- Bobbie: [Mr. Bo, tungkol sa recording, may nahanap akong tugma sa ilang bahagi nito, pero ang iba ay tuluyang nasira.]Bahagyang kumunot ang noo ni Roy, "Puwede mo bang maibalik 'yung huling bahagi? Parang hindi naman 'yun ang mahalaga."Pagkatapos niyang magsalita, agad nang ipinadala ni Bobbie ang recording.Pinindot agad ni Harold ang play button.Pagkatapos nito, narinig nila ang pag-uusap ng mag-ina.Ngunit...Ang maririnig lang ay ang plano nila kung paano pa muling palalambutin ang puso ni Harold. Nakumpirma na peke ang sinasabing pagbabalik ng sakit, pero... ang mahalagang bahagi ng recording, hindi nila narinig."Tss—" Hindi napigilan ni Roy na mapairap, "Bakit parang niloloko ka lang ni Bobbie..."Nanatili ang malamig na ekspresyon ni Harold. Alam niyang nagbibiro si Roy, pero hindi pa rin maalis ang kanyang pagkalito. Bakit may mga bahagi ng recording na naibalik, pero ang mas mahalagang bahagi ang nawala?- Harold: [Bakit may kulang na bahagi?]- Bobbie: [Na-destroy na a
Nagniningning ang mga mata ni Karylle, at sa huli, ikinuwento niya nang maikli sa dalawa ang mga nangyari nitong mga nakaraang araw.Biglang tumawa si Nicole, "Hahaha! Ang walanghiyang taong 'yan! Dapat lang na malantad siya! Bagay na bagay sila—isang asong lalaki at asong babae!"Kumunot ang noo ni Roxanne, "Bagama’t masasabi nating paghihiganti ito, hindi ba’t... Kung magpakasal si Harold kay Adeliya, at palagi siyang nanggugulo sa’yo ngayon, paano kung mas lalo pa siyang maging masama sa’yo kapag nalaman niyang ganito si Adeliya?"Sa puntong iyon, hindi na nagpatuloy si Roxanne. Kitang-kita ang pag-aalala sa kanyang mukha.Ngumiti lang si Karylle at kalmadong sinabi, "Hindi, hindi ganyang kababaw si Harold. Ang iniisip niya lang ngayon ay may ibang plano ako, kaya lagi siyang kampi kay Adeliya. Kapag nalaman niya ang tunay na ugali ni Adeliya, hihinto rin siya sa panggugulo sa akin."Kumunot muli ang noo ni Roxanne. Bahagya siyang tumingin kay Nicole, at sakto namang nagtama ang ka
Lubhang kinakabahan si Adeliya, halos wala na siyang alam kung ano ang gagawin.Ngunit nanatiling tahimik si Harold. Dahil dito, hindi siya naglakas-loob na ipakita ang kanyang kaba. Agad siyang ngumiti ulit, “Tungkol pa rin ito sa kooperasyon ng kumpanya. Ang kaibigan ni Karylle ay naka-confine ngayon sa ospital, kaya wala talaga siyang gaanong oras o lakas. Kaya gusto ng papa ko na makipag-usap ulit sa’yo kung puwedeng palitan na lang siya? Marami namang mas may karanasan kaysa kay Enn.”Kung nandoon si Karylle, tiyak na mapapansin niya kung gaano katalino si Adeliya sa ganitong sitwasyon. Kahit nasa ilalim ng presyon, hindi niya nakakalimutang maghasik ng alitan.Nang banggitin ni Adeliya na nasa ospital ang kaibigan ni Karylle, halatang nagbago ang ekspresyon ni Harold—parang lumalim ang seryosong tingin nito.Mabilis na kumislap ang mata ni Adeliya, at naramdaman niyang may tsansa siyang makuha ang gusto niya.Bago pa makapagsalita si Harold, nagmadali si Adeliya na magpatuloy, “
Napatitig si Karylle, bahagyang gulat, ngunit agad na ngumiti nang may tuwa: "Christian, gising ka na sa wakas!"Mahina pa rin ang kamay ni Christian, hinawakan lang niya ito sandali at agad na bumitaw. Ngunit ang kanyang mga mata ay puno ng takot habang mahirap na sinabi, "Huwag... aalis... Karylle."Agad na sumagot si Karylle, "Hindi ako aalis. Tatawagin ko na ang doktor ngayon!"Nakahinga nang maluwag si Christian matapos marinig ang pangako ni Karylle.“Mabuti...”Kaagad na pinindot ni Karylle ang bell sa tabi ng kama, at hindi nagtagal, dalawang doktor ang dumating nang nagmamadali.Nakita nilang gising si Christian, at agad silang lumapit nang may halong tuwa at
Huminga nang malalim si Karylle at saka mahina niyang sinabi, "Hindi iyon panaginip. Sinabi ko talaga iyon."Pagkatapos niyang magsalita, ibinaba niya ang ulo niya at iniwasang tumingin sa mga mata ni Christian na puno ng pagmamahal habang nakatingin sa kanya.Sina Nicole at Roxanne ay tila nag-alala, alam kasi nila na hindi kayang direktang harapin ni Karylle si Christian.Pero si Christian, hindi gaanong nag-isip tungkol doon. Ang akala niya ay nahihiya lamang si Karylle, kaya't mas lumawak pa ang ngiti sa kanyang labi.Gayunpaman, sinubukan niyang pigilan ang sarili na tumitig nang labis kay Karylle, natatakot na baka masyado itong maasiwa.Samantala, may bahagyang inggit si Roxanne habang nakatingin kay Christian, ngunit napansin niyang laging bumabagsak ang tingin nito kay Karylle. Huminga siya nang malalim at tila nagpasaring, "Ah... Dahil nagising ka na, siguro mas mabuting hayaan namin kayong mag-usap. Magpapahinga muna kami sa kabilang kwarto. Sa tagal naming nagbabantay, pag
Sabay na napatingin ang dalawa sa pinto.Pagkakita sa pumasok, biglang ngumiti si Christian at nagsabi, "Dad, nandito ka pala."Agad napansin ni Jayme na mahigpit na hawak ni Christian ang kamay ni Karylle.Maya-maya, muling tiningnan ni Jayme si Christian. Napansin niyang maayos naman ang itsura nito, at tila maganda rin ang lagay ng pag-iisip, kaya bahagyang gumaan ang kanyang pakiramdam.Nagkunwari si Jayme na hindi niya napansin ang tila tamis ng dalawa. Tiningnan niya si Christian at mahinahon ang kanyang boses, mas malambot kaysa dati, "Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong ng isang nag-aalalang ama.Ngumiti si Christian at tumango, "Ayos lang ako, Dad. Huwag mo akong alalahanin."Tumango si Jayme. Habang papunta pa lang siya roon, nakapag-usap na siya sa doktor para siguraduhing ligtas na ang anak niya. Bahagya siyang nakahinga nang maluwag.Gayunpaman, sinabi rin ng doktor na bawal ma-stress si Christian kaya kung ano ang gusto nitong sabihin, hayaan na lamang ito.Sino ba naman
Napabuntong-hininga si Karylle at dahan-dahang umiling."Sabi ko na, sa puso ko, para ko nang kapatid si Christian. Hindi ko siya kailanman naisip sa ganoong paraan. Bukod pa rito, alam niyo naman kung gaano ko kamahal si Harold noon. Oo, hiwalay na kami, at handa akong kalimutan siya, wala na akong nararamdaman para sa kanya, pero hindi ibig sabihin na bigla na lang akong magkakagusto sa taong itinuturing kong parang kapatid, di ba?"Natahimik si Roxanne at napabuntong-hininga na lamang.Tiningnan siya ni Nicole, puno ng tanong ang kanyang mga mata. "Hanhan, gusto mo si Christian, at handa kang gawin ang lahat para sa kanya. Pero, hindi mo ba gustong ikaw ang babaeng nasa tabi ni Christian sa huli?"Tumingin din si Karylle kay Roxanne, puno ng paghanga ang nasa isip niy
Nasa passenger seat si Nicole, at tila maganda ang kanyang mood."Ngayon na nakikita kong gumagaling nang husto si Christian araw-araw, masaya ako. Sa tingin ko, malapit na siyang ma-discharge sa ospital."Ngumiti si Karylle. "Oo nga, nakakagulat na ganito kabilis ang recovery niya."Naisip ni Nicole ang hitsura ni Christian kanina kaya napatawa siya nang malakas. "Napansin mo ba kanina? Parang nagmamadali siya! Nang marinig niyang aalis ka na, gusto ka niyang pigilan, pero pinilit niyang huwag ipakita. Para siyang batang nagpipigil ng emosyon."Bahagyang kumurap ang pilikmata ni Karylle, at sa huli ay napabuntong-hininga siya."Hindi ko alam kung anong gagawin ngayon. Paano kung hindi pa rin niya matanggap?"Ang ngiti sa labi ni Nicole ay biglang nawala, at napuno ng lungkot ang kanyang mukha. "Oo nga...... Paano kung ganoon pa rin siya tulad noong araw na iyon......"Kapag ang isang tao ay malungkot at desperado, wala na siyang pakialam sa ibang bagay.Katulad noong araw ng aksident
Nagulat si Karylle, ang buong katawan niya ay may sabon pa nang mga oras na iyon.Si Nicole, na sobrang excited pa sanang magkwento habang hawak ang cellphone, ay hindi inasahan na makikita ang ganoong kaganda at halos hubad na katawan.Bilang babae, hindi niya napigilang mapalunok at titig na titig kay Karylle habang mahinang nagsabi, "Karylle, parang bumaluktot na yata ako dahil sa'yo."Napairap si Karylle at sinabing, "Lumabas ka na, sandali na lang ako rito."Pero hindi agad lumabas si Nicole. Matagal-tagal din siyang nakatitig kay Karylle bago nagsabi, "Bilisan mo na kasi, may malaki akong balita para sa’yo!"Napabuntong-hininga si Karylle. Alam niyang hindi ito simpleng bagay dahil kung hindi, hinding-hindi papasok si Nicole sa banyo niya nang ganoon ka-bigla.Dahil silang dalawa lang naman ang nasa bahay, hindi na rin niya naisipang i-lock ang pinto.Hindi nagtagal, narinig ni Karylle ang boses ni Nicole mula sa labas."Karylle! Ang tagal mo naman! Ang galing mo talaga, pero an
Sa ilang sandali, tumahimik ang tatlo.Halatang hindi nila alam kung ano ang gagawin tungkol dito.Napabuntong-hininga si Roxanne. "Kahapon, tinanong pa ako ni Christian kung niloloko ba natin siya, at kung totoong hindi ka kailanman nangako sa kanya, Karylle."Huminga nang malalim si Nicole. "Ah, ganito pala..."Pumikit si Karylle, saka malumanay na nagsalita, "Okay lang na isipin niyang gano'n. Mas mabuti na rin na may kaunting paghahanda siya sa isip."Nangilid ang luha ni Roxanne, at tumayo siya sa dulo ng pasilyo malapit sa ward. Panay ang lingon niya, natatakot na baka biglang lumabas si Christian.Pagkatapos siguraduhing walang tao, napabuntong-hininga siya, "Karylle, bakit hindi na lang ako ang gusto niya? Kung ako, hindi na siguro siya mag-aalala nang ganito."Binuksan ni Nicole ang kanyang bibig, ngunit hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Halatang naguguluhan din siya."Hayaan niyo muna, mag-iisip pa ako ng solusyon." Kalma lang na sabi ni Karylle, na para bang kontrolad
"Karylle! Ang galing mo talaga! Si Mr. Tuazon? Grabe! Hawak mo na lahat! Diyos ko! Pakiramdam ko kaya kong mag-celebrate para sa’yo nang tatlong araw at tatlong gabi!" Halatang mas sabik pa si Nicole kaysa kay Karylle.Napangiti si Karylle at napailing. "Hindi ka ba napapagod?""Pagod? Paano ako mapapagod?!" Biglang tumingala si Nicole, puno ng sigla ang mukha. "Ngayon, may ipagmamalaki na ako sa mga kaibigan ko! Makikita nila kung gaano kagaling ang kaibigan ko. Aalagaan ako ng mga kapatid ko, at titingnan natin kung sino ang may lakas ng loob na galawin ako!"Napangiti si Karylle, halatang aliw sa sinasabi ni Nicole. Ngunit biglang nagsalita si Nicole, "Susunod, ikaw na ba ang mag-aasikaso sa iba pang bagay? Pero hindi pa magaling ang mga sugat mo!"Ngumiti si Karylle. "Tapos na ang negosasyon. Hindi ko na kailangang personal na mag-asikaso sa iba pang detalye. Kailangan ko lang itong i-report sa head ng department namin. Siya na ang bahalang mag-ayos ng lahat. At sa mga susunod pan
The sun had long set, but the tension in the room burned like a fire that refused to die. Lady Jessa sat on the couch, her back straight, her gaze sharp as she spoke."Huwag mo nang pag-usapan si Reyna," she said, her voice calm but firm. "Naalala ko noong tayo pa, hindi ba’t pinilit ka rin ng pamilya mo na ipareha sa isang babae? Ano nga ulit pangalan niya? Maganda naman yata, hindi ba?"Joseph’s face flushed, his hand tightening around the armrest of his chair. "Bakit mo pa binubuksan ang isyung iyon?" he snapped, though his tone betrayed a hint of unease.Lady Jessa smirked, leaning slightly forward. "Siyempre, ikaw ang pinag-uusapan ko. Ang pamilya ni Jiaojiao, matindi rin ang background, tama? Pero hindi ba’t nilabanan mo rin ang pamilya mo noon? At sa huli, ako ang pinili mo."Joseph’s jaw tightened. He had a feeling she was about to open an old wound, but it was too late to stop her."Iba iyon," he said after a long pause, his voice low but defensive.Lady Jessa raised a brow,
Siyempre, siya ang namumuno, kaya alam niya!Ang mga plano na ibinigay kay Karylle ay mula sa Granle Group, dahil sa tingin nila ay hindi magiging matagumpay ang kooperasyon, kaya iniwan nila ito sa kanya.Pero paano kung maging matagumpay ang kooperasyon? Paano kung wala talagang mahusay na operasyon team ang Granle Group? Hindi ba't parang patibong ito?Alam ni Karylle ang kanyang sarili. Hindi siya ang tipo ng tao na papayag na magkamali ang ganitong bagay. Kaya... ano ang kumpiyansa ni Karylle, at ano ang plano niya?Hindi namalayang napatingin si Nicole kay Karylle habang nag-aalala.Ngunit si Karylle ay kalmado lang na ngumiti. "Sa tingin mo, ako ang nakikiusap, pero sa totoo lang, hindi ko naman ito masyadong pinapansin."Kumunot ang noo ni Vicente ngunit hindi nagsalita, hinihintay niyang magpatuloy si Karylle.Ngumiti ulit si Karylle at sinabi, "Ang Granle ay pangunahing nakatuon sa kahoy, at mahusay ito sa maraming aspeto. Sa ngayon, wala pang ibang kumpanya ang may ganitong
Umirap si Karylle at tumingin kay Nicole, "Ano na naman?""Saludes family!" sagot ni Nicole, binigkas ang dalawang salitang iyon, habang patuloy na nakatitig sa kanyang telepono. Kitang-kita na naagaw na ng telepono ang kanyang atensyon.Medyo naguluhan si Karylle. Saludes family?Biglang sumagi sa kanyang isipan ang huling pagkakataon na pumunta siya sa S City kasama si Harold para dumalo sa isang banquet. Nakilala niya doon si Reyna. Nagbatian pa nga sila. Sa unang tingin pa lang, halatang may layunin si Reyna. Ngunit, marangal ito at may klase. Kahit may distansya at malamig ang dating sa mga tao, hindi naman siya nakakainis.Siyempre, iyon lang ang impresyong iniwan ni Reyna sa kanya noong araw na iyon.Biglang nagsalita si Nicole matapos mag-scroll ng Weibo, "Grabe! Ina-announce na nila!"Pagkatapos, tumayo si Nicole at lumapit kay Karylle, iniabot ang telepono sa kanya. "Tingnan mo! Lumipat na pala ang buong Saludes family!"Nagulat si Karylle. "Ang ganda naman doon sa kanila, b
Matagal nang naghintay si Adeliya bago siya tuluyang naka-react. Nakita niyang palayo na si Harold, kaya dali-dali niyang hinabol ito habang puno ng pag-aalala at sakit sa kanyang tinig, "Harold..."Ngunit ang malamig na aura na nagmumula kay Harold ay tila isang pwersang nagpanginig sa kanya, dahilan upang siya’y huminto sa kanyang mga hakbang.Hindi niya ininda ito at agad na tumakbo papunta kay Harold. Hinarangan niya ito at nagmakaawa, "Bakit hindi mo ako mapaniwalaan? Harold, totoo ang sinasabi ko!"Huminto ang mga yapak ni Harold, tumingin sa kanya nang malamig, at sinabi, "Bibigyan kita ng huling pagkakataon, umalis ka sa harapan ko." Ang boses niya’y tila yelo, matalas at direktang tumusok sa puso ni Adeliya.Halos mawalan ng hininga si Adeliya sa sakit, at ang mga luha niya’y bumagsak nang walang tigil.Kung noon, siguradong mag-aalala si Harold. Hindi man magpakita ng emosyon, madadala siya ng kalagayan ni Adeliya.Pero ngayon, napakalamig pa rin niya.Sa sandaling iyon, til
Bahagyang nagbago ang ekspresyon nina Lucio at ng iba pa, alam nilang hindi titigil ang kabilang panig hangga’t hindi natatapos ang kasunduan sa kasal.Napangisi si Lucio, "Kung gusto niyo talagang tapusin, tapusin na. Pero bakit kailangan niyo pang gawing parang ang taas ng dahilan niyo?"Tiningnan siya nang malamig ni Harold, ngunit hindi ito tinapunan ni Lucio ng pansin. Sa halip, tumingin siya kay Joseph at seryosong sinabi, "Kung talagang desidido ka na, wala na akong masasabi. Hindi siguro tayo talagang itinadhana. Sige, tapusin na natin ang kasunduan sa kasal, pero pati na rin lahat ng ating mga kasunduan sa negosyo!"Matigas ang tono ng kanyang mga salita.Bahagyang nagbigay ng senyas si Andrea. Alam niyang makapangyarihan ang pamilyang Sabuelgo, pero mahalaga rin sa mga ito ang kanilang kooperasyon. Napakalaking kawalan nito, at hindi siya naniniwalang basta-basta lang tatanggapin ng Sabuelgo family ang sitwasyong ito.Baka magkaayos din sila maya-maya, na kapag nangyari iyon
Ngayong hindi pa handa ang mga pagkain, magsisimula na ba siyang magsabi ng masama?! Hindi ba niya nararamdamang nawalan siya ng konsensya?!Ang mukha ni Andrea ay halatang naninigas. Sa mga oras na ito, kung hindi pa rin nila naiintindihan ang nangyayari, anong pinagkaiba nila sa mga hangal?!Ang ngiti ni Lucio ay nawala na rin, malinaw na alam na nila kung ano ang nangyayari.Nang makita ito ni Lauren, bahagya siyang yumuko, nahihiyang tumingin sa kanila.Si Harman naman ay tila mas gumaan ang pakiramdam dahil kung alam na ng lahat, magiging mas simple ang mga bagay.Bahagyang umubo si Joseph, at saka nagsalita na may halong pagkaawa, "Ito... Ay, talagang nakakahiya itong sabihin, pero ang mga bagay-bagay ay kailangang magkaintindihan. Sa palagay ko naman, maiintindihan ninyo ito, hindi ba?"Ano ang dapat nilang intindihin? Ang tatlo ay nagkatinginan nang may litong ekspresyon, at halos pare-pareho pa ang reaksyon.Anong pagpapanggap ang ginagawa nila sa ganitong oras? Ano pa ang si