May biglang sumabat mula sa likod, “Eh normal lang naman sigurong maging awkward, ‘di ba? Nasa ligawan stage pa lang. Siyempre kung hindi pa pumapayag si Miss Granle, hindi pa smooth lahat.”Lahat ng tao, sabay-sabay na tumahimik at napatitig kina Harold at Karylle habang paalis na ang dalawa. Tahimik ang paligid pero puno ng tanong at pagkalito.Pero biglang may isang napahiyaw, "Ay Diyos ko... Puno pala ng rosas ang buong floor! Umalis na sina Mr. Sanbuelgo at Miss Granle, pero tayo... anong gagawin natin?!"Napalingon ang iba, at doon nila biglang na-realize—oo nga pala. Ang buong sahig ay tinabunan ng mga rosas. Hindi nila napansin agad dahil masyado silang abala sa panonood sa dalawa.Wala pa ni isang bulaklak ang naalis, at natatakot silang madaanan ito. Oo, puwedeng sa may steps ng pinto ng kompanya sila dumaan, pero paano na ang iba? Paano na kung matapakan nila ang mga bulaklak?“Baka magalit si Mr. Sanbuelgo kung masira natin ‘to!” bulong ng isa habang iwas na iwas tumapak k
Napangisi si Harold, halatang naiinis pero pilit pa rin ang ngiti. Napalingon siya kay Karylle. “Tama ka, so ang gagawin ko—ipopost ko rin sa internet ‘yung surpresa ko para sa’yo. Para makita ng lahat na hindi ako nagsisinungaling. Gagawin ko talaga ‘yung promise ko.”Ang nasa isip niya—bakit parang kahit konting pabor sa kanya, hindi man lang maibigay ni Karylle? Bakit siya pa ang laging talo? Parang siya pa ‘yung pinahihirapan.Sa kabilang dulo ng mesa, napangiti si Lady Jessa. Sa loob-loob niya, Aba, mukhang may ibubuga rin pala ang batang ‘to.Mukhang na-gets na rin ng apo niyang ito ang sinasabi niyang effort. Sa wakas, gumagalaw na rin para manligaw! Tama lang na gawing public ‘yan, para lahat ng tao malaman na nililigawan niya si Karylle. At kung gano’n, baka umurong na rin ‘yung ibang nagpaparamdam kay Karylle—lalo na si Alexander. Magaling ‘yung batang ‘yon, oo, pero masyado siyang romantic at pa-cute. Kung siya ang mapangasawa ni Karylle, baka puro drama ang abutin. Mas oka
Napatitig lang si Karylle habang kumikislap ang kanyang mga mata. Tahimik lang siya—pero halata sa kilos niya na gusto na niyang umalis.Pero hindi siya makaalis.Sa labas ng bahay ng pamilya Sanbuelgo, nakaalis na si Harold sa kanyang sasakyan. Pero hindi pa ito lumalayo.Hindi pa siya ganap na nakalayo mula sa bahay. Huminto siya sa isang lugar kung saan hindi na siya kita mula sa lumang mansion.Bumaba siya saglit at dahan-dahang binuksan ang trunk ng sasakyan. Mula roon, kinuha niya ang isang maliit at elegante'ng asul na kahon.Maingat niya itong inilagay sa upuan ng front passenger, saka muling bumalik sa driver’s seat. Hindi pa rin siya umaandar. Para bang may hinihintay siyang tamang oras.Tahimik lang ang ekspresyon ni Harold—halos walang emosyon sa mukha. Malalim ang iniisip.Biglang tumunog ang cellphone niya, dahilan para maputol ang iniisip niya. Kinuha niya ito agad.“Hoy, anong ginagawa mo diyan? Labas ka nga!” Ang pabirong boses ng kausap ay halatang magaan ang loob—ti
Mayabang na sumunod si Roy kay Harold papasok sa bahay. Pagkakita niya kay Lady Jessa, agad siyang bumati nang masigla, “Hello, lola~!”Napansin agad ni Lady Jessa ang dumating. Nginitian niya ito at tumango, “Oh, andito ka rin pala.”“Syempre naman, na-miss ko kayo, ‘di ba, lola? Kaya dumalaw ako para makita kayo.”Pero matapos niya itong sabihin, bigla niyang napagtanto ang isang malaking pagkukulang—wala siyang dalang kahit ano.Napakamot siya sa batok at napatingin kay Harold nang pasimple. At gaya ng inaasahan, nakita niya ang bahagyang pang-uuyam sa mga mata nito, sabay ang mapanuksong ngiti sa gilid ng labi.Umubo si Roy ng mahina at hinawakan ang dulo ng ilong niya. Okay lang ‘yan, sabi niya sa sarili. Basta’t hindi ako nahihiya, sila ang maiilang.Biglang natawa si Lady Jessa. Hindi naman siya nabahala na wala itong bitbit. “Ikaw talaga, huli ka na nga dumating, tapos hindi ka pa umabot sa kainan.”“Okay lang ‘yon, lola. Basta makita ko lang kayo, solve na ako. Pwede pa naman
Nais sanang tanungin ni Lady Jessa kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ni Roy, pero bigla niyang napansin ang pagbabago sa mukha ni Karylle—halatang-halata ang matinding bigat ng emosyon.Maging si Roy, na laging pabiro, napansin ang kakaiba. Nawalan siya ng gana sa kanyang biro at seryosong tumingin kay Karylle, tila may nais sabihin, ngunit naunahan na siya ni Lady Jessa.“Karylle, anong nangyayari sa’yo?” tanong nito, puno ng pag-aalala.Kanina lang, maayos pa ang pakikitungo ni Karylle. Kahit halatang gusto na nitong umalis, pinili pa rin niyang manatili para sa kanya, at ramdam niyang isinakripisyo nito ang oras para kay Harold.Pero pagkatapos makita ang regalong iyon, bigla na lang nag-iba ang mukha ng bata. Para bang may binuhay na sugat sa kanyang puso.Nahulog ang kahon mula sa mga kamay ni Karylle.Isa sa mga kristal na sapatos ay tumilapon sa sahig.Ang takong ng sapatos ay humigit-kumulang walong sentimetro ang taas. Sobrang ganda at detalyado ng pagkakagawa. Alam ni Kary
Ang isang papel na naglalaman ng divorce agreement ay itinapon sa harap ni Karylle, tumingin siya sa taong gumawa no’n. “Gising na siya, at nangako ako sa kanya na hangga’t buhay siya ay hindi mapupunta ang position niya bilang asawa ko sa ibang babae,” seryosong sabi ng lalaki. Tinuro niya ang papel na itinapon niya sa lamesa, sa harap ni Karylle. “Pirmahan mo ito, this is our divorce agreement.” Inasahan na ni Karylle na mangyayari ang bagay na ito dahil buwan na ang nakalipas nang magising ang pinsan niya. Itinaas niya ang tingin niya sa lalaki at nagsalita sa mapait na tono. “Hindi ka pa rin naniniwala sa akin ngayon?” Umismid si Harold at umingin kay Karylle na hindi natutuwa. "Simula pa lang noong una hanggang ngayon, you’re a vain woman. Ano pa bang meron sa’yo na paniniwalaan ko?” Huminto siya sa pagsasalita at tumingin ng seryoso kay Karylle. "Huwag mo na akong paulitin, Kar. Sign this paper, and this villa will belong to you. Ito ang huling ibibigay ko para sa dignidad
Ang sabi mo kahapon ay kahit ako hindi kukunin ang kaso, diba?” tanong ni Karylle, naglakad siya at umupo sa sofa, sa kabila ni Layrin. Tumango naman si Layrin bilang sagot. “Hmmm, let me hear about it,” dagdag ni Karylle. Nasa loob sila ng cafe."That's ......"Nang matapos ni Layrin sabihin ang sitwasyon sa kaso na iyon, ginalaw nang bahagya ni Karylle ang daliri niya na nakapatong sa kaliwang hita niya. Nanliit ang kanyang mga mata na tila ba sobrang interesado niya na sa kaso na binanggit ni Layrin. “It's a little interesting. Who are the two parties?”“Ikaw babae ka…I mean, wala ka namang mapapala kung aalamin mo pa.”Tinignan ni Karylle nang seryoso si Layrin na may pagtataka rin. Bumuntong hininga si Layrin at tumango, sinagot niya ang tanong ni Karylle. “Ang dalawang ito ay nangunguna sa industriya ng negosyo, and mas lalong lumaki dahil na rin sa pangalan nila. It is Mr. Handel, who wants to ask you for help, and his opponent is…”Huminga pa nang malalim si Layrin na tila b
Nang marinig ang sagutan ng dalawa, agad nabahala si Adeliya. Bumaling siya kay Harold na may pagalala at sinabi, “Babe, don’t be angry. Siguro ay may hindi lang siya naitindihan sa pagitan ninyong dalawa, huwag mo na siyang patulan and please, don’t hurt me.”Karylle looked at Adeliya with a bit of mockery, she never knew that her cousin was a drama spirit, and she was disgusted today.Bago pa makapagsalita si Harold, nagsalita muli si Karylle. “Hindi lang naman isang araw o dalawang araw pinagnanasaan ng mabait kong pinsan ang position ko bilang Mrs. Sanbuelgo, so it’s better for you to marry her as soon as possible para hindi na siya mag-aksaya ng oras na padalhan ako ng mga mensaheng ikakagalit ko in the future.”Nang marinig ni Adeliya ang salitang ‘mensahe’, nagbago ang kanyang reaksyon at agad na sinabi: “Karylle, ipinaliwanag ko na sa’yo ng maraming beses, I will not destroy your family; si Harold mismo ang nakaramdam na mabuti akong babae at he owe something to me. We really d
Nais sanang tanungin ni Lady Jessa kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ni Roy, pero bigla niyang napansin ang pagbabago sa mukha ni Karylle—halatang-halata ang matinding bigat ng emosyon.Maging si Roy, na laging pabiro, napansin ang kakaiba. Nawalan siya ng gana sa kanyang biro at seryosong tumingin kay Karylle, tila may nais sabihin, ngunit naunahan na siya ni Lady Jessa.“Karylle, anong nangyayari sa’yo?” tanong nito, puno ng pag-aalala.Kanina lang, maayos pa ang pakikitungo ni Karylle. Kahit halatang gusto na nitong umalis, pinili pa rin niyang manatili para sa kanya, at ramdam niyang isinakripisyo nito ang oras para kay Harold.Pero pagkatapos makita ang regalong iyon, bigla na lang nag-iba ang mukha ng bata. Para bang may binuhay na sugat sa kanyang puso.Nahulog ang kahon mula sa mga kamay ni Karylle.Isa sa mga kristal na sapatos ay tumilapon sa sahig.Ang takong ng sapatos ay humigit-kumulang walong sentimetro ang taas. Sobrang ganda at detalyado ng pagkakagawa. Alam ni Kary
Mayabang na sumunod si Roy kay Harold papasok sa bahay. Pagkakita niya kay Lady Jessa, agad siyang bumati nang masigla, “Hello, lola~!”Napansin agad ni Lady Jessa ang dumating. Nginitian niya ito at tumango, “Oh, andito ka rin pala.”“Syempre naman, na-miss ko kayo, ‘di ba, lola? Kaya dumalaw ako para makita kayo.”Pero matapos niya itong sabihin, bigla niyang napagtanto ang isang malaking pagkukulang—wala siyang dalang kahit ano.Napakamot siya sa batok at napatingin kay Harold nang pasimple. At gaya ng inaasahan, nakita niya ang bahagyang pang-uuyam sa mga mata nito, sabay ang mapanuksong ngiti sa gilid ng labi.Umubo si Roy ng mahina at hinawakan ang dulo ng ilong niya. Okay lang ‘yan, sabi niya sa sarili. Basta’t hindi ako nahihiya, sila ang maiilang.Biglang natawa si Lady Jessa. Hindi naman siya nabahala na wala itong bitbit. “Ikaw talaga, huli ka na nga dumating, tapos hindi ka pa umabot sa kainan.”“Okay lang ‘yon, lola. Basta makita ko lang kayo, solve na ako. Pwede pa naman
Napatitig lang si Karylle habang kumikislap ang kanyang mga mata. Tahimik lang siya—pero halata sa kilos niya na gusto na niyang umalis.Pero hindi siya makaalis.Sa labas ng bahay ng pamilya Sanbuelgo, nakaalis na si Harold sa kanyang sasakyan. Pero hindi pa ito lumalayo.Hindi pa siya ganap na nakalayo mula sa bahay. Huminto siya sa isang lugar kung saan hindi na siya kita mula sa lumang mansion.Bumaba siya saglit at dahan-dahang binuksan ang trunk ng sasakyan. Mula roon, kinuha niya ang isang maliit at elegante'ng asul na kahon.Maingat niya itong inilagay sa upuan ng front passenger, saka muling bumalik sa driver’s seat. Hindi pa rin siya umaandar. Para bang may hinihintay siyang tamang oras.Tahimik lang ang ekspresyon ni Harold—halos walang emosyon sa mukha. Malalim ang iniisip.Biglang tumunog ang cellphone niya, dahilan para maputol ang iniisip niya. Kinuha niya ito agad.“Hoy, anong ginagawa mo diyan? Labas ka nga!” Ang pabirong boses ng kausap ay halatang magaan ang loob—ti
Napangisi si Harold, halatang naiinis pero pilit pa rin ang ngiti. Napalingon siya kay Karylle. “Tama ka, so ang gagawin ko—ipopost ko rin sa internet ‘yung surpresa ko para sa’yo. Para makita ng lahat na hindi ako nagsisinungaling. Gagawin ko talaga ‘yung promise ko.”Ang nasa isip niya—bakit parang kahit konting pabor sa kanya, hindi man lang maibigay ni Karylle? Bakit siya pa ang laging talo? Parang siya pa ‘yung pinahihirapan.Sa kabilang dulo ng mesa, napangiti si Lady Jessa. Sa loob-loob niya, Aba, mukhang may ibubuga rin pala ang batang ‘to.Mukhang na-gets na rin ng apo niyang ito ang sinasabi niyang effort. Sa wakas, gumagalaw na rin para manligaw! Tama lang na gawing public ‘yan, para lahat ng tao malaman na nililigawan niya si Karylle. At kung gano’n, baka umurong na rin ‘yung ibang nagpaparamdam kay Karylle—lalo na si Alexander. Magaling ‘yung batang ‘yon, oo, pero masyado siyang romantic at pa-cute. Kung siya ang mapangasawa ni Karylle, baka puro drama ang abutin. Mas oka
May biglang sumabat mula sa likod, “Eh normal lang naman sigurong maging awkward, ‘di ba? Nasa ligawan stage pa lang. Siyempre kung hindi pa pumapayag si Miss Granle, hindi pa smooth lahat.”Lahat ng tao, sabay-sabay na tumahimik at napatitig kina Harold at Karylle habang paalis na ang dalawa. Tahimik ang paligid pero puno ng tanong at pagkalito.Pero biglang may isang napahiyaw, "Ay Diyos ko... Puno pala ng rosas ang buong floor! Umalis na sina Mr. Sanbuelgo at Miss Granle, pero tayo... anong gagawin natin?!"Napalingon ang iba, at doon nila biglang na-realize—oo nga pala. Ang buong sahig ay tinabunan ng mga rosas. Hindi nila napansin agad dahil masyado silang abala sa panonood sa dalawa.Wala pa ni isang bulaklak ang naalis, at natatakot silang madaanan ito. Oo, puwedeng sa may steps ng pinto ng kompanya sila dumaan, pero paano na ang iba? Paano na kung matapakan nila ang mga bulaklak?“Baka magalit si Mr. Sanbuelgo kung masira natin ‘to!” bulong ng isa habang iwas na iwas tumapak k
Sa gitna ng iba’t ibang reaksyon ng mga tao sa paligid, hindi na nag-abalang magtanong pa si Karylle. Dire-diretso siyang naglakad palabas ng gusali, gamit ang espasyong kusang ibinigay sa kanya ng mga empleyado. Sa totoo lang, iisa lang ang gusto niyang malaman sa mga sandaling iyon—ano na namang kabaliwan ang ginawa ni Harold?Habang naglalakad siya palabas, pakiramdam niya'y sinusundan siya ng mga mata ng mga tao—matalas, para bang mga kutsilyong dumadausdos sa balat niya. Hindi na niya kailangang lumingon para malaman kung sino-sino ang mga iyon. Mga babae, halatang punô ng selos at galit.Pagkarating niya sa pintuan ng kumpanya, napahinto siya at nanlaki ang mga mata. Tumigil din ang kanyang paghinga sa gulat. Napakunot ang kanyang noo—ano ‘tong kaguluhan?!“Lintik na lalaki!!” sigaw ng isipan niya.Ngayon niya naintindihan kung bakit walang empleyado ang umaalis—hindi nga kasi sila makalabas! Sobrang barado na ng daan, hindi dahil sa trapiko, kundi dahil sa karagatan ng mga rosa
Napapikit lang si Karylle at pinipigilan ang sarili magsalita. Bahagya siyang ngumiti pero hindi rin nakasagot.Alam din ni Christian na panahon na para tapusin ang pag-uusap nila. Kaya’t napatawa siya nang mahina, "Okay, sige. Hindi na kita istorbohin. Pero sana naman next time, huwag mo naman akong iwasan na parang ahas o alakdan. Sana kahit papaano, makausap mo pa rin ako minsan. Kumain tayo paminsan-minsan. Promise, I'll control my feelings, and I’ll make sure everything stays okay."Nag-iba ang ekspresyon ni Karylle—halatang naguguluhan, pero sumagot pa rin siya. "Okay. Medyo magiging busy lang ako these coming days kasi marami akong aasikasuhin sa trabaho. Pero kapag tapos na lahat, let's catch up.""Sige, I'll wait for you," nakangiting sagot ni Christian. "Balik ka na sa ginagawa mo, i-eend ko na ‘tong call.""Okay." Matapos sabihin iyon, binaba na ni Karylle ang tawag, at hindi na siya nag-atubili pa.Pero pagkatapos niya ilapag ang telepono, hindi na gano’n katatag ang ekspr
Medyo kumurap si Karylle, at sa saglit na 'yon, alam na alam niyang nakita na ni Christian ang trending post.Siguradong masakit para dito ang mga nabasa niya.Hindi niya alam kung paano siya kakausapin. Kung magpapaliwanag siya, baka bigyan niya ito ng maling pag-asa. Pero kung mananahimik lang siya, parang wala siyang malasakit.Habang litong-lito pa siya sa dapat gawin, narinig niya bigla ang mabigat na boses ni Christian sa kabilang linya."Alam ko naman, Karylle. Noon pa lang, noong tinanggap mong maging tayo, naramdaman ko na. Natakot ka lang na hindi na ako magising."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Karylle. "Christian, hindi ‘yan ang—"Naputol ang sasabihin niya nang marinig ang mahinang tawa ni Christian. Pero kung pakikinggan mong mabuti, ramdam mo ang lungkot sa bawat tunog nito."Karylle... inamin ko na ‘yan sa sarili ko noon pa. Pero dahil sobrang mahal kita, pinipili ko na lang na maniwala sa kasinungalingan. Ang iniisip ko lang—basta hindi natin pag-usapan, baka saka
Wala talagang kaalam-alam si Karylle sa gulo na sasalubong sa kanya paglabas niya ng opisina sa tanghali. Abala pa rin siya noon sa mga papeles at trabaho.Samantala, sa kabilang banda...Ang matandang payat na si Joseph, na matagal nang hindi tumitingin sa internet, ay napakunot-noo nang may magsabi sa kanya na trending ang post ni Lady Jessa at nangunguna pa sa hot search.Nang mabasa niya ang post, halos umusok ang ilong niya sa inis at galit! Napakagat siya sa ngipin sa sobrang sama ng loob."Lintik na kabayo!" Sa isip-isip niya. "‘Yung sorpresa ko kay Jessa, naagaw pa ni Harold!"Ang mga bulaklak na iyon ay inihanda niya mismo para kay Lady Jessa, bilang pasalubong at pagpapakita ng pagmamahal. Pero ayun, ginamit lang ni Harold para “mag-alay ng bulaklak sa Buddha,” ika nga—ginamit sa ibang babae!Buong puso niyang pinaghirapan ang mga bulaklak na iyon. Plano pa naman niyang ipakita ang pagmamahal niya sa kanyang asawa!Pero bigla siyang napatigil.Napakunot ang noo ni Joseph at