Matagal nang naghintay si Adeliya bago siya tuluyang naka-react. Nakita niyang palayo na si Harold, kaya dali-dali niyang hinabol ito habang puno ng pag-aalala at sakit sa kanyang tinig, "Harold..."Ngunit ang malamig na aura na nagmumula kay Harold ay tila isang pwersang nagpanginig sa kanya, dahilan upang siya’y huminto sa kanyang mga hakbang.Hindi niya ininda ito at agad na tumakbo papunta kay Harold. Hinarangan niya ito at nagmakaawa, "Bakit hindi mo ako mapaniwalaan? Harold, totoo ang sinasabi ko!"Huminto ang mga yapak ni Harold, tumingin sa kanya nang malamig, at sinabi, "Bibigyan kita ng huling pagkakataon, umalis ka sa harapan ko." Ang boses niya’y tila yelo, matalas at direktang tumusok sa puso ni Adeliya.Halos mawalan ng hininga si Adeliya sa sakit, at ang mga luha niya’y bumagsak nang walang tigil.Kung noon, siguradong mag-aalala si Harold. Hindi man magpakita ng emosyon, madadala siya ng kalagayan ni Adeliya.Pero ngayon, napakalamig pa rin niya.Sa sandaling iyon, til
Umirap si Karylle at tumingin kay Nicole, "Ano na naman?""Saludes family!" sagot ni Nicole, binigkas ang dalawang salitang iyon, habang patuloy na nakatitig sa kanyang telepono. Kitang-kita na naagaw na ng telepono ang kanyang atensyon.Medyo naguluhan si Karylle. Saludes family?Biglang sumagi sa kanyang isipan ang huling pagkakataon na pumunta siya sa S City kasama si Harold para dumalo sa isang banquet. Nakilala niya doon si Reyna. Nagbatian pa nga sila. Sa unang tingin pa lang, halatang may layunin si Reyna. Ngunit, marangal ito at may klase. Kahit may distansya at malamig ang dating sa mga tao, hindi naman siya nakakainis.Siyempre, iyon lang ang impresyong iniwan ni Reyna sa kanya noong araw na iyon.Biglang nagsalita si Nicole matapos mag-scroll ng Weibo, "Grabe! Ina-announce na nila!"Pagkatapos, tumayo si Nicole at lumapit kay Karylle, iniabot ang telepono sa kanya. "Tingnan mo! Lumipat na pala ang buong Saludes family!"Nagulat si Karylle. "Ang ganda naman doon sa kanila, b
Siyempre, siya ang namumuno, kaya alam niya!Ang mga plano na ibinigay kay Karylle ay mula sa Granle Group, dahil sa tingin nila ay hindi magiging matagumpay ang kooperasyon, kaya iniwan nila ito sa kanya.Pero paano kung maging matagumpay ang kooperasyon? Paano kung wala talagang mahusay na operasyon team ang Granle Group? Hindi ba't parang patibong ito?Alam ni Karylle ang kanyang sarili. Hindi siya ang tipo ng tao na papayag na magkamali ang ganitong bagay. Kaya... ano ang kumpiyansa ni Karylle, at ano ang plano niya?Hindi namalayang napatingin si Nicole kay Karylle habang nag-aalala.Ngunit si Karylle ay kalmado lang na ngumiti. "Sa tingin mo, ako ang nakikiusap, pero sa totoo lang, hindi ko naman ito masyadong pinapansin."Kumunot ang noo ni Vicente ngunit hindi nagsalita, hinihintay niyang magpatuloy si Karylle.Ngumiti ulit si Karylle at sinabi, "Ang Granle ay pangunahing nakatuon sa kahoy, at mahusay ito sa maraming aspeto. Sa ngayon, wala pang ibang kumpanya ang may ganitong
The sun had long set, but the tension in the room burned like a fire that refused to die. Lady Jessa sat on the couch, her back straight, her gaze sharp as she spoke."Huwag mo nang pag-usapan si Reyna," she said, her voice calm but firm. "Naalala ko noong tayo pa, hindi ba’t pinilit ka rin ng pamilya mo na ipareha sa isang babae? Ano nga ulit pangalan niya? Maganda naman yata, hindi ba?"Joseph’s face flushed, his hand tightening around the armrest of his chair. "Bakit mo pa binubuksan ang isyung iyon?" he snapped, though his tone betrayed a hint of unease.Lady Jessa smirked, leaning slightly forward. "Siyempre, ikaw ang pinag-uusapan ko. Ang pamilya ni Jiaojiao, matindi rin ang background, tama? Pero hindi ba’t nilabanan mo rin ang pamilya mo noon? At sa huli, ako ang pinili mo."Joseph’s jaw tightened. He had a feeling she was about to open an old wound, but it was too late to stop her."Iba iyon," he said after a long pause, his voice low but defensive.Lady Jessa raised a brow,
"Karylle! Ang galing mo talaga! Si Mr. Tuazon? Grabe! Hawak mo na lahat! Diyos ko! Pakiramdam ko kaya kong mag-celebrate para sa’yo nang tatlong araw at tatlong gabi!" Halatang mas sabik pa si Nicole kaysa kay Karylle.Napangiti si Karylle at napailing. "Hindi ka ba napapagod?""Pagod? Paano ako mapapagod?!" Biglang tumingala si Nicole, puno ng sigla ang mukha. "Ngayon, may ipagmamalaki na ako sa mga kaibigan ko! Makikita nila kung gaano kagaling ang kaibigan ko. Aalagaan ako ng mga kapatid ko, at titingnan natin kung sino ang may lakas ng loob na galawin ako!"Napangiti si Karylle, halatang aliw sa sinasabi ni Nicole. Ngunit biglang nagsalita si Nicole, "Susunod, ikaw na ba ang mag-aasikaso sa iba pang bagay? Pero hindi pa magaling ang mga sugat mo!"Ngumiti si Karylle. "Tapos na ang negosasyon. Hindi ko na kailangang personal na mag-asikaso sa iba pang detalye. Kailangan ko lang itong i-report sa head ng department namin. Siya na ang bahalang mag-ayos ng lahat. At sa mga susunod pan
Sa ilang sandali, tumahimik ang tatlo.Halatang hindi nila alam kung ano ang gagawin tungkol dito.Napabuntong-hininga si Roxanne. "Kahapon, tinanong pa ako ni Christian kung niloloko ba natin siya, at kung totoong hindi ka kailanman nangako sa kanya, Karylle."Huminga nang malalim si Nicole. "Ah, ganito pala..."Pumikit si Karylle, saka malumanay na nagsalita, "Okay lang na isipin niyang gano'n. Mas mabuti na rin na may kaunting paghahanda siya sa isip."Nangilid ang luha ni Roxanne, at tumayo siya sa dulo ng pasilyo malapit sa ward. Panay ang lingon niya, natatakot na baka biglang lumabas si Christian.Pagkatapos siguraduhing walang tao, napabuntong-hininga siya, "Karylle, bakit hindi na lang ako ang gusto niya? Kung ako, hindi na siguro siya mag-aalala nang ganito."Binuksan ni Nicole ang kanyang bibig, ngunit hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Halatang naguguluhan din siya."Hayaan niyo muna, mag-iisip pa ako ng solusyon." Kalma lang na sabi ni Karylle, na para bang kontrolad
Nagulat si Karylle, ang buong katawan niya ay may sabon pa nang mga oras na iyon.Si Nicole, na sobrang excited pa sanang magkwento habang hawak ang cellphone, ay hindi inasahan na makikita ang ganoong kaganda at halos hubad na katawan.Bilang babae, hindi niya napigilang mapalunok at titig na titig kay Karylle habang mahinang nagsabi, "Karylle, parang bumaluktot na yata ako dahil sa'yo."Napairap si Karylle at sinabing, "Lumabas ka na, sandali na lang ako rito."Pero hindi agad lumabas si Nicole. Matagal-tagal din siyang nakatitig kay Karylle bago nagsabi, "Bilisan mo na kasi, may malaki akong balita para sa’yo!"Napabuntong-hininga si Karylle. Alam niyang hindi ito simpleng bagay dahil kung hindi, hinding-hindi papasok si Nicole sa banyo niya nang ganoon ka-bigla.Dahil silang dalawa lang naman ang nasa bahay, hindi na rin niya naisipang i-lock ang pinto.Hindi nagtagal, narinig ni Karylle ang boses ni Nicole mula sa labas."Karylle! Ang tagal mo naman! Ang galing mo talaga, pero an
"Kung ipinadala nila, paano nila mabubura iyon? Huwag mo nang isipin, pupuntahan ko pa iyon! Huwag mo na akong pigilan!" Binilisan niya ang kanyang hakbang.Pagbukas nila ng pinto ng kwarto, nakita ng mag-asawa na hawak ni Adeliya ang cellphone at nakatingin dito, maputlang-maputla ang mukha niya!Biglang nagbago ang ekspresyon nina Andrea at Lucio!Kasabay nito, bumuhos ang mga luha ni Adeliya. Tumingin siya sa kanyang mga magulang, may lungkot sa kanyang ngiti. "Ibig sabihin, totoo ang lahat ng iyon. Hindi ako nagkamali ng naramdaman."Dali-daling lumapit si Andrea, kitang-kita ang pag-aalala, "Adeliya, hindi ka nagkamali ng naramdaman! Ang matanda sa pamilya Sabuelgo ang pabago-bago! Hindi papayag si Mama na basta na lang mawasak ang kasal ninyo! Hindi nila magagawa ito! Hindi maaari!"Biglang ngumiti si Adeliya, puno ng lungkot, "Anong hindi maaari? Naghanda na sila ng bayad-pinsala. Ano pa ang puwede nating pag-usapan..."Tahimik na siya ngayon, wala na ang galit at panic niya ka
Napatitig lang si Karylle habang kumikislap ang kanyang mga mata. Tahimik lang siya—pero halata sa kilos niya na gusto na niyang umalis.Pero hindi siya makaalis.Sa labas ng bahay ng pamilya Sanbuelgo, nakaalis na si Harold sa kanyang sasakyan. Pero hindi pa ito lumalayo.Hindi pa siya ganap na nakalayo mula sa bahay. Huminto siya sa isang lugar kung saan hindi na siya kita mula sa lumang mansion.Bumaba siya saglit at dahan-dahang binuksan ang trunk ng sasakyan. Mula roon, kinuha niya ang isang maliit at elegante'ng asul na kahon.Maingat niya itong inilagay sa upuan ng front passenger, saka muling bumalik sa driver’s seat. Hindi pa rin siya umaandar. Para bang may hinihintay siyang tamang oras.Tahimik lang ang ekspresyon ni Harold—halos walang emosyon sa mukha. Malalim ang iniisip.Biglang tumunog ang cellphone niya, dahilan para maputol ang iniisip niya. Kinuha niya ito agad.“Hoy, anong ginagawa mo diyan? Labas ka nga!” Ang pabirong boses ng kausap ay halatang magaan ang loob—ti
Napangisi si Harold, halatang naiinis pero pilit pa rin ang ngiti. Napalingon siya kay Karylle. “Tama ka, so ang gagawin ko—ipopost ko rin sa internet ‘yung surpresa ko para sa’yo. Para makita ng lahat na hindi ako nagsisinungaling. Gagawin ko talaga ‘yung promise ko.”Ang nasa isip niya—bakit parang kahit konting pabor sa kanya, hindi man lang maibigay ni Karylle? Bakit siya pa ang laging talo? Parang siya pa ‘yung pinahihirapan.Sa kabilang dulo ng mesa, napangiti si Lady Jessa. Sa loob-loob niya, Aba, mukhang may ibubuga rin pala ang batang ‘to.Mukhang na-gets na rin ng apo niyang ito ang sinasabi niyang effort. Sa wakas, gumagalaw na rin para manligaw! Tama lang na gawing public ‘yan, para lahat ng tao malaman na nililigawan niya si Karylle. At kung gano’n, baka umurong na rin ‘yung ibang nagpaparamdam kay Karylle—lalo na si Alexander. Magaling ‘yung batang ‘yon, oo, pero masyado siyang romantic at pa-cute. Kung siya ang mapangasawa ni Karylle, baka puro drama ang abutin. Mas oka
May biglang sumabat mula sa likod, “Eh normal lang naman sigurong maging awkward, ‘di ba? Nasa ligawan stage pa lang. Siyempre kung hindi pa pumapayag si Miss Granle, hindi pa smooth lahat.”Lahat ng tao, sabay-sabay na tumahimik at napatitig kina Harold at Karylle habang paalis na ang dalawa. Tahimik ang paligid pero puno ng tanong at pagkalito.Pero biglang may isang napahiyaw, "Ay Diyos ko... Puno pala ng rosas ang buong floor! Umalis na sina Mr. Sanbuelgo at Miss Granle, pero tayo... anong gagawin natin?!"Napalingon ang iba, at doon nila biglang na-realize—oo nga pala. Ang buong sahig ay tinabunan ng mga rosas. Hindi nila napansin agad dahil masyado silang abala sa panonood sa dalawa.Wala pa ni isang bulaklak ang naalis, at natatakot silang madaanan ito. Oo, puwedeng sa may steps ng pinto ng kompanya sila dumaan, pero paano na ang iba? Paano na kung matapakan nila ang mga bulaklak?“Baka magalit si Mr. Sanbuelgo kung masira natin ‘to!” bulong ng isa habang iwas na iwas tumapak k
Sa gitna ng iba’t ibang reaksyon ng mga tao sa paligid, hindi na nag-abalang magtanong pa si Karylle. Dire-diretso siyang naglakad palabas ng gusali, gamit ang espasyong kusang ibinigay sa kanya ng mga empleyado. Sa totoo lang, iisa lang ang gusto niyang malaman sa mga sandaling iyon—ano na namang kabaliwan ang ginawa ni Harold?Habang naglalakad siya palabas, pakiramdam niya'y sinusundan siya ng mga mata ng mga tao—matalas, para bang mga kutsilyong dumadausdos sa balat niya. Hindi na niya kailangang lumingon para malaman kung sino-sino ang mga iyon. Mga babae, halatang punô ng selos at galit.Pagkarating niya sa pintuan ng kumpanya, napahinto siya at nanlaki ang mga mata. Tumigil din ang kanyang paghinga sa gulat. Napakunot ang kanyang noo—ano ‘tong kaguluhan?!“Lintik na lalaki!!” sigaw ng isipan niya.Ngayon niya naintindihan kung bakit walang empleyado ang umaalis—hindi nga kasi sila makalabas! Sobrang barado na ng daan, hindi dahil sa trapiko, kundi dahil sa karagatan ng mga rosa
Napapikit lang si Karylle at pinipigilan ang sarili magsalita. Bahagya siyang ngumiti pero hindi rin nakasagot.Alam din ni Christian na panahon na para tapusin ang pag-uusap nila. Kaya’t napatawa siya nang mahina, "Okay, sige. Hindi na kita istorbohin. Pero sana naman next time, huwag mo naman akong iwasan na parang ahas o alakdan. Sana kahit papaano, makausap mo pa rin ako minsan. Kumain tayo paminsan-minsan. Promise, I'll control my feelings, and I’ll make sure everything stays okay."Nag-iba ang ekspresyon ni Karylle—halatang naguguluhan, pero sumagot pa rin siya. "Okay. Medyo magiging busy lang ako these coming days kasi marami akong aasikasuhin sa trabaho. Pero kapag tapos na lahat, let's catch up.""Sige, I'll wait for you," nakangiting sagot ni Christian. "Balik ka na sa ginagawa mo, i-eend ko na ‘tong call.""Okay." Matapos sabihin iyon, binaba na ni Karylle ang tawag, at hindi na siya nag-atubili pa.Pero pagkatapos niya ilapag ang telepono, hindi na gano’n katatag ang ekspr
Medyo kumurap si Karylle, at sa saglit na 'yon, alam na alam niyang nakita na ni Christian ang trending post.Siguradong masakit para dito ang mga nabasa niya.Hindi niya alam kung paano siya kakausapin. Kung magpapaliwanag siya, baka bigyan niya ito ng maling pag-asa. Pero kung mananahimik lang siya, parang wala siyang malasakit.Habang litong-lito pa siya sa dapat gawin, narinig niya bigla ang mabigat na boses ni Christian sa kabilang linya."Alam ko naman, Karylle. Noon pa lang, noong tinanggap mong maging tayo, naramdaman ko na. Natakot ka lang na hindi na ako magising."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Karylle. "Christian, hindi ‘yan ang—"Naputol ang sasabihin niya nang marinig ang mahinang tawa ni Christian. Pero kung pakikinggan mong mabuti, ramdam mo ang lungkot sa bawat tunog nito."Karylle... inamin ko na ‘yan sa sarili ko noon pa. Pero dahil sobrang mahal kita, pinipili ko na lang na maniwala sa kasinungalingan. Ang iniisip ko lang—basta hindi natin pag-usapan, baka sak
Wala talagang kaalam-alam si Karylle sa gulo na sasalubong sa kanya paglabas niya ng opisina sa tanghali. Abala pa rin siya noon sa mga papeles at trabaho.Samantala, sa kabilang banda...Ang matandang payat na si Joseph, na matagal nang hindi tumitingin sa internet, ay napakunot-noo nang may magsabi sa kanya na trending ang post ni Lady Jessa at nangunguna pa sa hot search.Nang mabasa niya ang post, halos umusok ang ilong niya sa inis at galit! Napakagat siya sa ngipin sa sobrang sama ng loob."Lintik na kabayo!" Sa isip-isip niya. "‘Yung sorpresa ko kay Jessa, naagaw pa ni Harold!"Ang mga bulaklak na iyon ay inihanda niya mismo para kay Lady Jessa, bilang pasalubong at pagpapakita ng pagmamahal. Pero ayun, ginamit lang ni Harold para “mag-alay ng bulaklak sa Buddha,” ika nga—ginamit sa ibang babae!Buong puso niyang pinaghirapan ang mga bulaklak na iyon. Plano pa naman niyang ipakita ang pagmamahal niya sa kanyang asawa!Pero bigla siyang napatigil.Napakunot ang noo ni Joseph at
Bigla na lang napakunot ang noo ni Joseph. "Nagtatanong lang naman ako. Bakit ka ba kinakabahan?"Napasinghal si Lady Jessa, malamig ang boses, "Pumili ang apo, hindi naman siya taga-labas. Bakit ka ba nagagalit?"Nang makita ni Joseph na ayaw na talagang makipagtalo ng asawa niya, hindi na siya nagpumilit pa. Balak na lang niyang tanungin ang mga katulong mamaya.Lumabas lang siya sandali, tapos pagbalik niya ay ganito na ang nangyari. Paano siya hindi magagalit?Samantala, hindi maiwasang balikan ni Lady Jessa ang mga nangyari kahapon.Oo, may video nga si Karylle, pero hindi naman ibig sabihin noon ay lalabas siya sa publiko. Ang makikita lang ng mga tao ay kaunti—isa o dalawang clip. Hindi sapat iyon para maging matibay na ebidensya, kaya tiyak na kakampihan ng marami ang kabilang panig at babalewalain ang bata.Hindi niya kayang makita ang apong babae na pinag-uusapan ng masama.Kaya ba niya dapat dagdagan pa ang ingay laban kay Karylle?Nang maisip ito, tila nakumbinsi ang saril
Nang walang sumagot, lalo pang nakumpirma ni Joseph na totoo ang kanyang hinala. Napakagat siya sa labi at mariing nagbitaw ng galit na salita. "Lintik na batang ito, nagwawala na!"Walang nangahas magsalita. Tahimik lang ang lahat sa gilid, at ang ilan ay palihim na lang bumalik sa kanilang trabaho.Dahil hindi pa rin makapaniwala sa nangyari, kinuha ni Joseph ang cellphone at agad tinawagan si Harold. Wala na siyang pakialam kung abala ito—galit na galit siyang sumigaw agad sa tawag."Lintik ka! Sino'ng nagsabing pwede mong pitasin ang mga rosas ko? Ako mismo ang nagtanim n'yan para sa lola mo! Kung gusto mong bigyan ng rosas ang babae mo, hindi mo ba kayang bumili?! At bakit mo winasak ang mga halaman ko? May nobya ka ba?! Hindi pa Valentine’s, anong drama mo at pinitas mo ang lahat ng rosas ni Lolo?!"Talagang galit na galit si Joseph—ang lakas ng boses niya at puno ng tensyon ang bawat salita.Pero matapos niyang magsalita, walang tugon mula sa kabilang linya. Tahimik. Pakiramdam