Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya, at sa marahas na pananalita ng kanyang ina, hindi niya napigilan ang panginginig ng kanyang katawan."Mom..." mahina niyang sambit.Malalim na napabuntong-hininga si Andrea. "Adeliya, alam mo naman dapat ito sa puso mo. Ayaw ka talaga ni Harold kaya ginamit natin ang paraang ito—ang magpanggap bilang tagapagligtas niya—at sinira ang lugar ni Karylle sa puso niya."Mariing hinigpitan ni Adeliya ang pagkakakapit sa kumot ngunit nanatiling tahimik.Napansin iyon ni Andrea at alam niyang hindi maganda ang nararamdaman ng anak, kaya't nagsalita ito nang mas mahinahon, "Adeliya, darating ang araw na mararamdaman mo rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi laging mas mahalaga ang pagmamahal kaysa sa kapangyarihan, estado, at pera. Kaya ng isang tao na mabuhay kahit walang pagmamahal, pero kapag wala kang pera o estado, hindi ka mabubuhay ng maayos.""Tandaan mo, anak, walang taong hindi kayang mabuhay nang wala ang isa't isa. Kaya ginagawa ito ng nan
"Dumating ba ako sa maling oras?"Pagdating ni Karylle, bukas ang pinto kaya ang bumungad sa kanya ay ang tila malapit na usapan ng dalawa sa loob ng kwarto.Ang ngiti sa labi ni Adeliya ay biglang nanigas, ngunit sa sumunod na sandali ay ngumiti rin siya, “Karylle, andito ka! Pasok ka!”Tinitigan niya si Karylle nang may bahagyang kaba sa mga mata. Gaano karami kaya ang narinig nito? Noong araw ng salu-salo, hindi siya nakapagpaliwanag nang maayos, at kung narito ulit si Karylle para magtanong o maghamon, baka masira ang magandang imahe na kanina lang niya nabuo!Biglang tumingin si Harold kay Karylle, at bakas sa kanyang mga mata ang matalim na tingin na may halong kung ano pang emosyon.Ngumiti si Karylle nang bahagya at sinabing, “Narinig ko kasing mag-o-overtime si Ginoong Sanbuelgo ngayong gabi, kaya naisipan kong dalawin ang pinsan ko. Pero hindi ko inasahan na si Ginoong Sanbuelgo mismo ang maglalaan ng oras para kay pinsan. Pasensya na kung naistorbo ko kayo.” Pagkasabi nito,
Habang pinagmamasdan ang papalayong anyo ni Karylle, nagmamadali at nag-aalalang nagsalita si Adeliya, "Karylle!"Sinubukan niyang bumangon mula sa kama, pero biglang pinigilan siya ni Harold. "Huwag mo na siyang alalahanin!"Maputla ang mukha ni Adeliya at agad siyang umiling. "Harold, hindi pa magaling si Karylle. Ang nangyari kahapon ay tiyak na malaki ang naging epekto sa kanya. Pinilit ko siyang aliwin, pero hindi niya matanggap. Natatakot ako... baka may gawin siyang masama sa sarili niya!"Biglang nanlaki ang mga mata ni Harold.Ngayon, tila walang kakampi si Karylle, at wala na rin siyang pamilyang maaaring bumalik-balikan. Kung sakaling magdesisyon siyang tapusin na ang lahat...Ngunit kasunod nito, ngumisi si Harold nang malamig. "Mapagkunwari si Karylle. Gagawin niya ang lahat para makuha ang gusto niya. Anong magagawa niya sa sarili niya? Hindi niya kayang gawin ang ganyang bagay."Pumilas ng ngiti sa mata ni Adeliya, ngunit nanatili siyang kunwari’y nag-aalala. "Harold...
Di nagtagal, binuhat ni Harold si Karylle papunta sa sasakyan. Maingat ang bawat kilos niya, kaya hindi nakaramdam ng anumang kakaiba si Karylle. Sa dami ng taong nakatingin, imposibleng basta-basta na lang siya ibabagsak nito sa sasakyan.Bukod pa rito, maaaring nanonood ng live broadcast si Lola anumang oras. Kapag nalaman nitong nahulog siya sa tubig at hindi siya sinagip ni Harold, masasayang lang ang lahat ng pagpapanggap niya.Ang totoo, kaya naman ni Karylle na umahon mag-isa kanina, pero pinili niyang itago ang kakayahan niyang iyon. Kung mananatiling sikreto ito, maaaring ulitin ng iba ang ganoong taktika, at para kay Karylle, isa itong paraan upang maprotektahan ang sarili.Pagkatapos isara ang pinto ng sasakyan, malamig na tumingin si Harold kay Karylle. "Huwag ka nang magpakatanga sa harap ko sa susunod."Bahagyang kumurap si Karylle at binuksan ang bag. Napansin niyang hindi na gumagana ang cellphone niya dahil nabasa ito.Hinila niya ang braso ni Harold. "Pwede bang pahi
"Pwede kang magmakaawa sa akin."Tiningnan siya ni Karylle nang walang kibo. "Harold, may tama ba ang utak mo?"Biglang bumagsak ang ekspresyon ni Harold. "Kung hindi dahil sa akin, baka nasa tubig ka pa rin ngayon. At dahil sa'yo, nabasa ang telepono ko. Hindi ba dapat lang?"Ngumiti si Karylle. "Kung ganoon, huwag mong sabihing wala akong utang na loob. Alam ko naman na hindi mo ginawa 'yon para sa akin. Ginawa mo 'yon dahil takot kang mag-alala si Lola. Kahit wala ka doon, may mabuting taong tutulong sa akin."Pero kung tutuusin, kahit sinong tao ang tumulong sa kanya ngayon, kahit alam niyang may ibang dahilan ang pagtulong nila, magpapasalamat pa rin siya. Dahil, sa totoo lang, iniligtas siya nito.Pero kay Harold? Hindi niya magawa.Sabihin na lang nating siya ang tipo ng taong hindi kayang maging mabait sa tulad nito.At tulad ng inaasahan, lalong dumilim ang mukha ni Harold. Pero hindi natinag si Karylle. Tiningnan niya ito nang diretso. "Kailangan ko pang magmakaawa bago mo a
"Okay lang," sagot ni Harold, mas malambing ang tono kumpara sa dati.Napataas ang kilay ni Karylle at nagpatuloy sa pagkain.Sa totoo lang, hindi niya nararamdaman ang kirot sa puso ngayon. Sa halip, parang... gusto niyang tumawa?Anong klaseng tadhana ba ito? Heto siya, napaka-swerte pa rin na marinig ang tsismis tungkol sa dating asawa niya at sa malanding pinsan niya.Nag-uusap ang dalawa sa telepono, habang siya naman, nakaupo sa tapat ng ex-husband niya, nakikinig sa kanilang usapan.Parang gusto niyang pagalitan ang sarili niya—bakit siya parang “shameless” na third wheel?Biglang napabuntong-hininga ang nasa kabilang linya. “Grabe, muntik na akong himatayin sa kaba. Nag-aalala talaga ako na baka nasaktan ka. Pero paano nga ba nahulog si Karylle sa tubig?”Saglit na natigilan si Harold at tiningnan si Karylle. Nang makita niyang nakayuko itong kumakain, mabilis niyang itinago ang sarcasmo sa kanyang mga mata.Bahagyang bumigat ang ekspresyon ni Harold, pero kalmado ang tono niy
Nagulat si Karylle at agad na lumingon, sakto para makita si Harold na nakatayo sa pintuan, namumula ang mukha.Hawak niya ang kanyang cellphone, nakatingin dito nang naguguluhan, at hindi sumagot kay Alexander."Ano’ng nangyari?" narinig pa niya ang boses ni Alexander sa kabilang linya.Ngunit naglakad na si Harold papalapit, kalmado ang mukha. Bago pa man makapag-react si Karylle, bigla na lang niyang inagaw ang cellphone nito."Harold, nababaliw ka ba?!" galit na sabi ni Karylle.Biglang nanlamig ang ekspresyon ni Alexander."Oras ng trabaho, ayokong makita kang nakikipaglandian dito," malamig na sabi ni Harold, sabay baba ng tawag sa cellphone ni Karylle.Lalong bumigat ang ekspresyon ni Alexander at agad niyang tinawagan ang kanyang assistant na si Diego."Mr. Handel.""Mag-book ka ng ticket papunta sa S City ngayon na.""Mr. Handel?"Alam ni Diego na walang nakatakdang biyahe si Alexander papunta sa S City, at karaniwan, pinaaalalahanan siya nito tungkol sa itinerary. Pero ngayo
Nang makita ni Karylle na si Alexander ang tumatawag, naguluhan siya."Mr. Handel?""Oo, kumain ka na ba ng almusal?""Kumain na. Bakit?""Nasaan ka? Pupuntahan kita para pag-usapan natin ang tungkol sa partnership."Nagulat si Karylle. "Pupunta ka sa S City?"Napangiti nang bahagya si Alexander. "Oo."Saglit na nag-isip si Karylle. "Available lang ako ngayong umaga, hindi ko masisigurado kung libre pa ako pagkatapos noon.""Ayos lang sa umaga. Pwede rin tayong mag-lunch mamaya.""Ikaw na ang pumili ng lugar, pupuntahan kita.""Sige."Pagkatapos matanggap ang lokasyon mula kay Alexander, nag-ayos si Karylle at lumabas ng bahay.Ang lugar ay isang entertainment hall.Tipikal na lugar para sa mga mayayaman. Pumasok si Karylle sa isang private box, ayon sa ibinigay na impormasyon ni Alexander.Nandoon na si Alexander.Pagtingin nito sa papasok na si Karylle, napangiti siya. "Dito ka, umupo ka."Tumango si Karylle at lumapit. "Pasensya na kung napatagal ka sa paghihintay."Nanatili ang ba
Sa susunod na sandali, biglang natauhan si Harold. Hindi maipinta ang mukha niya sa sobrang sama ng itsura nito!Ano ba ang iniisip niya?Bakit palaging umiikot ang mundo niya kay Karylle?Napansin ni Adeliya ang pag-aalala sa mukha ni Harold at nagtanong,"Masama ba ang pakiramdam mo? Bakit hindi na lang tayo umuwi?"Malapit nang magkita sina Harold at Karylle, at alam ni Adeliya na may pinag-uusapan si Karylle at Vicente. Ayaw niyang magkaroon ng pagkakataon ang dalawa na mag-usap pa. Natatakot siya ngayon.Pinilit ni Harold na kontrolin ang emosyon niya at tinitigan si Adeliya nang walang gaanong emosyon,"Kumain ka na lang. Hindi ba paborito mo ang mga pagkaing ito?"Pero kahit paborito ang mga pagkain, kailangan ng magandang mood para ma-enjoy ang mga ito. Sa ganitong estado ni Harold, paano niya mae-enjoy ang kahit ano?Nasa isang date siya kasama si Adeliya, pero iniisip niya ang ibang babae. Sino bang hindi magagalit sa ganitong sitwasyon?Pagkaraan ng ilang sandali, bumuntong
"Iha, ano ang gusto mong kainin?" Tanong ni Vicente kay Karylle habang bihirang ngumiti ito.Ngumiti si Karylle,"Kayo na po ang bahala, tito. Kahit ano po.""Ako ang nag-imbita, paano naman ako ang magdedesisyon ulit? Tumingin ka na lang sa menu at piliin mo ang gusto mo."Habang sinasabi iyon, iniabot na ni Vicente ang menu kay Karylle. Tinanggap naman ito ni Karylle nang may ngiti at hindi tumanggi.Nag-order siya ng ilang pagkain na sapat na, pero nagdagdag pa si Vicente ng ilan.Isinulat ng waiter ang mga order isa-isa, at nang makaalis na ang waiter, biglang binuksan ni Vicente ang usapan."Sige nga, sabihin mo. Kusang lumapit ka sa akin, at ngayon pinakain mo pa ako. Alam kong namimiss mo ang tatay mo, pero malamang, may iba ka pang dahilan, tama ba?"Malalim ang buntong-hininga ni Karylle bago sumagot,"Tama po. May dahilan ako, at gusto ko rin sanang makipagtrabaho sa inyo."Bahagyang sumimangot si Vicente at tumingin nang may halatang alam na siya sa balak ng dalaga.Ngumiti
Pilit na pinigilan ni Adeliya ang kanyang galit at agad na ngumiti kay Karylle. "Karylle, anong ginagawa mo rito? Sino naman ito...?"Nang makita ni Adeliya ang mukha ni Vicente, bigla siyang natulala, parang nagbalik sa buhay ang kanyang tiyuhin.Hindi pinansin ni Karylle ang dalawang tao sa harap niya. Sa halip, tumingin siya kay Vicente at may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. "Uncle, pasok na tayo?"Ayaw ni Vicente makialam sa personal na buhay ni Karylle kaya tumango na lang siya nang maayos.Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Adeliya. Pero maya-maya lang, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw. Tama lang na hindi ako pinansin ni Karylle. Hayaan natin makita ni Harold kung gaano kabastos ang babaeng ito.Ngunit bago sila makapasok, biglang nagsalita si Harold."Uncle Tuazon."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya. Ano na naman ito?!Huminto si Vicente at tumingin kay Harold."Ano'ng kailangan mo, Mr. Sanbuelgo?"Tinawag ni Harold si Vicente na "uncle," ngunit hindi ito n
Nag-atubili muna si Asani Wendel bago tumingin sa lahat at nagsalita nang may kawalang magawa,"Sa kasalukuyang sitwasyon... Kung hindi pa rin pumayag si Mr. Handel sa pagpapalit, wala tayong magagawa kundi hayaan si Karylle. Ito lang ang natitirang paraan, kasi sino ba ang gustong bitawan ang ganitong kalaking oportunidad? Bukod pa rito, ang proyektong ito ay tanging Handel lang ang pwedeng makatrabaho natin."Napakunot ang noo ni Jennifer, halatang hindi siya sang-ayon,"Kailangan ba talagang Handel? Hindi ba pwedeng Sanbuelgo Group na lang?"Nagulat si Lucio at agad na tumingin kay Jennifer. Tumitig din si Jennifer kay Lucio at seryosong sinabi,"Chairman, ang mahalaga naman dito ay ang interes natin. Malinaw na gustong sakupin ni Karylle ang Granle family, kaya hindi natin pwedeng ipagkatiwala ang kinabukasan ng pamilya sa isang batang wala pang sapat na karanasan."Tumango si Lucio bilang pagsang-ayon,"Tama, hindi pwedeng malagay sa alanganin ang Granle Clan. Mahirap pa ang sitw
Muli itong lumikha ng ingay.Kasabay nito, lalong tumindi ang inis ni Harold. Pinilit niyang huminga nang malalim upang makontrol ang emosyon niya.Pero hindi kasing simple ng iniisip niya ang mga bagay-bagay. Ngayong hapon, habang abala siya sa trabaho, bigla siyang nawalan ng pokus.Malakas niyang pinukpok ang mesa gamit ang kamao.Biglang tumahimik ang buong conference room.Namutla ang mga nag-uulat. Nanginig ang kamay ng isa, dahilan para mahulog ang dokumento sa mesa na lumikha ng ingay.Ang tunog na iyon ang tila nagpagising kay Harold. Doon lang niya napagtanto na nasa isang meeting siya.Halos maiyak na ang taong nag-uulat.Nanlambot ang tuhod nito, halos hindi makapanatiling nakatayo. Ang malamig na presensya sa conference room ay halos ikahimatay niya nang paulit-ulit.Kumunot ang noo ni Harold at malamig niyang sinabi,"Ituloy mo."Napasinghap ang taong nag-uulat at pilit na itinuloy ang ulat, bagamat nanginginig."T-tapos na po ako," sabi nito nang halos hindi makatingin
Natigilan si Vicente. Oo nga naman, kung tunay ngang may kakayahan siya, bakit niya kailangang hingin ang mga baryang ito?Tinitigan niya si Karylle."Paano mo gustong tumaya?"Sandaling nag-isip si Karylle bago ngumiti at sumagot."Kung ako ang manalo, kailangan mong mangako, Uncle, na ililibre mo ako ng limang beses sa pagkain."Napakunot ang noo ni Vicente."Malaking handaan ba ang gusto mo?"Ngumiti si Karylle."Oo, wala pa akong hapunan ngayong gabi. Libre ka ba, Uncle?"Ngayon lamang sineryoso ni Vicente ang batang babae sa harap niya. Parang may kakaiba sa kanya, at malinaw na may layunin ito sa pakikipag-ugnayan sa kanya."Bata, may dahilan ka bang lumapit sa akin?"May ngiti sa mga labi ni Karylle."Uncle, gusto ko lang namang ilibre mo ako sa hapunan. Natatakot ka ba?"Batid ni Karylle na si Vicente ang klase ng taong hindi madaling mapikon o mapaglaruan. At tama ang hinala niya, dahil narinig niya ang mapanuyang tugon ni Vicente."Ano'ng kalokohan 'yan? Bakit naman ako mata
"Hindi pa ako babalik, may iba pa akong aasikasuhin."May isang bagay pang kulang sa kanilang plano ng kooperasyon.Sa totoo lang, plano rin niyang pumunta doon ngayong hapon.Lalo na’t si Jahmein, ang deputy manager ng kanilang departamento, ay talagang magaling—nahanap niya ang maraming tao na mahirap kumbinsihin.Kay Alexa, okay lang naman—nagustuhan niya ang plano dahil swak ito sa panlasa niya. Madali rin itong kausap, lalo na pagdating sa paghingi ng tulong para sa anak niya.Pero ang isa pang kooperasyon?Si Vicente.Isa itong kilalang matigas ang ulo.Nasa limampung taong gulang na siya ngayon at isa ring executive sa kumpanya. Dahil sa galing niya sa pagpapasya at dami ng tagumpay, maraming kumpanya ang gustong kunin siya, pero hindi siya natitinag.Kung magustuhan niya ang plano, walang problema. Pero kung hindi, hindi na siya mag-aaksaya ng panahon para humingi ng pagbabago—tatanggihan lang niya ito nang walang pag-aalinlangan.Ang masaklap pa, ang plano ni Karylle ay eksak
Pero kahit anong gawin ni JayR, parang hindi tinatablan si Harold. Wala siyang pakialam sa negosyo—mula umpisa hanggang dulo, gusto lang niyang manligaw kay Karylle.Ilang beses nang nagsalita si Karylle, pero kitang-kita ni JayR na hindi talaga sang-ayon si Harold. Sa tingin niya, parang walang pakialam si Harold kung kumita man o malugi ang negosyo, basta’t si Karylle lang ang kausap niya.Sa huli, sumuko na si JayR. Dumating na rin ang oras ng tanghalian.Kinuha ni Karylle ang kanyang bag at naglakad papalabas, pero mabilis na hinawakan ni Harold ang kanyang pulso."Sabi ko, sasamahan kitang kumain. Saan ka pupunta?""May kailangan pa kasi akong—"Bago pa niya matapos ang sasabihin, agad siyang pinutol ni JayR, na wala nang balak sumama sa kanila. "Ah, may kailangan pa rin akong gawin, kaya mauuna na ako. Kayo na ang mag-usap."Sa pagkakataong ito, tila mas natuwa si Harold. Ang tono niya kay JayR ay mas maayos na. "Mag-ingat ka."Habang papalabas ng opisina, tumingin si Harold kay
Lin Enen said this, doesn't it mean that if she can't succeed, this matter has nothing to do with her!After all, Meng Ning was raised so high by them, he was many times stronger than Lin Enen, and what Meng Ning couldn't do, it was normal for Lin Enen to not be able to do it.Blocked in his heart, he couldn't go up or down, Lin Yitang finally nodded breathlessly, "Just do your best."Lynn smiled and nodded, "Okay." Themeeting, and so it ended.And Lin Enen's next task is to follow a young, beautiful and mature woman to Fu Shi.At this moment, Meng Ning was driving the car, and Lin Enen was sitting in the co-pilot.She turned her eyes to look at Lin Enen, with a workplace smile on the corner of her mouth, "Miss Lin, this time the matter may be hard, you can reconcile in the middle."Lin Enen nodded, "I will do everything that needs to be done, but whether I can succeed or not depends on Miss Meng."Meng Ning nodded helplessly, "Well, I will do my best."Knowing that Lin Enen wouldn't