Bagaman hindi natuwa si Lucio, wala siyang sinabi. Umupo siya sa harap ni Karylle at ngumiti nang magiliw, "Karylle, bakit ka naging direkta noong nag-divorce ka? Bakit hindi mo naisipang sabihan si Uncle mo? Kung may hindi ka gusto, puwede kang suportahan ni Uncle."“Suporta?”Noong gusto niyang mag-divorce, ginawa niya ito nang lantaran, halos gusto niyang malaman ng buong bansa, kahit buong mundo. Nandoon siya sa kasiyahan noon. Kailangan pa ba talaga niyang iparating iyon?Ngayon, halatang ayaw ni Lucio na lumala ang sitwasyon sa kanilang dalawa, kung hindi, hindi siya magsasalita nang maayos at yayain siyang bumalik.Naisip niyang may dalawang dahilan ito.Una, baka natatakot siya na suportahan siya palagi ng lola niya at hindi mabigyan ng pagkakataon si Adeliya. Napakalakas ng lola niya.Pangalawa, dahil Iris pa rin siya. Kung galitin talaga niya ito, puwede siyang makipag-cooperate sa mga kalaban ng pamilya Granle at magsampa ng kaso, at sa kakayahan niya, hindi niya alam kung
Karylle napangisi sa loob-loob niya. Alam niyang ayaw ni Lucio na pumunta siya sa lugar kung saan siya magaling.Gaya ng inaasahan, ipinahayag niyang gusto niyang bawiin ang Granle family ngayon, pero hindi talaga niya nais na kunin ito agad. Napirmahan na ang kontrata, at mahihirapan nang bawiin iyon ng matanda.Bukod pa riyan, nung umalis ang kanyang ama, hindi naman ito nag-iwan ng will. Bilang nakatatandang kapatid ng ama niya, may karapatan din siyang magmana.Kaunti lang ang shares niya noong una, kaya siya pumirma.Ang gusto niyang makuha ay hindi lang ang sarili niyang shares, kundi lahat ng shares ng pamilya ni Lucio!Gusto niyang tanggalin ang mga maskara ng tatlong ito at paalisin sila sa Granle Group nang may kahihiyan!"Sige po, uncle, tuloy niyo."Si Adeliya at Andrea ay tahimik lang. Sa ngayon, naniniwala sila kay Lucio. Sigurado silang may dahilan siya para gawin ito.Huminga nang malalim si Lucio at nagsalita, "Karylle, alam mo naman siguro na ang pinaka-kailangan ng G
Pero sa susunod na sandali, kunwaring tumawa si Lucio sa pagkagulat, "Ang galing! Mabuti naman at dito ka muna!"Masaya rin si Adeliya, "Karylle, sa wakas ay pumayag kang bumalik at dito tumira!"Sa wakas.Nabanggit na naman ang mga salitang ito. Siguradong sigurado na ngayon si Karylle na nagre-record na sila.Pero siya rin ay nagre-record, kaya hindi siya natatakot na baliin nila ang kanyang mga salita.Tumango si Karylle, "Hindi ako bumalik noon kasi dito namatay ang ama ko. Natatakot akong harapin ang mga alaala, pero matagal na rin ang lumipas. Hindi ko na pwedeng iwasan ito. Dito ako matutulog sa kwarto ng tatay ko ngayong gabi. Uncle, hindi ba ginalaw ang kwarto niya?""Hindi, hindi, nandoon pa rin!"Ito rin ang bagay na ikinainis ni Lucio. Ang kwarto ng tatay ni Karylle ang master bedroom! Sila dapat ang may-ari ng bahay na ito, pero hindi nila matirhan ang kwarto para sa sinasabing moralidad at sa guest room lang sila natutulog.Noong una, hindi rin nila magalaw ang pera ni K
Habang nag-uusap sila, lalo silang naging excited. Akala nila magandang ideya ang plano. Bahagyang ngumiti si Adeliya, "Ang Karylle na ito, akala niya talagang siya na ang top lawyer na kayang gawin ang kahit ano. Sa totoo lang, bigla kong naintindihan kung bakit ginawa ito ni Papa. Kung hindi siya pinayagang bumalik sa pamilya Granle, baka talagang hanapin niya ang mga kaaway natin para makipag-cooperate. Kung may butas sa plano ng kontrata at tulungan pa niya silang magdemanda, malaking kawalan ang ipapakompromiso ng pamilya Granle. Mas mabuti nang bantayan siya nang malapitan."Kaagad tumingin si Lucio kay Adeliya nang may pagmamalaki, "Ang talino at kakayahan mo ay hindi nalalayo sa mga lalaki. Sa hinaharap, kung iiwan ko man sa’yo ang pamilya Granle, panatag ang loob ko."Hindi napigilang tumango ni Andrea, "Tama ka diyan, ang talino talaga ng Adeliya natin. Kung si Adeliya ang mag-manage kay Karylle sa hinaharap, mas kampante na kami."Ngumiti si Adeliya, "Magtulungan tayo bilan
“I see.”Nang makita ni Bobbie na walang utos si Harold, tumango siya at lumabas ng opisina.…Sa patuloy na pagsusumikap ni Karylle, nakakita talaga siya ng isang bote ng gamot.Walang label ang bote; ang tanging nakikita niya ay mga puting diamond-shaped na pills.Anong klaseng gamot ito?Ano bang sakit ang mayroon si Papa noon na hindi niya sinabi para hindi siya mag-alala?Pinipigil ang emosyon, kumuha si Karylle ng dalawang pills mula sa bote at ibinalik ang iba sa dating pwesto.At dahil wala na siyang makita pang iba, sumuko rin siya sa huli.Nag-shower siya at natulog sa kwarto ng kanyang ama.Ngunit gabing iyon, hindi siya nakatulog nang maayos. Nang kalahating gising siya, parang nakita niya ang kanyang ama.Bigla siyang napabangon, at nang akmang tatawagin ang kanyang ama, naglaho ang imahe nito.Napakatahimik ng kwarto kaya’t napabuntong-hininga siya; alam niyang imahinasyon lang iyon.Umupo si Karylle, niyayakap ang kumot, talagang miss na miss na niya ang kanyang ama.Hi
Tumango si Karylle at hindi nagsalita, pero mukhang kalmado pa rin ang kanyang ekspresyon.Dinala ni Andrea ang inihandang almusal sa mesa, at nagsabay-sabay silang kumain.Panaka-nakang tinitignan ni Adeliya si Karylle, tila nagdadalawang-isip, pero sa huli ay nagsalita rin, "Karylle, galit ka pa rin ba sa akin dahil sa nangyari noong birthday ni lola?"Tumingin si Karylle sa kanya, "Bakit naman? Kung galit ako, bakit pa ako babalik dito para kumain kasama niyo?"Bakit parang medyo matigas at matapang magsalita si Karylle ngayon? Hindi tuloy alam ni Adeliya kung paano itutuloy ang pag-uusap.Bahagyang huminga siya at kunwari ay walang magawa. “Yung nangyari noon, hindi yun tulad ng iniisip mo. At yung regalo ko, hindi ko ginawa ‘yun para talunin ka. Magkapatid tayo, walang mas nakatataas sa isa't isa, sinulsulan lang tayo ng iba kaya naging gulo. Karylle, yung regalo ko noon, hindi jade bracelet talaga, naipalit lang iyon.”Naging malamig ang tingin ni Karylle. Matapos nilang mag-awa
Napatingin si Adeliya, pati na rin sina Lucio at Andrea, nag-angat ng tingin isa-isa. Kanina pa gusto nina Andrea at Lucio na makialam, pero hindi sila makakuha ng pagkakataon.Ngayon, hindi sinasadyang nagsalita si Andrea, "Ano ang sinabi mo, Karylle?"Tumingin si Karylle kay Adeliya at bahagyang ngumiti, "Sabi ni Lola, sa totoo lang gusto ka pa rin naman niya, pero sobrang dami mong plano. Ang dami mong kalkuladong ginagawa. Kung pwede lang daw, gusto ka niyang maging apo sa tuhod, pero ang problema, nagagawa mong maghugas-kamay sa mga kalokohan mo. Kahit patunayan mo pa na wala kang kinalaman, hindi ibig sabihin na lahat ng tao ay bulag, di ba?"Biglang nag-iba ang mukha ni Adeliya.Itong si Karylle!Lumalaban ng paandar!Alam niyang nagre-record siya, kaya sinasadyang gamitin si Lola para takutin siya. Akala ba niya matatakot siya?!Nang malapit na niyang palabasin ang recording, biglang muling nagsalita si Karylle, "Si Harold ang nag-drive sa amin kahapon, kaya yung dashcam ng sa
Suot ng lalaki ang isang itim na sportswear, at ang sinag ng araw ay tumatama sa kanyang katawan. Para siyang simoy ng tagsibol—preskong tingnan, at sa sandaling iyon, mistulang isang binatang puno ng sigla. Nakakaakit siya ng tingin, animo'y nakasisilaw sa mata ng sinuman."Uy~ Anong coincidence naman nito.""Hayup! Halos atakihin ako sa puso!" Napatalon si Nicole sa gulat, at nang marinig ang sinabi ng lalaki, hindi niya napigilan ang sarili at malakas siyang tinampal sa balikat nito.Biglang ngumiti si Roy, lumabas ang kanyang mapuputing ngipin habang nakangisi kay Nicole. "Lalo ka talagang nagiging bastos~ Pero alam ko na kapag nananakit, ibig sabihin niyan ay gusto mo ako, at kapag nagagalit, ibig sabihin may pagmamahal~ Tama ba?"Napakunot ang noo ni Nicole at agad siyang sumimangot. "Sira ulo ka talaga!"Napangisi lang si Roy at umiling. "Kita mo? Kakadaldal ko lang kanina, nananakit ay paghalik, at pagmumura ay pagmamahal. Ayan, minura mo na naman ako, ibig sabihin gusto mo ta
Wala siyang kahit anong kontak sa labas, at ang tanging nakikita niya araw-araw ay ang mga walang kwentang bagay sa kanyang cellphone. Dahil dito, wala siyang alam sa mga nangyayari sa kumpanya."Si Papa, hindi na rin siya dumadalaw sa akin nitong mga nakaraang araw."Bagaman tila casual lang ang kanyang tanong, napansin ni Andrea ang bahagyang pagbabago sa kanyang ekspresyon. Agad siyang sumagot, may halong inis sa boses, "May inaasikaso siya ngayon, kaya malamang wala siyang oras para bisitahin ka."Muling kumunot ang noo ni Adeliya, kaya napabuntong-hininga si Andrea. "Maraming gulong kailangang ayusin sa kumpanya. Hindi na kasing payapa ang Karylle tulad ng dati, at marami pa rin ang sumusuporta rito. Abala ang ama mo sa mga problemang ito, kaya wala talaga siyang oras na dumalaw sa iyo."Nababahala si Andrea na baka maapektuhan ulit si Adeliya. Kahit pa hindi ito tuluyang nawala sa sarili ngayon, alam niyang nasa bingit ito ng pagkabaliw.Muling kumunot ang noo ni Adeliya. "So, ‘
Harold tiningnan si Alexander nang malamig, ayaw niyang mag-aksaya ng oras dito kasama niya. Pero nang maisip niyang baka bumalik si Alexander kay Karylle pag-alis niya, napakunot ang noo niya at biglang tumigil sa paggalaw.Hindi alam ni Alexander kung pareho sila ng iniisip ni Harold, pero may bahagyang ngiti sa labi niya. "Ano, gusto mo bang maghapunan tayo?"Medyo kumunot ang noo ni Harold, halatang ayaw niyang pumayag, lalo na ang makipagkasama kay Alexander.Pero... mas malakas ang pagnanais niyang hindi ito guluhin si Karylle. Huminga siya nang malalim at kalmadong sumagot, "Sige."Ngumiti lang si Alexander at hindi na nagsalita pa. Pumasok sila sa kani-kanilang sasakyan at sabay na umalis.Ito ang eksaktong eksena na nakita ni Karylle mula sa balkonahe. Nang hindi na niya matanaw ang mga sasakyan nila, ibinalik niya ang tingin sa loob at isinara ang mga kurtina.Balak na niyang maligo at magpahinga.Lahat ngayon ay naaayon sa gusto niya, at lubos siyang kuntento.Samantala, ti
Lady Jessa ay may nararamdamang awa sa kanyang puso, ngunit alam niyang hindi na niya dapat ipilit pa. "Sige, hindi na kita pipilitin. Medyo gabi na rin, umuwi ka na bago maging delikado sa daan."Ngumiti si Karylle at tumango. Palapit na siyang magsalita nang biglang sumingit si Harold, "Ako na ang maghahatid sa kanya. May ilang bagay din akong kailangang pag-usapan tungkol sa trabaho."Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, may pag-aalinlangan siyang naramdaman.Ngunit naisip niyang may paparating silang proyekto, at bilang boss, maaaring may mahahalagang tagubilin si Harold. Kaya naman, hindi na siya nagsalita pa.Nagulat ng bahagya si Lady Jessa at tila may nais sabihin, ngunit nang mapansin niya ang ekspresyon ni Karylle, pinili na lang niyang manahimik.Ngumiti si Karylle kay Lady Jessa. "Sige, lola, mauna na ako.""Oo, bumalik ka kapag may oras ka, pero huwag mo nang isipin kapag sobrang abala ka sa trabaho. Mas mahalaga 'yon."Tumango si Karylle. "Opo, alam ko."Sa ganoong para
Dahan-dahang ngumiti si Karylle at lumingon sa matanda, "Lola, tuloy po ba tayo sa paglalakad?"Masiglang tumango si Lady Jessa, "Oo, tara na."Harold: "..."Mukhang wala talagang epekto ang sinabi niya sa kanyang lola kanina.Kung hindi, hindi lang siya basta dededmahin nito pag nakikita siya—wala man lang kahit konting interes o pag-aalala.Ipinapakita lang nito na hindi talaga siya pinapansin ng matanda pagdating sa bagay na ito.At kung wala siyang suporta mula kay Lola Jessa, mas lalong magiging mahirap ang sitwasyon para sa kanya.Sanay siyang hindi nabibigo sa anumang bagay, pero ngayon...?Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. Hindi niya gusto ang pakiramdam na ito.Hindi na siya nagsalita pa, pero tahimik na sumunod sa dalawa. Palagi siyang may distansya, pero nanatili siyang nasa loob ng kanilang paningin.Sanay na si Karylle sa maraming bagay ngayon. Wala naman silang matinding alitan ni Harold, at dahil kailangan nilang magtulungan sa hinaharap, hindi siya masyadong nailang
Katherine ay malinaw na tumango, "Well, Karylle, alam kong abala ang babaeng ito at marami siyang ginagawa, pero anak, may ilang bagay kang dapat pag-isipan."Tumingin si Christian kay Katherine nang may pagdududa, tila may naisip siya, kaya diretsong sinabi, "Hindi ko iniinda na minsan na siyang ikinasal. Sa katunayan, ang pagkakaroon ko sa kanya ay isang biyayang hindi ko inakala. Isang pagpapala para sa akin na pinili niya akong makasama.""Kung may ibang magtanong tungkol dito, ipapakita ko sa lahat kung gaano ko siya kamahal. Para sa akin, isang karangalan ang pakasalan si Karylle, hindi tungkol sa kung karapat-dapat siya sa akin." Malambot ang tono ni Christian, pero ramdam ang determinasyon sa kanyang tinig.Ang ganitong klaseng pagmamahal ay lalong nagpaawa kay Katherine para sa kanyang anak.Napabuntong-hininga siya at bahagyang umiling. "Hindi ‘yan ang gusto kong sabihin, anak. Sa tingin mo ba, gano’n ako ka-makaluma?"Nagdadalawang-isip si Christian. "Kung gano’n, ano ang i
Lucio agad na natauhan at binawi ang tingin niya sa iba pang naroon.“Pinapunta ko si Karylle rito ngayon, kaya siguro alam niyo na kung ano ang pag-uusapan natin.”Walang nagsalita sa grupo, pero halatang naiintindihan nila ang nais ipunto ni Lucio.Tahimik lang na nakaupo si Karylle sa kanyang pwesto, hindi nagpakita ng anumang reaksyon.Bagamat ayaw man ni Lucio, muli siyang nagsalita, “Nakipag-ugnayan na sa akin ang Sabuelgo Group at sinabing magsisimula na ang pakikipagtulungan nila sa bagong proyekto ng Lin sa loob ng tatlong araw. Si Karylle ang magiging pangunahing tagapangasiwa ng proyektong ito, kaya lahat ng tauhang may kinalaman sa trabaho ay kailangang sumunod sa kanyang utos nang walang pag-aalinlangan.”Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle.Alam niya na may plano si Lucio.Inaabangan nito na magkamali siya para mapahiya siya sa lahat, at pagkatapos ay palitan siya sa posisyon.O kaya naman, kung may sumabotahe sa proyekto sa gitna ng proseso, siguradong siya ang pagbubu
Nararamdaman ni Karylle ang kaunting hiya habang nagsalita, “Pasensya na po, Tita. Ako ang may kasalanan sa gulong ito, at kayo pa ang kailangang umako. Pero... wala talaga akong magawa. Natatakot akong sabihin ito kay Christian, baka mas lalo lang siyang masaktan.”Napabuntong-hininga si Roxanne. “Oo nga, Tita. Alam naman nating hindi dapat masyadong ma-stress si Christian, pero kung ganito na lang palagi, malalaman din naman niya ang totoo. Mas mabuti na ang unti-unting paghahanda sa kanya kaysa bigla na lang siyang masira kapag nalaman niya ang lahat.”Pumikit sandali si Nicole at uminom ng orange juice bago napailing. “Si Christian kasi, masyadong matapat magmahal. Ang tagal na niyang gusto si Karylle, pero hindi siya nagbago. Sa totoo lang... kung titingin lang siya sa paligid, makikita niyang may iba rin namang nagmamahal sa kanya nang tapat.”Bahagyang lumalim ang tingin ni Katherine nang mapansin ang direksyon ng tingin ni Nicole—nakatuon ito kay Roxanne. Napatingin siya rito
Naroon lang si Karylle, nakapikit ang mga labi at hindi nagsasalita.Umiling naman si Nicole. "Iba ang kahulugan niyan. Magkababata tayong lahat, at matagal nang magkaibigan ang ating mga pamilya. Kung mangyari man ito, hindi ito ang gusto ng lahat, at hindi rin ganito ang magiging reaksyon ng tiyahin ko."Napabuntong-hininga si Roxanne. "Nag-aalala lang ako. Sa totoo lang, hindi dapat ganito ang magiging reaksyon ni Tita."Pagkasabi niya nito, napayuko siya. Sa kaloob-looban niya, may kaunting pagsisisi. Hindi na dapat niya sinisi si Karylle noong araw na iyon, pero... Mas mahalaga kay Tita si Christian kaysa sa kanya. Pagkatapos ng lahat, anak niya si Christian.Habang lumilipas ang mga sandali, lalong bumibigat ang pakiramdam ni Roxanne.Samantalang si Karylle naman ay nanatiling kalmado. "Oo, may pagkakamali ako sa nangyari noon. Kung kaya man ako sisihin o pagsabihan ni Tita, normal lang iyon. Roxanne, huwag mo nang masyadong isipin. Minsan, kailangan mo lang tanggapin ang mga ba