Pagbaba ng babae mula sa sasakyan, hindi siya dumiretso kay Harold. Sa halip, tumingin siya sa likod, bahagyang kumunot ang kanyang kilay. Napansin ni Harold na parang may mali kaya bumaba rin siya mula sa sasakyan.Doon niya nakita na ang sasakyan sa likod ay masyadong mabilis. Nang mabangga nito ang sasakyan ni Karylle, tumama naman ito sa kanya dahil sa inertia.Ang may-ari ng ikatlong sasakyan ay agad na bumaba. Matabang lalaki ito na halatang nasa edad na, mukhang "uncle vibes" ang dating. Nang makita si Karylle, na sobrang ganda, biglang nawala ang galit nito at ngumiti pa ng pakipot. "Ah, kaya naman pala. Ang cute naman ng nagda-drive. Naiintindihan ko tuloy kung bakit ka biglang nag-preno," sabi nito.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle. "So kasalanan ko pa ngayon na binangga mo ako?""Aba, malinaw na ikaw ang bumangga sa harapan mo kaya nadamay ako. Tingnan mo, lahat ng kotse dito—pati na yung akin—ay sobrang mahal. Ibenta mo man yang BMW mo, kulang pa pambayad. Kaya naman,
Si Christian ay isa sa mga matalik na kaibigan ni Karylle, kaya natural lang na gusto niyang tumulong. Sinabi niya, “Okay, gusto mo bang mag-usap ngayon?”“Papunta na ako ngayon. Plano kong dalhin ang mga dokumento sa lawfirm, tapos sasabihin ko na rin sayo ang detalye ng proseso.”Sa mga sandaling iyon, hindi pa umaalis sina Harold at Lahr Cruz. Si Harold ay may kausap na sa telepono, pinapakuha na niya ang sasakyan niya.Samantala, si Lahr Cruz ay tila aligaga, iniisip kung paano iwasan ang galit ni Harold, kaya nanatili siya sa tabi. Pero halata ang pagkainip ni Harold, at nang tingnan siya nito, marahas itong nagsalita: “Nakakairita ka.”Nagbago ang mukha ni Lahr Cruz at naramdaman niya ang galit na sumiklab sa loob niya!Kanina lang, sobrang baba ng loob niya para makipag-usap, tapos ganito pa ang sasabihin ni Harold? Porket ba mayaman siya?Pero hanggang isip lang ang galit ni Lahr Cruz. Sa halip, mabilis siyang humingi ng paumanhin, “Pasensya na po, Mr. Sanbuelgo. Hindi na po a
Si Harold ay parang baliw na ngayon, ayaw na talaga niyang makasama ang lalaking ito na paranoid!Alam niya na ayaw ni Harold na magkaayos sila ni Alexander at Karylle. Dahil pinapahalagahan siya ng lola at biyenan niya, kung sakaling magkagustuhan sila ni Alexander, baka magsanhi ito ng gulo sa Sanbuelgo. Posible ring hindi siya suportahan ng lola at biyenan niya at magdulot ito ng matinding pinsala sa Sanbuelgo, na hinding-hindi hahayaang mangyari ni Harold.Sa puntong ito, kahit walang babala mula kay Harold, alam niya mismo na para sa lola at biyenan niya, hinding-hindi siya gagawa ng kahit anong ikakasama ng Sanbuelgo sa hinaharap.Nanatiling malamig ang ekspresyon ni Harold. Ayaw niyang magtalo sila ni Karylle sa gitna ng kalsada, lalo na’t may mga mahalaga pa siyang dapat gawin.Ngunit... Nang makita niyang huminto ang sasakyan, agad napansin ni Harold na may nakaupo sa driver’s seat!Napangisi si Harold, galit na galit.Bakit hindi niya noon napansin na ang galing pala ni Kary
Bahagyang gumalaw ang malalim na mga mata ni Christian, habang si Nicole...Kung si Nicole ang pipiliin, magandang pagkakataon ito para mahasa siya. Bilang kaibigan, handa siyang suportahan ito. Pero sa ganitong paraan, mawawalan siya ng tsansa na makasama si Karylle nang mas madalas.Medyo magulo ang ekspresyon ni Christian, ngunit tila walang alam si Karylle sa iniisip niya. Ngumiti lang ito at sinabing, “Kaibigan kita, hindi kita ilalagay sa alanganin. Kung hindi ka sigurado, hindi ko ipipilit. Bakit hindi natin bigyan ng pagkakataon si Nicole para matuto?”Napabuntong-hininga si Christian at tumango. “Sige.”Ibinalik ni Karylle ang dokumento sa file bag at sinabi nang casual, “Okay, ibigay mo na lang kay Nicole ang dokumentong ito mamaya, o kaya ipadala mo na lang sa kanya electronically. Kakausapin ko siya ng detalyado sa tamang oras.”Napakagat-labi si Christian habang nakatitig kay Karylle. “Karylle, delikado si Alexander.”Ngumiti si Karylle, ngunit halatang may laman ang sago
Pumikit si Karylle, sumandal sa kanyang upuan, at sa huli ay nagsalita nang tila hirap, “Sige.”Simula ngayon, pakiramdam niya kailangan na niyang umiwas kay Christian. Napakaimportante pa rin nito sa kanya bilang kaibigan, pero ayaw niyang bigyan pa ito ng masyadong pag-asa na posibleng humantong lang sa pagkadismaya.Marahang ngumiti si Christian. Ang mga mata niyang malalim ay naglalabas ng hindi maabot na liwanag habang nakatitig siya kay Karylle. “Salamat, Karylle,” mahinang sabi niya.Kumurap si Karylle at saglit na natahimik bago nagsalita nang mahina, “Hatid mo ako sa opisina ng abogado.”“Sige.”Sinunod ni Christian ang sinabi ni Karylle, pero ang damdamin ni Karylle ay nananatiling magulo.Kung si Christian kaya ang una niyang nakilala, hindi kaya hindi na siya masyadong nasaktan? Hindi kaya niya kailangang danasin ang pagiging malamig ni Harold?Magiging masaya kaya siya kung kay Christian niya gugulin ang buhay niya?Pero tila ganito talaga ang kapalaran. Kailangan niyang
“Hindi ko alam kung ano ba talaga ang hindi ko alam pagdating sa’yo! Sinabi ko na sa kanya na ayusin ang schedule. Gusto ko lang muna tapusin ang issue kay Mr. Gomez, saka kita kakausapin tungkol dito.”“Sige.”Matapos mag-agahan, inayos ni Karylle ang kusina, nagpalit ng damit, at sabay silang umalis ni Nicole.Habang nagmamaneho si Nicole nang maayos, hindi maalis ang kuryosidad niya. “Yang si Mr. Gomez, nung una niyang inaway ako, sobrang nakakagalit talaga. Parang lugi pa ako kahit ibalik niya ang daan-daang milyon ngayon!”Bahagyang ngumiti si Karylle. “Yang si Lee, classic na kontrabida. Noon pa gusto kong baliktarin ang sitwasyon para sa’yo, pero nag-alala ako na baka makaisip siya ng ibang kalokohan para makapaghiganti. Kaya mas okay na mawalan siya ng konti ngayon, tapos ikaw na ang kikita sa huli bilang kompensasyon.”Biglang ngumiti si Nicole at tumango. “Kung iisipin mo yung perang nawala sa kanya, malamang naiiyak siya ngayon! Kahit hindi natin siya kayang bigyan ng leksy
Agad-agad, nakita ng dalawa ang name tag sa harapan niya!Nang mabasa nila ang tatlong salitang iyon, parang binagsakan sila ng kidlat!Forest! Kindness! Kindness!Paanong siya pa iyon?!Si Lahr at ang abogado niya ay parang natulala!Samantala, si Jarren na nakaupo sa tabi ni Karylle ay hindi mapigilan ang pagtawa sa mga oras na ito.Sa isip niya, ang saya nito!Nang makabawi si Lahr, parang nawalan siya ng bait!Galit na galit siyang tumingin kay Jarren. Kahit hindi siya magsalita, ramdam mo na ang sinasabi ng nag-aapoy niyang mga mata!Para bang sinasabi niya: Jarren! Hindi ba’t sinabi mo noon na wala kang relasyon kay Karylle? Sinabi mo pa na hindi papansinin ni Karylle ang kaso mo! Paanong naging si Karylle na ngayon?!Sa puntong ito, sa isip ni Lahr, kinastigo na niya ang lahi ni Jarren hanggang labingwalong henerasyon.Samantala, halos nakapikit na ang maliliit na mata ni Jarren sa sobrang tuwa. “Miss Granle,” ani Jarren habang nakangiti, “maraming salamat talaga! Kung hindi da
Laking gulat ng lahat at halos nanlaki ang kanilang mga mata.Ang kaso ay kakapresenta pa lang, at alam ng lahat na ang halaga ng proyekto ay nasa 400 million lang.Ngayon, sinabi na one to ten ang usapan. Hindi ba’t ibig sabihin nito... 4 billion?!Nanlaki rin ang mga mata ni Jarren at hindi makapaniwala nang tingnan niya si Karylle.Talaga bang ganito kalaki ang gustong ipabayad ni Karylle?!Kaya ba talaga ito?!Sa sumunod na sandali, parang nalaslas ang puso niya. Kung alam lang niyang ganito kaganda ang relasyon nina Karylle at Nicole, hindi sana niya ginipit si Nicole noon! Kung hindi, baka ang 4 billion na iyon, diretso sanang napunta sa kanya?!Si Nicole naman ay napanganga rin sa gulat, ngunit agad napalitan iyon ng saya. Grabe! Ang astig ng kapatid niya!At si Lahr...Nang marinig niya iyon, namutla siya sa inis.Sa ibang pagkakataon, baka natawa na lang ang ibang abogado, pero sino ba ang kalaban? Si Karylle! Si Karylle mismo!Habang lahat ay nasa estado pa rin ng pagkabigla
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na
Hindi nagsalita si Harold, bagkus pinili niyang manahimik habang mariing pinipigil ang anumang emosyon.Ngunit kahit wala siyang sinabi, ramdam pa rin ng lahat ang bumabalot na lamig sa kanyang paligid, lalo na sa mga mata niyang tila nagyeyelong titig. Kitang-kita—masama ang timpla niya.Lalong nataranta si Lady Jessa, “Karylle, ikaw...”Nabitin ang sasabihin niya, tila nag-aalangan kung dapat pa ba siyang magsalita. Wala na siyang nadugtong pa.Sa kabilang banda, si Karylle ay medyo kalmado na rin sa mga sandaling iyon. Pinilit niyang ngumiti, at mahinahong nagsalita, “Grandma, huwag ka nang mag-alala sa akin. I'm really okay.”“Paano naman ako ‘di mag-aalala, Karylle? Kita mo naman ang sarili mo. Kung gusto mo, bumalik ka na dito. Sabihan mo si Roy na ibalik ka muna. Palalabasin ko na yang batang ‘yon—tayo muna ang mag-usap bilang apo’t lola, okay?”Bahagyang tumango si Karylle. “Grandma, okay lang po talaga ako. May mga kailangang asikasuhin sa trabaho. Pupunta na lang po ako sa i
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”