Andrea ay halos mabaliw, "Sobra na sila!"Mabigat ang ekspresyon ni Lucio. "Kumusta si Adeliya ngayon?""Hindi kumakain, hindi umiinom, at hindi rin ako kinakausap. Kinuha ko na rin ang cellphone niya nang makita ko ang nangyayari sa Weibo.""Ganyan talaga ang pamilya Sabuelgo, kailangan nating lumaban!""Alam mo na ang sasabihin mo kapag nagpunta ka sa presinto. Wala tayong kinalaman sa mga ito, pero titignan ng pulis ang magiging reaksyon mo. Huwag kang magpatalo sa presyur nila, huwag kang magpakita ng kahinaan."Malamig na tumawa si Lucio. "Wala namang kinalaman sa atin ito. Bakit ako matatakot? Nagtutulungan lang tayo sa mga awtoridad. Pero hindi maganda ang sitwasyon ngayon, at mukhang may problema na rin sa mentalidad ni Adeliya. Kailangang magawan mo ito ng paraan. Kung hindi, baka kailangan na siyang ilipat ng ospital.""Ilipat?!"Nagbago ang ekspresyon ni Andrea, ngunit halata niyang may gustong iparating si Lucio.Malamig na tumugon si Lucio, "Malaki ang problema ni Adeliya
Ang tumatawag ay mula sa isang hindi pamilyar na numero.Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Adeliya, at agad na inagaw ni Andrea ang cellphone. "Ako na ang sasagot dito. Naayos na ng assistant ang lahat ng proseso para sa'yo. Kung pulis man ito, kaya kong lusutan. Pero tandaan mo, mula ngayon, ikaw ay may sinasabing problema sa pag-iisip."Tumango si Adeliya. "Naiintindihan ko."Tumango rin si Andrea at saka sinagot ang tawag."Hello, ako ang kanyang ina. Sino po sila?"Sandaling tumigil ang nasa kabilang linya bago nagsalita. "Hello, Mrs. Granle. Ako po ay mula sa Public Security Bureau. Kaugnay po sa serye ng ebidensyang inilabas ng Sabuelgo Group, sinimulan na ng pulisya ang beripikasyon. Kailangan po ng kooperasyon ni Miss Granle sa prosesong ito. Naririyan po ba siya?"Napakunot ang noo ni Andrea at agad na sumagot, "Sir, paumanhin po, ngunit wala pong kinalaman ang anak ko sa usaping ito. Bukod dito, may problema po siya sa pag-iisip ngayon. Nagsisimula na akong dalhin siya sa
Ang matinding titig ni Harold ay agad na tumungo sa mga mapanirang salita.Ang hangin sa buong silid ay lumamig na, ngunit ang kanyang dalawang kapatid ay matagal nang nasanay sa mga ganitong lalaki, at wala silang pakialam, kundi tumawa nang walang pag-aalinlangan.Roy nang walang takot na nang-asar: "Bakit mo ako tinitingnan ng ganyan? Kulang ka ba sa puso? Tama ba ako? Kapatid, medyo halata na sobrang exposed ka na, kahit na lumaki tayo na may suot na pantalon, hindi mo naman ako pinapakita ng malinaw, ayaw kong kumain ng wave ng dog food na ito, pero sobrang nag-aalala ka sa mga tao, pinapahalagahan ka ba nila?"ang tinatawag na pagpasok ng kutsilyo sa mga tadyang ng isang kapatid ay imposibleng mangyari, tanging ang tinatawag na pang-aasar at paghamak, ang pag-aaway ng magkakapatid ang pinakamasaya.Ang hangin sa silid ay tila mas malamig pa, malamig hanggang buto.Pumasok din sa kanyang mga tainga ang malamig na boses ni Harold."Ang plano ni Karylle ay isang magandang plano na
Biglang tumahimik si Lucio, at pangit ang kanyang mukha.Sa mga ganitong pagkakataon, siya'y nawawalan ng boses.Tiningnan ni Santino si Lucio nang magaan, "Ginoo, sa kasalukuyang sitwasyon, ang tanging, pinakamainam na paraan ay para dalhin mo ang iyong asawa at pumunta sa pamilya Sanbuelgo upang humingi ng tawad."Walang tumutol.Ang mga tao ng pangkat ni Lucio ay hindi na nakatuon kay Lucio.Sa panahon ngayon, siyempre, ang mga interes ang nauuna, kung wala na ang mga interes, si Lucio ay wala ring halaga.Hindi, ang mga tao sa panig ni Lucio, may isang shareholder na mula sa faction ni Lucio na malamig na nagsabi, "Kung ito ay isang maliit na negosyo, hindi na natin kailangang bigyang-pansin ito, pero ngayon ang kabilang partido ay ang pamilya Sanbuelgo, na siyang pangunahing pinagkukunan ng kita ng kooperasyon para sa ating kumpanya, kung mawawala sila, sa sitwasyong ito, sino ang magtatangkang makipagtulungan sa ating pamilya Granle, at ang makipagtulungan sa atin ay laban sa pa
"Sige, ipapadala ko sa'yo." Pagkatapos magsalita ni Karylle, binuksan niya ang WeChat at ipinadala kay Santino ang address.Ngumiti si Santino, "Sige, pupunta na ako diyan ngayon.""Sige."Pagkatapos nilang mag-usap sa telepono, lumabas si Karylle mula sa kwarto at nakita si Nicole na umakyat sa kama sa ikalawang kwarto. Halatang narinig niya ang pag-uusap ni Karylle."Ano’ng nangyari? Pupunta ba dito si Tito?"Tumango si Karylle, "Oo, pupunta siya para makita ako, at para pag-usapan din ang tungkol sa mga bagay sa kumpanya. Tingin ko, tapos na ang meeting at may mga bagong desisyon na.""Tsk, sigurado akong napagalitan si Lucio ngayon. Isipin mo, ang chairman ng bayan, pinagsabihan ng mga shareholders nang sabay-sabay! Ang saya siguro ng eksena. Sigurado akong ang sama ng mukha ni Lucio ngayon."Ngumiti lang si Karylle at nagkwentuhan pa sila saglit. Maya-maya, dumating si Santino, may dalang maraming prutas.Kinuha ni Nicole ito nang casual lang, at may makikitang kalayaan sa kanyan
Tumingin si Santino kay Karylle na tila nagtataka, ngunit agad na tumayo si Karylle at nagsabi, "Uncle, bihira kang makapunta rito sa bahay ko, kailangan mong maghapunan dito bago ka umalis.""Hahaha, hindi maganda ang kalusugan mo ngayon, at marami pa akong oras. Tsaka hinihintay na ako ng auntie mo sa bahay, sinabi kong uuwi ako para maghapunan. Kung may oras ka, ikaw na lang ang pumunta sa bahay."Ngumiti si Nicole, "Sige, uncle, umuwi ka na muna, magkikita tayo kapag may oras ulit."Hinaplos ni Santino ang ulo ni Nicole na parang naglalambing, "Ikaw, kulit! Samahan mo si Karylle at matuto ka sa kanya. Huwag puro gala araw-araw.""Aba, masipag na ako ngayon!" tugon ni Nicole na may pagmamalaki, sabay taas ng braso, "Tingnan mo ang mga muscles ko! Ako na ngayon ang personal bodyguard at yaya ni Karylle!"Biglang natawa si Santino at umiling nang bahagya, "Sige na, aalis na ako. Huwag kayong magpupuyat masyado.""Sige, uncle! Ingat po!"Wala nang sinabi pa si Santino at umalis.Pagka
Sa ilalim ng matalim na tingin ni Myra, nagsalita na rin si Lucio, "Ginoong Sanbuelgo, masyado akong naging agresibo sa pagkakataong ito... Humihingi ako ng paumanhin at umaasa ako na mabigyan mo ng isa pang pagkakataon ang Granle."Talagang ibinaba ni Lucio ang kanyang pride.Kahit galit at puno ng sama ng loob, wala siyang magawa kundi magpakumbaba sa harap ni Harold.Tinitigan siya ni Harold nang malamig at sinabing kalmado, "Puwedeng magpatuloy ang kooperasyon, pero may mga kondisyon."Agad na nagpasalamat si Myra, "Maraming salamat po, Ginoong Sanbuelgo. Ano po ang inyong mga kundisyon?"Tahimik lamang si Lucio, ayaw na niyang magsalita.Malumanay na sinabi ni Harold, "Una, sa panibagong kasunduan, itataas ang kita ng Sanbuelgo ng isang porsyento, at ang tagal nito ay pansamantalang itatakda sa loob ng isang taon. Pangalawa, ang plano ni Karylle ay kailangang maging bahagi ng kooperasyon, at si Karylle lamang ang dapat na mamahala nito."Tulad ng napag-usapan nila sa pagpupulong,
Tumaas ang kilay ni Karylle at nagsalita, "Narito lang ako para bisitahin ang pinsan ko, anong problema?"Napangisi bigla si Nicole, "Ewan ko, pero parang hindi ka mapakali."Tahimik lang si Karylle, ngumiti at mukhang kampante. "Tara na."Tumaas din ang kilay ni Nicole at sumunod.……Sa mga sandaling ito, nasa loob na si Lucio ng kwarto ni Adeliya.Ang lugar na ito ay isang mental hospital. Natatakot si Andrea na baka seryosong nade-depress ang anak niya kaya sinasamahan niya ito, takot na baka may mangyari pa.Parehong nakatingin ang mag-ina sa katawan ni Lucio, at halatang hindi maganda ang ekspresyon ng mga mukha nila.Si Adeliya, na kanina pa tahimik, biglang hindi na nakapagpigil. Tinitigan niya si Lucio nang diretso. "Bakit? Bakit mo kailangang payagan si Karylle?! Kung pupunta siya, anong mangyayari sa hinaharap?"Mukhang hindi rin maganda ang pakiramdam ni Andrea, kaya seryosong tiningnan si Lucio at sinabing, "Hindi mo na pwedeng hayaan si Karylle na magpatuloy sa ganitong p
Nais sanang tanungin ni Lady Jessa kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ni Roy, pero bigla niyang napansin ang pagbabago sa mukha ni Karylle—halatang-halata ang matinding bigat ng emosyon.Maging si Roy, na laging pabiro, napansin ang kakaiba. Nawalan siya ng gana sa kanyang biro at seryosong tumingin kay Karylle, tila may nais sabihin, ngunit naunahan na siya ni Lady Jessa.“Karylle, anong nangyayari sa’yo?” tanong nito, puno ng pag-aalala.Kanina lang, maayos pa ang pakikitungo ni Karylle. Kahit halatang gusto na nitong umalis, pinili pa rin niyang manatili para sa kanya, at ramdam niyang isinakripisyo nito ang oras para kay Harold.Pero pagkatapos makita ang regalong iyon, bigla na lang nag-iba ang mukha ng bata. Para bang may binuhay na sugat sa kanyang puso.Nahulog ang kahon mula sa mga kamay ni Karylle.Isa sa mga kristal na sapatos ay tumilapon sa sahig.Ang takong ng sapatos ay humigit-kumulang walong sentimetro ang taas. Sobrang ganda at detalyado ng pagkakagawa. Alam ni Kary
Mayabang na sumunod si Roy kay Harold papasok sa bahay. Pagkakita niya kay Lady Jessa, agad siyang bumati nang masigla, “Hello, lola~!”Napansin agad ni Lady Jessa ang dumating. Nginitian niya ito at tumango, “Oh, andito ka rin pala.”“Syempre naman, na-miss ko kayo, ‘di ba, lola? Kaya dumalaw ako para makita kayo.”Pero matapos niya itong sabihin, bigla niyang napagtanto ang isang malaking pagkukulang—wala siyang dalang kahit ano.Napakamot siya sa batok at napatingin kay Harold nang pasimple. At gaya ng inaasahan, nakita niya ang bahagyang pang-uuyam sa mga mata nito, sabay ang mapanuksong ngiti sa gilid ng labi.Umubo si Roy ng mahina at hinawakan ang dulo ng ilong niya. Okay lang ‘yan, sabi niya sa sarili. Basta’t hindi ako nahihiya, sila ang maiilang.Biglang natawa si Lady Jessa. Hindi naman siya nabahala na wala itong bitbit. “Ikaw talaga, huli ka na nga dumating, tapos hindi ka pa umabot sa kainan.”“Okay lang ‘yon, lola. Basta makita ko lang kayo, solve na ako. Pwede pa naman
Napatitig lang si Karylle habang kumikislap ang kanyang mga mata. Tahimik lang siya—pero halata sa kilos niya na gusto na niyang umalis.Pero hindi siya makaalis.Sa labas ng bahay ng pamilya Sanbuelgo, nakaalis na si Harold sa kanyang sasakyan. Pero hindi pa ito lumalayo.Hindi pa siya ganap na nakalayo mula sa bahay. Huminto siya sa isang lugar kung saan hindi na siya kita mula sa lumang mansion.Bumaba siya saglit at dahan-dahang binuksan ang trunk ng sasakyan. Mula roon, kinuha niya ang isang maliit at elegante'ng asul na kahon.Maingat niya itong inilagay sa upuan ng front passenger, saka muling bumalik sa driver’s seat. Hindi pa rin siya umaandar. Para bang may hinihintay siyang tamang oras.Tahimik lang ang ekspresyon ni Harold—halos walang emosyon sa mukha. Malalim ang iniisip.Biglang tumunog ang cellphone niya, dahilan para maputol ang iniisip niya. Kinuha niya ito agad.“Hoy, anong ginagawa mo diyan? Labas ka nga!” Ang pabirong boses ng kausap ay halatang magaan ang loob—ti
Napangisi si Harold, halatang naiinis pero pilit pa rin ang ngiti. Napalingon siya kay Karylle. “Tama ka, so ang gagawin ko—ipopost ko rin sa internet ‘yung surpresa ko para sa’yo. Para makita ng lahat na hindi ako nagsisinungaling. Gagawin ko talaga ‘yung promise ko.”Ang nasa isip niya—bakit parang kahit konting pabor sa kanya, hindi man lang maibigay ni Karylle? Bakit siya pa ang laging talo? Parang siya pa ‘yung pinahihirapan.Sa kabilang dulo ng mesa, napangiti si Lady Jessa. Sa loob-loob niya, Aba, mukhang may ibubuga rin pala ang batang ‘to.Mukhang na-gets na rin ng apo niyang ito ang sinasabi niyang effort. Sa wakas, gumagalaw na rin para manligaw! Tama lang na gawing public ‘yan, para lahat ng tao malaman na nililigawan niya si Karylle. At kung gano’n, baka umurong na rin ‘yung ibang nagpaparamdam kay Karylle—lalo na si Alexander. Magaling ‘yung batang ‘yon, oo, pero masyado siyang romantic at pa-cute. Kung siya ang mapangasawa ni Karylle, baka puro drama ang abutin. Mas oka
May biglang sumabat mula sa likod, “Eh normal lang naman sigurong maging awkward, ‘di ba? Nasa ligawan stage pa lang. Siyempre kung hindi pa pumapayag si Miss Granle, hindi pa smooth lahat.”Lahat ng tao, sabay-sabay na tumahimik at napatitig kina Harold at Karylle habang paalis na ang dalawa. Tahimik ang paligid pero puno ng tanong at pagkalito.Pero biglang may isang napahiyaw, "Ay Diyos ko... Puno pala ng rosas ang buong floor! Umalis na sina Mr. Sanbuelgo at Miss Granle, pero tayo... anong gagawin natin?!"Napalingon ang iba, at doon nila biglang na-realize—oo nga pala. Ang buong sahig ay tinabunan ng mga rosas. Hindi nila napansin agad dahil masyado silang abala sa panonood sa dalawa.Wala pa ni isang bulaklak ang naalis, at natatakot silang madaanan ito. Oo, puwedeng sa may steps ng pinto ng kompanya sila dumaan, pero paano na ang iba? Paano na kung matapakan nila ang mga bulaklak?“Baka magalit si Mr. Sanbuelgo kung masira natin ‘to!” bulong ng isa habang iwas na iwas tumapak k
Sa gitna ng iba’t ibang reaksyon ng mga tao sa paligid, hindi na nag-abalang magtanong pa si Karylle. Dire-diretso siyang naglakad palabas ng gusali, gamit ang espasyong kusang ibinigay sa kanya ng mga empleyado. Sa totoo lang, iisa lang ang gusto niyang malaman sa mga sandaling iyon—ano na namang kabaliwan ang ginawa ni Harold?Habang naglalakad siya palabas, pakiramdam niya'y sinusundan siya ng mga mata ng mga tao—matalas, para bang mga kutsilyong dumadausdos sa balat niya. Hindi na niya kailangang lumingon para malaman kung sino-sino ang mga iyon. Mga babae, halatang punô ng selos at galit.Pagkarating niya sa pintuan ng kumpanya, napahinto siya at nanlaki ang mga mata. Tumigil din ang kanyang paghinga sa gulat. Napakunot ang kanyang noo—ano ‘tong kaguluhan?!“Lintik na lalaki!!” sigaw ng isipan niya.Ngayon niya naintindihan kung bakit walang empleyado ang umaalis—hindi nga kasi sila makalabas! Sobrang barado na ng daan, hindi dahil sa trapiko, kundi dahil sa karagatan ng mga rosa
Napapikit lang si Karylle at pinipigilan ang sarili magsalita. Bahagya siyang ngumiti pero hindi rin nakasagot.Alam din ni Christian na panahon na para tapusin ang pag-uusap nila. Kaya’t napatawa siya nang mahina, "Okay, sige. Hindi na kita istorbohin. Pero sana naman next time, huwag mo naman akong iwasan na parang ahas o alakdan. Sana kahit papaano, makausap mo pa rin ako minsan. Kumain tayo paminsan-minsan. Promise, I'll control my feelings, and I’ll make sure everything stays okay."Nag-iba ang ekspresyon ni Karylle—halatang naguguluhan, pero sumagot pa rin siya. "Okay. Medyo magiging busy lang ako these coming days kasi marami akong aasikasuhin sa trabaho. Pero kapag tapos na lahat, let's catch up.""Sige, I'll wait for you," nakangiting sagot ni Christian. "Balik ka na sa ginagawa mo, i-eend ko na ‘tong call.""Okay." Matapos sabihin iyon, binaba na ni Karylle ang tawag, at hindi na siya nag-atubili pa.Pero pagkatapos niya ilapag ang telepono, hindi na gano’n katatag ang ekspr
Medyo kumurap si Karylle, at sa saglit na 'yon, alam na alam niyang nakita na ni Christian ang trending post.Siguradong masakit para dito ang mga nabasa niya.Hindi niya alam kung paano siya kakausapin. Kung magpapaliwanag siya, baka bigyan niya ito ng maling pag-asa. Pero kung mananahimik lang siya, parang wala siyang malasakit.Habang litong-lito pa siya sa dapat gawin, narinig niya bigla ang mabigat na boses ni Christian sa kabilang linya."Alam ko naman, Karylle. Noon pa lang, noong tinanggap mong maging tayo, naramdaman ko na. Natakot ka lang na hindi na ako magising."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Karylle. "Christian, hindi ‘yan ang—"Naputol ang sasabihin niya nang marinig ang mahinang tawa ni Christian. Pero kung pakikinggan mong mabuti, ramdam mo ang lungkot sa bawat tunog nito."Karylle... inamin ko na ‘yan sa sarili ko noon pa. Pero dahil sobrang mahal kita, pinipili ko na lang na maniwala sa kasinungalingan. Ang iniisip ko lang—basta hindi natin pag-usapan, baka saka
Wala talagang kaalam-alam si Karylle sa gulo na sasalubong sa kanya paglabas niya ng opisina sa tanghali. Abala pa rin siya noon sa mga papeles at trabaho.Samantala, sa kabilang banda...Ang matandang payat na si Joseph, na matagal nang hindi tumitingin sa internet, ay napakunot-noo nang may magsabi sa kanya na trending ang post ni Lady Jessa at nangunguna pa sa hot search.Nang mabasa niya ang post, halos umusok ang ilong niya sa inis at galit! Napakagat siya sa ngipin sa sobrang sama ng loob."Lintik na kabayo!" Sa isip-isip niya. "‘Yung sorpresa ko kay Jessa, naagaw pa ni Harold!"Ang mga bulaklak na iyon ay inihanda niya mismo para kay Lady Jessa, bilang pasalubong at pagpapakita ng pagmamahal. Pero ayun, ginamit lang ni Harold para “mag-alay ng bulaklak sa Buddha,” ika nga—ginamit sa ibang babae!Buong puso niyang pinaghirapan ang mga bulaklak na iyon. Plano pa naman niyang ipakita ang pagmamahal niya sa kanyang asawa!Pero bigla siyang napatigil.Napakunot ang noo ni Joseph at