Bahagyang kumurap si Karylle, at tila may punto naman?Hindi nagsalita si Harold. Tumango lang siya sa tagapamahala ng bahay, na agad namang tumawag sa mga kasambahay. Hindi nagtagal, lumabas ang ilang kasambahay na nagtutulak ng mga drying rack na puno ng damit.Ang lahat ng damit ay maayos na nakasabit, custom-made para sa sukat ni Karylle. Kitang-kita sa bawat piraso ang pagiging elegante at ang maingat na pagkakapili.Pero alam ni Karylle na iniutos lang ni Harold ito sa iba para asikasuhin.Tuwang-tuwa si Lady Jessa nang makita ang mga damit. "Ang ganda! Ang ganda talaga! Aba, Harold, sa wakas may nagawa kang ikinatuwa ko!"Pumikit nang bahagya si Harold at nanatiling tahimik.Agad na tumingin si Lady Jessa kay Karylle. "Karylle, tingnan mo itong mga damit. May nagustuhan ka ba?"Napatingin din si Harold kay Karylle, pero kalmado lang siyang tumango. "Okay naman."Alam ni Harold na pabiro lang ang sagot na iyon, kaya lumamig ang ekspresyon niya.Samantala, mas lalong natuwa si La
"Kung hindi mo ito aayusin ngayon, hindi ibig sabihin na hindi ka na magpapakasal sa hinaharap, Harold. Ang pagpapabaya sa utang na loob ang magiging pinakamalaking pagkakamali sa buhay mo. Ginawa ko na ang lahat ng magagawa ko. Sa susunod, hindi na kita pupuntahan. Ayokong tuluyang mawala ang apo kong babae dahil sa'yo."Bahagyang lumiit ang mga mata ni Harold, at dumilim ang kanyang ekspresyon.Nakaramdam ng gaan si Karylle sa kanyang dibdib, at unti-unting gumuhit ang isang maliit na ngiti sa sulok ng kanyang mga labi. "Salamat, Lola."Parang tinusok ang puso ni Lady Jessa. Sinabihan siya ng "salamat" ni Karylle, pero alam niyang iyon ay dahil sa pakiramdam ng kaluwagan nito.‘Ang apo kong babae… ganito talaga. Ang sakit sa puso!’Mahigpit na hinawakan ni Lady Jessa ang kamay ni Karylle. "Karylle, huwag kang mag-alala. Kailanman at saanman, si Lola ang magpoprotekta sa'yo. Sa pagkakataong ito, Lola ang magpapaliwanag para sa'yo!""Lola."Sabay na umalingawngaw ang dalawang boses.P
Ngumiti si Karylle at tumango, "Sige, tutulungan na kita pabalik.""Hindi na, ako na lang ang aakyat. By the way, Butler, ihatid mo na si Karylle pauwi at dalhin mo na rin ang mga damit niya."Agad na sumagot si Steward Wu, "Opo."Bahagyang ngumiti si Karylle. Sa pagkakataong ito, mukhang talagang nakinig si Lola sa kanya. Kung hindi, sigurado siyang ipagpipilitang si Harold ang maghatid sa kanya pauwi.Medyo madilim ang ekspresyon ni Harold, ngunit kalmado siyang nagsalita, "Mauna na ako."Tiningnan siya ni Lady Jessa nang may inis, hindi na nagsalita pa, ngunit nagpakawala ng malamig na buntong-hininga habang pinapanood siyang umalis.Samantala, si Karylle ay sumama sa mga taong inatasan ng butler na ihatid siya.Habang nasa biyahe, napabuntong-hininga si Karylle. Kahit pa masama ang loob niya sa ginawa ng pamilya Sabuelgo, hindi niya nais gumanti dahil kay Lola. Alam niyang mas lalo lang lalala ang sitwasyon kung gagawin niya iyon. Naiintindihan din niyang walang magagawa si Lola a
Ang mga tao na kanina'y abala sa pag-uusap tungkol sa biglaang pagkansela ni Mr. Handel ng meeting ay nagulat sa bagong balita. Biglang sumama ang pakiramdam ng lahat at tila nablackout ang kanilang mga mukha.Nasa isang opisina na sila ngayon, at imbes na pag-usapan ang dapat nilang meeting, ang naging sentro ng usapan ay si Karylle at si Mr. Handel.“Siya na naman!!” galit na sabi ni Manager Gab, habang halatang asar na asar ang mukha. “Ang babaeng ito, tatlo o apat na beses nang binago ang desisyon ni Mr. Handel. Isang malaking variable siya! Kung tuloy-tuloy ito, paano kung tuluyang masira ang Handel dahil sa kanya?!”Maging si Manager Ben ay halatang hindi masaya. Ang malamig niyang ekspresyon ay puno ng galit. “Halata namang tumatakbo ang babaeng ito para kay Mr. Handel. Kung magtagumpay siya, apektado pati ang reputasyon ng pamilya Handel. Ang babaeng hindi pinili ni Harold, magiging
Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle at tiningnan ang lalaki.Tinitigan siya ni Mr. Handel at sinabing, “Karylle, minsan, hindi mo kailangang akuin lahat mag-isa. Kung iniisip mong mag-aalala sila para sa’yo, sabihin mo sa akin. Ako ang pinaka-maaasahan mong kakampi.”Ang tono ng boses niya ay seryoso at sinsero, kaya’t napako ang tingin ni Karylle. Dahan-dahang lumapit ang lalaki at mahina niyang sinabi, “Kung hindi, paano na ako? Kapag nagkaproblema ang gold master ko, sino pa ang mag-aalaga sa akin?”Muling kumunot ang noo ni Karylle. “Ang lalaking ito, talaga namang nakakainis!”Mabilis niyang binawi ang kamay niya at bahagyang nataranta. Dalawang salita lang ang nasabi niya bago tuluyang umalis, “Paalam.”Walang ibang sinabi si Karylle.Hindi siya sinundan ni Mr. Handel, bagkus ay napangiti ito at tumawa ng mah
"Kaya… hinayaan na lang siya ng lahat, pinabayaan siyang gumawa mag-isa. Hindi ko inasahan na ganito kapangyarihan si Karylle at nagawa niyang maging napakaganda ng plano."Kahit ayaw niyang aminin, ito na ang katotohanan. Ano pa ba ang puwede niyang ikaila?Bukod dito, hindi naman talaga sikreto ang lahat ng ito. Siguradong malalaman din ni Harold.Tahimik pa rin si Harold.Medyo nag-panic si Adeliya kaya muling nagsalita, "Makikita sa mga nakasaad sa kontrata na sadyang ginawa ito para hasain ang kakayahan ni Karylle. Pinagkaloob ng Handel family ang lahat, pati ang napakalaking puhunan. Ang lahat iniisip na imposible ito, pero hindi ko akalaing..."Sa puntong ito, hindi niya alam kung ano pa ang idadagdag.Pero sinadya niya ang lahat ng ito at nasabi na niya ang kailangang sabihin.Ngayon, titignan niya kung papayag si Harold na tanggapin ang plano at palitan si Karylle ng mas may karanasan.Bahagyang sumikip ang mga mata ni Harold, saka siya tumingin kay Adeliya. "Ibig sabihin, gus
Bahagyang nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. Hindi sila masyadong nakakain kanina, tapos gusto pa siyang pauwiin ngayon?Tama lang, kung hindi siya biglang sumulpot sa kanto para hintayin si Harold, matagal na silang naghiwalay ng landas. Walang dahilan para ihatid pa siya nito. Hindi niya dapat pinilit ang sarili na maging sakim.Tumango na lang si Adeliya, “Sige, pero may sasabihin lang ako tungkol sa kompanya.”Tumingin si Harold sa kanya, at nang makita nitong wala siyang balak gumalaw, malamig niyang sinabi, “Yan ba ang pag-uusapan natin?”Bahagyang nagbago ang mukha ni Adeliya, agad siyang natauhan at nahihiyang sinabi, “Tara na, doon na lang sa kotse.”Hindi sumagot si Harold at nagpatuloy lang sa paglalakad.Napatingin si Karylle kay Alexander, at halatang nagtataka ang kanyang mga mata: Ito ba ang palabas na sinasabi mo? Pero kung pupunta lang sila sa kotse, ano pa ang makikita natin?May mahinang ngiti si Alexander sa kanyang mga labi, at bumulong siya, “Kotche ni Adeliy
"Karylle, ipapangako mo ba sa kanya?""Karylle, nakainom ka ba ng sobra?"Iba ang tono ni Christian ngayon—wala ang karaniwan niyang banayad at pino na boses."Karylle, sagutin mo ako... Gusto mo ba si Alexander?"Napamulagat si Karylle. Hindi niya kailanman nagustuhan si Alexander, at wala rin siyang balak na pumayag sa kanya.Pero sa paraan ng pagsasalita ni Christian, tila iniisip nitong nagsisinungaling siya.Saglit siyang tumigil, nag-isip, at sa huli'y sumagot, "Oo."Parang sinaksak ang puso ni Christian; dama niya ang matinding sakit.Alam niyang lantaran at garapalan ang panliligaw ni Alexander kay Karylle. Bagamat medyo hindi siya komportable dito, inisip niyang kararating lang ni Karylle mula sa masakit na hiwalayan at malabong pumayag ito sa panliligaw ni Alexander. Kaya naman hinayaan na lamang niya.Ngunit ngayong muli niyang nakita ang dalawa na magkasama nang paulit-ulit, at nagtrending pa sa Weibo ang tungkol sa kanila, hindi na niya kayang magpanggap na ayos lang siya
Sa susunod na sandali, biglang natauhan si Harold. Hindi maipinta ang mukha niya sa sobrang sama ng itsura nito!Ano ba ang iniisip niya?Bakit palaging umiikot ang mundo niya kay Karylle?Napansin ni Adeliya ang pag-aalala sa mukha ni Harold at nagtanong,"Masama ba ang pakiramdam mo? Bakit hindi na lang tayo umuwi?"Malapit nang magkita sina Harold at Karylle, at alam ni Adeliya na may pinag-uusapan si Karylle at Vicente. Ayaw niyang magkaroon ng pagkakataon ang dalawa na mag-usap pa. Natatakot siya ngayon.Pinilit ni Harold na kontrolin ang emosyon niya at tinitigan si Adeliya nang walang gaanong emosyon,"Kumain ka na lang. Hindi ba paborito mo ang mga pagkaing ito?"Pero kahit paborito ang mga pagkain, kailangan ng magandang mood para ma-enjoy ang mga ito. Sa ganitong estado ni Harold, paano niya mae-enjoy ang kahit ano?Nasa isang date siya kasama si Adeliya, pero iniisip niya ang ibang babae. Sino bang hindi magagalit sa ganitong sitwasyon?Pagkaraan ng ilang sandali, bumuntong
"Iha, ano ang gusto mong kainin?" Tanong ni Vicente kay Karylle habang bihirang ngumiti ito.Ngumiti si Karylle,"Kayo na po ang bahala, tito. Kahit ano po.""Ako ang nag-imbita, paano naman ako ang magdedesisyon ulit? Tumingin ka na lang sa menu at piliin mo ang gusto mo."Habang sinasabi iyon, iniabot na ni Vicente ang menu kay Karylle. Tinanggap naman ito ni Karylle nang may ngiti at hindi tumanggi.Nag-order siya ng ilang pagkain na sapat na, pero nagdagdag pa si Vicente ng ilan.Isinulat ng waiter ang mga order isa-isa, at nang makaalis na ang waiter, biglang binuksan ni Vicente ang usapan."Sige nga, sabihin mo. Kusang lumapit ka sa akin, at ngayon pinakain mo pa ako. Alam kong namimiss mo ang tatay mo, pero malamang, may iba ka pang dahilan, tama ba?"Malalim ang buntong-hininga ni Karylle bago sumagot,"Tama po. May dahilan ako, at gusto ko rin sanang makipagtrabaho sa inyo."Bahagyang sumimangot si Vicente at tumingin nang may halatang alam na siya sa balak ng dalaga.Ngumiti
Pilit na pinigilan ni Adeliya ang kanyang galit at agad na ngumiti kay Karylle. "Karylle, anong ginagawa mo rito? Sino naman ito...?"Nang makita ni Adeliya ang mukha ni Vicente, bigla siyang natulala, parang nagbalik sa buhay ang kanyang tiyuhin.Hindi pinansin ni Karylle ang dalawang tao sa harap niya. Sa halip, tumingin siya kay Vicente at may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. "Uncle, pasok na tayo?"Ayaw ni Vicente makialam sa personal na buhay ni Karylle kaya tumango na lang siya nang maayos.Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Adeliya. Pero maya-maya lang, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw. Tama lang na hindi ako pinansin ni Karylle. Hayaan natin makita ni Harold kung gaano kabastos ang babaeng ito.Ngunit bago sila makapasok, biglang nagsalita si Harold."Uncle Tuazon."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya. Ano na naman ito?!Huminto si Vicente at tumingin kay Harold."Ano'ng kailangan mo, Mr. Sanbuelgo?"Tinawag ni Harold si Vicente na "uncle," ngunit hindi ito n
Nag-atubili muna si Asani Wendel bago tumingin sa lahat at nagsalita nang may kawalang magawa,"Sa kasalukuyang sitwasyon... Kung hindi pa rin pumayag si Mr. Handel sa pagpapalit, wala tayong magagawa kundi hayaan si Karylle. Ito lang ang natitirang paraan, kasi sino ba ang gustong bitawan ang ganitong kalaking oportunidad? Bukod pa rito, ang proyektong ito ay tanging Handel lang ang pwedeng makatrabaho natin."Napakunot ang noo ni Jennifer, halatang hindi siya sang-ayon,"Kailangan ba talagang Handel? Hindi ba pwedeng Sanbuelgo Group na lang?"Nagulat si Lucio at agad na tumingin kay Jennifer. Tumitig din si Jennifer kay Lucio at seryosong sinabi,"Chairman, ang mahalaga naman dito ay ang interes natin. Malinaw na gustong sakupin ni Karylle ang Granle family, kaya hindi natin pwedeng ipagkatiwala ang kinabukasan ng pamilya sa isang batang wala pang sapat na karanasan."Tumango si Lucio bilang pagsang-ayon,"Tama, hindi pwedeng malagay sa alanganin ang Granle Clan. Mahirap pa ang sitw
Muli itong lumikha ng ingay.Kasabay nito, lalong tumindi ang inis ni Harold. Pinilit niyang huminga nang malalim upang makontrol ang emosyon niya.Pero hindi kasing simple ng iniisip niya ang mga bagay-bagay. Ngayong hapon, habang abala siya sa trabaho, bigla siyang nawalan ng pokus.Malakas niyang pinukpok ang mesa gamit ang kamao.Biglang tumahimik ang buong conference room.Namutla ang mga nag-uulat. Nanginig ang kamay ng isa, dahilan para mahulog ang dokumento sa mesa na lumikha ng ingay.Ang tunog na iyon ang tila nagpagising kay Harold. Doon lang niya napagtanto na nasa isang meeting siya.Halos maiyak na ang taong nag-uulat.Nanlambot ang tuhod nito, halos hindi makapanatiling nakatayo. Ang malamig na presensya sa conference room ay halos ikahimatay niya nang paulit-ulit.Kumunot ang noo ni Harold at malamig niyang sinabi,"Ituloy mo."Napasinghap ang taong nag-uulat at pilit na itinuloy ang ulat, bagamat nanginginig."T-tapos na po ako," sabi nito nang halos hindi makatingin
Natigilan si Vicente. Oo nga naman, kung tunay ngang may kakayahan siya, bakit niya kailangang hingin ang mga baryang ito?Tinitigan niya si Karylle."Paano mo gustong tumaya?"Sandaling nag-isip si Karylle bago ngumiti at sumagot."Kung ako ang manalo, kailangan mong mangako, Uncle, na ililibre mo ako ng limang beses sa pagkain."Napakunot ang noo ni Vicente."Malaking handaan ba ang gusto mo?"Ngumiti si Karylle."Oo, wala pa akong hapunan ngayong gabi. Libre ka ba, Uncle?"Ngayon lamang sineryoso ni Vicente ang batang babae sa harap niya. Parang may kakaiba sa kanya, at malinaw na may layunin ito sa pakikipag-ugnayan sa kanya."Bata, may dahilan ka bang lumapit sa akin?"May ngiti sa mga labi ni Karylle."Uncle, gusto ko lang namang ilibre mo ako sa hapunan. Natatakot ka ba?"Batid ni Karylle na si Vicente ang klase ng taong hindi madaling mapikon o mapaglaruan. At tama ang hinala niya, dahil narinig niya ang mapanuyang tugon ni Vicente."Ano'ng kalokohan 'yan? Bakit naman ako mata