Sa ilang sandali, tumahimik ang tatlo.Halatang hindi nila alam kung ano ang gagawin tungkol dito.Napabuntong-hininga si Roxanne. "Kahapon, tinanong pa ako ni Christian kung niloloko ba natin siya, at kung totoong hindi ka kailanman nangako sa kanya, Karylle."Huminga nang malalim si Nicole. "Ah, ganito pala..."Pumikit si Karylle, saka malumanay na nagsalita, "Okay lang na isipin niyang gano'n. Mas mabuti na rin na may kaunting paghahanda siya sa isip."Nangilid ang luha ni Roxanne, at tumayo siya sa dulo ng pasilyo malapit sa ward. Panay ang lingon niya, natatakot na baka biglang lumabas si Christian.Pagkatapos siguraduhing walang tao, napabuntong-hininga siya, "Karylle, bakit hindi na lang ako ang gusto niya? Kung ako, hindi na siguro siya mag-aalala nang ganito."Binuksan ni Nicole ang kanyang bibig, ngunit hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Halatang naguguluhan din siya."Hayaan niyo muna, mag-iisip pa ako ng solusyon." Kalma lang na sabi ni Karylle, na para bang kontrolad
Nagulat si Karylle, ang buong katawan niya ay may sabon pa nang mga oras na iyon.Si Nicole, na sobrang excited pa sanang magkwento habang hawak ang cellphone, ay hindi inasahan na makikita ang ganoong kaganda at halos hubad na katawan.Bilang babae, hindi niya napigilang mapalunok at titig na titig kay Karylle habang mahinang nagsabi, "Karylle, parang bumaluktot na yata ako dahil sa'yo."Napairap si Karylle at sinabing, "Lumabas ka na, sandali na lang ako rito."Pero hindi agad lumabas si Nicole. Matagal-tagal din siyang nakatitig kay Karylle bago nagsabi, "Bilisan mo na kasi, may malaki akong balita para sa’yo!"Napabuntong-hininga si Karylle. Alam niyang hindi ito simpleng bagay dahil kung hindi, hinding-hindi papasok si Nicole sa banyo niya nang ganoon ka-bigla.Dahil silang dalawa lang naman ang nasa bahay, hindi na rin niya naisipang i-lock ang pinto.Hindi nagtagal, narinig ni Karylle ang boses ni Nicole mula sa labas."Karylle! Ang tagal mo naman! Ang galing mo talaga, pero an
"Kung ipinadala nila, paano nila mabubura iyon? Huwag mo nang isipin, pupuntahan ko pa iyon! Huwag mo na akong pigilan!" Binilisan niya ang kanyang hakbang.Pagbukas nila ng pinto ng kwarto, nakita ng mag-asawa na hawak ni Adeliya ang cellphone at nakatingin dito, maputlang-maputla ang mukha niya!Biglang nagbago ang ekspresyon nina Andrea at Lucio!Kasabay nito, bumuhos ang mga luha ni Adeliya. Tumingin siya sa kanyang mga magulang, may lungkot sa kanyang ngiti. "Ibig sabihin, totoo ang lahat ng iyon. Hindi ako nagkamali ng naramdaman."Dali-daling lumapit si Andrea, kitang-kita ang pag-aalala, "Adeliya, hindi ka nagkamali ng naramdaman! Ang matanda sa pamilya Sabuelgo ang pabago-bago! Hindi papayag si Mama na basta na lang mawasak ang kasal ninyo! Hindi nila magagawa ito! Hindi maaari!"Biglang ngumiti si Adeliya, puno ng lungkot, "Anong hindi maaari? Naghanda na sila ng bayad-pinsala. Ano pa ang puwede nating pag-usapan..."Tahimik na siya ngayon, wala na ang galit at panic niya ka
Natatawa si Andrea nang husto!Tinitigan niya sila at sumigaw, "Ano ang gusto niyong gawin ko?! Hindi niyo ba alam sa sarili niyo ang mga ginawa niyo? Kayo ang naging traydor! Ginawa niyo ang Granle family ko na pinakamalaking katatawanan!"Dahil sa lakas ng sigaw ni Andrea, naging paos ang boses niya habang hinihingal. Namula ang kanyang mukha, kitang-kita ang matinding emosyon na nararamdaman niya.Tinitigan siya ni Lady Jessa at mahinahong sinabi, "Tapos ka na bang sabihin ang lahat ng nasa isip mo?"Hindi napigilan ni Andrea ang sarili at muling nang-asar."Sa oras na mabuwag ang kasunduan sa kasal, iisipin ng lahat na may problema sa Granle family namin, habang ang Sabuelgo family niyo ay lilinis ang pangalan! At kahit nga, baka nakahanap na kayo ng bagong kasosyo sa likod nito, o di kaya’y nakaisip kayo ng paraan para tanggalin kami sa eksena!"Biglang nanlamig ang mukha ni Lauren at bumukas ang kanyang bibig para magreklamo, pero pinigilan siya ni Lady Jessa gamit ang kanyang t
Matagal na nag-isip si Lucio at hindi nagsalita. Pakiramdam niya ay may mali, pero...Kung hindi niya gagawin, paano kung mas lumala ang sitwasyon?Habang iniisip niya ito, muling nag-ring ang kanyang telepono.Naiinis siyang sumagot, "Kailan ka makakabalik?""Dalawampung minuto pa.""Bilisan mo. Kailangan kong may magbantay dito. Paulit-ulit na ang mga tawag, at kailangan ko pang pumunta sa kumpanya para sa meeting.""Sa laki ng isyung ito, kailangan mo talagang humarap. Sige, pupunta na ako agad. Sabihan mo ang mga tao na magbantay nang mabuti sa anak natin.""Hmm."Matapos ang usapan, agad na binaba ni Lucio ang telepono.……Isang oras ang lumipas, sa conference room ng Granle GroupNasa kanilang mga upuan ang mga opisyal, lahat ay tahimik at halatang apektado ng sitwasyon.Nakapangalumbaba si Lucio, halatang wala na siyang gustong sabihin pa.Tiningnan ni Santino ang lahat, saka mahinahong nagsalita, "Ngayon na nasa ganitong sitwasyon tayo, wala nang silbi ang sisihan. Kung may ma
Bahagyang nag-iba ang mukha ni Nicole at bigla niyang tiningnan si Karylle na may halong pag-aalala, "Karylle..."Ngumiti si Karylle, "Huwag mo akong alalahanin. Alam ko na kung ano ang dapat kong gawin sa bagay na ito. Maghihiganti ako para sa tatay ko, pero natanggap ko na ang sitwasyon. Hindi ko na hahayaang masira ang sarili ko dahil sa mga nangyari. Babangon ako."Tinitigan ni Nicole si Karylle, at sa anyo nito, sigurado siyang seryoso ito. Tumango siya at sinabi nang may katiyakan, "Tama, susuportahan ka namin palagi!"Kasama na rin siyempre sina Christian at Roxanne.Ngumiti si Karylle at hinawakan ang kamay ni Nicole. "Alam kong nandiyan kayo, at iyon ang mahalaga.""Pero... hindi ba tayo dapat makialam? Ang gulo na ng lahat. Mukhang ayaw na talagang makipag-cooperate ng pamilyang Sanbuelgo sa pamilyang Granle. Wala ka bang plano na kumilos?""Wala. Pero ang tungkol sa planong ito..."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Karylle. Sa biglaan ng pangyayaring ito, mukhang magiging
Agad siyang napatingin pataas, at napansin niyang naging seryoso ang mukha ni Christian. Ang mga mata nito ay nakatuon sa Weibo post na mula sa pamilya Sanbuelgo...Nataranta si Nicole, kaya mabilis niyang iniabot ang telepono kay Karylle. Nang tingnan ni Karylle ang screen, mabilis niyang binasa ang ilang pangungusap, at bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon.Samantalang si Roxanne naman…Sa puntong ito, hawak pa rin niya ang kanyang telepono, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hindi na pinansin ni Christian ang iba sa sandaling iyon. Ang buong atensyon niya ay nakatuon kay Karylle, puno ng pag-aalala ang kanyang mga mata. "Karylle, ikaw ba ang tinutukoy nila?!"Bahagyang kumilos ang mga mata ni Karylle, ngunit wala siyang sinabi.Malinaw na ang lahat dahil sa inilabas ng pamilya Sanbuelgo. Kahit magtanggi pa siya ngayon, wala na rin itong saysay.Ngunit bigla na lamang hinawakan ni Christian ang kamay ni Karylle. "Kumusta ka na ngayon?! Bakit hindi mo sinabi sa akin? At bakit hin
Ang mga sulok ng labi ni Karylle ay bahagyang gumalaw, hindi pinansin si Nicole.Ngunit si Nicole ay hindi mapigilang tumawa at muling nagbasa ng komento, "Grabe! Ang graphic naman! Karylle, kung dumating talaga ang araw na ‘yan, siguraduhin mong sampalin mo siya nang malakas! Hayaan mo siyang lumuhod nang matagal! Hindi ganun kadali ang maghabol ng asawa, hahaha!""Nicole, sobra ka na," sabi ni Karylle habang nararamdaman ang pagkirot ng kanyang sentido.Paano ba magiging ganoong klase ng tao si Harold na maghahabol pa sa kanya?Para kay Karylle, nakakatawa lang ang ganitong usapan.May ngiti sa mga labi ni Nicole, "Hindi naman ako sobra. Totoo ang sinasabi ko. Hindi mo ba napapansin na mas maasikaso na si Harold sa'yo ngayon kumpara dati? Noon, hindi ka man lang niya tinitingnan, pero ngayon gusto pa niyang personal na gumawa ng paraan para sa'yo.""Para lang matapos ang usapan," sagot ni Karylle nang may mapait na ngiti. Kung magkataon man, mas maniniwala pa siyang seryoso si Fu Ji
Napatitig lang si Karylle habang kumikislap ang kanyang mga mata. Tahimik lang siya—pero halata sa kilos niya na gusto na niyang umalis.Pero hindi siya makaalis.Sa labas ng bahay ng pamilya Sanbuelgo, nakaalis na si Harold sa kanyang sasakyan. Pero hindi pa ito lumalayo.Hindi pa siya ganap na nakalayo mula sa bahay. Huminto siya sa isang lugar kung saan hindi na siya kita mula sa lumang mansion.Bumaba siya saglit at dahan-dahang binuksan ang trunk ng sasakyan. Mula roon, kinuha niya ang isang maliit at elegante'ng asul na kahon.Maingat niya itong inilagay sa upuan ng front passenger, saka muling bumalik sa driver’s seat. Hindi pa rin siya umaandar. Para bang may hinihintay siyang tamang oras.Tahimik lang ang ekspresyon ni Harold—halos walang emosyon sa mukha. Malalim ang iniisip.Biglang tumunog ang cellphone niya, dahilan para maputol ang iniisip niya. Kinuha niya ito agad.“Hoy, anong ginagawa mo diyan? Labas ka nga!” Ang pabirong boses ng kausap ay halatang magaan ang loob—ti
Napangisi si Harold, halatang naiinis pero pilit pa rin ang ngiti. Napalingon siya kay Karylle. “Tama ka, so ang gagawin ko—ipopost ko rin sa internet ‘yung surpresa ko para sa’yo. Para makita ng lahat na hindi ako nagsisinungaling. Gagawin ko talaga ‘yung promise ko.”Ang nasa isip niya—bakit parang kahit konting pabor sa kanya, hindi man lang maibigay ni Karylle? Bakit siya pa ang laging talo? Parang siya pa ‘yung pinahihirapan.Sa kabilang dulo ng mesa, napangiti si Lady Jessa. Sa loob-loob niya, Aba, mukhang may ibubuga rin pala ang batang ‘to.Mukhang na-gets na rin ng apo niyang ito ang sinasabi niyang effort. Sa wakas, gumagalaw na rin para manligaw! Tama lang na gawing public ‘yan, para lahat ng tao malaman na nililigawan niya si Karylle. At kung gano’n, baka umurong na rin ‘yung ibang nagpaparamdam kay Karylle—lalo na si Alexander. Magaling ‘yung batang ‘yon, oo, pero masyado siyang romantic at pa-cute. Kung siya ang mapangasawa ni Karylle, baka puro drama ang abutin. Mas oka
May biglang sumabat mula sa likod, “Eh normal lang naman sigurong maging awkward, ‘di ba? Nasa ligawan stage pa lang. Siyempre kung hindi pa pumapayag si Miss Granle, hindi pa smooth lahat.”Lahat ng tao, sabay-sabay na tumahimik at napatitig kina Harold at Karylle habang paalis na ang dalawa. Tahimik ang paligid pero puno ng tanong at pagkalito.Pero biglang may isang napahiyaw, "Ay Diyos ko... Puno pala ng rosas ang buong floor! Umalis na sina Mr. Sanbuelgo at Miss Granle, pero tayo... anong gagawin natin?!"Napalingon ang iba, at doon nila biglang na-realize—oo nga pala. Ang buong sahig ay tinabunan ng mga rosas. Hindi nila napansin agad dahil masyado silang abala sa panonood sa dalawa.Wala pa ni isang bulaklak ang naalis, at natatakot silang madaanan ito. Oo, puwedeng sa may steps ng pinto ng kompanya sila dumaan, pero paano na ang iba? Paano na kung matapakan nila ang mga bulaklak?“Baka magalit si Mr. Sanbuelgo kung masira natin ‘to!” bulong ng isa habang iwas na iwas tumapak k
Sa gitna ng iba’t ibang reaksyon ng mga tao sa paligid, hindi na nag-abalang magtanong pa si Karylle. Dire-diretso siyang naglakad palabas ng gusali, gamit ang espasyong kusang ibinigay sa kanya ng mga empleyado. Sa totoo lang, iisa lang ang gusto niyang malaman sa mga sandaling iyon—ano na namang kabaliwan ang ginawa ni Harold?Habang naglalakad siya palabas, pakiramdam niya'y sinusundan siya ng mga mata ng mga tao—matalas, para bang mga kutsilyong dumadausdos sa balat niya. Hindi na niya kailangang lumingon para malaman kung sino-sino ang mga iyon. Mga babae, halatang punô ng selos at galit.Pagkarating niya sa pintuan ng kumpanya, napahinto siya at nanlaki ang mga mata. Tumigil din ang kanyang paghinga sa gulat. Napakunot ang kanyang noo—ano ‘tong kaguluhan?!“Lintik na lalaki!!” sigaw ng isipan niya.Ngayon niya naintindihan kung bakit walang empleyado ang umaalis—hindi nga kasi sila makalabas! Sobrang barado na ng daan, hindi dahil sa trapiko, kundi dahil sa karagatan ng mga rosa
Napapikit lang si Karylle at pinipigilan ang sarili magsalita. Bahagya siyang ngumiti pero hindi rin nakasagot.Alam din ni Christian na panahon na para tapusin ang pag-uusap nila. Kaya’t napatawa siya nang mahina, "Okay, sige. Hindi na kita istorbohin. Pero sana naman next time, huwag mo naman akong iwasan na parang ahas o alakdan. Sana kahit papaano, makausap mo pa rin ako minsan. Kumain tayo paminsan-minsan. Promise, I'll control my feelings, and I’ll make sure everything stays okay."Nag-iba ang ekspresyon ni Karylle—halatang naguguluhan, pero sumagot pa rin siya. "Okay. Medyo magiging busy lang ako these coming days kasi marami akong aasikasuhin sa trabaho. Pero kapag tapos na lahat, let's catch up.""Sige, I'll wait for you," nakangiting sagot ni Christian. "Balik ka na sa ginagawa mo, i-eend ko na ‘tong call.""Okay." Matapos sabihin iyon, binaba na ni Karylle ang tawag, at hindi na siya nag-atubili pa.Pero pagkatapos niya ilapag ang telepono, hindi na gano’n katatag ang ekspr
Medyo kumurap si Karylle, at sa saglit na 'yon, alam na alam niyang nakita na ni Christian ang trending post.Siguradong masakit para dito ang mga nabasa niya.Hindi niya alam kung paano siya kakausapin. Kung magpapaliwanag siya, baka bigyan niya ito ng maling pag-asa. Pero kung mananahimik lang siya, parang wala siyang malasakit.Habang litong-lito pa siya sa dapat gawin, narinig niya bigla ang mabigat na boses ni Christian sa kabilang linya."Alam ko naman, Karylle. Noon pa lang, noong tinanggap mong maging tayo, naramdaman ko na. Natakot ka lang na hindi na ako magising."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Karylle. "Christian, hindi ‘yan ang—"Naputol ang sasabihin niya nang marinig ang mahinang tawa ni Christian. Pero kung pakikinggan mong mabuti, ramdam mo ang lungkot sa bawat tunog nito."Karylle... inamin ko na ‘yan sa sarili ko noon pa. Pero dahil sobrang mahal kita, pinipili ko na lang na maniwala sa kasinungalingan. Ang iniisip ko lang—basta hindi natin pag-usapan, baka sak
Wala talagang kaalam-alam si Karylle sa gulo na sasalubong sa kanya paglabas niya ng opisina sa tanghali. Abala pa rin siya noon sa mga papeles at trabaho.Samantala, sa kabilang banda...Ang matandang payat na si Joseph, na matagal nang hindi tumitingin sa internet, ay napakunot-noo nang may magsabi sa kanya na trending ang post ni Lady Jessa at nangunguna pa sa hot search.Nang mabasa niya ang post, halos umusok ang ilong niya sa inis at galit! Napakagat siya sa ngipin sa sobrang sama ng loob."Lintik na kabayo!" Sa isip-isip niya. "‘Yung sorpresa ko kay Jessa, naagaw pa ni Harold!"Ang mga bulaklak na iyon ay inihanda niya mismo para kay Lady Jessa, bilang pasalubong at pagpapakita ng pagmamahal. Pero ayun, ginamit lang ni Harold para “mag-alay ng bulaklak sa Buddha,” ika nga—ginamit sa ibang babae!Buong puso niyang pinaghirapan ang mga bulaklak na iyon. Plano pa naman niyang ipakita ang pagmamahal niya sa kanyang asawa!Pero bigla siyang napatigil.Napakunot ang noo ni Joseph at
Bigla na lang napakunot ang noo ni Joseph. "Nagtatanong lang naman ako. Bakit ka ba kinakabahan?"Napasinghal si Lady Jessa, malamig ang boses, "Pumili ang apo, hindi naman siya taga-labas. Bakit ka ba nagagalit?"Nang makita ni Joseph na ayaw na talagang makipagtalo ng asawa niya, hindi na siya nagpumilit pa. Balak na lang niyang tanungin ang mga katulong mamaya.Lumabas lang siya sandali, tapos pagbalik niya ay ganito na ang nangyari. Paano siya hindi magagalit?Samantala, hindi maiwasang balikan ni Lady Jessa ang mga nangyari kahapon.Oo, may video nga si Karylle, pero hindi naman ibig sabihin noon ay lalabas siya sa publiko. Ang makikita lang ng mga tao ay kaunti—isa o dalawang clip. Hindi sapat iyon para maging matibay na ebidensya, kaya tiyak na kakampihan ng marami ang kabilang panig at babalewalain ang bata.Hindi niya kayang makita ang apong babae na pinag-uusapan ng masama.Kaya ba niya dapat dagdagan pa ang ingay laban kay Karylle?Nang maisip ito, tila nakumbinsi ang saril
Nang walang sumagot, lalo pang nakumpirma ni Joseph na totoo ang kanyang hinala. Napakagat siya sa labi at mariing nagbitaw ng galit na salita. "Lintik na batang ito, nagwawala na!"Walang nangahas magsalita. Tahimik lang ang lahat sa gilid, at ang ilan ay palihim na lang bumalik sa kanilang trabaho.Dahil hindi pa rin makapaniwala sa nangyari, kinuha ni Joseph ang cellphone at agad tinawagan si Harold. Wala na siyang pakialam kung abala ito—galit na galit siyang sumigaw agad sa tawag."Lintik ka! Sino'ng nagsabing pwede mong pitasin ang mga rosas ko? Ako mismo ang nagtanim n'yan para sa lola mo! Kung gusto mong bigyan ng rosas ang babae mo, hindi mo ba kayang bumili?! At bakit mo winasak ang mga halaman ko? May nobya ka ba?! Hindi pa Valentine’s, anong drama mo at pinitas mo ang lahat ng rosas ni Lolo?!"Talagang galit na galit si Joseph—ang lakas ng boses niya at puno ng tensyon ang bawat salita.Pero matapos niyang magsalita, walang tugon mula sa kabilang linya. Tahimik. Pakiramdam