang mga hakbang.Hindi niya ininda ito at agad na tumakbo papunta kay Harold. Hinarangan niya ito at nagmakaawa, "Bakit hindi mo ako mapaniwalaan? Harold, totoo ang sinasabi ko!"Huminto ang mga yapak ni Harold, tumingin sa kanya nang malamig, at sinabi, "Bibigyan kita ng huling pagkakataon, umalis ka sa harapan ko." Ang boses niya’y tila yelo, matalas at direktang tumusok sa puso ni Adeliya.Halos mawalan ng hininga si Adeliya sa sakit, at ang mga luha niya’y bumagsak nang walang tigil.Kung noon, siguradong mag-aalala si Harold. Hindi man magpakita ng emosyon, madadala siya ng kalagayan ni Adeliya.Pero ngayon, napakalamig pa rin niya.Sa sandaling iyon, til
Ang isang papel na naglalaman ng divorce agreement ay itinapon sa harap ni Karylle, tumingin siya sa taong gumawa no’n. “Gising na siya, at nangako ako sa kanya na hangga’t buhay siya ay hindi mapupunta ang position niya bilang asawa ko sa ibang babae,” seryosong sabi ng lalaki. Tinuro niya ang papel na itinapon niya sa lamesa, sa harap ni Karylle. “Pirmahan mo ito, this is our divorce agreement.” Inasahan na ni Karylle na mangyayari ang bagay na ito dahil buwan na ang nakalipas nang magising ang pinsan niya. Itinaas niya ang tingin niya sa lalaki at nagsalita sa mapait na tono. “Hindi ka pa rin naniniwala sa akin ngayon?” Umismid si Harold at umingin kay Karylle na hindi natutuwa. "Simula pa lang noong una hanggang ngayon, you’re a vain woman. Ano pa bang meron sa’yo na paniniwalaan ko?” Huminto siya sa pagsasalita at tumingin ng seryoso kay Karylle. "Huwag mo na akong paulitin, Kar. Sign this paper, and this villa will belong to you. Ito ang huling ibibigay ko para sa dignidad
Ang sabi mo kahapon ay kahit ako hindi kukunin ang kaso, diba?” tanong ni Karylle, naglakad siya at umupo sa sofa, sa kabila ni Layrin. Tumango naman si Layrin bilang sagot. “Hmmm, let me hear about it,” dagdag ni Karylle. Nasa loob sila ng cafe."That's ......"Nang matapos ni Layrin sabihin ang sitwasyon sa kaso na iyon, ginalaw nang bahagya ni Karylle ang daliri niya na nakapatong sa kaliwang hita niya. Nanliit ang kanyang mga mata na tila ba sobrang interesado niya na sa kaso na binanggit ni Layrin. “It's a little interesting. Who are the two parties?”“Ikaw babae ka…I mean, wala ka namang mapapala kung aalamin mo pa.”Tinignan ni Karylle nang seryoso si Layrin na may pagtataka rin. Bumuntong hininga si Layrin at tumango, sinagot niya ang tanong ni Karylle. “Ang dalawang ito ay nangunguna sa industriya ng negosyo, and mas lalong lumaki dahil na rin sa pangalan nila. It is Mr. Handel, who wants to ask you for help, and his opponent is…”Huminga pa nang malalim si Layrin na tila b
Nang marinig ang sagutan ng dalawa, agad nabahala si Adeliya. Bumaling siya kay Harold na may pagalala at sinabi, “Babe, don’t be angry. Siguro ay may hindi lang siya naitindihan sa pagitan ninyong dalawa, huwag mo na siyang patulan and please, don’t hurt me.”Karylle looked at Adeliya with a bit of mockery, she never knew that her cousin was a drama spirit, and she was disgusted today.Bago pa makapagsalita si Harold, nagsalita muli si Karylle. “Hindi lang naman isang araw o dalawang araw pinagnanasaan ng mabait kong pinsan ang position ko bilang Mrs. Sanbuelgo, so it’s better for you to marry her as soon as possible para hindi na siya mag-aksaya ng oras na padalhan ako ng mga mensaheng ikakagalit ko in the future.”Nang marinig ni Adeliya ang salitang ‘mensahe’, nagbago ang kanyang reaksyon at agad na sinabi: “Karylle, ipinaliwanag ko na sa’yo ng maraming beses, I will not destroy your family; si Harold mismo ang nakaramdam na mabuti akong babae at he owe something to me. We really d
Tumango lang si Karylle na parang walang pakialam. “Hayaan mo na lang siya, mukha naman wala siyang balak na masama, baka nagkataon lang na nakasunod siyaat nasa iba ang pakay niya.” Pagkatapos ng nakakapagod na araw, nakatulog siya nang mahimbing sa gabing iyon. Dati ay nag-aalala at natatakot siya na mawala si Harold sa buhay niya, at ngayon ay nawala na nga ito sa buhay niya, pero tila ba nawalan siya ng isang mahalagang bagay. Napag-isipan niya iyon nang mabuti at tinanggap na lang kapalaran. ‘What I thought was a lonely pillow turned into a dreamless night.’ sa isipan niya. Pero kahit papaano ay nakaalis siya sa lalaking iyon. Maagang nagising si Karylle sa umagang iyon at sinimulan ang araw sa pamamagitan ng pag-aalmusal. Nasa maayos ang isip niya ngayon, tumingin siya sa nakahandang breakfast na para sa kanya at napangiti. She likes Pinoy breakfast, an egg with omelet, sopas soup and a hot coffee, but Harold doesn't like it, he is used to American-style breakfast, so
Habang si Harold naman ay nakatingin sa relong hawak niya. Hindi niya gusto ang relo noong una at basta na lang itinapon sa sahig, kaya nasira. Gayunpaman, hindi niya magawang itapon ito nang tuluyan, kaya kinuha niya isa-isa ang mga parteng nabasag.Alam niyang sira ang relo, ngunit para bang may kakaibang naramdaman siya para dito na pumipigil sa kanya na iwan ito.Napansin ni Harold na may nanonood sa kanya. Paglingon niya, nakita niya ang malamig at walang pakialam na mga mata ni Karylle. Ngumisi siya ng mayabang at itinapon ang relo sa dressing table, na para bang wala itong halaga."Bakit mo nilagay ang sirang bagay na 'yan dito? Sa tingin mo ba ang bahay ko ay basurahan?" tanong ni Harold na puno ng hinanakit.Napapikit si Karylle bago sumagot, "Kung ayaw mo, itapon mo." At sinimulan niyang maghanap ng kuwintas sa paligid, hindi man lang siya tumingin kay Harold.Halos magdilim ang paningin ni Harold. Noong una, sobrang halaga ng relo na iyon para sa kanya, ngunit ngayon, parang
Matagal nang naghintay si Adeliya bago siya tuluyang naka-react. Nakita niyang palayo na si Harold, kaya dali-dali niyang hinabol ito habang puno ng pag-aalala at sakit sa kanyang tinig, "Harold..."Ngunit ang malamig na aura na nagmumula kay Harold ay tila isang pwersang nagpanginig sa kanya, dahilan upang siya’y huminto sa kanyang mga hakbang.Hindi niya ininda ito at agad na tumakbo papunta kay Harold. Hinarangan niya ito at nagmakaawa, "Bakit hindi mo ako mapaniwalaan? Harold, totoo ang sinasabi ko!"Huminto ang mga yapak ni Harold, tumingin sa kanya nang malamig, at sinabi, "Bibigyan kita ng huling pagkakataon, umalis ka sa harapan ko." Ang boses niya’y tila yelo, matalas at direktang tumusok sa puso ni Adeliya.Halos mawalan ng hininga si Adeliya sa sakit, at ang mga luha niya’y bumagsak nang walang tigil.Kung noon, siguradong mag-aalala si Harold. Hindi man magpakita ng emosyon, madadala siya ng kalagayan ni Adeliya.Pero ngayon, napakalamig pa rin niya.Sa sandaling iyon, til
Bahagyang nagbago ang ekspresyon nina Lucio at ng iba pa, alam nilang hindi titigil ang kabilang panig hangga’t hindi natatapos ang kasunduan sa kasal.Napangisi si Lucio, "Kung gusto niyo talagang tapusin, tapusin na. Pero bakit kailangan niyo pang gawing parang ang taas ng dahilan niyo?"Tiningnan siya nang malamig ni Harold, ngunit hindi ito tinapunan ni Lucio ng pansin. Sa halip, tumingin siya kay Joseph at seryosong sinabi, "Kung talagang desidido ka na, wala na akong masasabi. Hindi siguro tayo talagang itinadhana. Sige, tapusin na natin ang kasunduan sa kasal, pero pati na rin lahat ng ating mga kasunduan sa negosyo!"Matigas ang tono ng kanyang mga salita.Bahagyang nagbigay ng senyas si Andrea. Alam niyang makapangyarihan ang pamilyang Sabuelgo, pero mahalaga rin sa mga ito ang kanilang kooperasyon. Napakalaking kawalan nito, at hindi siya naniniwalang basta-basta lang tatanggapin ng Sabuelgo family ang sitwasyong ito.Baka magkaayos din sila maya-maya, na kapag nangyari iyon
Ngayong hindi pa handa ang mga pagkain, magsisimula na ba siyang magsabi ng masama?! Hindi ba niya nararamdamang nawalan siya ng konsensya?!Ang mukha ni Andrea ay halatang naninigas. Sa mga oras na ito, kung hindi pa rin nila naiintindihan ang nangyayari, anong pinagkaiba nila sa mga hangal?!Ang ngiti ni Lucio ay nawala na rin, malinaw na alam na nila kung ano ang nangyayari.Nang makita ito ni Lauren, bahagya siyang yumuko, nahihiyang tumingin sa kanila.Si Harman naman ay tila mas gumaan ang pakiramdam dahil kung alam na ng lahat, magiging mas simple ang mga bagay.Bahagyang umubo si Joseph, at saka nagsalita na may halong pagkaawa, "Ito... Ay, talagang nakakahiya itong sabihin, pero ang mga bagay-bagay ay kailangang magkaintindihan. Sa palagay ko naman, maiintindihan ninyo ito, hindi ba?"Ano ang dapat nilang intindihin? Ang tatlo ay nagkatinginan nang may litong ekspresyon, at halos pare-pareho pa ang reaksyon.Anong pagpapanggap ang ginagawa nila sa ganitong oras? Ano pa ang si
Tagalog Translation with Improved Grammar:Ngumiti si Joseph at malayang nagsalita, "Lucio, bukas ay Linggo, holiday naman lahat, bakit hindi tayo maghapunan nang magkasama bukas ng tanghali? Magtipon-tipon ang ating dalawang pamilya."Bahagyang nagulat si Lucio, pero tumugon nang maayos."Sige, magtipon tayo bukas ng tanghali."Masayang ngumiti si Joseph, "Ayos, dito na lang tayo magkita, at ang buong pamilya n'yo, tatlo kayo, siguraduhin mong walang maiiwan."Natural na sumang-ayon si Lucio, pero may konting iritasyon sa kanyang dibdib. Parang may mali, pero nginitian niya si Joseph at nagpaalam nang maayos bago nila ibinaba ang telepono.Napakunot ang noo ni Lucio. "Bakit parang may nararamdaman akong parang isang alamid na binabati ang manok?"Namutla ang mukha ni Adeliya. "Sila ba... gusto na nilang tapusin ang kasunduan sa kasal...?"Biglang bumigat ang mukha ni Lucio, at maging ang noo ni Andrea ay kumunot.Hindi tumingin si Adeliya sa kanilang dalawa, at nagbulong na lang sa s
"Kung hindi mo ito ni-record, ano ito ngayon? Ang pagkatao ni Karylle ay kailanman hindi dapat kinukwestyon. Siya ay may dignidad at prinsipyo.""Nang maglaon, si Mr. Handel ay hindi rin sumang-ayon sa mga galawan mo. Kaya't ang opsyon niya ay huwag makipag-cooperate o piliin akong gamitin. Dahil dito, nagmadali ka. Paano mo naman isusuko ang ganito kalaking oportunidad? Kaya hinanap mo ulit si Harold para ipakita ang planong ito. Sa huli, nagustuhan din ito ni Harold at pinili niya ako, hindi ba?""Hindi nagtagal, binanggit din niya ang pangalan ko. Bigla kang nahirapan. Sino man ang piliin mo, hindi lang ako kailangang humarap, kundi pati na rin maa-offend mo ang isa sa kanila. Kaya sa sitwasyong mahirap pumili, nagkaroon ka ng dalawang plano, hindi ba?"Dalawang plano…Galit na galit na si Harold ngayon, ngunit nang marinig niya ang mga salitang iyon, tila mas dumilim pa ang kanyang ekspresyon.Adeliya, napakagaling mo!Pinaghihinalaan na ni Harold na may kinalaman si Adeliya sa in
Pagkalipas ng ilang sandali, maipapadala na niya ang recording kay Harold nang walang anumang pagbabago.Malapit na ang engagement, ngunit wala pa ring ginagawa si Harold. Kaya kailangan niyang magdala ng malaking sorpresa.Sa susunod na sandali, ngumiti si Karylle, "Pinsan, sigurado ka bang gusto mong manatili rito para pahiyain ang sarili mo? Kaya kong hintayin na ulitin mo ulit 'yan sa akin.""Karylle! Huwag kang masyadong kampante! Darating din ang araw na babagsak ka sa putikan at pagtatawanan ng buong mundo!""Buong mundo?" Bahagyang sumingkit ang mga mata ni Karylle. "Anong ibig mong sabihin? Gusto mo bang mabuhay ako sa pagkakataong ito?"Huminga nang malalim si Adeliya. Ayaw na niyang mairita pa ng babaeng ito, kaya agad niyang pinigilan ang sarili at muling sinabi, "Huwag kang masyadong magmalaki!"Pagkatapos nito, tumalikod siya at umalis.Sa totoo lang, gusto niyang kausapin si Karylle ngayong araw. Kung sakaling kusang sumuko si Karylle, mas maayos sana ang lahat. Pero ma
Tiningnan din ni Karylle si Adeliya at ngumiti, "Hindi ko kailanman binalak na makipag-ugnayan kay Harold. Makakaasa ka sa bagay na ‘yan."Napangisi si Nicole, "Tama naman, tama nga!" Saka mo na lang siguro tutukan si Harold, Adeliya. Hindi ka na ba maayos ngayon? Hindi mo na ba kayang panatilihin ang imahe mo? Kung hindi, bakit lagi kang binabalewala ni Mr. Sanbuelgo at patuloy kang nakikipagtalo sa amin?"Hawak ang kanyang noo gamit ang isang kamay, halatang sinasadya ni Nicole na ilabas ang galit niya."Nicole, tama na, pwede ba?" muli nang binigyang-diin ni Karylle. Ngunit napangiwi si Nicole at may halong inis na sumagot, "Hindi ko lang mapigilan, eh!"Matagal niyang gustong ilabas ang lahat, kaya nang magkaroon ng pagkakataon, hindi na siya nakapagpigil. Sa dami ng kasamaan na ginawa ni Adeliya, ngayon pa siya magkukusa na magpunta sa bahay ni Karylle para magbanta? Sino siya, magulang na sanay palaging sinusunod ng anak?Halos magliyab ang galit ni Adeliya, nakapikit at mariing
Tahimik na bumaling si Nicole kay Karylle, bahagyang nagtataka, at bumulong.“Bakit nandito ang pinsan mo? Paano siya napunta rito? Nagbigay ba ng abiso si Adeliya?”Kumunot nang bahagya ang noo ni Karylle at umiling.Hindi maganda ang ekspresyon ni Nicole, at sinabi niya nang seryoso, “Ano'ng gagawin natin? Papasukin ba natin siya?”Bahagyang ngumiti si Karylle, ngunit puno ng panlilibak ang kanyang mga mata. Diretso niyang sinabi, “Papasukin mo. Kung dumating siya rito nang ganito, ibig sabihin, wala siyang itinatago. Wala namang lakas ng loob si Adeliya na saktan ako. Gusto kong makita kung ano pa ang plano niya.”Bagamat alanganin si Nicole at mukhang nag-aalala, hindi na rin siya kumontra. Binuksan niya ang pinto.Pagpasok ni Adeliya, nagulat siya nang si Nicole ang sumalubong.“Bakit nandito ka?” tanong ni Adeliya, halatang nagtataka.Nakatingin nang direkta si Nicole kay Adeliya, at medyo iritado ang tono nang sagutin ito, “May problema ba kung nandito ako? At ano naman ang pak
"Talaga bang pumunta kayo sa bahay ko? Sayang naman, hindi ako nandoon," sabi ni Lauren na may halong pag-aatubili.Nanigas ang ekspresyon ni Andrea, pero mabilis siyang ngumiti at nagsabi, "Ganun ba? Eh di, baka puwede tayo—"Hindi pa niya natatapos ang sasabihin nang biglang magsalita si Adeliya."Tita, ako po si Adeliya."Dahil naka-hands-free ang tawag, malinaw ang boses ni Adeliya, pero maingat ang tono niya."Maaraw na naman." Malumanay ang boses ni Lauren, na parang walang problema. "Sayang talaga. May kailangan ba kayo ngayon? O gusto niyong bumalik na lang sa ibang araw?"Bahagyang nag-iba ang mukha ni Adeliya. Gusto sana niyang sabihin na maghihintay na lang sila kay Lauren, pero napakalinaw ng mensahe nito na ayaw silang papasukin. Ano'ng gagawin niya ngayon?Tumingin siya kay Andrea, nagbabakasakaling may maisip itong paraan.Mabilis na huminga nang malalim si Andrea bago magsabi, "Sige, sa ibang araw na lang kami babalik, Lauren. Mag-enjoy ka muna.""Sige, magkita na lang