Bahagyang nagbago ang ekspresyon ng lobby manager. Agad niyang hinarangan ang daan ng dalawa at sinabi sa medyo nag-aalalang boses, "Mr. Sanbuelgo, Maam Granle, natapos na po ba kayong tumingin? Ang grupo ng mga designer namin ay magagaling at hindi kasing sama ng iniisip ninyo. Kung hindi, ang malaki naming brand ay matagal nang bumagsak."Hindi tumayo si Karylle. Tumingin lang siya nang diretso sa manager at sinabi, "Kung may tingin kayong mahusay, ilabas ninyo at ipakita sa akin. Ang ganitong klaseng paghahanap ay nakakainis, at limitado lang ang oras namin."Agad na naglakad ang lobby manager at pumili ng ilang wedding dress para ipakita.Tiningnan ni Karylle ang mga ito, at lalong lumalim ang pagkadismaya sa kanyang mukha.Halos tumulo na ang pawis ng lobby manager. Agad siyang nagsalita ulit, "May bagong batch ng designs ngayon, Mr. Sanbuelgo, Maam Granle, baka gusto niyo pong tingnan ulit!"Sina Sanbuelgo at Granle ay malalaking kliyente. Kapag nawala sila, siguradong marami si
Kita sa mukha ni Karylle ang pag-aalinlangan—ayaw niyang sumakay sa kotse. Ngunit tiningnan siya ni Alexander at kalmadong nagsalita,“Karylle, may mga bagay na hindi ko pa nasasabi sa'yo. Okay lang bang sumakay ka muna?”Napangiwi si Karylle, ngunit nagdesisyon siya na gamitin ang pagkakataong ito para tuluyang magkalinawan. Kaya, pumasok siya sa kotse.Bahagyang ngumiti si Alexander, isinara ang pinto para sa kanya, at dumiretso sa driver's seat.Hindi muna niya pinaandar ang kotse. Sa halip, hinarap niya si Karylle. Nang makita niyang nakatingin din ito sa kanya, bahagyang ngumiti si Alexander.“Yung nangyari kahapon, iniisip siguro ng iba na sinadya kong magpakita para lang makaganti. Pero, Karylle, bawat salitang sinabi ko kahapon ay galing sa puso ko.”Napangiti si Karylle, ngunit halatang hindi siya naniniwala. “Mr. Handel, ex-wife ako ni Harold. Kasal na ako noon, at hindi na ako katulad ng dati.”“Alam ko,” seryosong sagot ni Alexander. Sa pagkakataong ito, wala nang bakas ng
Tumingin si Layrin kay Karylle na puno ng pag-aalala."Kung hindi naman totoo ang mga bagay na sinasabi nila, hayaan mo na lang sila. Lahat ng sumisikat ay nagiging target ng pambabatikos."Bahagyang kumislap ang mga mata ni Karylle, bigla niyang naalala ang nangyari kahapon. Napangiti siya nang bahagya."Hindi ko na iniintindi iyon.""Kung gano’n, bakit parang hindi tama ang mood mo?" tanong ni Layrin, kitang-kita ang pagkabahala niya habang tinitigan si Karylle, hindi niya gustong may makalampas na emosyon mula rito.Bahagyang napakunot ang noo ni Karylle. "Kanina, naghintay na naman si Alexander sa bahay ko. Ayoko sanang palalain ang sitwasyon, pero hindi ko rin siya maaaring ma-offend. Sa kagustuhan niyang talunin ang pamilya Sanbuelgo, iniisip niyang pakikinabangan ako kaya sinusundan niya ako."Hindi napigilan ni Layrin ang mapatawa. "Ah, kaya pala."Tiningnan siya ni Karylle ng madiin, pero ngumiti lang si Layrin."Alam mo ba? May naisip ako," sabi nito, may bahid ng misteryo a
Halatang nagulat si Bobbie."Mr. Sanbuelgo..."Kanina lang, ayaw ni Harold na ipatanggal ang balita—akala niya’y gusto niyang makita si Karylle na malungkot.Pero nang matapos niyang basahin ang post ng lolo niya sa Weibo, biglang bumilis ang tibok ng puso niya, at parang hindi niya maintindihan ang sarili. Lahat ng nasabi niya kanina ay parang kusa lang lumabas sa bibig niya!Napakagat siya ng labi, hindi alam kung ano ang sasabihin. Napansin ni Bobbie ang magulong ekspresyon ni Harold kaya nagpatuloy ito, "Isa pa pong balita, Mr. Handel sinundo si Miss Granle papunta sa law firm kaninang umaga, pero walang nag-post tungkol dito sa Weibo."Biglang tumalim ang tingin ni Harold kay Bobbie.Napalunok si Bobbie, inayos ang salamin niya at parang sinubukang mag-relax.Ilang saglit lang, huminga nang malalim si Harold at hinagod ang kanyang kilay. Bumalik na ang kanyang kalma at seryoso niyang sinabi, "Wala kayong kailangang gawin tungkol diyan."Kahit hindi masyadong sigurado si Bobbie, a
Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya, at sa marahas na pananalita ng kanyang ina, hindi niya napigilan ang panginginig ng kanyang katawan."Mom..." mahina niyang sambit.Malalim na napabuntong-hininga si Andrea. "Adeliya, alam mo naman dapat ito sa puso mo. Ayaw ka talaga ni Harold kaya ginamit natin ang paraang ito—ang magpanggap bilang tagapagligtas niya—at sinira ang lugar ni Karylle sa puso niya."Mariing hinigpitan ni Adeliya ang pagkakakapit sa kumot ngunit nanatiling tahimik.Napansin iyon ni Andrea at alam niyang hindi maganda ang nararamdaman ng anak, kaya't nagsalita ito nang mas mahinahon, "Adeliya, darating ang araw na mararamdaman mo rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi laging mas mahalaga ang pagmamahal kaysa sa kapangyarihan, estado, at pera. Kaya ng isang tao na mabuhay kahit walang pagmamahal, pero kapag wala kang pera o estado, hindi ka mabubuhay ng maayos.""Tandaan mo, anak, walang taong hindi kayang mabuhay nang wala ang isa't isa. Kaya ginagawa ito ng nan
"Dumating ba ako sa maling oras?"Pagdating ni Karylle, bukas ang pinto kaya ang bumungad sa kanya ay ang tila malapit na usapan ng dalawa sa loob ng kwarto.Ang ngiti sa labi ni Adeliya ay biglang nanigas, ngunit sa sumunod na sandali ay ngumiti rin siya, “Karylle, andito ka! Pasok ka!”Tinitigan niya si Karylle nang may bahagyang kaba sa mga mata. Gaano karami kaya ang narinig nito? Noong araw ng salu-salo, hindi siya nakapagpaliwanag nang maayos, at kung narito ulit si Karylle para magtanong o maghamon, baka masira ang magandang imahe na kanina lang niya nabuo!Biglang tumingin si Harold kay Karylle, at bakas sa kanyang mga mata ang matalim na tingin na may halong kung ano pang emosyon.Ngumiti si Karylle nang bahagya at sinabing, “Narinig ko kasing mag-o-overtime si Ginoong Sanbuelgo ngayong gabi, kaya naisipan kong dalawin ang pinsan ko. Pero hindi ko inasahan na si Ginoong Sanbuelgo mismo ang maglalaan ng oras para kay pinsan. Pasensya na kung naistorbo ko kayo.” Pagkasabi nito,
Habang pinagmamasdan ang papalayong anyo ni Karylle, nagmamadali at nag-aalalang nagsalita si Adeliya, "Karylle!"Sinubukan niyang bumangon mula sa kama, pero biglang pinigilan siya ni Harold. "Huwag mo na siyang alalahanin!"Maputla ang mukha ni Adeliya at agad siyang umiling. "Harold, hindi pa magaling si Karylle. Ang nangyari kahapon ay tiyak na malaki ang naging epekto sa kanya. Pinilit ko siyang aliwin, pero hindi niya matanggap. Natatakot ako... baka may gawin siyang masama sa sarili niya!"Biglang nanlaki ang mga mata ni Harold.Ngayon, tila walang kakampi si Karylle, at wala na rin siyang pamilyang maaaring bumalik-balikan. Kung sakaling magdesisyon siyang tapusin na ang lahat...Ngunit kasunod nito, ngumisi si Harold nang malamig. "Mapagkunwari si Karylle. Gagawin niya ang lahat para makuha ang gusto niya. Anong magagawa niya sa sarili niya? Hindi niya kayang gawin ang ganyang bagay."Pumilas ng ngiti sa mata ni Adeliya, ngunit nanatili siyang kunwari’y nag-aalala. "Harold...
Di nagtagal, binuhat ni Harold si Karylle papunta sa sasakyan. Maingat ang bawat kilos niya, kaya hindi nakaramdam ng anumang kakaiba si Karylle. Sa dami ng taong nakatingin, imposibleng basta-basta na lang siya ibabagsak nito sa sasakyan.Bukod pa rito, maaaring nanonood ng live broadcast si Lola anumang oras. Kapag nalaman nitong nahulog siya sa tubig at hindi siya sinagip ni Harold, masasayang lang ang lahat ng pagpapanggap niya.Ang totoo, kaya naman ni Karylle na umahon mag-isa kanina, pero pinili niyang itago ang kakayahan niyang iyon. Kung mananatiling sikreto ito, maaaring ulitin ng iba ang ganoong taktika, at para kay Karylle, isa itong paraan upang maprotektahan ang sarili.Pagkatapos isara ang pinto ng sasakyan, malamig na tumingin si Harold kay Karylle. "Huwag ka nang magpakatanga sa harap ko sa susunod."Bahagyang kumurap si Karylle at binuksan ang bag. Napansin niyang hindi na gumagana ang cellphone niya dahil nabasa ito.Hinila niya ang braso ni Harold. "Pwede bang pahi
Sa susunod na sandali, biglang natauhan si Harold. Hindi maipinta ang mukha niya sa sobrang sama ng itsura nito!Ano ba ang iniisip niya?Bakit palaging umiikot ang mundo niya kay Karylle?Napansin ni Adeliya ang pag-aalala sa mukha ni Harold at nagtanong,"Masama ba ang pakiramdam mo? Bakit hindi na lang tayo umuwi?"Malapit nang magkita sina Harold at Karylle, at alam ni Adeliya na may pinag-uusapan si Karylle at Vicente. Ayaw niyang magkaroon ng pagkakataon ang dalawa na mag-usap pa. Natatakot siya ngayon.Pinilit ni Harold na kontrolin ang emosyon niya at tinitigan si Adeliya nang walang gaanong emosyon,"Kumain ka na lang. Hindi ba paborito mo ang mga pagkaing ito?"Pero kahit paborito ang mga pagkain, kailangan ng magandang mood para ma-enjoy ang mga ito. Sa ganitong estado ni Harold, paano niya mae-enjoy ang kahit ano?Nasa isang date siya kasama si Adeliya, pero iniisip niya ang ibang babae. Sino bang hindi magagalit sa ganitong sitwasyon?Pagkaraan ng ilang sandali, bumuntong
"Iha, ano ang gusto mong kainin?" Tanong ni Vicente kay Karylle habang bihirang ngumiti ito.Ngumiti si Karylle,"Kayo na po ang bahala, tito. Kahit ano po.""Ako ang nag-imbita, paano naman ako ang magdedesisyon ulit? Tumingin ka na lang sa menu at piliin mo ang gusto mo."Habang sinasabi iyon, iniabot na ni Vicente ang menu kay Karylle. Tinanggap naman ito ni Karylle nang may ngiti at hindi tumanggi.Nag-order siya ng ilang pagkain na sapat na, pero nagdagdag pa si Vicente ng ilan.Isinulat ng waiter ang mga order isa-isa, at nang makaalis na ang waiter, biglang binuksan ni Vicente ang usapan."Sige nga, sabihin mo. Kusang lumapit ka sa akin, at ngayon pinakain mo pa ako. Alam kong namimiss mo ang tatay mo, pero malamang, may iba ka pang dahilan, tama ba?"Malalim ang buntong-hininga ni Karylle bago sumagot,"Tama po. May dahilan ako, at gusto ko rin sanang makipagtrabaho sa inyo."Bahagyang sumimangot si Vicente at tumingin nang may halatang alam na siya sa balak ng dalaga.Ngumiti
Pilit na pinigilan ni Adeliya ang kanyang galit at agad na ngumiti kay Karylle. "Karylle, anong ginagawa mo rito? Sino naman ito...?"Nang makita ni Adeliya ang mukha ni Vicente, bigla siyang natulala, parang nagbalik sa buhay ang kanyang tiyuhin.Hindi pinansin ni Karylle ang dalawang tao sa harap niya. Sa halip, tumingin siya kay Vicente at may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. "Uncle, pasok na tayo?"Ayaw ni Vicente makialam sa personal na buhay ni Karylle kaya tumango na lang siya nang maayos.Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Adeliya. Pero maya-maya lang, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw. Tama lang na hindi ako pinansin ni Karylle. Hayaan natin makita ni Harold kung gaano kabastos ang babaeng ito.Ngunit bago sila makapasok, biglang nagsalita si Harold."Uncle Tuazon."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya. Ano na naman ito?!Huminto si Vicente at tumingin kay Harold."Ano'ng kailangan mo, Mr. Sanbuelgo?"Tinawag ni Harold si Vicente na "uncle," ngunit hindi ito n
Nag-atubili muna si Asani Wendel bago tumingin sa lahat at nagsalita nang may kawalang magawa,"Sa kasalukuyang sitwasyon... Kung hindi pa rin pumayag si Mr. Handel sa pagpapalit, wala tayong magagawa kundi hayaan si Karylle. Ito lang ang natitirang paraan, kasi sino ba ang gustong bitawan ang ganitong kalaking oportunidad? Bukod pa rito, ang proyektong ito ay tanging Handel lang ang pwedeng makatrabaho natin."Napakunot ang noo ni Jennifer, halatang hindi siya sang-ayon,"Kailangan ba talagang Handel? Hindi ba pwedeng Sanbuelgo Group na lang?"Nagulat si Lucio at agad na tumingin kay Jennifer. Tumitig din si Jennifer kay Lucio at seryosong sinabi,"Chairman, ang mahalaga naman dito ay ang interes natin. Malinaw na gustong sakupin ni Karylle ang Granle family, kaya hindi natin pwedeng ipagkatiwala ang kinabukasan ng pamilya sa isang batang wala pang sapat na karanasan."Tumango si Lucio bilang pagsang-ayon,"Tama, hindi pwedeng malagay sa alanganin ang Granle Clan. Mahirap pa ang sitw
Muli itong lumikha ng ingay.Kasabay nito, lalong tumindi ang inis ni Harold. Pinilit niyang huminga nang malalim upang makontrol ang emosyon niya.Pero hindi kasing simple ng iniisip niya ang mga bagay-bagay. Ngayong hapon, habang abala siya sa trabaho, bigla siyang nawalan ng pokus.Malakas niyang pinukpok ang mesa gamit ang kamao.Biglang tumahimik ang buong conference room.Namutla ang mga nag-uulat. Nanginig ang kamay ng isa, dahilan para mahulog ang dokumento sa mesa na lumikha ng ingay.Ang tunog na iyon ang tila nagpagising kay Harold. Doon lang niya napagtanto na nasa isang meeting siya.Halos maiyak na ang taong nag-uulat.Nanlambot ang tuhod nito, halos hindi makapanatiling nakatayo. Ang malamig na presensya sa conference room ay halos ikahimatay niya nang paulit-ulit.Kumunot ang noo ni Harold at malamig niyang sinabi,"Ituloy mo."Napasinghap ang taong nag-uulat at pilit na itinuloy ang ulat, bagamat nanginginig."T-tapos na po ako," sabi nito nang halos hindi makatingin
Natigilan si Vicente. Oo nga naman, kung tunay ngang may kakayahan siya, bakit niya kailangang hingin ang mga baryang ito?Tinitigan niya si Karylle."Paano mo gustong tumaya?"Sandaling nag-isip si Karylle bago ngumiti at sumagot."Kung ako ang manalo, kailangan mong mangako, Uncle, na ililibre mo ako ng limang beses sa pagkain."Napakunot ang noo ni Vicente."Malaking handaan ba ang gusto mo?"Ngumiti si Karylle."Oo, wala pa akong hapunan ngayong gabi. Libre ka ba, Uncle?"Ngayon lamang sineryoso ni Vicente ang batang babae sa harap niya. Parang may kakaiba sa kanya, at malinaw na may layunin ito sa pakikipag-ugnayan sa kanya."Bata, may dahilan ka bang lumapit sa akin?"May ngiti sa mga labi ni Karylle."Uncle, gusto ko lang namang ilibre mo ako sa hapunan. Natatakot ka ba?"Batid ni Karylle na si Vicente ang klase ng taong hindi madaling mapikon o mapaglaruan. At tama ang hinala niya, dahil narinig niya ang mapanuyang tugon ni Vicente."Ano'ng kalokohan 'yan? Bakit naman ako mata
"Hindi pa ako babalik, may iba pa akong aasikasuhin."May isang bagay pang kulang sa kanilang plano ng kooperasyon.Sa totoo lang, plano rin niyang pumunta doon ngayong hapon.Lalo na’t si Jahmein, ang deputy manager ng kanilang departamento, ay talagang magaling—nahanap niya ang maraming tao na mahirap kumbinsihin.Kay Alexa, okay lang naman—nagustuhan niya ang plano dahil swak ito sa panlasa niya. Madali rin itong kausap, lalo na pagdating sa paghingi ng tulong para sa anak niya.Pero ang isa pang kooperasyon?Si Vicente.Isa itong kilalang matigas ang ulo.Nasa limampung taong gulang na siya ngayon at isa ring executive sa kumpanya. Dahil sa galing niya sa pagpapasya at dami ng tagumpay, maraming kumpanya ang gustong kunin siya, pero hindi siya natitinag.Kung magustuhan niya ang plano, walang problema. Pero kung hindi, hindi na siya mag-aaksaya ng panahon para humingi ng pagbabago—tatanggihan lang niya ito nang walang pag-aalinlangan.Ang masaklap pa, ang plano ni Karylle ay eksak
Pero kahit anong gawin ni JayR, parang hindi tinatablan si Harold. Wala siyang pakialam sa negosyo—mula umpisa hanggang dulo, gusto lang niyang manligaw kay Karylle.Ilang beses nang nagsalita si Karylle, pero kitang-kita ni JayR na hindi talaga sang-ayon si Harold. Sa tingin niya, parang walang pakialam si Harold kung kumita man o malugi ang negosyo, basta’t si Karylle lang ang kausap niya.Sa huli, sumuko na si JayR. Dumating na rin ang oras ng tanghalian.Kinuha ni Karylle ang kanyang bag at naglakad papalabas, pero mabilis na hinawakan ni Harold ang kanyang pulso."Sabi ko, sasamahan kitang kumain. Saan ka pupunta?""May kailangan pa kasi akong—"Bago pa niya matapos ang sasabihin, agad siyang pinutol ni JayR, na wala nang balak sumama sa kanila. "Ah, may kailangan pa rin akong gawin, kaya mauuna na ako. Kayo na ang mag-usap."Sa pagkakataong ito, tila mas natuwa si Harold. Ang tono niya kay JayR ay mas maayos na. "Mag-ingat ka."Habang papalabas ng opisina, tumingin si Harold kay
Lin Enen said this, doesn't it mean that if she can't succeed, this matter has nothing to do with her!After all, Meng Ning was raised so high by them, he was many times stronger than Lin Enen, and what Meng Ning couldn't do, it was normal for Lin Enen to not be able to do it.Blocked in his heart, he couldn't go up or down, Lin Yitang finally nodded breathlessly, "Just do your best."Lynn smiled and nodded, "Okay." Themeeting, and so it ended.And Lin Enen's next task is to follow a young, beautiful and mature woman to Fu Shi.At this moment, Meng Ning was driving the car, and Lin Enen was sitting in the co-pilot.She turned her eyes to look at Lin Enen, with a workplace smile on the corner of her mouth, "Miss Lin, this time the matter may be hard, you can reconcile in the middle."Lin Enen nodded, "I will do everything that needs to be done, but whether I can succeed or not depends on Miss Meng."Meng Ning nodded helplessly, "Well, I will do my best."Knowing that Lin Enen wouldn't